DamClubHarderwijk

Voor de eerste ronde in de Gelderse Hoofdklasse mocht ons 6-tal op maandagavond 4 oktober jl. afreizen naar Sinderen. Gerwin speelde op bord 3 weer eens va banque, kwam verloren te staan, maar op zijn geheel eigen wijze vogelde hij er een slagzet in. De eerste 2 punten waren gelijk binnen. Als tweede uit werd tot remise besloten door Wout in een laveerpotje op bord 6. Egbert (op bord 2) nam al snel een opportunistische halve hekstelling in en kwam steeds beter te staan. Een leuke slagzet naar dam betekende winst. Op bord 5 kwam Jaap steeds aanvallender te staan, maar het was niet voldoende voor de winst. Dan had Jaap het zetje naar dam maar moeten zien op de 35e zet … Op bord 1 trof Fred dezelfde tegenstander als 2 jaar geleden. Een spannende flankspel partij, waar Fred onder druk toch redelijk cool naar remise afwikkelde. ‘Jammer’ dat Egbert na de partij aantoonde dat de afwikkeling niet remise was, maar verlies. Gelukkig heeft zijn tegenstander het ook niet gezien en zo was het winnende punt binnen; tussenstand 3-7 voor DCH1. Ton (op bord 4) was toen nog bezig tegen zijn 91-jarige (!) tegenstander en moest op het eind alle zeilen bijzetten voor de remise. Eindstand 4-8 voor DCH1!

Na de goede overwinning tegen Nijverdal speelde Ons Eerste de tweede wedstrijd, samen met het tweede in het Dorpshuis te Hierden. De speelzaal was ruim opgezet en de ventilatie was goed voor elkaar. Alle ingrediënten voor een mooie dammiddag.
De wedstrijd begon met een 2-0 voorsprong omdat een speler van Hoogeveen verstek had laten gaan. Gerwin van der Meer stond daardoor aan de kant, maar wel met twee punten op zak. Maar net na het eerste speeluur was al duidelijk dat de voorsprong niet van lange duur zou zijn. De conclusie dat Egbert van Hattem even zat te slapen, was terecht. Hij liep in een flankpartij-stand wel erg simpel tegen schijfverlies op. Tegenstander Roland Kreeft gaf de zwartspeler in het vervolg geen enkele kans op herstel en won overtuigend.
Ook Jan Willem Hoeve moest eraan geloven. Hij moest toezien hoe de sterke Michel Stempher met knap getimede manoeuvres tot een verwoestende aanval kwam. Niet minder fraai was de overwinning van Zainal Palmans op Auke Steensma. De witspeler trok volop in de aanval maar de omtrekkende bewegingen van zwart boezemden hem flink angst in. De voorpost werd verlegd van 23 naar 22 en fungeerde als een dankbaar aanknopingspunt voor de zwartspeler. Een drankje kon Steensma niet kwijt aan de zwartspeler maar die ging er wel met de twee punten vandoor.
Na zoveel tegenslagen kwam de verrassende overwinning van Jan Hendrik Kok op Rick Hakvoort als geroepen. De sterke en behendige witspeler was niet erg tevreden over de in zijn ogen geringe kansen die hij wist te creëren. De zwartspeler had zijn zaken goed voor elkaar, zowel tactisch en strategisch. Er ontstond een flankstand waarin zwart met een goed getimede achterloop aantoonde dat hij degene was met het initiatief. Wit zocht de oplossing in een afwikkeling met veel slagkeuzes die door de zwartspeler echter knap onder controle waren gehouden. Hij boekte een fraaie overwinning waarbij zijn dam een grote groep witte schijven onder bedwang hield.
Heel spannend was het gevecht dat de topspelers Martijn Vissers en Niek Kuijvenhoven uitvochten. De witspeler kwam dreigend opzetten, maar Niek maakte handig gebruik van een combinatie met een plakker waarmee hij de remise veilig kon stellen.
Veel kansen kregen de Harderwijkers niet meer. Joras Ferwerda neutraliseerde de aanvalsdrift van Maarten Wichgers weliswaar maar kwam onder druk in een omsingeling waarbij zijn alleenstaande witte schijf op 29 bovendien een mooi aanknopingspunt bood aan zwart. Toch bleef wit compact en flexibel zijn stand opbouwen en werd de remise knap veiliggesteld.
Ook Ruurd Wuestman kwam goed weg. Hij liep door een soort tempodwang in een Roozenburgstelling – mooi afgedwongen door tegenstander Klaas Hendrik Leijenaar – tegen schijfverlies op. In het vervolg leek zwart de witspeler totaal onder de voet te lopen en stormde met een heleboel schijven richting dam. Maar de witspeler had ook twee kansrijke promotieschijven. In het afspel verslikte de zwartspeler zich combinatief en Ruurd wist op miraculeuze wijze de ene na de andere zwarte schijf op te rapen.
Fred Elgersma speelde remise tegen de talentvolle jeugdspeler Wouter Sosef. Wit speelde zich onder de dreigende druk uit, maar moest toch toezien hoe zwart een op het oog kansrijke centrumaanval plaatste. Wit hield het hoofd koel en dwong de zwartspeler met een goede volgorde van zetten tot de terugtocht. Ook na de vereenvoudiging leek het initiatief aan zwart, maar dat was meer schijn dan werkelijkheid, met een gelijkwaardige remise als resultaat.
Zeker niet gelijkwaardig was de remise die Kees de Jong uit het vuur moest slepen tegen de jeugdige Nicole de Vries die met wit een prettig ogende aanval speelde. Met zwart leek Kees erin te slagen het witte centrumblok te omklemmen. De witspeelster toonde echter knap aan dat daarvan geen sprake was. De zwarte zetmogelijkheden raakten op en bovendien bevrijdde wit zich, met levensgroot voordeel. Met een paar zware offers en handige dreigingen kon zwart nog net de remise veiligstellen.

