13-3 … Goed gespeeld

Ons Eerste zette in de voorlaatste speelronde een reuzenstap naar de promotie-degradatie wedstrijden door subtopper Damclub Heerenveen-Mildam
met ruime cijfers te verslaan: 13-3. Op de meeste borden waren de standen voordelig, en de punten werden overtuigend binnengehaald. (link naar partijen)

De partij tussen Kees de Jong en Peter Achterstraat kwam langzaam op gang maar was toch als eerste afgelopen. Pas na ruim 25 zetten begon er
enige tekening in de strijd te komen: zwart kreeg druk op de witte lange vleugel. Achterstraat moest oppassen hoe precies op te bouwen. Rond zet
31 tekenden de perspectieven van een succesvolle aanval op de witte schijf op 27 zich af. Hoe concreet de varianten na 31.47-42 zijn is nog
niet zo makkelijk vast te stellen, maar wel kan zwart de druk op 27 lang in stand houden. In de partij (31.34-30) koos zwart voor een
overzichtelijk en duidelijk plan: na de ruil 31.19-24 zet zwart in op verovering van 27. Wit reageerde met teveel paniek. 34.28-22 is zeer
gevaarlijk, een ruil met 28-23 had verlichting kunnen bieden maar ook dan blijft het spannend. In de partij omhelsde Kees het witte centrum
fraai en vond wit niet de juiste verdediging. Die was gelegen in 37.41-37 (daarom was 37.4-10 beter geweest). Als ik de computer goed
snap maakt wit gebruik van de dam na: 37.41-37 8-12 38.47-42 en nu mag 3-8 niet door de meerslag na 28-23. Omdat deze variant niet gaat zit
schijfwinst er niet in voor zwart. Kom er maar eens op.

Joras Ferwerda zocht tegen Martin Boersbroek de strijd op met de gedurfde zet 27.33-29. Zeven zetten later bleek dat aardig gelukt omdat
zwart te kampen had met de lastige binding van de schijven 16 en 27. Maar omdat Boersbroek er goed in slaagde zijn centrum aan te vullen kwam
het niet tot een verovering van de zwarte voorpost. Na de schermutselingen na het leuke tijdelijk offer 44.24-19 leek wit na
48.19-23 alsnog kansen te kunnen krijgen tegen de geïsoleerde centrumschijf. Maar het viel uiteindelijk tegen, met remise tot gevolg.

Henry Offenga behaalde een knappe winst op Oscar Veltman die in de opening voorzichtig opereerde. Wit ruilde de voorpost in voor een
‘schone stand’ waarbij de zwartspeler mocht kiezen hoe hij zijn korte vleugel zou gaan ontwikkelen. Dat deed hij lange tijd heel goed, maar
Veltman overzag een verraderlijke doorbraak naar veld 6. Na 41.26-31 nam zwart de dam ten koste van schijfverlies af. Dat had na 41.8-12 of
41.13-18 niet gehoeven, maar waarschijnlijk kan alleen de computer de veilige weg naar remise vinden.

Ruurd Wuestman speelde de opening in kenmerkende stijl tegen de sterke Sjoerd Koopman. Zwart kwam wel tot een hekstelling, maar het witte
centrum was robuust. Wit had dan ook niet tot het afdwingende en brekende 32.29-23 hoeven over te gaan. Maar ook met de voorpost op 22
was de stand speelbaar: de poot 22,27,31 deed tijdig zijn werk en zwart besloot terug te gaan. Toch blijft het lastig voor wit om op te bouwen
(misschien is 39.31-26 iets te snel, beter direct opbouwen in het centrum?). In de partij bleef zwart aan de leiding en werd zelfs
dreigend, maar Ruurd verdedigde zich goed en boekte een belangrijke remise.

Ton Eekelschot trok met een witte flankaanval moedig ten strijde, maar bouwde zijn stand niet helemaal evenwichtig op. Een idee voor zwart was
om met 22.9-14 verder te gaan. Na 23.47-42 ruilt zwart dan sterk met 23.22-27×26 en wit heeft opbouwproblemen vanwege allerlei dammetjes. Ook
in de partij volgde Plantinga een goed en splijtend plan. Maar net toen het echt spannend werd, haakte de zwartspeler af met een 4-om-4 ruil. Op
zet 27 hadden 11-16 en zeker ook 17-22 goede varianten op kunnen leveren. In de partij was het de witspeler die het beste van het spel
kreeg na weer een zwarte ruil. Met de verrassende (stille) zet 46.41-36 had wit zwart ernstig in verlegenheid kunnen brengen. In de partij kwam
Ton ook gevaarlijk opzetten, maar de zwartspeler offerde zich goed naar remise.

Auke Steensma liet vanuit de opening fris aanvalsspel zien tegen Jan de Vos. De Friese witspeler stelde zich met ruilacties goed te weer, maar
zwart bleef aan de leiding gaan. Na het passieve 44.26-21 kwam de zwart centrumstand volledig tot ontwikkeling. Op de 52e zet moest zwart een
belangrijke beslissing nemen. Het tijdelijke offer met 24-29 werkte in de partij perfect, al had wit nog stevig van zich af kunnen bijten met
54.32-27 (en later, na de 1-om-2, extra offeren met 27-22 en dan 24-20).

Een spannende principiële strijd streden Tjipke Smedinga en Fred Elgersma uit: centrum versus omknelling. De zwartspeler kwam als morele
winnaar uit de strijd toen wit zich losruilde ten koste van een aanknopingspunt op 29. Na het onvoorzichtige 52.47-42 had zwart stevig
voordeel: hij kan tot omsingelen komen en dreigt met doorbraak op de lange vleugel, zeker als veld 32 gesloten wordt. In de partij ging het
ineens heel hard achteruit met wit na het toch zo logische 53.34-29 en de grove foutzet 55.42-38. Zwart gaat er dan niet meer omheen met 18-22
maar omsluit het witte centrum met 55.18-23! Fred haalde de vis zo boven water.

Jan Hendrik bepaalde de eindstand zelfs op het zeer ruime 13-3. In de partij had hij met zwart de hele wedstrijd centrumvoordeel tegen Johnny
Modderman. Jan Hendrik bouwde dit uit tot grote winstkansen in het eindspel, maar moest daarvoor diep rekenen. Hij vertrouwde terecht de
winstvarianten niet na 54.21-27 waarbij zelfs 55.31-26 11-17 56.42-38 niet wint omdat na de 2-om-2 34-29 volgt. Zwart speelde daarom 54.11-17
en kreeg in het vervolg toch weer kansen (55.34-29 lijkt zeker niet de beste). Zwart pakte de beste kansen met 58.14-19. Hij had de variant
63.10-4 en dan 40-44-49 scherp gezien! Ook na 63.10-5 kwam wit er niet meer aan te pas wat resulteerde in een verdiende overwinning.

Verslag door Egbert/Jan-Hendrik

Daniel Taleh persoonlijk schooldamkampioen van Harderwijk !

