DamClubHarderwijk

De wedstrijd tegen Huissen 2 – de latere kampioen van Hoofdklasse A – werd met de nodige zorg tegemoet gezien, vooral ook omdat twee invallers nodig waren. Desondanks ging Ons Eerste op z’n Harderwieks fris en fruitig het gevecht aan. Maar het ratingverschil liet zich toch gelden.

Zo was Jaap van de Werfhorst niet opgewassen tegen Marcel Janssen die een knappe technische overwinning (links naar toernooibase in blauw) boekte. De witspeler bouwde mooi flexibel op, en de snelle ruil 19-23 gevolgd door 8-12 was al een beetje ‘scheef’. Om het wit wat lastiger te maken was eerst 11.7-12 handiger geweest. Maar de 16e zet (5-10?) was teveel van het goede. Wit profiteerde van de hangschijf met een sterke aanval door het midden.

Bepaald wild en romantisch was de partijopzet van Fred Elgersma tegen Emiel Leijser te noemen. Het zwarte blok op de lange vleugel kan mooie switches opleveren, en was door de ‘schone’ lange lijn misschien best speelbaar. Toen ook wit een opsluiting toeliet aan de andere bordrand, leek de stand weer aardig in evenwicht. Ook had zwart een flitsende combinatie kunnen afdwingen op de 39e zet (door 3-9 te spelen). In de partij wachtte zwart te lang met de achterloop 13-18. De zwakke zet 40.7-11 kwam Fred helaas niet meer te boven.

Kees de Jong boekte een dijk van een overwinning op Joost Hendriksen. De partij ging lang mooi gelijk op, waarbij zwart licht initiatief leek te hebben. Dat kantelde echter toen Hendriksen met 12-17 op de 39e zet een veel te grote wissel trok op zijn stand. (39.21-27 was hier beter geweest met een goed houdbare stand.) In het vervolg houdt wit met twee schijven er drie vast en kreeg steeds groter, en uiteindelijk beslissend, voordeel.

Een prachtige partij speelden ook René Schaafsma en Fleur Kruysmulder. De zwartspeelster is duidelijk van de Huissense school en kwam tot een gezonde flankcentrum-aanval. Maar het was mooi om te zien hoe wit langzaam maar zeker grip kreeg en omsingelend stevig te werk ging. Na de dertigste zet ontspon zich een spannende strijd. Toch kwam de zwartspeelster als overwinnaar uit de bus omdat wit op de 40e zet een verkeerde keuze maakte. In plaats van 50-44 had 27-21 gemoeten (of eerst 4034). Zwart doet er dan waarschijnlijk het beste aan om met 22-27 de terugtocht te aanvaarden.

Auke Steensma kwam tegen Rob Schrooten duidelijk als overwinnaar uit de opening waarbij de strijd om het centrum centraal stond. Wit bleef de confrontatie zoeken en hield de stand spannend en koos niet voor terugruil-varianten met 36-31-27. Heel anders had de partij kunnen gaan als wit na 40.16-21 verder op avontuur was gegaan met 42-37. Dan had wit sterk kunnen aandringen. In de partij verslikte Auke zich op de 45e zet in een combinatie en verloor zelfs nog.

Ruurd Wuestman liet in zijn partij tegen grootmeester Geert van Aalten gedurfd een damzet toe welke hij zeker kon afnemen. Toch nam de zwartspeler de combinatie wat resulteerde in een wat prettiger stand voor zwart. 13 41-36 verdient daarom de voorkeur. Het leek allemaal nog wel mee te vallen. Wit kan zijn schijven op de lange vleugel goed gebruiken en daarom is de hergroepering met 38-32 zeker logisch. In het vervolg wachtte wit te lang met 30-24. In de partij werd de druk op de lange vleugel wit toch te machtig.

Gerwin van der Meer had het aanvankelijk moeilijk tegen het gezonde flankspel van de geroutineerde witspeler Theo Berends en stuurde met 22.2-7 op een ruiltje aan. Een goede keuze, naar later bleek. Wit speelde met 31.38-32 een ondoordachte zet en liep tegen schijfverlies aan, ver in de witte gelederen. Zwart wist de schijfwinst niet te houden. In plaats van 35.8-13 was 4-9 een secure zet geweest om een schijf voor te blijven. Als wit daarna veld 29 bezet volgt sterk 14-20. Ook de geinige zet 39.14-19 was kansrijk geweest. In de partij kwam wit langszij en maakte remise.

Een uitstekende invalbeurt was er weer van Ton Eekelschot die de sterke Jan van Loenen op remise hield. Wit kwam in de partij sterk opzetten. Zwart had met de fraaie zet 25.6-11 de witte opbouw sterk kunnen storen. Er zitten dan veel vervelende combinaties in voor wit die royaal gebruik kan maken van de mogelijkheden van de Coup Philippe via 18-23. Grappig is ook dat op het antwoord 28-23 sterk 10-14 kan, met combinatiedruk op veld 27. In de partij kwam wit gevaarlijk opzetten maar zwart speelde stoïcijns tegen. Ton wist de witte aanvalsdrift voldoende te beteugelen en kwam met tegenwicht via de velden 21 en 22, en maakte later op deze vleugel handig gebruik van zijn formaties.

Een zeer spannend verloop had de partij tussen Jan Hendrik Kok en de jeugdige Willem Hoek. De schijven op 16 en 11 stonden niet fraai, en wit vond het mooie 25.29-24 om hier zo lang mogelijk van te profiteren. Maar het vervolg met 47-41 was niet al te best. De gedurfde (en doodenge) zet 32.35-30 moest er aan te pas komen om de schade nog binnen de perken te houden en de remise binnen te slepen.

Jan Willem Hoeve had het lastig tegen de sterke Dirk Joosten. De witte aanval liep goed, maar toch bleef zwart lang goed in de strijd. Over de timing van 23-28 (op zet 28) kunnen de meningen verschillen. Inderdaad hergroepeert wit zich goed en blijft zwart met het vraagstuk van de schijven op 6 en 11 zitten. Zwart had op zet 28 ook een dam kunnen nemen die begint met 17-21. Dit resulteert in een remisestand, maar vergt wel veel van het voorstellingsvermogen. Op de 39e zet was een terugruiltje met 14-20 aanzienlijk overzichtelijker geweest voor zwart. In de partij wordt de situatie voor zwart hachelijk. Met 50.33-29 had wit beslissend voordeel kunnen behalen, en ook 53.34-29 lijkt beslissend. Met behulp van de poot 16,21,27 sleepte zwart toch nog een remise binnen boord, en werd de eindstand bepaald op 14-6.