Het eerste team van DCH is het seizoen goed begonnen. Het tiental won met 11-9 van Nijverdal, meteen een belangrijke overwinning. Bij sommige spelers leidde de lange dampauze tot onzekerheden en fouten, maar gelukkig waren er ook die meteen boven zichzelf uit wisten te stijgen.

De middag begon in ieder geval met een meevaller. Aard Brinkman maakte een geweldige misser waardoor Jan Hendrik Kok meteen twee punten kon incasseren en een vrije middag kon nemen. Dat legde druk op de andere Nijverdallers die tot scoren moesten zien te komen.

Dat lukte snel en wonderwel. Artem Ivanov speelde een door hem veel
beproefde opening waarbij hij het voorposten-duo van Niek Kuijvenhoven geduldig bedreigde. Hij wachtte net zolang met de één-om-twee tot de speelbare zetten van de witspeler op zouden zijn. Niek vond geen goede oplossing en met een schijnoffer + achterloop was de stand in de wedstrijd alweer snel gelijk.

Kees de Jong zag zijn omtrekkende bewegingen ook al snel beloond en
zette de Harderwijkers weer op voorsprong. Zwartspeler Harrie Hoonhorst van Nijverdal koos goed de aanval, maar een logische opbouwzet werd hem fataal. Door in een combinatie dam te geven en een goede stopschijf te plaatsen gebruikte Kees de witte dam voor een eigen dam, die meteen winst opleverde.

Er volgde al snel een derde, belangrijke overwinning voor de DCH’ers. Na een rustig begin plaatste Michel Koop een voorpost in zijn partij tegen Gert Jan Hoeve, waarschijnlijk omdat de zwartspeler zich zorgen maakte over zijn lange vleugel met de achtergebleven schijf op tien, waar hij zich door de actieve formaties van wit en het actieve randblok niet makkelijk uit kon ruilen. Gert Jan Hoeve reageerde zeer alert en maakte gebruik van de combinatiemogelijkheden, en posteerde zijn witte schijven in één beweging op 23, 24 en 25. De zwartspeler wist er niet goed raad mee en trapte in een lichte combinatie. Een mooie overwinning: 6-2 voor Harderwijk.

Egbert van Hattem had een zware middag nadat hij een inval van wit op het kerkhofveld te lichtvaardig had ingeschat. Met het nodige kunst- en vliegwerk werd schijfverlies voorkomen, maar Rienk van Marle vond een mooie strategische weg om de spanningen te handhaven. Hij oefende met twee ver opgedrongen schijven grote druk uit. De zwartspeler vond geen vlotte oplossing en in plaats van logisch verder te spelen liet zich dodelijk omklemmen, met een fraaie slotstand voor de witspeler.

Auke Steensma speelde een ijzersterke partij tegen Marinus Morsink die de strijd niet uit de weg ging. Hij liet zijn korte vleugel opsluiten,
en wist zich kunstig te bevrijden. Hierna toonde wit met een reeks
sterke zetten aan dat zijn centrumstand zeer kansrijk was. Het
resulteerde in een kansrijke doorbraak waaruit zwart nog ternauwernood een remise kon halen.

Na deze belangrijke remise begon het er gunstig uit te zien voor
Harderwijk, zeker toen Gerwin van der Meer zijn aanvankelijk wat
zorgwekkende flankpartij-stand om wist te buigen naar winst. Door
gebruik te maken van een handige dreiging wist hij de witte voorpost
onder druk te zetten. Wit offerde en zag zijn schijf niet meer terug.