Het waren drie donderdagavonden vol spanning bij de damclub …
Wie van de tien kinderen zou de nieuwe schooldamkampioen worden? En daarmee de opvolger van Gwen Scholten. Elke avond werden er drie partijen gespeeld.

Alle kinderen hebben bijzonder goed hun best gedaan, zeer geconcentreerd gespeeld. Soms nog vergeten te slaan of iets te snel gezet, maar vol overgave en inzet! Geweldig om te zien. De latere kampioen Daniel maakte het wel heel spannend door zijn laatste partij te verliezen. Hij moest toen afwachten wat Lisa zou doen. Zou Lisa winnen dan werd zij kampioen, maar helaas voor haar ging de partij verloren.
Er moest nog wel even gerekend worden om de 3e/4e plaats, omdat Feline even veel punten had behaald als Lisa. Het onderling resultaat was remise, zodat het SB systeem uitsluitsel bracht. Uiteindelijk werd de top 3: 1e Daniel (14 punten), 2e Veerle (13 punten) en 3e Lisa (12 punten).
Na de laatste ronde volgde de prijsuitreiking met voor alle strijders nrs 4 t/m 10 een mooie medaille en voor de top 3 een fraaie beker! Gefeliciteerd allemaal.

Als jullie net zo spelen als tijdens dit toernooi, dan gaat het schooldammen op 1 februari a.s. (de Halve Finale van Gelderland) vast en zeker goed komen! Succes.

Gevoelige nederlaag in Eibergen

Ons Eerste was dit seizoen goed op weg, maar tegen DIOS Achterhoek 2 ging het goed mis. In een goed gevuld restaurant Grenszicht, vlakbij de 
Duitse grens, streden vier teams van DIOS waarvan twee teams tegen DCH. Nadat de kersverse wereldkampioenen Jan Groenendijk en Darya Tkatchenko in het zonnetje waren gezet door de voorzitters van DIOS en onze eigen Bert Foppen, begon de strijd. Die zou voor zowel Ons Eerst als voor Ons Tweede niet goed aflopen. Allebei verloren met 10-6.

Na deze spoiler is de vraag dus: wat er mis ging? Ruurd Wuestman deed een goede poging tegen Theo Stoverinck om wat aanvallend drukspel te 
krijgen. Maar met een tijdelijk schijnoffertje wist de DIOS-voorzitter de angel uit het witte spel te halen en zich meer dan actief te 
verdedigen. Een onvermijdelijke remise was het resultaat.

Jan Willem Hoeve zag zich geconfronteerd met een gezonde aanval van witspeler Ap van Ingen. Onderhuids leek er wel wat te broeien voor zwart 
die schijf 15 keurig had opgelost, maar aan de andere kant toch ook een onontwikkelde schijf op 5 had. Zwart ontwikkelde de stelling logisch en 
na een zet of 24 was een evenwichtige stand ontstaan met perspectieven. Het lukte zwart echter niet om het de witspeler echt moeilijk te maken. 
Vooral omdat wit met 34.47-41 alsnog met een formatie richting centrum kon werken, bleef hij gemakkelijk overeind. Gelukkig waren de ambities 
van de witspeler beperkt anders had hij goed 44.32-27 voor een winstpoging kunnen proberen.

Joras Ferwerda kwam tegen Gert Wisselink op rustige wijze tot een stand die rond zet 22 goede uitzichten bood. De zwarte terugruil van Joras 
naar 17 was erg aan de voorzichtige kant maar wit reageerde met 27.24-20 erg passief. Zwart zette terecht de turbo erop en het werd de witspeler 
al rap teveel. Hij liep in een verraderlijk klein zetje en kwam een schijf achter. Joras profiteerde niet en trapte in een totaal gewonnen 
stand op zijn beurt in een damzet. Gelukkig met remise als resultaat.

Kees de Jong zat op een kansbord tegen Gerard Korten. De partij liep voor de witspeler Kees naar wens omdat zwart het zwakkere randveld 35 
opzocht. Wit liet een aantal ruilen toe die voor verlichting zorgden bij zwart. Het witte voordeel bleef aanvankelijk bewaard, maar in de partij 
ontstonden klassieke structuren die juist beter bleken voor zwart. Moeilijk te doorgronden allemaal. Er valt waarschijnlijk zeker wel wat 
te zeggen voor het flexibele 29.32-27 in plaats van 31-27. In de partij speelde Korten uitstekend. Maar 47.23-29 was te snel (Sterker was 47.2-8 
en wit moet oppassen. B.v. 48.37-31 3-9 49.31-26 9-14 wordt een debacle voor wit omdat het centrumblokje in het isolement komt zodra 27 wordt 
geruild.) Kees wist zich met een gedurfd plan te bevrijden via 48.44-39 waarna eerst zwart en later ook wit een doorloop naar dam voor elkaar 
had.

Na vier remises vervloog de hoop toen Egbert van Hattem op moest geven tegen Gerben te Raa. De opzet van zwart mocht er zijn. De witte gedurfde actie via 19.32-27 was objectief niet gevaarlijk, maar vereiste meer nauwkeurigheid van zwart dan deze in de partij liet zien. De zet 26.2-8 
was niet best. Egbert overzag de sterke witte reactie met 34-29 waarna hem niets anders restte dan de partijvariant. Zwart staat ineens op slot 
en moet wit toelaten op 24, wat geen pretje is zonder schijf op 2. Beter was daarom 3-8 geweest (of 14-19) omdat zwart dan na 34-29 wel goed en 
gevaarlijk verder kan met 12-17. Op de computerzet 33-29 (na 3-8) speelt zwart 20-24 met een spannende pot. Op iedere andere zet volgt gewoon 
14-19 en zwart staat zeer prettig. In de partij verdedigde zwart zich adequaat omdat wit in de combinatie door moet slaan naar veld 11. Maar zwart stond in een 7-om-7 stand wel duidelijk minder. Ook toen deed zwart het nog lang goed, maar de koek raakte langzaam maar zeker op wat resulteerde in een reeks fouten. 47.14-20 had zeker gemoeten (schijven bij elkaar houden, zoals trainer Schwartzman zegt), en ook 49.13-18 had gemoeten (28-22 mag zwart niet toelaten). Na 52.38-32 kreeg zwart nog een remisekans (38-33 was gewonnen, zie toernooibase). Op de 57e zet offeren met 13-18 en dan is de jacht op één schijf alsnog voldoende voor remise.

Het werd nog erger toen Jan Hendrik Kok verloor tegen de prima spelende Jay Amatmoestar (26.19-24 is sterk). Met wit kwam Jan Hendrik terecht in minder gunstige klassieke structuren, een speltype dat zijn voorkeur sowieso niet heeft (zoals hij voor de partij nog uitsprak tegen de 
schrijver dezes). In de partij begon de witte achtergebleven schijf op 46 steeds zwaarder wegen. Het witte plan om dan maar uit te bouwen met 
38-33 en 42-38 was zo slecht nog niet, maar dan niet liever in combinatie met de eerdere zet 39-34. Op zet 39 had wit nog even de 
gelegenheid om bevrijdend te combineren met de Coup Raphael (zie toernooibase), maar Jan Hendrik nam deze combinatie niet. Daarna was het 
zwarte offensief tegen wits korte vleugel niet meer te stoppen en zwart boekte een fraaie strategische overwinning.

