Maand: januari 2019

Dit keer niet, of het moest het winterse weer zijn wat enigszins parten speelde. Voor een uitwedstrijd in de Gelderse Hoofdklasse werd donderdagavond 24 januari door DCH1 afgereisd naar Brummen.
Fred haalde al vlotjes een winnende damcombinatie uit (0-2). Daarna volgde Jaap die zijn tegenstander overklaste (0-4). Wout haalde al snel een dam, maar toen bleek dat zijn tegenstander dat ook deed. Wout moest er even goed over nadenken, pakte de dam af en wikkelde gedecideerd af naar winst (0-6). Jan bleef rustig bij een snel spelende tegenstander en haalde een winnend zetje uit, na 2 uur een 0-8 stand!
Joras formeerde een drukstand, liep achter een schijf van zijn tegenstander die er opeens niets meer aan kon doen, oftewel 0-10. In een klassieke stand waar nog veel mogelijk was ruilde de tegenstander van Gerwin vooruit in plaats van achteruit, voor Gerwin een combinatie voor open doel (0-12). Kees trof in Johan Haijtink een respectabele tegenstander, met vele bestuursfuncties binnen de KNDB op zijn conto. In een flankspel stand haalde Johan een te dure dam, terwijl Kees ook op dam kwam en het netjes uitspeelde. 0-14 de stand met alleen Ton nog bezig; het zou toch niet waar zijn: een love game in de maak? Maar nee, het bleef het Brummense 8-tal gespaard. Ton toch ietwat in de verdrukking op zijn korte vleugel kon uit het niets een winnende 4-om-4 nemen. In lichte tijdnood had Ton deze manoeuvre overzien, waarna zijn tegenstander (met de hoogste Brummense rating) het mooi uitspeelde. Eindstand 2-14 !
Op 7 februari a.s. speelt DCH1 thuis tegen Warnsveld.

Het eerste team van DCH blijft op koers voor een stabiele tweede plaats in de Eerste Klasse A. Subtopper Damcombinatie Fryslân werd met zeer ruime cijfers verslagen: 15-5.

Waar de Friezen aantraden zonder hun hoogstgerateerde speler, Erwin Heslinga, moest ons eerste team van DCH het stellen zonder Niek Kuyvenhoven. Gelukkig speelde Henry Offenga even genadeloos tegen Albert van Keimpema als Niek zou doen. De witspeler had meer aandacht voor in- en uitgaande telefoongesprekken dan voor een gezonde ontwikkeling van zijn lange vleugel. Hij kwam in een hopeloze positie terecht en Henry combineerde de witspeler genadeloos van het bord. Daarmee bracht hij de stand op 3-1. Even daarvoor had Fred Elgersma de sterke en uiterst soepel spelende Hans Zondervan op remise weten te houden door nauwkeurig en rustig te blijven rekenen, ook toen zijn tegenstander veel tijdvoordeel en een fijnere stand had.

Spanningen
Joras Ferwerda accepteerde een vroege remise tegen Kerst Hoekstra omdat zijn aanval er wat ‘scheef’ uitzag. Maar daar stond een gezonde tempivoorsprong en centrumbeheersing tegenover. Jan Willem Hoeve vergrootte de voorsprong tegen Durk de Vries die de spanningen tot ongekende hoogte opvoerde. Jan Willem werkte hard en zocht naar voordelig en overtuigend voordeel. Die vond hij uiteindelijk in een goed kortevleugel-opsluiting. Hij bracht de stand op 6-2, waarna het team kon ontspannen en de aandacht kon geven aan een grote uitslag.

Grote voorsprong
Ruurd Wuestman zette daartoe de eerste stap door de scheve opbouw van Tjalling Oegema geduldig en overtuigend te weerleggen. Terwijl zwart links doodliep, ging wit aan de andere kant gratis naar dam. Gerwin van der Meer leverde een uitstekende prestatie door de sterke Bernard Post te verslaan. Na spannend randspel nam de witspeler geen gelukkige afwikkeling. Zwart kreeg initiatief tegen de korte vleugel van wit en bouwde dat heel knap uit. De opstomende schijven werden bovendien ondersteund door een sterk formatie aan de andere bordhelft (7,12,18). Die combinatie van sterke punten werd de witspeler teveel.