Team Wolderweide 1 zou niet aan deze provinciale finale hebben kunnen deelnemen als de heren van DamClub Harderwijk zich niet vol enthousiasme hadden ingezet om deze jonge spelers te trainen en te begeleiden. Dank jullie wel Bert Foppen, Fred Elgersma en Jan Hendrik Kok voor de vele uren die jullie aan “De Vijf” van Wolderweide 1 hebben besteed!

De laatste voorbereidingen op de finale met Jan Hendrik

Met de zeer overtuigende overwinning (14 punten uit 7 wedstrijden) in de halve finale van Gelderland nog vers in het geheugen mochten De Vijf het afgelopen zaterdag 9 maart opnemen tegen de vijftien andere teams die zich via de halve finales van de provincie Gelderland wisten te plaatsen. In zeven speelronden, waarvan de loting werd bepaald aan de hand van het Zwitserse systeem, vochten zestien teams om vijftien(!) plaatsen in de halve finale van Nederland die op 20 april zal worden gespeeld. Het moest wel heel raar lopen, zou het Wolderweide 1 niet gelukt zijn om zich te kwalificeren voor de volgende ronde. Een plekje in de nationale halve schooldamfinale was deze dag echter niet het enige doel van Wolderweide 1. Het team wilde Putten namelijk verlaten met een beker!

Wolderweide 1 pakte op 27 januari de eerste plaats in de halve finale van Gelderland

Rond 13:30 uur begon de eerste ronde en Wolderweide 1 mocht het opnemen tegen een goede bekende, namelijk Wolderweide 2. In de halve finale van Gelderland troffen de twee teams elkaar eveneens. De Vijf van Wolderweide 1 pakten, evenals in de halve finale, een 8-0 overwinning tegen hun schoolgenoten. De eerste 2 wedstrijdpunten waren al snel verzameld. De tweede ronde mocht het team het opnemen tegen De Branink 1. Adam maakte een blunder en gaf zijn partij helaas onnodig weg, maar invalster Romijn pakte met haar overtuigende zege 2 punten voor het team, waarmee de eindstand van deze wedstrijd op 6-2 in het voordeel van Wolderweide 1 kwam.

Opnieuw treffen Wolderweide 1 en Wolderweide 2 elkaar in het schooldamtoernooi

De derde wedstrijd tegen De Triangel verliep wat moeizamer. Gwen won haar partij vrij eenvoudig, maar Adam was nog niet volledig hersteld van zijn nederlaag in de voorgaande wedstrijd. Hij wist gelukkig nog wel 1 punt te pakken door een misser van zijn tegenstander, waardoor de partij in remise eindigde. Sophie moest helaas haar meerdere erkennen in opponent Cees en pakte geen punten deze ronde. Brent versloeg zijn tegenstander Seth, waardoor deze wedstrijd werd gewonnen met 5-3 en de Harderwijkse welpen de volle 6 punten uit 3 wedstrijden haalden.

Toen speelronde 4 van start ging, stond Wolderweide 1 op de derde plaats in de ranglijst. Deze ronde moest het team strijden tegen de lijstaanvoerder van dat moment, namelijk IKC Binnenste Buiten. Romijn, Adam en Gwen wonnen hun partij en pakten samen 6 punten. Brent trof de sterkste tegenstander van de tegenpartij, aangezien de coach van IKC Binnenste Buiten de opstelling had aangepast, en verloor helaas. Desalniettemin pakte het team met 6-2 wederom 2 wedstrijdpunten en namen De Vijf uit Harderwijk de koppositie over.

Even naar buiten om te ontspannen

De eerste vier ronden van de in totaal zeven waren gespeeld en Wolderweide 1 stond op de eerste positie in de tussenstand. Na de geleverde inspanning was het ook tijd voor wat ontspanning. Het team is even naar buiten gegaan om een balletje te trappen en wat frisse lucht te inhaleren. Al verliep het toernooi tot dusver voorspoedig en waren de Harderwijkse jeugdspelers al zeker van een plaats in de halve finale van Nederland, het in ontvangst nemen van die felbegeerde beker was nog geen vaststaand feit. Even die hoofden leegmaken dus en dan door naar de laatste drie wedstrijden.

De onderbreking en het potje voetbal heeft De Vijf duidelijk goed gedaan, want het team trok zowel ronde 5 als ronde 6 met een 8-0 overwinning naar zich toe. Met 12 punten uit zes wedstrijden was het team al kampioen. De nummer twee had 9 punten vergaard en kon Wolderweide 1 dus niet meer inhalen, wat de uitslagen van de laatste ronde ook zouden worden. De zevende en laatste speelronde was het vaatje bij de welpjes van DCH leeg. De vermoeidheid had toegeslagen en de flinke hoeveelheid spanning die kon worden losgelaten, aangezien de eerste plaats niet meer kon worden afgenomen, zorgden voor een matige laatste wedstrijd. Met een 4-4 leverde de laatste ronde toch nog een punt op. De spelers van Wolderweide 1 mogen heel trots zijn op zichzelf! Met 13 punten uit 7 wedstrijden verdien je het om jezelf provinciaal kampioen te mogen noemen. Ook de individuele resultaten liegen er niet om:

Gwen pakt 14 punten uit 7 wedstrijden
Sophie pakt 10 punten uit 6 wedstrijden
Adam pakt 9 punten uit 7 wedstrijden
Brent pakt 6 punten uit 4 wedstrijden
Romijn pakt 6 punten uit 4 wedstrijden

Jullie hebben allen een grote bijdrage geleverd aan deze fantastische prestatie. Waar de een het even liet liggen, pakte de ander het op en dat is waar het in een team om draait. Gefeliciteerd met de overwinning!

Team Wolderweide 1 is kampioen van Gelderland!