Dammen zoals dammen bedoeld is lieten Fred Elgersma en Genadij Shapiro zien. Nadat wit zich op 15 had genesteld ontstond een romantisch 
spelbeeld waarbij beide spelers zich niet onbetuigd lieten. Nadat wit op de 36e zet een combinatiewinst onbenut liet, kreeg ook zwart kansen. 
Fred liet zich schijnbaar gevaarlijk opsluiten na 45.9-14 maar het was juist wit die niet goed verder kon. Deze raakte op de 50e zet enigszins 
in paniek en nam een moeizame dam. Wit had met 52.40-44 nog wat tactische trucjes in de strijd moeten gooien voor de winst. In de partij 
redde wit zich ternauwernood.

Tenslotte speelden Auke Steensma en Chris Grevers remise. Auke hanteerde met wit een theoretisch bekende en gezonde aanvallende strategie. 
Grevers met zwart reageerde met een centrumruil (21.18-23) alert en wit zocht zijn heil op het verre randveld 15. Wit had aanvankelijk weinig 
echt voordeel maar de opbouwzetten 8-12 en 9-13 waren niet erg actief. Zwart durfde 50.4-9 niet aan (begrijpelijk) en kwam ernstig in de 
verdediging. De gekozen winstpoging van Auke naar veld 5 zag er logisch uit, maar wit zag zich geconfronteerd met een vangstelling waar hij zijn 
dam ook op de lange lijn zou plaatsen. De computer stelt daarom eerst 58.37-32 en daarna 29-24 voor.

De eindstand werd daardoor een 10-6 en DC Harderwijk mag zich in het vervolg van de competitie geen misstap meer veroorloven om de 
nacompetitie af te dwingen.

Overtuigende winst Ons Eerste: 12-4

De laatste wedstrijd van 2024, al gespeeld op 7 december, was een sterk optreden van Ons Eerste tegen het Friese team uit Oerterp-Drachten. Als de Harderwijkers deze vorm in het nieuwe jaar 2025 weten vast te houden belooft dat veel goeds.

De wedstrijd begon met een vliegende start met de winst van Jan Hendrik Kok op Jan Hoogterp. Diens dertiende zet was een wel zeer ongelukkige en werd door Jan Hendrik genadeloos afgestraft. Bang om in het defensief te komen (wat na 13.19-23 best meevalt omdat na het slaan op 31-27×27 23-28 laat volgen met een interessante stand) speelde Hoogterp toch 21-27×27. Het ‘vertraagd’ ophalen van de schijf zag er al heel gevaarlijk uit. En dat bleek. Met een nuttige meerslagwending 21.34-30 combineerde de witspeler naar dam. De zet 18.42-37! verdient nog een extra uitroepteken. Als wit namelijk te snel naar dam combineert (meteen 18.34-30), dan krijgt hij zelf nog een dam om de oren:  18.34-30!? (23×32), 30-25 (16×27), 25×5 (6-11!), 5×46 (27-32!) 46×28 (9-14), 28×5 (22-27), 31×22 (17×50). Dat levert na 42-38 (50-17), 48-43 (18-22) slechts gelijk spel op. In het vervolg van de partij kwam zwart er niet meer aan te pas. De witte ruil 31.31-27 is mooi getimed na het verzwakkende 30.12-18 van zwart op diens korte vleugel.

Auke Steensma deelde vervolgens de punten Harmen Jonker. In deze partij bleven de klassieke structuren lang in stand, zonder groot voordeel voor één van beiden. Jonker legde eer in door gedurfd de Ghestem-uitstoot te plaatsen met 32.23-29. Omdat de controle op de andere vleugel ruim voldoende was (36.17-21) kwam wit niet tot voordeel, vooral omdat in het vervolg een steunschijf op 6 ontbrak voor beslissende combinaties. Ook 39.16-21! was spits gevonden door zwart. Wit moest wel combineren. Overigens had zwart de witte dam in de partij kunnen afpakken met 45.12-18. Wit moet dan nauwkeurig spelen: 47.33-28! voor remise. Jan Willem Hoeve zocht zijn heil in een zware omsingeling tegen Jorn Kruit. Dat pakte goed uit omdat de witspeler niet vlekkeloos opbouwde en te vroeg naar 28-23 greep. Zwart draaide de duimschroeven rond het witte

centrum meteen aan, en had dit op de 24 zet al met een fraaie combinatie kunnen bekronen zoals te vinden is op toernooibase. Maar de zwarte strategie van het actieve ruilen en 23 te ‘omhelsen’, werkte uiteindelijk evengoed en leidde tot een combinatieve schijfwinst. Jan Willem gaf zijn tegenstander geen kans meer op herstel. Vanuit de Keller-variant koos ook Henry Offenga voor een volledige omsingeling, die al snel dreigende vormen aannam. Zwart moest rekening houden met veel combinaties. Met vertrouwen in de stand – en een goede portie zelfvertrouwen – speelde wit gedurfd het sterke 25.35-30! Zwart probeerde verlichting te vinden met een bevrijdende ruil aan zijn linkerbord-rand. Maar wit reageerde optimaal met de sterke zetten: 43-39 en wederom 35-30. Daarmee was de fuik definitief aangetrokken, met schijfwinst en later partijwinst.

De riante voorsprong van 7-1 had nog verder uitgebouwd kunnen worden als Egbert van Hattem zijn omsingelende strategie vanuit de Molimard-uitval nauwkeurig had afgerond. Met de zet 29.12-18 maakt zwart handig gebruik van het open veld op 8. Wit kan zich door de achterwaartse slag 26×8 niet bevrijden met 27-21. Wit reageerde erg geschrokken met de terugruil via 30.37-31 (30.34-30 had nog gekund maar dat is erg ingewikkeld en ook niet helemaal probleemloos). Na de partij-opmars 17-21-26 wordt de witte stand aan alle kanten bedreigd. Zwart speelde het aanvankelijk goed en liet de dam met 35.16-21 achterwege in de verwachting op nog beter. Toch incasseerde zwart nog te vroeg: in plaats van 38.16-21 had hij beter nog een zet kunnen wachten via 14-20 of 14-19. Egbert had niet gedacht dat partijwinst nog een problemen zou opleveren, maar wit zette de schijven

33 en 34 hinderlijk in de weg voor een snelle doorgang. Teruggeven van de plusschijf met 44.24-29 en doorlopen was waarschijnlijk de beste kans. In de partij kwam zwart er niet meer uit, maar eenvoudig was de winst toch al niet meer. Een teleurstellende remise was het resultaat.