Ronny Koop en Jan Willem Hoeve speelden een gelijkwaardige en rustige remise, maar de partij van René Schaafsma tegen de sterke Bill Neven ging verloren. Na een aanloop met flankspel nam wit na een grote afwikkeling het centrum in bezit en ging vrijwillig in de hekstelling staan. Een lastig te beoordelen speltype volgde die ook aan zwart goede kansen leek te bieden. In de praktijk kwamen die niet uit de verf. Zwart kon niet meer opbouwen zoals hij wilde en wit nam het initiatief beslissend over en won fraai.

Het winnende punt werd uiteindelijk binnengehaald door Ruurd Wuestman, na een onregelmatige partij. In een volle flankstand dacht hij een combinatie uit te halen, maar die ging niet op met schijfverlies als resultaat. De opbouw van tegenstander Ronald Sempel was weliswaar actief, maar liet toch te wensen over. De witspeler werd links en rechts bedreigd, en verloor zijn schijf voorsprong. Zwart kwam zelfs nog dichtbij winst, maar dat zou teveel van het goede geweest zijn. Het werd 11-9, een goede afspiegeling van de krachtsverhoudingen op deze middag. Met drie punten konden de Harderwijkers naar huis.

Gisteren is de eerste ronde van de onderlinge competitie gestart bij DCH. We hopen op een mooi en virusvrij damseizoen 2021-2022.

We spelen de komende weken in de Kiekmure, elke donderdag vanaf 19:45 uur. Ook de jeugd is weer welkom van 18:30 – 19:30 uur. Natuurlijk zijn ook niet leden die het leuk vinden om eens te komen dammen van harte welkom.

Dus … tot binnenkort & dams!

Beste Lezer,

Al ruim een jaar in de ban van het virus, helaas niet het damvirus.

Wij, als bestuur van DCH, hopen dat eenieder deze periode in goede gezondheid is doorgekomen en -ook belangrijk- het allemaal kan volhouden. De leden van DCH willen graag -zodra het weer mogelijk wordt- achter het dambord plaatsnemen tijdens de onderlinge competitie, landelijke wedstrijden, Aaltjesdag.

En wij zien er naar uit om jullie dan ook weer te ontmoeten.

Met hartelijke groet,

Bestuur van DC Harderwijk

Tegen de bovenste teams van de Hoofdklasse wist het eerste van DCH dit
jaar geen potten te breken. Er werd zonder uitzondering met ruime
cijfers verloren, zo ook tegen Damcombinatie Fryslân die tweede werd in
de Hoofdklasse A. De nederlagen zijn een verbeterpunt voor volgend
seizoen om verder te groeien. De moeite waard om aan te werken, want DCH
1 eindigde op het gemiddelde en werd overtuigend eerste in ‘het rechter
rijtje’. Daarmee toonde het team aan volwaardig mee te kunnen draaien in
de hoofdklasse.

Tegen Fryslân ging het al snel in de wedstrijd mis. Fred Elgersma
speelde een ongelukkige partij tegen Willem Leijenaar. Die durfde een
kettingstelling wel aan nadat de zwartspeler had opgebouwd met 6-11.
Nogal wat lichte combinaties speelden zwart parten om de omstrengeling
te vervolmaken. Het kwam zelfs tot een heel snel gedwongen offer voor de
zwartspeler. Leijenaar gaf de zwartspeler in het vervolg niet de
gelegenheid om zich te herstellen. Met even sterk en logisch spel voerde
hij de partij naar winst.

Invaller Wouter Foppen was de tweede die een nederlaag moest incasseren.
In een partij volgens klassieke structuren boekte witspeler Jan Algra
een voordeel door de lange vleugel te beheersen terwijl de zwarte schijf
op 4 buitenspel dreigde te komen. Wouter kwam deze moeilijkheden niet
meer te boven. De witspeler dwong schijf- en partijwinst af.

Toen ook nog de derde partij verloren ging was het pleit al snel
beslecht, en moesten hoopvolle telefoontjes uit Huissen (waar het tweede
nog hoop had op een tweede plek) negatief beantwoord worden. Tegen Taeke
Kooistra zette zwartspeler Henry Offenga een voortvarende
flankcentrumaanval in, maar wit op zijn beurt had duidelijk omsingelend
grip op de stand. Zwart bracht op gedurfde wijze schijf 5 in het spel.
Een zeer spannende fase volgde. Zwart wist ook de korte vleugel actief
te maken, maar in het achterveld waren enkele zwakke plekken zichtbaar.
In de partij kreeg wit de kans deze bloot te leggen en knap een
doorbraak af te dwingen.

Egbert van Hattem slaagde er in het eerste punt voor de Harderwijkers
binnen te halen. Hij had in zijn eerste partij van dit seizoen met wit
de opening voorbereid, maar de zwartspeler wist hem op de eerste zet al
te verrassen. Er volgde een spannende flankpartij waarbij de zwartspeler
telkens soepel de problemen wist op te lossen. Deze kwam als positionele
winnaar uit de strijd, maar wit wist met de nodige moeite de schade te
binnen de perken te houden.