Tot slot een shoutout naar de mensen die de moeite hebben genomen om langs te komen in Putten om onze welpen aan te moedigen. Wout en Fred, jullie aanwezigheid werd zeer op prijs gesteld. Fijn dat jullie er waren! Simone, de kinderen vonden het fantastisch dat hun juf speciaal naar Putten kwam om deel uit te maken van dit mooie avontuur. Bedankt!

Juf Simone heeft een kleinigheidje voor onze jonge damhelden meegebracht

De eindstand van deze provinciefinale is als volgt:

Met nog een theoretische kans op handhaving in de Hoofdklasse ging Ons
Eerste in de negende ronde van start tegen de ‘reserves’ van Wageningen,
het sterke WSDV 2. Ondanks een verbeten strijd won uiteindelijk het
sterkste team.

Met de remise van Kees de Jong tegen Fred Ivens begonnen de
Harderwijkers goed. Op de 22e zet had Ivens met 45-40 een goede maar
onoverzichtelijke mogelijkheid onbenut gelaten. Wit dreigt op een
dubbele manier een voordelig gat te slaan op 19. In de analyses na
afloop bleek inderdaad dat wit groot voordeel had kunnen behalen. In de
partij speelde Kees sterk. De opstoot van wit naar het Kerkhofveld was
weliswaar mogelijk, maar in feite kwam wit in het vervolg een zet te
laat om gelederen gesloten te houden (hij had op de 48e zet graag twee
zetten achter elkaar willen spelen, van 46 naar 37). Zwart twijfelde
niet en stootte op naar 27. Een afgedwongen afwikkeling zorgde voor een
veilig remisepunt.

De Harderwijkers kwamen op voorsprong toen Fred Elgersma zijn
provocatieve zet 27.10-14 tegen Arie Janssen van Doorn beloond zag
worden. De witspeler had daarvoor een late aanval gekozen, maar werd
door deze zet duidelijk verrast. In plaats van rustig te spelen op zijn
lange vleugel en de dreigingen te laten voor wat ze waren (zwart moet
toch telkens ‘doorslaan’ naar 40), koos hij voor het toelaten van een
dam. In de lastig te berekenen stand, koos hij bovendien de verkeerd
afslag waarna Fred met de dam op schijvenjacht ging, en uiteindelijk
naar een duidelijke partijwinst.

Voormalig voorzitter van de werelddambond, Wouter van Beek, en Jan
Hendrik Kok speelden aanvankelijk een gecontroleerde partij die de
klassieke structuren aannam. Een belangrijk opbouwmoment van zwart was
de 27e zet. Minder veeleisend was daar 17-22 geweest (in plaats van
9-14), waarna zwart verrassend even een schijf kan offeren voor een
hergroepering (24-29 en dan 9-14. Vanwege damdreigingen kan wit de
terugruil niet verhinderen). In de partij was 30.3-9? een positioneel
grote fout. 8-12 of 14-20 waren betere alternatieven. Na de uitstekende
reactie van wit op de volgende zetten, bleek de zwarte stand niet goed
meer speelbaar. Een dure dam op zet 36 werd door Jan Hendrik om
begrijpelijke redenen niet genomen maar was wellicht nog een aardige,
maar hoe dan ook complexe, kans op remise geweest.

Ruurd Wuestman kwam langzaam maar zeker tot een aanval, en later tot een
aardige klassieke stand tegen de jonge Robert-Jan van Steenbergen. Op de
38e zet schrok Ruurd echter dat 43-38 niet kon door een sluwe kleine
combinatie: 21-26 en daarna 14-20 en 11-17. De reactie 47-41-37 bleek
niet gelukkig. Om niet in de Coup Royal te lopen moest wit naar het
Kerkhofveld maar ook daar werd hij van alle kanten bedreigt. Zwart
bekroonde het sterke middenspel met een doorbraak naar 37 en won
verrassend. Dit betekende een flinke aderlating voor de Harderwijkse
dammers.

Ook Henry Offenga verloor, hoewel hij aanvankelijk prima spel had met
zwart tegen Gerben van Steenbergen. Met 31.13-18 had hij verder kunnen
bouwen aan een gezonde stand met veel combinatieve wendingen in zijn
voordeel. In de partij raakte zwart de controle over 24 kwijt en
ondervond Henry hoe snel een stand ineens verloren kan zijn. Na 38.4-10?
kon hij de vele dreigingen niet meer het hoofd bieden.

Joras Ferwerda speelde een spannende partij tegen de sterke Tjeerd
Harmsma. De zwartspeler legde een gedurfde strategie op het bord waarbij
hij initiatief op de korte vleugel liet prevaleren boven de ontwikkeling
van zijn lange vleugel. Met de sterke opstoot 40.30-24 echter kwam de
witspeler glorieus als strategische overwinnaar uit de bus. De witspeler
was niet bang voor de tijdelijke schijfwinsten die zwart kon nemen. In
de partij won wit de schijf snel weer terug en stormde via het centrum
naar dam. Helaas, net niet genoeg voor een spectaculaire overwinning.

In zijn partij tegen de getalenteerde jeugdspeelster Julia Chumachenko
bouwde Auke Steensma aan een mooie zwarte centrumstand die werd
ondersteund door ver opgerukte schijven op zijn lange vleugel. Maar
verzilvering van het voordeel was niet makkelijk. De witspeelster ruilde
actief op haar lange vleugel en wist het evenwicht weer goeddeels te
herstellen. Ze speelde gecontroleerd naar remise.