Na een spannende gevecht met veel wisselende spelbeelden kreeg Ruurd Wuestman de twee punten op het eind alsnog aangereikt. Tegenstander Iskander Al Sarayfi gaf na een afwikkeling geschrokken op terwijl de zet 34-30 in de slotstand remise was. Tijdens de partij speelde wit sterk om het zwarte centrum van Ruurd heen, en had hij bovendien de formaties zo neergezet dat een switch naar een aanvallende stand mogelijk was toen zwart terugruilde. De witte aanval leek lang perspectiefrijk, maar na een passieve terugruil (47.37-32) keerden de kansen. Waar wit niet verder kwam, moest hij – mede door temponood gewongen – toezien hoe Ruurd zich gevaarlijk snel een weg baande door zijn lange vleugel. De uiteindelijke zwarte afwikkeling was fraai en zag er kansrijk uit, maar was dus toch nog net remise geweest zoals achteraf bleek.

Een mooi strategische partij speelden Kees de Jong en Hendrik Veenstra. De zwartspeler liet de formaties goed werken en wist een inklemming van zijn lange vleugel door wit goed af te wenden. Kees liet wederom zien dat hij in de tweede partijhelft goed voor zijn kansen kan gaan. Nadat de partij in ongebruikelijk klassiek vaarwater was gekomen, slaagde de zwartspeler er niet in zich in het centrum te handhaven. Met de krachtige zet 45.32-27 stelde wit bovendien de zwakke structuur aan de korte vleugel van zwart ter discussie en hij dreigde meteen met een combinatie. Op toernooibase laat Kees Veenstra zien hoe Kees zijn kansen had kunnen benutten. 47.34-29 en na het opvangen 33-28 lijkt inderdaad duidelijk, en een zet later is het tijdelijke offertje 28-23 en dan ertussen ook winst: wit breekt dan met schijfwinst door aan de rechterflank.

Na de remise tussen Gerben de Wit en Fred Elgersma stond er een klinkende 12-4 op het scorebord. Ook deze partij was fraai, met de ver opgedrongen zwarte schijf op 15 en een witte op 35. Fred speelde accuraat het niet voor de hand liggende 23.20-24. 49-44 mag niet vanwege een dam, en ook 45-40 ziet er niet aantrekkelijk uit: dan zal zwart waarschijnlijk opstoten met 22-28. Na de ruil met 32-27 concentreerde zwart zich op een sterk en flexibel centrum. In een kleurrijke stand had hij op de 48e zet misschien (nog) beter 48.13-19 kunnen spelen (verhinderd 49.33-28). Na 42-37 18-22! 47-42 heeft zwart zeer fraai 23-29 tot zijn beschikking. In de partij had zwart het kleurrijke 49.18-22 moeten spelen, en ook dan zal wit hard moeten werken voor de remise. In de partij wisselden de kansen na het zwakkere 24-30. Wit had met 60.14-9 of 60.14-10 (in plaats van 38-32) een lastig zichtbare maar wel analytisch gewonnen eindspelwinst kunnen afdwingen. In de partij piepte zwart naar een tweede dam, en daarmee naar een remise.

Wolderweide wint bij pupillen schooldamtoernooi!

Gisteren is in het MFC De Bogen het schooldamtoernooi voor pupillen (groepen 7 & 8) gehouden.
Er hadden zich 11 teams ingeschreven voor een toernooi van 7 ronden.
Leuk om te zien hoe er op de damborden werd gestreden! Sommige kinderen zeer geconcentreerd, anderen die nog wat moeite hadden om te slaan of niet geheel konden bedenken hoe nou die dam af te pakken. Ook de regel ‘aanraken = zetten’ werd vaak door de kinderen zelf opgelost en in der minnen geschikt.
Al met al een prettig toernooi en ook de belangstelling van docenten en ouders werd gewaardeerd. Bedankt allemaal!

De eindstand bleek dezelfde als een ronde eerder, zodat de vier teams die zich hebben geplaatst voor de Halve Finale van Gelderland (op 1 febr a.s., speelplaats nog onbekend) dit terecht hebben verdiend. Deze kinderen mogen ook komen oefenen bij de jeugd van de damclub.
Maar dat het spannend was om de plaatsing, bleek wel dat de nrs. 5 en 6 eenzelfde aantal wedstrijdpunten hadden als nr 4, maar dat de zg. WP (weerstandspunten) uitsluitsel moest brengen.

{CAPTION}

Spannende pot tegen Dokkum: 9-7

De wedstrijd tegen de gasten uit Dokkum-Rinsumageest begon met een snelle voorsprong. Egbert van Hattem hoefde op bord 8 niet in actie te komen, omdat de Friezen maar met zeven man afreisden naar Harderwijk.
Die voorsprong werd al snel uitgebouwd toen Jan Willem Hoeve vlot een schijf voorkwam tegen Reino Joustra die de partij wat wild opbouwde op de lange vleugel en – waarschijnlijk uit angst voor een opsluiting – zijn eigen actie aan de andere bordrand niet goed genoeg doorzag. De
Fries kwam al snel een schijf achter en was kansloos.

Een probleemloze overwinning werd het niet voor Ons Eerste. De gasten uit Friesland speelden gedurfd en aanvallend, anders dan tijdens de voorbespreking werd vermoed. Dirk Sinnema koos tegen Kees de Jong met zwart voor een originele aanpak van de Keller-variant met 21-27 en 6-11
op de negende en twaalfde zet. Zoals Jan Hendrik in zijn analyse-opmerkingen aangaf heeft wit met 12.40-35 een paar interessante tactische wendingen tot zijn beschikking waarbij zwart goed moet opletten. In de partij echter had wit zijn tegenstander al snel ernstig in problemen kunnen brengen door 15.48-42 te spelen. Zwart kan dan niet met 20-25 verdergaan: dan heeft hij na 46-41 geen goede zet meer (14-20 kan niet vanwege 24-19 en en 29-23). Lastig om te zien, maar wel jammer. In het vervolg speelde zwart actief op het centrum en wit kwam er slechts mondjesmaat omheen. Kees nam het zekere voor het onzekere en stemde terecht in met een vroeg remiseaanbod van zwart.

Tegen Henk Stapert speelde Auke Steensma een gezonde centrumpartij. Na de veertigste zet kreeg hij echt greep op de stand door zich met het gedurfde 42.34-29 vrijwillig in de hekstelling te zetten. Er ontstond meteen een scherpe middenspelpositie waarbij zwart ervoor koos direct
ook veld 16 te bezetten. De witte strategie was duidelijk: sterke formaties opbouwen en precies goed op tijd 45.27-22 spelen (zwart mag er niet achter!). Maar winnen zat er niet omdat de zwartspeler handig gebruikmaakte van de meerslagregel na 47.7-12 enz.