Kees de Jong boekte een prima resultaat door Gerlof Kolk op remise te
houden. Een mooi spelbeeld ontstond met de zwarte schijf op 15 en een
witte op 35. Na een originele afwikkeling – waarbij via damgeven en een
damvangst tien schijven van het bord verdwenen – slaagde de witspeler er
prima in de overgebleven zwarte aanvalsdrift in bedwang te houden.

Jan Hendrik Kok had het moeilijk met het offensieve spel van witspeler
Oege Dijkstra en moest toezien hoe zijn lange vleugel in een passievere
stand onvoldoende meedeed. De witspeler stuurde gedecideerd aan op een
flankcentrumaanval waarbij Jan Hendrik aasde op een net van combinaties.
De zwartspeler kon geen weg vinden om alle combinaties er in te houden.
De witspeler had goed gezien dat hij vroeg of laat 39-33 door kon zetten
om zijn aanval de laatste beslissende versnelling te geven.

Niek Kuijvenhoven vond een koelbloedig spelende Hans Zondervan tegenover
zich. Hoewel de witspeler op enig initiatief mocht bogen bleef de
zwartspeler op z’n post en concentreerde zich op zijn eigen compacte
stand. Ook in het spannende klassieke afspel wist hij de juiste afslagen
te nemen met een goede remise voor de Fries als resultaat.

Ruurd Wuestman kwam in zijn partij tegen de sterke Sjoerd Huitema knap
tot kansrijk spel tegen de zwarte lange vleugel. Even leek hij de winst
voor het grijpen te hebben toen zwart naar veld 35 vluchtte en wit wel
heel gevaarlijk op kwam zetten. Na afloop toonde Ruurd zelf aan dat een
schijnbaar beslissende doorbraakmanoeuvre, die hem werd voorgehouden, er
niet in bleek te zitten.

Gerwin van der Meer liet tegenstander Bastiaan Hollander een flankaanval
pakken, in de hoop toe te slaan als wit te ver zou gaan. Met een mooi
gevonden tijdelijk offer nam zwart de aanval inderdaad over, en nestelde
zich splijtend in het centrum. Helaas had wit de beschikking over een
doorbraak ten koste van een schijf op de rechterflank en kwam het niet
tot een serieuze winstpoging.

In de laatste partij moest Jan Willem Hoeve zijn meerdere erkennen in de
Friese topscorer van het seizoen, Douwe Edelenbos. In de opening mocht
wit aanvallen over rechts maar moest wel een achtergebleven schijf op 41
op de koop toenemen. Dit loste wit op door naar veld 16 te vluchten. Na
een intermezzo bleek de zwartspeler in een onoverzichtelijke stand
duidelijk behendiger. Hij pakte de aanval en boekte een mooie
overwinning, eindstand: 5-15.

In Heerenveen won het eerste ondanks de afwezigheid van Niek
Kuijvenhoven met 8-12. Daarmee lieten de Harderwijkers zien in de
breedte sterk te zijn en over voldoende winstpotentie te beschikken.

In de wedstrijd tegen Heerenveen werd de ban al snel gebroken door Jan
Hendrik Kok. Hij profiteerde op creatieve wijze van de zwakke binding
tussen rand- en centrumschijf bij tegenstander Martin Boersbroek. De 2
om 3 kostte wellicht een kort moment een schijf, maar na terugvordering
was een tweede schijfverlies voor zwart onontkoombaar. Een lekker begin
van de middag met een vroege 0-2 voorsprong was een feit.

René Schaafsma bracht de Harderwijkers helemaal in polepositie, door in
een explosieve stand de winst naar zich toe te trekken tegen Oscar
Veltman. Die nam met zwart de nodige risico’s. Hij probeerde met een
centrumaanval de witte stand te splitsen maar de witte formaties bleken
veel te sterk daarvoor. Een waarschijnlijk als tijdelijk offer gedachte
spelgang bleek van geen kant te kloppen want wit vond een andere zwakte
in de zwarte stelling en combineerde verwoestend naar dam.

Niet alles verliep volgens plan bij de Harderwijkers. Fred Elgersma
zette de voorpost van Tjipke Smedinga vol onder druk, maar deze
verdedigde zich handig en onconventioneel. Zelfs een gelijktijdige
bezetting van 35 en 24 leek door de beugel te kunnen. Toen wit op het
punt stond de stellingen te normaliseren dacht Fred toch de zich
voorgestelde schijfwinst te pakken. Maar hij kwam bedrogen uit omdat wit
vernietigend naar dam combineerde.