Aanmerkelijk minder gecontroleerd haalde Egbert van Hattem toch nog een
punt binnen tegen de creatief en sterk spelende Marcel Monteba. Langzaam
maar zeker kwam de witspeler moeilijker te staan en kon in de verste
verte niet profiteren van de zwarte schijven die op de lange vleugel nog
niet ontwikkeld waren. Zwart kreeg vrij spel op zijn korte vleugel en
kon naar hartenlust aanvallen. Wit zag een paar dingen niet scherp. Zo
had 26.43-38 gekund, maar hij durfde het in de partij niet te spelen. De
opstelling met 47-41 was een nieuwe verzwakking omdat wit geen nuttige
dingen met een formatie kon doen in de partij. En later had wit hoe dan
ook 31.30-24×24 moeten spelen. Na 35.41-36 speelde wit een verloren
partij. Tenminste, normaal gesproken. Wit kon niet meer aan
schijfverlies ontkomen, maar verdedigde zich met de moed der wanhoop
toch creatief. Zwart liet twee opgelegde kansen liggen. Zo is 44.22-28
mogelijk omdat zwart niet mag tussenlopen vanwege een verrassende
meerslagtruc. Ook is de twee-om-twee op de 46e zet (naar 36) duidelijk
winst. Van belang is dat wit dan niet naar 7 mag doorlopen omdat hij dan
een rondslag om de oren krijgt. In de partij echter is het ineens
gelijkwaardig remise, omdat zwart door een lastig binding altijd een
witte doorbraak moet toestaan.

Een fraaie partij speelden ook jeugdspeler Alexej Ovsyanko en Gerwin van
der Meer. Aanvankelijk hielden wit centrumspel (Gerwin) en
omsingelingsspel van zwart elkaar in dynamisch evenwicht. Toen wit ook
naar het veld 27 kon doordringen waren de kansen duidelijk aan hem. Wit
baande zich inderdaad een snelle weg naar dam, en het zag er zorgelijk
uit voor zwart die niet de beste verdediging vond. Wit had het best de
snelste weg naar dam kunnen kiezen voor de grootste kans op winst. Maar
in de partij kwam zwart toch nog langszij.

Een prima remise speelde Jan Willem Hoeve tegen de sterke Jesse van
Beek. De zwartspeler speelde gedurfd, maar het was de witte stand die de
voorkeur verdiende in het vroege middenspel. Waarschijnlijk had wit met
eenvoudig 41.37-32 in plaats van het verplichtende 45-40 de
duimschroeven nog wat aan kunnen draaien. In de partij speelde wit ook
sterk en alert en haalde verdiend een punt binnen.

Na een goeie serie overwinningen was het tweede team van DCH gestegen naar
een verdienstelijke derde plaats. In een rechtsreeks duel om het brons
troffen de Harderwijkers in VBI3 te Huissen een sterke tegenstander. Vanwege
de ziekenboeg begonnen de strijders met een 0-2 achterstand omdat Ton
Eekelschot nodig was bij DCH1.

Op het eerste bord trof Eibert Smit de sterkspeler van de gasten maar maakte
hij met een aanvallende partij duidelijk niet onder de indruk te zijn.
Helaas werden de aanvallende impulsen Eibert uiteindelijk iets teveel en
moest hij zich gewonnen geven. Invaller Wouter Foppen verraste Jacob
Reiffers, een oude bekende uit Nunspeet, met een listig damzetje en bracht
de spanning weer wat terug.

Jan van der Pol speelde een partijtje waarbij lange tijd weinig aan de hand
leek en waarbij hij op remise leek aan te sturen. Eén momentje van
onachtzaamheid werd Jan fataal, na een drie om drie naar dam werd DCH weer
op vier punten achterstand gezet. Aan sportiviteit bij DCH ontbreekt het
nooit, Gerald van Ark had er geen enkele moeite mee om een wissel op het
laatste moment toe te staan zodat de jeugd een kans krijgt. Het werd al snel
duidelijk dat de jeugdspeler die Gerald trof niet echt een verzwakking was
voor de thuisploeg zodat Gerald uiteindelijk alle zeilen moest bijzetten om
de verdiende puntendeling te bereiken. De gasten hadden met een 9-5
voorsprong de overwinning definitief veilig gesteld.

Ook Bert Foppen wist tegen zijn sterke opponent geen voordeel af te dwingen,
in het eindspel moest Bert zelfs nog een ware Houdini act uitvoeren om de
remise veilig te stellen. Ook de strijd op bord zes bij Wouter van den Berg
bleef onbeslist, in het middenspel dwong Wouter zijn tegenstander nog wel
naar de zijkanten maar het eindspel gaf nooit echt uitzicht op meer dan
remise. De nederlaag viel met 11-5, ondanks de man minder, toch nog iets te
hoog uit doordat Wout Mensink in een gelijkwaardige stand onder grote
tijdsdruk richting het eindspel de verkeerde voortzetting koos waarmee hij
deze keer de eer aan zijn tegenstander moest laten.

Na twee eenvoudige wedstrijden met een 16-0 en 13-3 overwinning ontving DCH2
zaterdag DES4 uit Lunteren.

Mede vanwege de stand op de ranglijst een opponent waartegen resultaat
geboekt zou moeten worden.

Met een snelle overwinning van Eibert Smit die op de 25e zet genadeloos
toesloeg tegen net iets teveel aanvalszin van zijn jeugdige tegenstander. Na
de combinatie hield Eibert twee schijven meer over en kon hij twee punten
bijschrijven. Ook Bert Foppen trof in Silas Schuitemaker een jeugdspeler,
maar dan toch eentje die getuige zijn topscorerpositie bij DES4 duidelijk
meer in zijn mars bleek te hebben. Bert kreeg al op de 32e zet remise
aangeboden maar had duidelijk geen zin om na een middag schuiven met 0-0
achter te blijven, langzaam maar zeker won de ervaring het van de jeugdige
overmoed en trok Bert het initiatief naar zich toe. Na een dappere strijd
moest de zwartspeler zich alsnog gewonnen geven.

Ton Eekelschot had lange tijd aanzienlijk meer moeite om zijn opgebouwde
positionele voordeeltje te verzilveren. Pas halverwege de partij verslikte
zijn tegenstander zich door eerst een offer te plegen en vervolgens achter
een schijf te lopen waarbij hij hoopte op remisekansen. Door een eenvoudig
tempozetje pakte Ton zijn kans en won een schijf en vervolgens zijn partij.

Met een 6-0 voorsprong en op de meeste borden goeie uitgangspunten leek ook
nu een grote overwinning binnen handbereik.