Ook Jan Hendrik Kok kwam er niet beslissend door tegen Bert Oegema die met wit enigszins wild maar fris naar veld 24 toog. Jan Hendrik koos er met een ruil voor om de witte aanval overzichtelijk tegen te spelen, hopend op een counter of te profiteren van wits wat zware korte vleugel. 23.13-19×19 liet hij achterwege omdat wit dan even offert met 29-24 en na het slaan rustig 40-35 om de schijf weer terug te winnen en zich daarmee te handhaven op het aanvalsveld. De zwarte stand is daarna inderdaad niet in balans. In het vervolg van de interessante partij wachtte zwart even slim met het weer ophalen van de verloren gegane schijf (met 25.6-11) omdat wit na 9-14 makkelijk 42-37 en 32-28×28 zou kunnen spelen. Na de schermutselingen trok Jan Hendrik het initiatief duidelijk naar zich toe. Zwart had met 40.11-16 het drukspel nog kunnen vasthouden. Na 17-22 kon wit een overzichtelijk afspel afdwingen waarna de vrede werd getekend.

Daarna gebeurden in de partij tussen Henry Offenga en Arend Dijkstra spannende dingen die niet goed uitpakten voor Harderwijk. Wit koos op de 25e zet voor 34-30 terwijl een directe aanval op 29 zwart naar de rand had gedwongen. Ook in de partij bouwde wit grote druk op tegen het zwarte steunveld op 24. Maar tot een doorslaggevende aanval op de lange vleugel van zwart kwam het niet (onder meer omdat 33.33-29? niet mag). Op de 35e zet overrompelde wit zijn tegenstander met een vervaarlijk maar toch foutief offer: 28-22 en 31-26. Een schitterend idee, maar winnend bleek het allesbehalve. In plaats daarvan, keek wit na het sterke 38.13-18 ineens tegen een zo goed als verloren stand aan. Nadat wit naar 15 was gegaan bleek de functie van de schijf op 18 pas echt: wit kan niet snel oprukken naar 25 en moet te lang wachten om door te kunnen breken vanwege één-om-twee zetjes. Henry offerde nog een schijf maar Arend Dijkstra speelde rotsvast naar winst.

Na de voordelige remises en de verrassende verliespartij had het zomaar nog anders af kunnen lopen met de totaalscore. Na een prima partij met centrumoverwicht vergaloppeerde Ruurd Wuestman zich ineens tegen Binne Brouwer. Hij plaatste met 36.22-28? een als tijdelijk bedoeld offer om zich niet langer zorgen te hoeven maken over witte tegenacties over rechts. Zwart had met 38.12-17 de schijf graag teruggewonnen, maar dan zou wit naar veld 14 zijn geglipt. 39.42-37! was dus een ijzersterke reactie van wit. Met een schijf achter bleef Ruurd doorknokken en dwong zijn tegenstander om het helemaal af te maken. De inspanning werd beloond. Na wit’s 55e zet (14-28?) werd het alsnog remise. Jan Hendrik vond een mooie winstvariant voor wit (welke trouwens ook weergeeft dat er nog wel wat hobbels te nemen waren geweest): 14-25! (40-45), 25×43! (45-50), 22-18 (50-17), 31-26 (29-33), 18-13 (17-3), 16-11 (3-25), 43-49 (33-39A), 11-7 (25-3), 7-1 (3-25), 1-6 (25-30), 6×50 (30×2), 50-11 (2×16), 26-21 (16×32), 49×16 W+
A. (25-30?), 26-21 (30×32), 49×16 (33-39), 16-49 W+

Op bord 2 waren Linze Houwink en Fred Elgersma nog verwikkeld in een lang en spannend gevecht, vanaf het begin van de partij. Een opvallende keuze was zwarts 35e zet (13-19) waar hij wit de mogelijkheid geeft om een twee-om-twee te nemen. In 35.2-8 had zwart een prachtige zet gehad om het spel blijvend spannend en bovendien in zijn voordeel te behouden. Dat had na het logische vervolg 40-35 (13-19), 30-24 (19×30), 35×24 (8-13), 38-32 in duurzaam voordeel geresulteerd. Na de ruil op de 36e zet ontspon zich een complex en spannend gevecht waarbij de Friese witspeler de zwarte stand knap in toom wist te houden en langzaam maar zeker tot voordeel kwam. Pas na 51.34-30×30 kon zwart opgelucht ademhalen en zijn vastgelopen centrumblok naar voren dirigeren.

Met deze zwaarbevochten remise werd zo ook de spannende pot tegen Dokkum in het voordeel van Ons Eerste beslist, en mag het in deze sterke eerste klasse nog volop meestrijden voor de allerhoogste plek.

Schooldammen Harderwijk welpen superspannend!

Vanmiddag is er weer gestreden om de titel schooldammen welpen (groepen 5 en 6) in Harderwijk.
Het onderkomen betrof de Aula van het MFC De Bogen waar netjes 20 teams & begeleiders in pasten.
De organisatie was in handen van DCH (damclub Harderwijk) en enkele vrijwillers van de club, waarvoor dank!
Het verloop van het toernooi was zeer spannend en per ronde werd er stuivertje gewisseld om de bovenste plaatsen. Uiteindelijk is Het Startblok 3 kampioen geworden, proficiat!

De top 3 kregen een mooie beker en voor elke speler een glimmende medaille. Alle teams kregen het DamZ! foldertje van de KNDB (Koninklijke Nederlandse Dambond). De nummers 1 t/m 5 zijn ook geplaatst voor de Halve Finale van Gelderland, welke op zaterdag 1 februari 2025 zal worden gehouden.
Deze teams zijn Het Startblok 3, De Olijfboom, Wolderweide 3, Immanuelschool (uit Nunspeet) en Wolderweide 1, gefeliciteerd allemaal!
De spelers van deze 5 teams zijn ook uitgenodigd om voor het persoonlijk schooldam kampioenschap te strijden tijdens de jeugd clubavonden van DCH (ook in MFC De Bogen) op 9, 16, 23 (en mogelijk ook 30) januari 2025; een mooie oefening ook voor de Halve Finale van Gelderland.

Op 11 december a.s. zullen de pupillen (groepen 7 en 8) hun schooldamtoernooi spelen.

{CAPTION}

De eindstand na 8 rondes!

Tweede plaats biedt uitzicht voor Ons Eerste

Na vier ronden staat Ons Eerste gedeeld tweede, samen met DC Hijken en EDC uit Enschede, maar wel met de meeste bordpunten. Alleen DIOS Achterhoek 2 heeft een punt meer: 4-7.

Voor het eerst reisde Ons Eerste met acht spelers af naar Drenthe, en liet in de openingsronde tegen Hijken helaas de nodige punten liggen.

De eerste partijnederlaag was in driedubbele zin een pittige. Fred Elgersma kwam vlot een schijf voor tegen Thobian de Groot. Maar daarna bouwde Fred met zwart niet goed op. 32.4-10 lijkt niet sterk omdat Fred dan de driepoot 4-9-13 verbreekt. 11-16 lijkt een logische opbouwzet met weer voldoende controle om de schijfwinst te behouden. Jan Hendrik vond een extra rechtvaardiging hiervoor. Na 33.37-31? volgt sterk 25-30, en wit kan de één-om-twee niet nemen vanwege de Coup Philippe. In de partij speelde Fred op de daaropvolgende zet een catastrofale zet en verloor zelfs nog.