Het werd zelfs gelijk toen Kees de Jong zijn meerdere moest erkennen in
Johan Teake Dekker. De sterke Fries is in volle voorbereiding op een
wereldrecordpoging kloksimultaan-dammen en lijkt goed in vorm. In een
kleurrijke partij trok de zwartspeler aan het langste eind. Hij liet
zien dat zijn korte vleugel sterker was dan het centrum van wit. In een
poging alle schijven bij te trekken verraste de zwartspeler Kees met een
paar kleine tactische trucs en een welgeplaatst offertje: 4-4.

De gelijke stand was van korte duur want Gert-Jan Hoeve overklaste zijn
tegenstander Henk Hosper met fraai centrumspel en een welgeplaatste
doorbraak door de korte vleugel van zwart die kansloos verloor. Ruurd
Wuestman leek zich bij de overwinnaars te scharen nadat hij met twee
fijnzinnige schijnoffertjes het centrum had veroverd en vervolgens vrije
doorloop richting damlijn creëerde. Een nog iets nauwkeuriger
winstvoering was nodig geweest om de volle twee punten binnen te halen.
In de partij slaagde de slimme Sipke Doller erin om zwart alsnog in
verlegenheid te brengen met een eigen doorbraakdreiging. Ruurd moest
enkele zetten later in remise berusten.

In zijn partij tegen Wim van der Molen ging ook Gerwin van der Meer vol
voor de winst. Na onorthodox openingsspel bleef de zwartspeler met veel
schijven op de lange vleugel zitten, reden voor Gerwin om zich met wit
een kortevleugel-opsluiting te veroorloven. Met fraai spel drong hij
vervolgens aan op doorbraak aan de andere bordrand. Van der Molen
speelde echter koelbloedig verder en wist de schade binnen de perken te
houden.

Ook de partij tussen Johnny Modderman en Egbert van Hattem eindigde in
remise. De zwartspeler probeerde de witte voorpost te isoleren door een
sterk centrum op te bouwen. Maar de witspeler speelde de aanval
onverwacht soepel. Wat volgde was een klassiek afspel. Net toen de
zwartspeler weer in winstkansen durfde te gaan geloven werd hij
onaangenaam verrast. Dan had hij wel 43 … 1318 moeten spelen want in de
partij volgde een ijzersterk offer dat hij totaal had overzien. Er zat
voor de zwartspeler – die zich nog zo had voorgenomen een sterke tweede
partijhelft te spelen – niet anders op dan de schade te beperken. Dat
lukte gelukkig goed, mede omdat wit niet zijn beste kansen waarnam.

De teamwinst werd een partij eerder dan gedacht veiliggesteld, door Jan
Willem Hoeve. Aize Plantinga verdedigde zich aanvankelijk goed tegen de
frontale centrumaanval van zwart, en brak zelf ook door richting
damlijn. Hoewel de stelling objectief remise was speelde de zwartspeler
nog even door want hij had nog een aantal verrassende handigheidjes in
petto. De witspeler bevond zich verrassend genoeg in een precaire
situatie waar een extra offer was vereist. In de partij trapte hij in
een eenvoudige afname van de dam.

Het twaalfde punt werd binnengehaald door Henry Offenga tegen de sterke
Sjoerd Koopman. Aanvankelijk speelde zwart netjes en verzorgd, maar toch
kwam wit gevaarlijk opzetten en dwong alsnog een flink voordelig
eindspel af. Henry toonde echter aan dat de witte schijven voortdurend
bedreigd konden worden en niet meer konden opstomen naar dam. Het eerste
staat nu op een verdienstelijke zesde positie in Hoofdklasse A met een
heuse plusscore van 11 uit 10.

Met de teamopdracht om met gedegen spel DIOS Achterhoek langzaam maar zeker onder druk te zetten en kansen te verzilveren, gingen de spelers
van het eerste de wedstrijd in. Daar kwam weinig van terecht, en bovendien bleek het krachtsverschil te groot. De Harderwijkers gingen er hard af en verloren met 14-6.

De eerste nederlaag was geen verrassing en enigszins ingecalculeerd. Joras Ferwerda verloor al spoedig van grootmeester Alexander Presman. De sympathieke Apeldoorner, geboren in Minsk, wist met een scherpe zet in
een scherpe stand de partij vroegtijdig te beslissen. De spelers hadden de partij nietsontziend opgezet en namen beiden een korte vleugel opsluiting in. Dat ook zwartspeler Joras daarin kansen had, liet Presman op Toernooibase zien. De Witrus gaf een verrassende lokzet voor zwart aan. Als wit te vroeg zou toehappen zou een verrassende slagwending hem fataal zijn geworden. Maar zover kwam het dus niet: 0-2.

Al snel volgde een tweede nederlaag. Jan Willem Hoeve nam in het vroege middenspel een ongelukkige beslissing waardoor zijn witte stelling gespleten raakte. Dmitri Druzini speelde zo scherp mogelijk verder en toonde met een goed getimede actie richting het kerkhof aan dat de witte
stelling echt niet meer in evenwicht was. Nadat de stellingen waren ‘uitgespeeld’ moest wit op de 48e zet met een bord vol schijven offeren.