De directe tegenstander van Jan Pluim had net iets teveel aanvallende
impulsen in gedachten en kwam geforceerd een schijf achter. Op de 35e zet
ging Jan gruwelijk in de fout door met 12-18 een gaatje te willen dichten in
plaats van met 2-8 eenvoudig de schijf voorsprong te verdedigen, na deze
misrekening kwam Jan aanvallend in een hopeloze positie waarbij hij ze;fs
met een schijf meer de winst aan zijn tegenstander moest laten. Wout Mensink
trof een tegenstander die duidelijk niet was gekomen om te winnen en omdat
ook Wout het niet spannend genoeg wist te maken bleef deze strijd onbeslist.

Ook bij de tegenstander van Jan v.d. Pol brak zijn aanvallende intenties hem
op, ook Jan wist de aanvallende schijf eenvoudig te bemachtigen en bracht
zijn team met zijn overwinning op een 9-3 voorsprong en stelde daarmee de
winst veilig.

Wouter van den Berg kwam in een laat middenspel in een nadelige korte
vleugel opsluiting en wist zich daaruit niet meer te bevrijden. Op zijn
rechtervleugel werd de stand dunner en dunner waarmee Wouter alle zeilen
moest bijzetten om doorbraak naar dam te voorkomen. Zijn laatste poging voor
remise om ten koste van twee schijven door te breken was ook wat teveel van
het goede, de doorgebroken schijf werd teruggeofferd en Wouter moest zich
gewonnen geven. De overwinning van DCH2 kreeg uiteindelijk onverwacht de
kleinst mogelijke uitslag van 9-7 doordat Gerald van Ark zich op de 43e zet
liet verrassen met een vier om drie naar dam. Gerald bood nog even dapper
weerstand, maar deze damslag kwam hij niet meer te boven.

Zaterdag 17 februari 2023 moet DCH2 in een rechtstreeks duel in Huissen
tegen VBI3 proberen de derde plaats vast te houden. Zowel DCH als VBI hebben
13 punten na 9 wedstrijden, maar de Harderwijkers bezetten nu de derde
plaats door een flink aantal bordpunten.

In de cruciale wedstrijd tegen HDC Hoogeveen 2 liet DCH weer punten
laten liggen. Heel duur ditmaal, want het Drentse team is nu zo goed als
buiten bereik gekomen. De kans om degradatie te ontlopen is daardoor
klein.

Het eerste punt kwam van Egbert van Hattem tegen Yulia Bintsarovska, het
14-jarige supertalent uit Kampen die tot dan toe nog maar één remise had
toegelaten in de Hoofdklasse. Maar in deze partij verslikte Yulia zich
in een simpele combinatie die Egbert schijfwinst opleverde, maar die
door compensatie nog wel wat hoop op een puntje overliet. Egbert stuurde
aan op een ijzersterke dubbelruil van de twee voorste witte schijven,
maar op het moment dat hij dat had kunnen doen liet hij het achterwege
omdat hij niet alles kon berekenen. Dat was overigens niet al te
moeilijk: wit had kunnen winnen met een offer dat meteen resulteerde in
een dubbele oppositie. Ook gewoon verder spelen was ruim gewonnen. Na
een schijnoffer en terugwinnen was winst ook nog mogelijk geweest. Maar
zwart zag wolven op de weg die er niet waren en kwam niet verder een
ondermaats eindspel met remise. In plaats van een hoopgevende 0-2 kwam
er 1-1 op het scorebord te staan.

Kees de Jong had een aardige manoeuvre in huis tegen Alexander Slot. Met
een tijdelijk offertje sloeg hij eerst het witte centrum uiteen alvorens
de schijf terug te winnen. Kees kwam tot actief spel met zwart.
Bovendien had hij schijf 15 mooi opgelost en kon zwart op zijn beurt in
de aanvallende acties wel gebruik maken van wits schijf op 36. De
lange-termijn strategie daarvoor is echter lastig. 29.14-19 leek niet de
beste. In de partij verdedigde de witspeler met veel schijven zijn lange
vleugel en kwam hij later tot actief spel aan de andere kant. In de
stand waar remise werd aangeboden, stond juist wit weer beter.

Jaap van de Werfhorst hield goed stand tegen de beloftevolle Lisa
Scholtens die op het WK voor vrouwen als vierde eindigde en daarmee
internationaal meester werd. In de partij plaatste de witspeelster een
gewaagde vroege Ghestem-doorstoot. Jaap ruilde de schijf af en speelde
lange tijd goed actief tegen door op zijn beurt het kerkhofveld te
bezetten. Toch kreeg wit het beste van het spel met een sterk centrum,
maar ervan profiteren lukte niet goed. De partij werd gelijkwaardig
remise.

René Schaafsma had geen gelukkige hand in de opening en kwam met een
hangende schijf op 41 te zitten, in een klassiek-achtige stand. De
afslag op de 20e en 21e zet – waarbij de stand helemaal ‘volliep’ – was
zeker niet de beste. Zwart zag goed dat hij met de aanval op de
kerkhofschijf uiteindelijk sterk op 37 terecht zou komen. Wit verloor
een schijf en later de partij. Beter was de twee-om-twee 25-20 op de
twintigste zet (of eventueel 20.39-33, met wel gevaarlijke varianten).
Omdat de zwarte korte vleugel ook vol staat compenseert dat de zware
lange vleugel van wit, met spannend spel.

Tegen Elise Schouten had Ruurd Wuestman in de opening een zwakke zet
afgegeven (14.38-32?) en bleef net als René Schaafsma met een hangende
schijf op 41 zitten. Met de standaardmanoeuvre 18.12-17 had zwart groot
voordeel kunnen afdwingen. Met tactisch handig spel wist Ruurd toch het
kerkhofveld te bezetten en zich te bevrijden. Kansen wist wit niet te
creëren in het vervolg maar hij loodste de partij wel de veilige
remisehaven binnen.

De jeugdspelers van Hoogeveen maken een sterke ontwikkeling door. Fred
Elgersma speelde creatief sterk tegen Bart Jan Kortleven en verraste hem
met een sterk 28-22 (op straffe van dam mag zwart geen schijfwinst
pakken). Fred ging vol voor de winst en voerde de spanningen op door
zich vol op de korte vleugel van zwart te richten. Die gaf geen krimp en
wist het gevaar te bezweren van speelde met een sterk centrum. De (te
trage) opmars van schijf 45 had wit duur kunnen komen te staan, maar in
de partij liep het met een sisser af.