Ruurd Wuestman speelde met sober maar sterk centrumspel de omsingelende acties van Kor de Groot tegen, met remise tot gevolg. Maar de snelle tweede tegenvaller kwam de Harderwijkers duur te staan. René Schaafsma ging er stevig in tegen de sterke Rik Smit. De opbouw met 21. 48-43 en 22.32-27 maakt dat wit spitsroeden moet lopen. In de partij liep dat niet goed af. 28.44-40 is foutief. Zwart komt sterk op 22. De zwartspeler speelde ijzersterk en rolde de witte stand gedecideerd op. Met 21.42-37 of ook 21.47-41 kan René met wit goed verder. Een aanval op 24 levert zwart dan zwakke plekken op in het achterveld waardoor de aanvalsschijf behouden kan blijven.

Toch kwam Ons Eerste nog een keer sterk terug. Jan Willem Hoeve boekte een uitstekende zege op de sterke Leo Faber. De zwartspeler hield de ogen goed op de bal en schrok niet van de witte hekstelling die niet meer dan een intermezzo in de partij bleek. Zwart bouwde fraai op (b.v. 25.6-11!) en de witspeler wist weinig beters bedenken dan een terugruil in het centrum. Zwart bouwde rustig door aan een centrum en toverde een fraaie damcombinatie inclusief naslag uit de kast.

Jaap van de Werfhorst had de omsingelende partij tegen jeugdspeler Daniël Boxum. Dat ging de zwartspeler lange tijd goed af. De witte aanval ziet er vervaarlijk uit, maar de schijn bedriegt. Hoe zwart het precies beter kan opbouwen is lastig te zeggen, maar met 40.9-14? werden de bordjes ineens totaal verhangen. 40.17-22xx12 was beter en levert wit de nodige hoofdbrekens op omdat hij dan niet direct naar 28 kan. Vervolgens was 9-14 wel een sterke zet geweest, zeker voldoende voor remise.

Kees de Jong sloeg in zijn geliefde tweede helft van de partij weer toe. Tegenstander Harry de Groot was naar het randveld gevlucht en de witspeler bleef met ijzeren discipline het centrum betreden. Toen de verhoudingen enigszins genormaliseerd waren, toonde de witspeler aan dat zwart zijn korte vleugel teveel had veronachtzaamd. In tempodwang gekomen brak de witspeler vrolijk door naar dam.

Auke Steensma speelde een solide partij tegen Alex Boxum (1-1), en Ton Eekelschot op zijn beurt speelde ijzersterk tegen Ben Dekens. Nadat de zwarte aanval was afgeslagen en hij richting veld 36 was gegaan, toonde Ton aan dat hij het spel tegen deze schijf goed in de vingers heeft. Zwart moest telkens goed bedacht zijn op combinaties op deze ver
opgerukte randschijf, maar ook op combinaties door de gelijktijdige bezetting van 23 en 25. Na een eerdere lastige slagzet te hebben gemist, sloeg wit alsnog toe. Helaas maakte hij in het eindspel net de verkeerde keuze met damhalen en kon zwart alsnog met remise ontsnappen. De Harderwijkers moesten met een zure nederlaag: 9-7 weer huiswaarts.

In de tweede ronde trad Ons Eerste – wederom uit, nu tegen Gramsbergen – aan tegen De Vechtstreek Oosterveen. De DCH’ers revancheerden zich met een 10-6 overwinning.

De partij van Jan Willem Hoeve en Marthy van Houtert ging lang gelijk op. De witspeler van De Vechtstreek had wel een fraaie manoeuvre in huis om tot een kerkhof-aanval te komen, en ook in het verdere verloop mocht hij op enig initiatief bogen. Maar, niet voldoende voor winst. De vrede werd relatief snel getekend. Ook de partij tussen de sterke Jan Nijmeijer en Joras Ferwerda eindigde vredig nadat Joras voldoende actief
de stand overzichtelijk hield en de schijven in het doosje wist te brengen.

Kees de Jong speelde een technisch sterke partij tegen de ervaren Jan Siegers. Zwart pakte langzaam maar zeker het initiatief in het centrum en op de korte vleugel. De witspeler ruilde op de 39e zet met 30-24xx24 en kwam op die vleugel niet echt verder. Een ander idee – ook niet onproblematisch – was 29-24 geweest met een vastlopende stand. In de partij toonde zwart aan dat zijn aanval daarentegen wel goed liep, en
won de partij.

Dat een stevige structuur soms net zo belangrijk is als oprukkende schijven kwam goed tot uiting in de partij tussen Damon Winter en Ruurd Wuestman. Na 20.2-7 was de witspeler ineens in de problemen geraakt en moest tijdelijk een schijfje moeten inleveren. Ook na het gespeelde 21.29-24 bleek dat het geval. Ruurd kon het terugwinnen van de schijf niet helemaal voorkomen, speelde sterk op zijn lange vleugel en liet wit met een onooglijk blok schijven rond veld 24 zitten. Begrijpelijkerwijs koos Ruurd op de 31e zet met 23-28 voor een actief plan, maar 20-25 was waarschijnlijk toch beter geweest. In de partij kwam de witspeler met de schrik vrij. Hij kon zich juist op tijd bevrijden. De zwartspeler stond ook later nog steeds duidelijk gemakkelijker en kreeg een grote kans op winst omdat de witspeler te lang bleef treuzelen met langzame opbouwzetten. De opstoot door het centrum (43.22-28) was erg sterk. Dat wit zich alsnog redde (eigenlijk voor de tweede keer) mag een wonder heten. De computer vindt 53.12-17 voldoende voor winst, al moet het ook dan nog best subtiel gespeeld worden.

Auke Steensma bouwde rustig maar gestaag aan een fraaie centrumstand waarbij zwart er niet meer aan toe kwam om klassieke structuren te vinden. Met 42.27-21 had hij – hoe zwart ook slaat – de kroon op zijn schijf kunnen zetten, en daarmee op de partij. Dat had ook in de partij gekund, maar Auke ging op de 53e zet met schijf 33 de verkeerde kant op, met een teleurstellende remise. Na 53.33-28 kan wit, na enkele lastige varianten, wèl winnen.

Henry Offenga volgde een goed plan tegen Leo Peters: rechts en in het centrum actief, terwijl zwart zich aan de andere kant stukloopt omdat de witte schijf op 36 mooi is opgelost. Zwart verweerde zich lange tijd kranig, maar zijn weerstand werd toch gebroken doordat wit schijfwinst afdwong. Zwart kwam nog ver, maar haalde er geen remise meer uit omdat hij de grootmeesterlijke computerzet 53.8-12 niet vond.

Jan Hendrik kwam in een klassieke partij tegen Johan van Aalderen niet tot grote kansen, en ook Ton Eekelschot en André Nijmeijer deelden de punten. Met wit speelde Ton weer actief, terwijl de zwartspeler toevlucht nam tot zijn favoriete quasi-afwachtende spelgenre. Nadat de spanningen grotendeels verdwenen leken (na 32.33-29 en 33.20-24) zocht wit wederom de aanval. Het was zwart die aanvankelijk de witte stand aan banden wist te leggen, maar zwart vond het plotseling nodig om twee schijven te offeren voor een doorbraak. Dat had partijverlies kunnen opleveren als de witspeler op de 68e zet terug was gegaan naar waar hij vandaan kwam: 68.10-4!, en daarna een tweede dam halen. De eindscore bleef daarmee voor de oosterlingen enigszins binnen de perken: 6-10.