Henri Offenga zat met zwart op een ‘kansbord’ maar slaagde er niet in om
het Theo Stoverinck echt lastig te maken. Wel tot winst kwam Egbert van Hattem tegen Frits Zegelink. Na een prettige opening voor zwart dacht
Zegelink een hele poos na. De zet waarmee hij kwam (23.26-21) verraste
de zwartspeler totaal. Na de nodige twijfels te hebben overwonnen deed
zwart toch maar gewoon wat er van hem verwacht werd: het positionele
voordeel verder uitbouwen. Toen volgde verrassing twee: wit zette toch
de slagwending in die zwart juist had uitgesloten. Zwart sloeg zoals hij
van plan was met in zijn achterhoofd de gedachte: als ik verlies, verlies ik in ieder geval mooi. Gelukkig bleek de wending voor wit inderdaad niet te kloppen. Misschien had hij gedacht altijd rond te slaan of een beurt over te mogen slaan? Zwart kwam een schijf voor maar moest in het vervolg rekening houden met een woud van slagjes naar dam. Egbert slaagde er in een elegante winstgang te vinden met een terugoffer, een ‘handlanger’ op de achterlijn van wit, en een fraaie damvangst tot slot.

René Schaafsma slaagde er ook niet in om het zijn tegenstander moeilijk
te maken. Integendeel. Tegenstander Bert van Oosterom speelde in alle opzichten een geslaagde flankcentrum partij. Wel vond René een goede weg
naar remise. Gert-Jan Hoeve speelde lange tijd een perspectiefrijke aanval tegen Cor Westerveld, maar in het vroege middenspel ging er veel mis. Zwart kwam gevaarlijk opzetten op de lange vleugel van wit en plaatste bovendien een paar krachtzetten die wit in verlegenheid brachten. De tegenaanval van wit leek voldoende maar winst was niet meer mogelijk. Er kwam zelfs helemaal geen goede zet meer uit de vingers van de witspeler die daardoor verloor.

De gifbeker was nog niet leeg. Er volgden nog twee verliespartijen. Jan
Hendrik Kok heeft een moeilijk seizoen en zit in de hoek waar de klappen
vallen. Tegen Arnoud de Greef zette hij de partij met grote ambities maar ook met grote gevaren op. De moed zou zich hebben uitbetaald als hij nog een laatste wachtzet had durven spelen, zoals Alexander Presman op Toernooibase liet zien. In de partij zocht wit vroegtijdig speelruimte, door een afwikkeling in gang te zetten die hem echter op schijfverlies kwam te staan. De Greef speelde de partij vaardige en resoluut naar winst.

Even daarvoor had Kees de Jong zijn meerdere moeten erkennen in Erik ten
Hagen die de laatste jaren goede progressie doormaakt. De witspeler
toonde een mooie strategie, waarbij hij zwart terugdrong en het centrum
in bezet dreigde te nemen. In de partij kwam het tot een omklemming van
de zwarte schijf op 22, met dramatische gevolgen.

De twee overige partijen eindigden in remise. Gerwin van der Meer bleef
knap op de been tegen halve finalist Han Seinhorst die na een grote fout
van wit in het middenspel een schijf wist te winnen. Gerwin speelde stug
door, gebruikte zijn formatie en toonde aan dat de schijven van zwart net niet helemaal prettig stonden. De zwartspeler koos vervolgens voor een plakker naar dam, maar wel met een schijf achterstand. Ook hier toonde Presman een winst aan, maar die had van ver moeten komen. In de partij kon zwart zijn vier stukken niet allemaal meer op het bord houden, met remise als resultaat.
Ruurd Wuestman speelde weer een sterke tweede partijhelft. Hij organiseerde een goede verdediging op de lange vleugel, en kwam vanaf de
andere bordrand sterk opzetten door het centrum. Er waren zekere winstkansen, maar Ruurd wist die in het macro-eindspel niet te verzilveren.
Ook hier liet Presman op Toernooibase een fraaie winstgang zien met vier
dammen die fraai van het bord verdwijnen.

DCH 1 staat veilig en wel in de middenmoot met 9 uit 9, maar heeft ook
geen uitzicht meer op een ereplaats. Het woord is nu aan de spelers van
het tweede die strijden om het kampioenschap en promotie naar de Eerste
Klasse. Daarom: toi toi en hup hup voor DCH2!

Dammen in Lunteren was voor sommige dammers een reis terug in de tijd. Het clubgebouw nog steeds op dezelfde plek als pakweg 35 jaar geleden,
naast de voetbalvelden onder de bomen. Bekende gezichten, maar ook jonge
talenten. Want dat was ook hetzelfde gebleven: in Lunteren wordt altijd goed gedamd.