Gerwin van der Meer speelde een prachtige opening tegen Wouter Sosef, en
stootte met wit sterk door in het centrum. In de partij vond zwart niet
beter dan een terugruil waarbij wit met een machtig centrum verder aan
voordeel kon gaan werken. Zwart slaagde er niet in om het spel in
klassieke banen te leiden waardoor Gerwin structureel het betere van het
spel kreeg, ook na een rustige 2-om-2. Na 37.6-11 leek wit regelrecht op
winst aan de sturen, maar hij overzag helaas de fraaie combinatie op de
41e zet met 27-22. Ondanks slagkeus gaat wit zeer voordelig richting
veld 12. Gerwin kennende had hij de zware zwarte taak om dan nog remise
te maken wel in zijn voordeel weten om te buigen.

Jan Willem Hoeve nam na een goede opening tegen Sytze Spijker een
onoverzichtelijke dam ten koste van drie schijven. Hoewel hij flink aan
de overblijvende stand had gerekend, bleek één schijf in de praktijk
ernstig in de weg te staan. Wit wist geen schijf extra te winnen of de
dam veilig op te bergen en leek al vroeg in de partij in schijfverlies
te moeten berusten. Toch kon wit nog een schijf oprapen maar de zwarte
stand was in het vervolg te goed. Wit wist zich nog op 27 te nestelen.
Hoewel wit zich beter had kunnen verdedigen (sneller 26-21) brak zwart
toch beslissend door het centrum door naar dam.

Jan Hendrik Kok merkte al snel dat tegenstander Aike Smid voor één punt
speelde en sloeg na de witte achterloop-reeks op de 28e zet sterk naar
26 in plaats van weer naar 27 (met meer ruilmogelijkheden voor wit). Ook
31.14-20 was een fraaie zet (wit mag niet achter met 30-25 waarna zwart
de 2-om-2 neemt naar 36. Het gedwongen 14-9 is dan verhindert door
36-41-46). In het vervolg speelde wit te passief. Zwart pakte de hele
linie van centrumvelden en dreef wit in het nauw. In plaats van de
partij op de 60e zet uit te maken met 60.41-36 of 60.49-35 vergiste hij
zich met een achterloop op schijf 11. Omdat wit na 61.36-41 twee
schijven geeft met 24-19 is het remise. De wanhoopspoging met damgeven
leverde ook niet meer dan één punt op.

Tenslotte gaven ook Auke Steensma en de jonge Renco Oostindjer elkaar de
hand voor remise, waarbij Auke zich afvroeg wie van de twee er nu het
meest blij moest zijn met het punt. Zwart omknelde het witte centrum en
leek na het sterke 26.25-30! de genadeklap uit te delen met schijfwinst.
Op zijn beurt ging zwart op de 36e zet foutief verder met 4-10. De
schijf de andere kant op (4-9 dus) was zo goed als winst geweest omdat
wit niet door mag gaan met aanvallen van de zwarte voorpost vanwege een
dodelijke ruil naar 34. In de partij zag wit goed dat de slagkeus voor
hem in beide gevallen goed zou uitpakken na 35-30. Zwart sloeg tot
overmaat van ramp ook nog verkeerd, en had de partij moeten verliezen.
Het stugge volhouden van Auke leverde toch nog een punt op. Wit vond
geen beter plan dan de plusschijf terug te geven en door te breken. Maar
dat ging zwart ook doen omdat wit niet aan twee kanten tegelijk kon
verdedigen. Eindstand: 12-8.

Ook tegen Huizum slaagde Ons Eerste er niet in zich uit de onderste regionen van de Hoofdklasse te spelen. De achterstand in deze ontmoeting was al snel onoverbrugbaar.

In de komende wedstrijden zullen punten gepakt moeten worden om directe degradatie te ontlopen. In ieder geval staat de 16e maart al in de agenda, want dan vinden de beslissingswedstrijden plaats om een plekje in de Hoofdklasse te behouden.

Jan Willem Hoeve begon met een frisse aanval zijn partij tegen Sytse Nagel die op zijn beurt ook het veld voor de flankaanval opzocht. Op de 21e zet beging zwart echter een regelrechte blunder en verloor per direct. De stand op de 20e zet is goed, maar luistert nauw. Het best kan zwart verdergaan met 20.11-17 Na 21.41-37 7-11 mag wit niet oplopen met 37-32 door het verrassende 17-21 en daarna dam. Niet eenvoudig te zien, maar daardoor moet wit wel op z’n tellen passen.

Het duurde enige tijd voordat een tweede score op het bord verscheen. Joras Ferwerda en Kerst Hoekstra deelden na veertig zetten netjes de punten, in een partij waarin zwart lange tijd iets makkelijker stond.

Tegen Tjalling van den Bosch speelde Auke Steensma aanvankelijk een solide centrumpartij. Maar even na de twintigste zet moest de witspeler enkele lastige keuzen maken hoe precies verder te gaan: naar 24 of 23 spelen? En ook: welke kant moeten de basisschijven precies op? Na afloop was Auke niet tevreden over 48-42. In de partij pakte de opbouw inderdaad verkeerd uit, zeker in combinatie met het directe 29-23 (in plaats van 29-24×23). De stand van wit ziet er solide uit, maar Tjalling van den Bosch toonde met een paar gedecideerde omsingelingszetten aan dat wit in grote moeilijkheden verkeerde. Op de 31e zet al stond wit reddeloos verloren. Een flinke tegenslag voor de DCH’ers.