Ook Kees de Jonge leek zijn sterke en subtiel gespeelde tweede partijhelft met winst te bekronen. Tegenstander Bert Oegema had weinig formaties meer en kwam in soort van tempodwang terecht. Met wat offerwerk wist hij echter toch de weg naar dam nog te vinden, en had alle geluk van de wereld dat de witspeler net een tempootje tekort kwam.
Egbert van Hattem slaagde er echter wel in om zijn voordeel in winst om te zetten. In het complexe klassieke middenspel had hij vleugelcontrole maar ook tempivoordeel. Een gratis doorloop leek een feit, maar zijn tegenstanders had allerlei tegenacties. Misschien had de zwartspeler juist minder geduldig moeten zijn, maar het voordelige eindspel bevatte voor Arnold Wiegersma toch teveel voetangels. Zwart werkte aan een 5 om 2 dammeneindspel en belette daarbij een paar keer slim via de ‘handlanger’-schijf een snelle witte doorloop. Uiteindelijk bezette de witspeler te snel de zo gewenste hoofdlijn en kwam hij niet meer aan een tweede dam toe. (De laatste zet in de Toernooibase-app moet 10-15 zijn …).
Jaap van der Werfhorst speelde een prima wedstrijd tegen Munkhtuya Nasanbayar die grote delen van de partij op initiatief kon bogen. Terwijl de partij van het ene speltype in het andere tuimelde hield Jaap het hoofd meer dan koel. Met een gedurfde gang naar het Ghestem-veld was het juist wit die eieren voor haar geld moest kiezen, en eindigde de partij in remise. Hoewel Jaap nog wel een directe winst miste …
Jan Hendrik Kok speelde een gedurfde aanvalspar <>tij tegen Nick de la Fonteyne, geschikt als materiaal voor een volgende training. Jan Hendrik slaagde erin de aanval levend te houden en zwart nam een dure en ondoorzichtige afwikkeling met wederzijds een dam. Het witte voordeel sloeg net niet door waardoor de einduitslag op 15-5 werd bepaald.
[Egbert]

Tegen de eerste keus van TDT Salland wisten de reserves van DCH vooraf dat zij een zware strijd te wachten zou staan, op bijna alle borden waren de gasten op papier de bovenliggende partij.
Zonder Willem maar met René als invaller wisten de Harderwijkers het echter lange tijd toch bijzonder spannend te houden.
Geholpen door een enorme blunder van zijn tegenstander bracht Wout Mensink zijn team zelfs na twee uurtjes al op voorsprong. Deze voorsprong was echter van korte duur doordat Tim zich liet verrassen met een damzet. Ondanks dapper weerstand, nadat hij ten koste van twee schijven de dam had weten af te nemen, moest Tim zich gewonnen geven.
Lange tijd bleef de strijd volledig in evenwicht en leek DCH opnieuw aan de leiding te komen door een flink overwicht van Jakob. Hij was echter iets te gretig om een doorbraak te forceren en moest uiteindelijk met remise genoegen nemen. De gasten sloegen vervolgens wel ongenadig toe. Op het vierde bord liet Eibert zich volledig op zijn lange vleugel opsluiten, lange tijd kon Eibert zich slechts beperken tot het aanschuiven op zijn korte vleugel. De opsluiting werd hem uiteindelijk bij het eindspel fataal. Bert trof de sterkste speler van de gasten, maar maakte er met een poging om toch tot winst te komen een spannende partij van zonder al teveel risico’s te nemen. Bert liet zich eerst vrijwillig opsluiten op zijn korte vleugel en moest zich hier noodgedwongen uiteindelijk weer uit bevrijden waarna de puntendeling het hoogst haalbare bleek.
Jan Pluim dwong zijn directe opponent volledig na de beide zijkanten waardoor hijzelf flinke druk op diens centrum kon uitoefenen. Helaas bleek ook dit offensief geweld van Jan uiteindelijk niet voldoende om echt zich op een overwinning te mogen met remise tot gevolg.
Ook Jan v.d. Pol moest na een vlakke partij genoegen nemen met remise. Zowel Jan zelf als zijn rechtstreekse tegenstander streden voor wat zij waard waren zonder echt de tegenstander hun wil op te leggen. Ongewild haalde Wouter v.d. Berg de spanning volledig uit de wedstrijd. Omdat zijn opponent op zijn lange vleugel teveel druk uitoefende moest Wouter noodgedwongen de aanval op rechts zoeken waarna hij uiteindelijk een schijf moest offeren en zich een paar zetten verder gewonnen moest geven.
Ook René streed de strijd weer op het “scherpst van de snede” en had gedurende de hele partij licht voordeel, maar nooit voldoende om tot winst te komen zodat ook hier tot puntendeling werd overeengekomen. Marjan verraste vriend en vijand nadat zij in het middenspel een schijf achterop was geraakt door haar sterke optreden in het vervolg van de partij. Ondanks die schijf minder hield zij haar tegenstander onder druk en bereikte meer dan verdiend remise en liet daarmee haar tegenstander op het wedstrijdformulier een “blauwtje lopen”. Eindstand 8-12.