De eerste die dat ondervond was Jan Willem Hoeve. Hij koos een zo solide mogelijke centrumflank aanval met wit tegen de sterke Peter Hoogteijling
die compact tegenspeelde en loerde op de witte lange vleugel die nog niet goed meedeed. Jan Willem vertrouwde zijn ietwat ‘scheve’ stand niet helemaal en vluchtte met een twee om twee naar veld 16. Maar ook daar voelde Jan Willem zich blijkbaar niet comfortabel want hij trapte in een
dammetje.

Niet veel beter verging het Jan Hendrik Kok die tegen ongeveer hetzelfde ratingverschil moest opboksen. Met wit ging hij er vol voor tegen Erwin van Hierden en koos voor de hem vertrouwde Roozenburg-structuren. Tot een fijne aanval kwam het echter niet en in een bloedstollend middenspel was lang de vraag wie wie zou gaan omklemmen. Zwart controleerde uiteindelijk de witte korte vleugel. Jan Hendrik dacht zich enigszins te bevrijden en bood de zwartspeler een duivelse slagkeuze aan. Van Hierden rekende scherp en toonde aan dat de witte slagwendingen naar dam veel te
duur waren. Zo stond het eerste al snel met 4-0 achter.

Niek Kuijvenhoven kon daar geen verandering in brengen. Hij moest ervoor
waken dat Henk Klarenbeek vanuit de klassieke structuren niet tot een grote aanval zou komen, waarbij Nieks hoop gevestigd was op de achtergebleven zwarte schijf op 15. Het lukte allemaal net aan. Met een slimme volgorde van zetten en goed gebruikmakend van de plakmogelijkheden kwam het op z’n pootjes terecht.

De achterstand werd alleen nog maar groter toen Egbert van Hattem verloor van de Stijn Overeem die in de persoonlijke wedstrijden nog volop in de slag is voor een plaats in de finale van het NK. Tot zijn niet geringe irritatie moest Egbert toezien hoe wit na een gedurfde bezetting van het centrumaanvalsveld 23 toch tot een prettige ‘gewone’ aanvalsstand kwam. De zwartspeler probeerde de witte ontwikkeling van de lange vleugel zolang mogelijk te blokkeren maar had er weinig vertrouwen in dat dat de hele partij zou lukken. Het duurde desalniettemin prettig lang voor het zover was, maar een sterke centrumzet van wit had hij niet goed ingeschat. De geplande tegenactie (37 … 12-17) faalde op een damzet met een geniepige stopschijf. Toen bleek dat ook een vangstelling geen soelaas zou bieden dacht zwart de zaak op te lossen met een tijdelijk offertje. Maar dat bleek van geen kant te kloppen. De enige mogelijkheid om schijfverlies te voorkomen (maar wel met een beroerde stand) was geweest om de witspeler te helpen met de ontwikkeling van zijn korte vleugel. Daar kwam de zwartspeler niet op en hij verloor kansloos.

Fred Elgersma deed het beter in een spannende partij met veel wisselende
spelbeelden tegen Paul Wijninga. Beide spelers hadden de verre randvelden 15 en 36 bezet. Fred slaagde erin de stand voldoende centraal neer te zetten. Ondanks dat wit nog aandrong kwam er door zorgvuldig spel een gelijkwaardige puntendeling uitrollen. De Harderwijkers moesten nog een vierde nederlaag incasseren. Jaap van de Werfhorst slaagde er niet in om het consequente aanvalsspel van Laura Timmerman te weerleggen. Met wit voerde ze het afspel met vaste hand naar winst.

De tussenstand zag er belabberd uit: 10-2. Het werd dan ook niet meer echt spannend. Ruurd Wuestman speelde een sterke partij tegen Arjen Timmer en slaagde er in de tweede wedstrijdhelft in het voordeel naar zich toe te trekken met een goed getimede actieve zet 42.28-22. Toen hij twee zetten later nogmaals naar 22 ging moest zwart met een paar kleine combinaties rekening houden. Met wat kunst en vliegwerk vond zwart de weg naar remise. Het witte voordeel bleek te klein. Wel tot winst kwam Gerwin van der Meer die met een sterk seizoen bezig is. Mark Sanders kwam met wit met een zware korte vleugel te zitten omdat zwart de bezetting van 24 door wit meteen door een tegenaanval in het centrum liet volgen waarbij wit tegen de lege velden op 46, 49 en 50 aankeek. Het noodruiltje waarmee wit kwam verslechterde de toestand alleen maar. Gerwin speelde technisch fraai naar winst.