De derde dreun die volgde kwam het team niet meer te boven. In zijn partij tegen Piet Bouma wilde Gerwin van der Meer profiteren van de zwarte lange vleugel en zocht op de andere bordhelft het randveld op via 27-21-16: een gedurfd plan dat echter veel vergt van de witspeler, zeker omdat zwart zeer actief spel liet zien op zijn korte vleugel. Wit raakte door zijn ‘wachtzetten’ heen en speelde 32.34-29 waarna zwart sterk op kwam zetten, na 20-24. Zwart behield het bruggenhoofd op 24 en vlocht bovendien nog een giftig zetje in de stand dat Gerwin te machtig werd. Ruurd Wuestman had de lastige taak om Rein van der Pal te weerstaan, wat hem aanvankelijk goed lukte met een frisse zwarte aanval, geheel passend bij zijn speelstijl. Toch kwam zwart voor lastige keuzen te staan. Hij wachtte geduldig en speelde zijn basisschijven op. Na 21.20-24 zag de zwarte stand er zeker gezond uit. In de partij slaagde wit er desalniettemin in om de druk op die schijf op te voeren. De vlucht naar de rand leverde wit aanknopingspunten op voor een aanval tegen wits lange vleugel. Ruurd verdedigde zich met een tweede voorpost maar kon schijfverlies, en daarna partijverlies, niet meer ontlopen.

Toen ook de partij van Jan Hendrik Kok tegen Anton Schotanus verloren ging was het pleit na zes partijen al beslecht. De nestor van het Friese team speelt nog uitermate sterk, en wit voelde de druk op zijn stelling omdat zwart een stevig blok had opgebouwd op zijn lange vleugel. Na een ruil switchte het spelbeeld, maar niet de waarde van de stand. Zwart bleef makkelijker staan en had omsingelingskansen. Vooral de lange vleugel baarde wit zorgen. In plaats van 36-31 had wit op de 37e zet koelbloedig 37-32 moeten spelen en daarna 34-29, met een zo goed als gelijkwaardige stand. In tijdnood vond wit niet meer de beste verdedigingszetten. Zeker toen zwart ook nog door het centrum kon opkomen, was er geen houden meer aan.

De lichtpuntjes kwamen deze middag te laat. Egbert van Hattem en Waylon Poot speelden een principiële partij vanuit de Molimard-aanval. Lange tijd speelde Egbert met zwart de goede omsingelingszetten, maar de aanval van wit begon rond de 30e zet toch dreigende vormen aan te nemen. In de partij twijfelde zwart al enorm tussen 4-10 en 8-12 op de 28e zet. Waarschijnlijk was de laatste positioneel beter geweest, om te omknellen en na 29-23 radicaal verder te omsingelen. Toch lukte het wit niet om te profiteren. Zwart ruilde naar 24 en had een paar zetten eerder al gezien dat wit in ieder geval niet verder kon met 34-29 (22-18 was verreweg de beste, en kansrijk. 33-29 kan ook, maar heeft wel zo zijn problemen). Wit deed het toch en kreeg een combinatie te verwerken die uiteindelijk tot twee dammen voor zwart leidde. Na vermakelijke verwikkelingen ontstond een lastig 4-om-5 eindspel. De fraaie finesse 58.17-21 had zwart al een poosje aan zien komen, en hij haalde de buit binnen.

Fred Elgersma speelde een sterke partij tegen de sterke Anne Piet Kooistra. Met zwart speelde hij tegen de lange vleugel van wit die maar niet tot ontwikkeling kon komen. De witspeler forceerde zich. Het plan met 42-28 en 28-22 was niet best. Helaas durfde zwart niet het doodenge 8-12 te spelen op zet 36, maar het wint wel een schijf of leidt tot een doorbraak. In de partij kon wit zich, helaas voor Fred, met de grootste moeite staande houden. Met 57 9-13 miste zwart wellicht nog een goede kans.

Het duurde even, maar Kees de Jong kwam tegen Marcel de Vries langzaam maar zeker beter te staan. Zwart ging naar 36 en veronachtzaamde even later zijn verdediging aan de andere kant van het bord (3-8). Wit had slim 52.38-33 kunnen spelen, maar kwam ook in de partij sterk opzetten. In de wederzijdse run naar dam verzuimde zwart om wit eerst terug te gooien. Kees toonde lange adem en zette het macro-eindspel knap in winst om.

Over nog langere adem bleek Henry Offenga te bezitten. Hij haalde op de 25e zet een schijf winst door een leuke klassieke combinatie, maar tot verzilvering kwam het pas na 84 zetten. Het had sneller gekund door bijvoorbeeld op de 73e zet de dam af te nemen. Maar, de winst kwam niet in gevaar. Eindstand: 8-12.

In november en december van vorig jaar werden de schooldam kampioenschappen van Harderwijk gespeeld.
Hoewel dat een teamprestatie betrof, zijn toen ook de individuele scores bijgehouden.

En gisteren werden in De Bogen de eerste 4 rondes gespeeld door deze beste spelers van de schooldam kampioenschappen van Harderwijk.
Het gebruik van een echte damklok zorgde voor weinig problemen en er werd dan ook fanatiek gedamd.
De tussenstand laat zien dat het volgende week op 18 januari a.s. nog aardig spannend zal gaan worden wie zich de beste welp (groep 5/6) en pupil (groep 7/8) van Harderwijk mag noemen.
Veel succes alvast & tot volgende week.

Het tweede achttal van DCH is 2024 voortvarend begonnen.

Zaterdag mochten zij het thuis opnemen tegen de dammers van DIOS-DVOIJ uit
de Achterhoek. Vooraf was dit team al niet ingeschat als één van de sterkere tegenstanders in 2B. Zeker toen zij ook nog eens met twee invallers kwamen opdagen groeide het zelfvertrouwen van de Harderwijkers die het zonder Jan Pluim moesten
doen maar met Jakob de Vries een meer dan verdienstelijke invaller hadden.

Wouter van den Berg was eigenlijk na tien minuten al gewonnen toen zijn tegenstander in een eenvoudig slagzetje liep, deze stelde de capitulatie echter nog even een half uurtje uit. Ook Eibert Smit wist vrij snel met een damcombinatie de winst naar zich toe te trekken. De combinatie naar dam die Jakob de Vries vervolgens op zijn bord wist te
toveren was zeker niet te lastig maar wel verrassend en van grote schoonheid. Bert Foppen bracht zijn tegenstander positioneel op de knieën zodat deze hoopte met een drie om twee door te breken naar dam. Al snel werd duidelijk dat ook dit niet een echte kans op succes was.

Ton Eekelschot stelde de winst veilig door er 10-0 van te maken, nadat hij eerst op de verkeerde manier had geslagen wist hij de schijfwinst alsnog te bereiken door een listig zetje.