De derde wedstrijd was een cruciale voor Ons Eerste, tegen de sterke concurrent EDC. De Enschedeërs hadden de reis een beetje te gemakzuchtig ingeschat en de helft van de spelers kwam te laat achter de borden. De spelers van DCH konden niet anders dan de klokken aanzetten en profiteerden van de onrust bij de tegenstanders.

Ruurd Wuestman begon vol dadendrang tegen voormalig nationaal en internationaal topspeler en grootmeester, Jeroen Goudt. Met zwart stootte hij linea recta door naar veld 28 met zwart. Daar leek de terugruil 19-24 op de 24e zet niet helemaal bij te horen, maar is wel een stuk overzichtelijker dan het scherpe 19-23. De poging om twee zetten later het initiatief weer enigszins terug te veroveren, pakte echter totaal verkeerd uit. Na de krachtzet 26.37-31 moet zwart ineens op twee fronten tegelijk actie ondernemen. Dat lukte niet, en hij moest een schijf inleveren, en later ook de partij.

Kees de Jong maakte de stand in de wedstrijd knap gelijk door te winnen van Raphaël Zdoroviak. Na zwarts enigszins onvoorzichtige maar logische centrumzet 28.18-23 zaaide Kees ineens onrust met 29.28-22! Nadat zwart zich inventief had verdedigd kwam vervolgens het ijzersterke 32.27-22! Zwart kan die schijf bezwaarlijk afruilen met 12-17 omdat dan 34-29 volgt. In de partij vond zwart geen afdoende antwoord en kon Kees een
knappe overwinning bijschrijven.

De partij van Auke Steensma tegen Jonathan Wilbrink kende een wonderlijk begin, met een zetje die een afruil is. De zwarte voorpost nodigt echter uit om naar hartenlust te worden omsingeld. Nog beduusd van alle schermutselingen speelde zwart onvoorzichtig 15-20 waarna Auke gedecideerd opliep met 38-32 en op klaarlichte dag schijfwinst afdwong. Zwart kreeg een herkansing toen wit het slappe 49.40-35 speelde waar meteen 41-37 veel beter was (maar makkelijk winnen is voor wit dan al lastig geworden). Eerder in de partij heeft 45.45-40 de verdienste dat zwart het centrum niet verder kan versterken met 13-18 door een zetje + dat hij sneller actief is tegen de korte vleugel van zwart.

Belangrijk was de overwinning van Jan Hendrik op de ervaren Gino Schirinzi. Met wit stond Jan Hendrik een zwarte flankcentrum-aanval toe die hij goed wist te counteren door op zijn beurt naar 24 te gaan, terwijl zwart de steunschijf op 2 inmiddels had opgespeeld. Rond de 27e zet waren de bordjes definitief verhangen omdat zwart niet goed meer op kan bouwen en ook niet op het centrum kan komen. Dat was een indirect
gevolg van de zwarte zet 17.8-12 en het daaropvolgende gedwongen spel. Gino had waarschijnlijk liever 17.7-12 gespeeld maar dan speelt een zetje hem parten: 34-29, 33-29 enz. De flinke tijdinvestering van wit wierp zijn vruchten af. Binnen enkele zetten stond de zwartspeler uiterst precair. De perikelen rondom de dam had wit goed onder controle. Zwart kan de dam afnemen, maar vervolgens wint wit een schijf. Knap
rekenwerk van Jan Hendrik!

Egbert van Hattem bracht de Harderwijkers op voorsprong. Nadat de opening rustiger was verlopen dan gehoopt, leverde witspeler Luit Haan een paar keer passiever zetten op die uit de richting waren. De zwartspeler vond het sterke 29.6-11 wat hem in de gelegenheid stelde nog een keer extra naar het centrum te ruilen zonder dat zijn korte vleugel achter bleef. Toen de controle op de andere bordrand ook veroverd kon worden moest wit oppassen om niet te worden overspeeld. Heel belangrijk is dat wit na b.v. 51.26-21 daarna nooit kan ruilen met 31-26 vanwege een een-om-twee. In de partij kon wit met 33-29 nog wat langer tegenspel bieden. Daarom was: 50.23-29 51.26-21 8-13 duidelijker geweest. In de partij zag wit geen oplossingen meer.

Ton Eekelschot kwam tegen de ervaren Han Borgman geen moment in gevaar en wist in het gevorderde middenspel met sterk spel groot voordeel naar zich toe te trekken door gevaarlijk door te stoten met zwart naar veld 31. Borgman liet zien dat hij een verdedigingskunstenaar is en haalde de remise alsnog binnen.

Na een spannende opening en een kortstondige kortevleugel-opsluiting kwam Matthijs Meulenbeld met een fijne centrumstand en voorpost uit de strijd tevoorschijn tegen Jan Willem Hoeve. De zwartspeler liet zich niet kennen en ruilde de aanvallende schijven er resoluut van af. Er leek weinig meer aan de hand, maar de computer vond dat wit na 48.14-19 met schijf 40 gevaarlijk naar dam kan wandelen. In de partij hield zwart het hoofd koel, en haalde een belangrijk punt binnen.

De zege kreeg helemaal een mooi aanzien toen Henry Offenga als laatste remise binnensleepte tegen Igor Chartoriyski, net als Zdoroviak afkomstig uit Hamburg. De sterke zwartspeler volgde een mooi plan met de Ghestem-uitstoot: 26.23-29. De moeilijk te doorgronden strijd wordt dan beslist op de andere bordhelft. Zwart ging niet all the way (door 35.17-21 te spelen) maar vond een poortje, helemaal tot 42. Na de ruil was het initiatief nog steeds volop bij zwart en wit reageerde met 44.49-44 (computer) te traag. In de partij kwam de witspeler onder druk en moest zwaar offeren om door te breken. In plaats van wit tegen te houden had zwart alles op een eigen aanval moeten zetten (59.23-28 ipv 59.3-9), maar probeer dat maar eens te vinden. Wit glipte naar remise en bepaalde de eindstand op 10-6.

De vierde wedstrijd van het seizoen, tegen Eye-t Webdesign uit Wapenveld verliep zeer voorspoedig en resulteerde in een 14-2 overwinning! De eerste overwinning kon meteen al worden bijgeschreven omdat de tegenstander op bord acht niet beschikbaar was. Daardoor kon Wouter Foppen al meteen het eerste tweetje invullen. Kees de Jong bouwde zijn stand origineel op door de kroonschijf vroeg op te spelen, maar zadelde
zijn tegenstander Gerrit Eilander op met een gevaarlijke situatie op de lange vleugel (achtergebleven schijf op 15) na een 3-om-3. Een tweede combinatie werd de zwartspeler fataal.

