Tegen de bovenste teams van de Hoofdklasse wist het eerste van DCH dit
jaar geen potten te breken. Er werd zonder uitzondering met ruime
cijfers verloren, zo ook tegen Damcombinatie Fryslân die tweede werd in
de Hoofdklasse A. De nederlagen zijn een verbeterpunt voor volgend
seizoen om verder te groeien. De moeite waard om aan te werken, want DCH
1 eindigde op het gemiddelde en werd overtuigend eerste in ‘het rechter
rijtje’. Daarmee toonde het team aan volwaardig mee te kunnen draaien in
de hoofdklasse.
Tegen Fryslân ging het al snel in de wedstrijd mis. Fred Elgersma
speelde een ongelukkige partij tegen Willem Leijenaar. Die durfde een
kettingstelling wel aan nadat de zwartspeler had opgebouwd met 6-11.
Nogal wat lichte combinaties speelden zwart parten om de omstrengeling
te vervolmaken. Het kwam zelfs tot een heel snel gedwongen offer voor de
zwartspeler. Leijenaar gaf de zwartspeler in het vervolg niet de
gelegenheid om zich te herstellen. Met even sterk en logisch spel voerde
hij de partij naar winst.
Invaller Wouter Foppen was de tweede die een nederlaag moest incasseren.
In een partij volgens klassieke structuren boekte witspeler Jan Algra
een voordeel door de lange vleugel te beheersen terwijl de zwarte schijf
op 4 buitenspel dreigde te komen. Wouter kwam deze moeilijkheden niet
meer te boven. De witspeler dwong schijf- en partijwinst af.
Toen ook nog de derde partij verloren ging was het pleit al snel
beslecht, en moesten hoopvolle telefoontjes uit Huissen (waar het tweede
nog hoop had op een tweede plek) negatief beantwoord worden. Tegen Taeke
Kooistra zette zwartspeler Henry Offenga een voortvarende
flankcentrumaanval in, maar wit op zijn beurt had duidelijk omsingelend
grip op de stand. Zwart bracht op gedurfde wijze schijf 5 in het spel.
Een zeer spannende fase volgde. Zwart wist ook de korte vleugel actief
te maken, maar in het achterveld waren enkele zwakke plekken zichtbaar.
In de partij kreeg wit de kans deze bloot te leggen en knap een
doorbraak af te dwingen.
Egbert van Hattem slaagde er in het eerste punt voor de Harderwijkers
binnen te halen. Hij had in zijn eerste partij van dit seizoen met wit
de opening voorbereid, maar de zwartspeler wist hem op de eerste zet al
te verrassen. Er volgde een spannende flankpartij waarbij de zwartspeler
telkens soepel de problemen wist op te lossen. Deze kwam als positionele
winnaar uit de strijd, maar wit wist met de nodige moeite de schade te
binnen de perken te houden.
Kees de Jong boekte een prima resultaat door Gerlof Kolk op remise te
houden. Een mooi spelbeeld ontstond met de zwarte schijf op 15 en een
witte op 35. Na een originele afwikkeling – waarbij via damgeven en een
damvangst tien schijven van het bord verdwenen – slaagde de witspeler er
prima in de overgebleven zwarte aanvalsdrift in bedwang te houden.
Jan Hendrik Kok had het moeilijk met het offensieve spel van witspeler
Oege Dijkstra en moest toezien hoe zijn lange vleugel in een passievere
stand onvoldoende meedeed. De witspeler stuurde gedecideerd aan op een
flankcentrumaanval waarbij Jan Hendrik aasde op een net van combinaties.
De zwartspeler kon geen weg vinden om alle combinaties er in te houden.
De witspeler had goed gezien dat hij vroeg of laat 39-33 door kon zetten
om zijn aanval de laatste beslissende versnelling te geven.
Niek Kuijvenhoven vond een koelbloedig spelende Hans Zondervan tegenover
zich. Hoewel de witspeler op enig initiatief mocht bogen bleef de
zwartspeler op z’n post en concentreerde zich op zijn eigen compacte
stand. Ook in het spannende klassieke afspel wist hij de juiste afslagen
te nemen met een goede remise voor de Fries als resultaat.
Ruurd Wuestman kwam in zijn partij tegen de sterke Sjoerd Huitema knap
tot kansrijk spel tegen de zwarte lange vleugel. Even leek hij de winst
voor het grijpen te hebben toen zwart naar veld 35 vluchtte en wit wel
heel gevaarlijk op kwam zetten. Na afloop toonde Ruurd zelf aan dat een
schijnbaar beslissende doorbraakmanoeuvre, die hem werd voorgehouden, er
niet in bleek te zitten.
Gerwin van der Meer liet tegenstander Bastiaan Hollander een flankaanval
pakken, in de hoop toe te slaan als wit te ver zou gaan. Met een mooi
gevonden tijdelijk offer nam zwart de aanval inderdaad over, en nestelde
zich splijtend in het centrum. Helaas had wit de beschikking over een
doorbraak ten koste van een schijf op de rechterflank en kwam het niet
tot een serieuze winstpoging.
In de laatste partij moest Jan Willem Hoeve zijn meerdere erkennen in de
Friese topscorer van het seizoen, Douwe Edelenbos. In de opening mocht
wit aanvallen over rechts maar moest wel een achtergebleven schijf op 41
op de koop toenemen. Dit loste wit op door naar veld 16 te vluchten. Na
een intermezzo bleek de zwartspeler in een onoverzichtelijke stand
duidelijk behendiger. Hij pakte de aanval en boekte een mooie
overwinning, eindstand: 5-15.