De tegenstander van Jan van der Pol bleek toch taaier dan vooraf was ingeschat. Lange tijd maakte hij geen echte fout maar richting het eindspel wist ook Jan er een beslissende combinatie uit te halen. Gerald van Ark toont bijna wekelijks aan een meerwaarde te zijn bij DCH, hij had op papier nog de sterkste tegenstander uit de achterhoek maar wist hem ver in het middenspel zijn wil op te leggen en omsloot de zwartspeler waarna deze niet aan combinaties meer kon ontkomen.

De 16-0 werd uiteindelijk op het bord gezet door Wout Mensink die op het eerste bord langzaam maar zeker zijn tegenstander terug wist te dwingen maar diens voorpost afhandig kon maken waarna hij zorgvuldig wist te winnen.

Goed presteren op toernooien en het beste uit je eigen spel kunnen halen smaakt naar meer. Gelukkig voor Gwen stond er op zondag 7 januari 2024 wederom een toernooi in haar agenda. Deze keer betrof het geen meisjestoernooi, zoals het DroomDamsters-toernooi van afgelopen 3 januari, maar een jeugdtoernooi voor spelers en speelsters in de leeftijd van 4 t/m 19 jaar. Om 10:00 uur startte het eerste (van drie) open jeugddamtoernooi van de Haarlemse Damclub in Clubhuis De Krocht. Aan de hand van de ranglijst na de eerste zeven ronden werden er drie categorieën gemaakt. Het dertigtal deelnemers zou worden opgesplitst en vervolgens zouden er nog vier speelronden volgen. De nummers 1 t/m 10 zouden strijden in de A-categorie, de spelers die na zeven ronden op de posities 11 t/m 20 stonden, zouden onderling uitmaken wie de winnaar van de B-categorie wordt en de spelers op de plaatsen 21 t/m 30 mochten uitvechten wie zich de winnaar van categorie C mag noemen.

Gwens eerste drie wedstrijden verliepen als gehoopt en ze scoorde de volle 6 punten. Al snel werd het de organisatie van het toernooi, evenals de wat oudere jeugdspelers en toeschouwers, duidelijk dat Gwen niet zomaar een meisje was dat voor de lol een potje kwam dammen in Haarlem. Nee, deze meid had een missie! Na het beantwoorden van de nodige vragen die aan zowel Gwen als haar ouders werden gesteld, werd het de aanwezigen duidelijk dat ze een Nederlands Kampioen in hun midden hadden. Dit werd meerdere keren benoemd door de organisatie en ook werd er meermaals verteld wat een eer het toch was dat Gwen speciaal in Haarlem kwam dammen. Deze woorden zijn ontzettend mooi en vleiend, maar ze brachten ook een ietwat ongemakkelijk gevoel mee voor de kleine kampioene om nog maar niet te spreken over de druk die het benoemen van haar prestaties met zich meebracht. Andere spelers hadden nu ook een missie, want laten we eerlijk zijn… Wie wil er nu niet de kampioen van Nederland verslaan? Met het gevoel alsof er een schietschijf op haar rug was bevestigd, zette Gwen het toernooi voort.

Dammen in Clubhuis De Krocht

De vierde wedstrijd eindigde in remise en haar vijfde partij van de dag verloor ze naar eigen zeggen door een blunder van zichzelf. De frustratie kwam duidelijk naar voren, maar het zou niet de eerste keer zijn dat Gwen na een misser alsnog mooie partijen weet te spelen. Ze nam even wat tijd voor zichzelf, dronk wat, at wat en herpakte zich. Er wachtten immers nog zes wedstrijden op haar om gespeeld te worden, dus er kon werkelijk nog van alles gebeuren. Wedstrijd zes en zeven won ze en na de zevende speelronde stond ze met 11 punten op de derde plaats. Ze mocht de vier partijen die volgden dus spelen in de A-categorie.

Een leuk feitje is dat Gwen voor de aanvang van het toernooi aangaf dat ze het grappig zou vinden om de Haarlemmerzet uit te halen in Haarlem. Met een grote glimlach op haar gezicht vertelde ze dat ze gedurende de zevende wedstrijd een verlengde Haarlemmerzet had uitgehaald.

Met nog vier wedstrijden te gaan, wilde Gwen opklimmen van haar huidige derde positie naar de eerste plaats. Om dat te behalen, moesten er nog wel wat punten worden toegevoegd aan haar totaalscore. De achtste ronde speelde Gwen tegen de lijstaanvoerder van dat moment en ze won. Ook in de twee partijen die daarop volgden, wist ze de winst te behalen. Met 17 punten uit 10 wedstrijden stond ze bovenaan. Nog één wedstrijd te gaan en alhoewel de nummer twee 15 punten had, zou minstens remise haar de volledige zekerheid geven. Een teleurgesteld negenjarig meisje kwam teruggelopen van wedstrijdtafel nummer 1 met de mededeling dat ze had verloren. De nummer twee won wel en beide spelers hadden nu 17 punten uit elf wedstrijden. Het aantal weerstandspunten was uitsluitend voor de organisatie zichtbaar en naar de eindstand konden we alleen maar gissen. Zou Gwen zich het verlies in de laatste ronde kunnen permitteren?

Groepsfoto van alle deelnemers

Zenuwslopend waren die laatste momenten. Eerst werd de top 3 van de C-categorie bekendgemaakt. De prijzen werden uitgereikt en er werden foto’s gemaakt. Hetzelfde riedeltje werd herhaald voor de dammers uit categorie B en Gwen hield het niet meer van de spanning. De nummer drie van de A-categorie werd naar voren geroepen. Dit was niet Gwen. Toen werd de nummer twee van deze categorie verzocht om naar voren te stappen en ook deze keer was het niet Gwens naam die genoemd werd. Als laatste werd Gwen gevraagd naar voren te komen. Zij is de toernooiwinnares van het Eerste Open Jeugdtoernooi in Haarlem! De eindstand werd nu wel getoond op het scherm. Het feit dat Gwen 4 weerstandspunten meer had dan haar directe concurrent was doorslaggevend voor haar overwinning.

De top 3 van categorie A