Wim de Mol speelde een half open klassieke partij tegen Bert Foppen, maar later werden de klassieke structuren weer opgezocht. Met zwart had Bert last van de Coup Royal in de opbouwfase. Toch kantelde de partij alsnog zijn kant op omdat hij snel zijn lange vleugel ontwikkelde en wit aan die bordhelft te laat kwam. Met handig combinatiespel maakte Bert er knap een drievoudige oppositie van.

René Schaafsma speelde een spannende wederzijdse flankpartij tegen Alex Klein. De switch van de witspeler naar het centrumveld 23 leek niet het meest gewenste resultaat van de grote ruilacties, zeker omdat de rest van de stand richting veld 46 nog openlag en gevoelig was voor tussenloopjes. Sterker nog: wit kwam snel een schijf achter en zwart haalde de winst overtuigend binnen.

Ruurd Wuestman zocht met wit wel de spanningen op tegen Henk van Renselaar, maar de flankaanval van zwart was te sterk om tot voordeel te komen. Later leek het tij te keren, maar Ruurd vulde wat te automatisch het centrum aan en moest een schijf inleveren omdat hij een slagje naar 45 over het hoofd had gezien. De zwartspeler ruilde iets te snel het materiaal waarna een tegenoffensief van wit op de korte vleugel alsnog
genoeg bleek voor remise.

Fred Elgersma speelde een gezonde aanval tegen Erik Bakker en stond al snel duidelijk makkelijker. De witspeler uit Wapenveld wist niet tot goed tegenspel te komen waarna Fred overtuigend won. Ton Eekelschot en Gertie van Reneselaar plaatsten allebei een brutale voorpost waarna zich een spannende strijd ontwikkelde. In het late middenspel kwam wit gevaarlijk opzetten maar kon net niet doordrukken. Een ander plan dan in de partij was op de 50e zet mogelijk waarbij wit een 2-om-2 ruil had kunnen nemen met 33-28 en 34-30, en links proberen door te breken. Maar ook dat zal remise worden bij goed spel.

Jan Willem Hoeve won van Harry Beekman door met zwart de druk langzaam maar zeker op te voeren. Wit drong de zwartspeler aanvankelijk nog terug, maar bleef onder druk staan door het sterke spel van Jan Willem. Alleen bij heel nauwkeurig spel had Beekman nog naar remise kunnen komen, maar dat bleek in de partij teveel gevraagd. Door handig gebruik te maken van een gevalletje zetdwang liep zwart gratis en snel door naar dam.

DCH met twee teams oppermachtig in Wapenveld

Zaterdag mochten beide achttallen van DCH het in Wapenveld opnemen tegen
beide teams van Eye-t Webdesign.

Na een mooie reeks met overwinningen van DCH1 en twee kansloze nederlagen
van DCH2 goeie kansen op een positief resultaat.

DCH zelf miste een handvol basisspelers maar wist toch weer twee
representatieve teams achter de borden te krijgen. Dit in tegenstelling tot
de gastheren uit Wapenveld die twee spelers tekort kwamen en op beide teams
een speler te kort kwamen, helaas hadden Gwen Scholten en Wouter Foppen
hierdoor geen tegenstanders waardoor zij de twee punten voor beide teams
eenvoudig in de schoot geworpen kregen.

DCH1 – Eye-t Webdesign 1

Kees de Jong en Bert foppen troffen bij DCH1 twee taaie invallers die het de
Harderwijkers nog flink lastig wisten te maken. Zowel Kees als Bert wisten
uiteindelijk hun opponenten flink onder druk te zetten waardoor zij in het
eindspel toesloegen en DCH1 op een 0-6 voorsprong konden zetten.

René Schaafsma lijkt langzaam maar zeker ook weer het ritme te pakken te
krijgen door op het eerste bord geforceerd een schijf voor wist te komen.
Dit voordeel gaf René niet meer uit handen waardoor hij zijn team al bijna
in veilige haven wist te loodsen.

Ook Ruurd Wuestman trof een invaller die taai weerstand wist te bieden,
zonder dat Ruurd echt voordeel wist te krijgen en ook nooit echt in de
problemen kwam pakte hij met zijn verdiende remise het altijd belangrijke
winnende negende punt. Tegen de qua rating sterkste speler van Wapenveld had
Fred Elgersma weer eens één van zijn beste dagen. Lange tijd leek de partij
gelijk op te gaan maar op de vijfenveertigste zet nam Fred een listige drie
om drie afruil waarmee hij zo veel voordeel wist te krijgen dat hij
eenvoudig nog twee punten aan het totaal kon toevoegen.

Ook Ton Eekelschot trof een invaller die duidelijk liet blijken niet op
winst uit te zijn. Ton kon geen grip krijgen op zijn tegenstander en moest
genoegen nemen met remise. Jan Willem Hoeve heeft een verleden bij de
dammers in Wapenveld en trof louter bekenden, voor Jan Willem geen reden het
rustig aan te doen. Samen met oude bekende Harry Beekman maakten ze er een
spannende strijd van waarbij in het late eindspel de speler van DCH1 met
enig fortuin aan het langste eind trok. Toen zijn opponent op het verkeerde
veld dam haalde bepaalde Jan Willem de eindstand op 2-14 voor de
Harderwijkers.

DCH2 – Eye-t Webdesign 2

Gerald van Ark kroonde zich tot ‘man of the match’ bij de Harderwijkers door
een wonderschone zesslag naar dam op het bord te toveren. Zij tegenstander
kon zich gelijk gewonnen geven. Ook Jakob de Vries zette met een flink
aantal dreigingen flink onder druk en combineerde er flink op los waarmee
hij dam wist te halen en zijn team op een 0-6 voorsprong zette. Bert Verloop
trof in Wapenveld een dammer die visueel gehandicapt is. Het is sowieso
bijzonder knap dat de speler van Wapenveld zo lang weerstand wist te geven
en nooit een echte foutzet maakte, Bert wist in de eindspel een doorbrak
naar dam te forceren en won zijn partij.

De twijfelachtige eer van de enige Harderwijker in de damarena die de punten
in Wapenveld moest laten ging naar Wouter van den Berg. Hoewel hij de
sterkste tegenstander van het tweede team trof leek er niet veel fout te
kunnen gaan voor de speler van DCH. Tegen de, vooral verbaal, sterke
tegenstander nam Wouter op de vijftigste zet met beiden nog zes schijven een
verkeerde ruil waarna hij ineens verloren kwam te staan.

Jan van der Pol bracht met een verdiende remise op het eerste bord de
overwinning voor DCH2 door het belangrijke negende punt te noteren. Daarna
leek ook hier DCH met een monsterzege huiswaarts te mogen keren, maar Eibert
Smit en Jan Pluim verzuimden hun zeker lijkende winstpartijen te verzilveren
en moesten met remise genoegen nemen. Eibert zag een verrassend en winnend
damzetje over het hoofd en Jan kon zijn overmachteindspel net niet goed in
winst omzetten waardoor de eindstand op 5-11 voor de Harderwijkers kwam te
staan.