De eindstand werd 13-7 na de remises van Kees de Jong tegen Harmjan Lammers en Joras Ferwerda tegen Arwin Lammers. In de eerste partij kwam
Lammers met veel geduld, en met wat hulp van zijn tegenstander, toch tot
een fijne aanval. Kees liet zich echter niet van de wijs brengen en vond een afdoende verdediging.

Joras zag tegenstander Arwin Lammers vervaarlijk oprukken tegen zijn korte vleugel terwijl een tegenaanval aan de andere bordrand lang op zich liet wachten. Met een dure doorbraak, sterk spel en een beetje geluk, sleepte Joras de remise binnen. Zo had het eigenlijk op alle borden gemoeten, maar de dammers van Lunteren waren te sterk en horen in de Ereklasse thuis. Dat gaat ze vast lukken.

Zonder de sterspelers Rein van der Pal en Erwin Heslinga bleek DC Huizum
in Harderwijk niet opgewassen tegen ons eerste. DCH boekte een regelmatige overwinning, zij het met het kleinst mogelijke verschil, en klom op naar plaats vijf in de Hoofdklasse A.

De wedstrijd tegen Huizum begon met twee remises. Fred Elgersma speelde
met een sterk centrum tegen Tjalling van den Bos maar het evenwicht werd
in deze partij niet echt verbroken. Egbert van Hattem kende een moeilijke opening tegen Sietse Nagel. De witspeler ging echter niet vol voor eigen kansen (17.40-35) maar dook met wit naar veld 15. In het vervolg stond juist zwart makkelijker, zeker toen wit ook nog naar veld 16 vluchtte. Blijkbaar was toen de energie van de zwartspeler op. Na een teleurstellende ruil ging hij niet meer voor de winst, en eindigde ook deze partij na 41 zetten. Ook Henry Offenga en Piet Bouma hielden elkaar in evenwicht, en René Schaafsma wist de gevaarlijke witte aanval van Jan Adema met een tijdig offer zo goed als te neutraliseren. Tussenstand: 4-4.

De eerste overwinning kwam op naam van Niek Kuijvenhoven. Hij kwam al
vlot op positioneel voordeel (doordat wit een ongelukkige binding aanging van 27 en29) maar voelde de hele partij de druk van de klok, omdat tegenstander Anne Piet Kooistra snel en actief bleef spelen. Maar een afgedwongen peperdure doorbraakcombinatie bleek teveel van het goede.

De wedstrijdoverwinning kreeg gestalte toen Gerwin van der Meer zijn ontsnappingskunsten weer liet zien. Hoewel zwartspeler Anton Schotanus
dreigend doorkwam en zeer snel naar dam liep, wist Gerwin het hoofd koel
te houden en ook de damlijn te bereiken. Een tweede zwarte dam was onvoldoende voor winstkansen tegen de witte dam en vijf witte schijven.

Jan Hendrik Kok beleefde een zware middag tegen Waylon Poot die het
initiatief in een wederzijdse flankpartij overtuigend naar zich toe wist
te trekken, mede door het ontbreken van de zwarte schijf op 2. Binnen
een paar zetten pakte wit het centrum erbij en wist de duimschroeven aan
te draaien. Met een sterk plan trok de witspeler de winst overtuigend
naar zich toe: 7-7.

Het grote pluspunt van deze wedstrijd was dat er door de Harderwijkers
winstkansen werden gecreëerd. Dat betaalde zich uit in het vierde en
vijfde uur. Jan Willem Hoeve had goede bordkansen in het klassiek-achtige afspel waarbij zwart last had van een achtergebleven schijf op 15 en zich toch op de een of andere manier door de korte vleugel van wit moest zien te wurmen. Die weg vond hij in de partij ternauwernood, en daarmee stelde hij de remise veilig.

Ook de stand van Ruurd Wuestman zag er zeer gezond uit. In een dunne
stand wist hij tegenstander Bart Visser nog tot het uiterste te dwingen,
door het centrum te veroveren en een snelle weg naar dam te vinden.
Hoewel de zwartspeler de lange lijn beheerste, zeer ver opgerukt was
naar een tweede dam en ook de diagonaal 47-15 nog met de dam bezette,
bleek winst niet meer mogelijk. Wit hield het hoofd koel en snoepte
zwart de vierde schijf op het laatste moment nog af.

Bij de derde florissante stand was het wel raak. Kees de Jong zat tevreden achter het bord en kroonde zich tot matchwinner. Na een lange aanvankelijk gelijk opgaande strijd, pakte hij de aanval tegen Marcel de Vries. Kees liet zien dat zijn kracht in de tweede partijhelft groot is. De eerst nog rustige flankcentrum stand groeide tussen de 40e en 50e zet aan tot stormkracht. Een zwaar offer moest eraan te pas komen voor zwart om door te breken. Hoewel de witte schijven schijnbaar kwetsbaar in het midden stonden bereikten ze door het zorgvuldige spel van Kees veilig de overkant.