Ook dit seizoen had DCH weer het geluk aan zijn zijde om WDV uit Winterswijk thuis te treffen.
Omdat beide teams net achter de absolute top de vierde plaats deelden was vooraf te verwachten dat het een “heet avondje” zou worden, zeker toen bleek dat kopman Niek Kuijvenhoven verhinderd was. Met nestor Auke Steensma in de gelederen leverde de thuisploeg wel wat aan kwaliteit in, maar was het vertrouwen op een positief resultaat nog steeds aanwezig.
In een flankaanval liet Ton Eekelschot zich echter verrassen door een eenvoudige combinatie waarmee hij een schijf achter kwam, deze achterstand kwam hij niet meer te boven zodat de gasten op voorsprong kwamen. Deze voorsprong duurde voor de thuisploeg gelukkig niet heel erg lang omdat Auke Steensma overtuigend inviel en na grote druk op de lange vleugel van zijn tegenstander eenvoudig wist te winnen.
De harderwijkers kwamen op voorsprong omdat Wouter Mensink op het achtste bord deed wat van hem vooraf mocht worden verwacht, tegen de zwakste schakel uit Winterswijk wist Wouter te winnen.
Al snel in zijn partij bereikte Jan Hendrik Kok de damlijn, deze dam werd hem ten koste van een schijf weer snel afgenomen. Met een schijf meer speelt Jan Hendrik zo’n partij altijd rustig uit. Met de wetenschap van deze grote 6-2 voorsprong in het achterhoofd namen Fred Elgersma en Jaap van de Werfhorst geen onnodige risico’s en speelden remise. Even leek de spanning weer iets terug te keren doordat Kees de Jong na een dappere strijd zich gewonnen moest geven. Kees maakte er weer een spannende partij van maar koos in het eindspel de verkeerde voortzetting.
De overwinning voor DCH werd gebracht door Joras Ferwerda. In een partij die het langst duurde maar waar beiden geen aanspraak op meer dan een puntendeling leken te kunnen maken was de uiteindelijke remise voor DCH voldoende om de gasten met een 9-7 nederlaag de lange reis naar winterwijk terug te laten maken.

Voor de tweede keer binnen korte tijd moest het tweede team van DCH naar Beltrum. Eind november wisten de Harderwijkers nog met speels gemak met 3-15 van het derde team van DIOS te winnen, tegen het tweede team van DIOS ging het zoals verwacht een stuk moeizamer.
Binnen een uur moesten de Harderwijkers al in de achtervolging nadat Marjan Foppen in de opening een schijf achter was gekomen en vervolgens een damzet over het hoofd zag. De tegenstander van Wout Mensink was duidelijk niet gekomen om er een spannende partij van te maken, de afruiltjes vlogen Wout om de oren zodat hij in een heel dun standje wel genoegen moest nemen met remise.
DCH kwam langszij doordat Jan v.d. Pol zijn tegenstander onder grote druk wist te zetten en nadat Jan met een combinatie had toegeslagen was deze strijd al snel beslist. Wouter Foppen had zijn team een goeie dienst kunnen bewijzen. Na een sterke aanvallende partij kreeg hij een grote kans om ten koste van één schijf door te dringen naar dam, Wouter overzag deze mogelijkheid in de tijdnoodfase en spelde evenens remise. De voorsprong kwam vervolgens toch op het scorebord na een overtuigende winstpartij van Jakob de Vries. Jakob drong zijn directe opponent een voorpost op die hij vervolgens langzaam maar zeker wist te winnen, voor Jakob was het daarna niet moeilijk meer om de buit binnen te halen.

DCH leek overtuigend ook tegen het tweede team van DIOS de overwinning binnen te gaan halen omdat op de resterende borden de Harderwijkers zeker niet al teveel druk leken te voelen. Eibert Smit deed wat van hem werd verwacht, hij kwam geen moment in gevaar en kwam remise overeen. Ook Wouter v.d. Berg had de puntendeling voor het grijpen, lange tijd leek het erop dat Wouter het moest toestaan dat zijn opponent op zijn lange vleugel zou gaan doorbrengen. Wouter hield echter keurig stand maar koos totaal onnodig in het eindspel voor de verkeerde voortzetting waardoor hij alsnog moest capituleren.
Nadat de thuisploeg langszij was gekomen probeerde Bert Foppen uit alle macht het initiatief weer in handen te krijgen, door één moment van lichtzinnigheid gaf hij echter het heft volledig uit handen. Een doorbraak naar dam was niet meer te voorkomen zodat ook Bert zich gewonnen moest geven.

Hoewel de kansen op winst voor invaller René Schaafsma aanwezig leken te zijn kon ook hij zijn companen niet terugbrengen in de strijd en moest uiteindelijk berusten in remise. Na deze 10-8 achterstand leek alle hoop op een positief resultaat verloren, maar toen kwam Jan Pluim…..) Jan stond bijna drie uur onder grote druk en kon zich slechts beperken tot verdedigen. In het eindspel kon hij niet voorkomen dat zijn tegenstander met een schijf meer de damlijn haalde, Jan zelf wist echter ook de damlijn te bereiken. Onder druk van de klok koos de speler van DIOS niet de allerbeste voortzetting waardoor Jan de dam kon afnemen en één voor één de schijven wist op te peuzelen. In een vier tegen één overmacht eindspel sleepte Jan er met zijn overwinning voor DCH toch nog een verdiend 10-10 gelijkspel uit.

Het eerste team van DCH reisde met gezonde spanning af naar het Friese Goutum, fraai gelegen aan de oostkant van Leeuwarden. In dorpshuis Ien en Mien werd koploper Huizum overtuigend met 12-8 verslagen.

Drie vroege winstpartijen
Kees de Jong opende de score al vroeg. Tegenstander Jan Bosselaar werd door wit, enigszins provocerend, naar het verre centrum gelokt. Kees toonde aan dat de twee zwarte voorposten op 28 en 29 combinatief gevoelig stonden. Een poging de schijven vanuit het achterveld aan te vullen leidde schipbreuk op een vernietigende combinatie.

Heel lang konden de Harderwijkers niet van de voorsprong genieten. Fred Elgersma hield zich aanvankelijk goed aan het uitgestippelde speelplan van de voorbespreking. De sterke zwartspeler Anton Schotanus, meermaals NK-finalist, mocht oprukken naar veld 36. Dat was nog volgens plan. Maar vervolgens kostte het wit veel bedenktijd om de aanvalslust van zwart in te tomen. Fred zag jammerlijk ook nog een plakker over het hoofd (uitgerekend van de zwarte schijf op 36), en verloor kansloos.

Niek Kuijvenhoven zette de Harderwijkers bijna per omgaande weer op voorsprong. Met wit maakte hij duidelijk dat het met de vorm – voor de halve finales die volgende week in Apeldoorn beginnen – wel goed zit. Zwartspeler Piet Bouma had veel overtollig hout op zijn lange vleugel. Wit profiteerde optimaal en isoleerde de vleugel zoveel mogelijk. Niek had bovendien goed en knap gezien dat de gedwongen tegenactie van zwart, ondanks de mooi gepositioneerde vangstelling, weldegelijk ontoereikend was. Daarmee kwam DC Harderwijk op een verdiende 4-2 voorsprong.

Vechtremise
Joras Ferwerda boekte ‘een vechtremise’ tegen Jan Adema die zeer gevaarlijk kwam opzetten. Maar Joras hield het hoofd koel en liet in de slotstand een 1-om-2 gewoon toe, want remise!
Egbert van Hattem speelde een spannende partij tegen Tjalling van den Bosch die met zwart het kerkhofveld op 29 al zeer vroeg bezette. Onder het motto ‘ruilen kan altijd nog’ speelde de witspeler er zolang mogelijk omheen. Van den Bosch plaatste vervolgens een zeer creatieve tussenloop (waar de witspeler geen moment aan gedacht had). Er volgde een ruil, en er ontstond een spannende strijd tussen vleugelcontrole (wit) en een gunstig aantal tempi ontwikkelingsachterstand in het klassiek (zwart). Beide spelers deden de logische zetten. Met een offertje dacht wit op termijn nog aan een gunstige doorloop naar veld 5, maar daar zag hij toch maar van af. Na wits 54e zet, zag zwart op zijn beurt ook van verdere winstpogingen af.

Een spannend slot
Tegenvaller voor de DCH was nog wel dat Jaap van de Werfhorst volstrekt onnodig verloor van Sietse Nagel. De Fries klaagde na afloop van de partij terecht dat hij weinig tot niets had bereikt. Maar Jaap kende op het eind van de partij een zwak moment. Nadat zijn remiseaanbod was geweigerd speelde hij een onvoorzichtige zet. Met een offertje en een tussenloop was het daarna meteen uit.

Hoewel de stand gelijk was, twijfelde op dat moment toch niemand aan de zege. De belangrijke man van de wedstrijd was Ruurd Wuestman. Hij won van de sterke Anne Piet Kooistra die duidelijk teveel hooi op de vork had genomen door een Roozenburgaanval te spelen met teveel schijven op de korte vleugel. Met een ijzersterk middenspel legde Ruurd de kwetsbaarheid daarvan bloot. Het witte steunpunt op 27 werd afgebroken en de zware witte vleugel werd meer en meer een last. Wit kwam er niet meer uit en moest toezien hoe zwart met een lichte combinatie schijfwinst en partijwinst afdwong. DCH stond weer voor: 8-6

Daarna volgden nog twee remises. Jan Willem Hoeve had graag een vloeiende aanvalspartij gespeeld tegen Marcel de Vries, maar een aantal keer werden de opbouwzetten van de zwartspeler ernstig gehinderd door combinaties. Op het eind moest Jan Willem het hoofd koel houden, maar hij loodste de remise vaardig binnen. Gerwin van der Meer speelde zeer overtuigend remise tegen Jacob de Vries. Zijn halve hekstelling en actieve zwarte stand leken genoeg voor de winst, maar een (te?) vroege doorloop werd met een kleine combinatie teniet gedaan. De 3-om-3 was daarna zeer voordelig maar toch remise.

Intussen stond Jan Hendrik Kok, tenslotte, gewonnen tegen Bart Visser. Ondanks een zware week, waarin Jan Hendrik een oogoperatie onderging, speelde hij een ijzersterke partij. Het sterke centrum van wit kon ook in het klassiek niet door zwart onder controle gehouden worden. Zwart plakte zich nog naar dam, maar daarna speelde zich een klein drama af. Onder druk vergat de witspeler een geslagen schijf van het bord te nemen. Jan Hendrik paste de spelregels toe en bracht zijn witte schijf in veiligheid. De zwartspeler stribbelde nog wat tegen maar moest het hoofd buigen. Hij wilde Jan Hendrik na afloop van de partij geen hand schudden, maar dat kon de witspeler niet echt deren. De Harderwijkers gingen met 12-8 tevreden huiswaarts en hebben een tweede plaats nu in eigen hand.