Afgelopen maandagavond wist het bekerteam zich niet te plaatsen voor de 3e ronde. Nadat de opstellingen bekend werden was al snel duidelijk dat we op 3 borden op papier betere kansen zouden krijgen. Maar kansen zijn nog geen punten!

Op bord 1 speelde Jan Willem Hoeve tegen Gert Wisselink en kreeg met veel moeite een kettingstelling op het bord. Gert wist uit deze stelling te ontsnappen om vervolgens eenvoudig zijn doel te behalen.

Kees de Jong speelde voor de winst tegen Chris Grevers een spannende opsluitingspartij. Op het moment dat Kees een offer plaatste, om vervolgens geforceerd te willen winnen, zag hij een ontsnappingsmogelijkheid over het hoofd. Met een schijf achter en een beroerde stand kwam hij nog dicht bij de remise, maar Chris speelde het vervolgens foutloos uit.

Het derde bord werd bezet door Fred Elgersma die het op moest nemen tegen de beste speler van Sinderen Han Seinhorst. Fred kwam goed uit de startblokken en kreeg een goede stand op het bord met de betere kansen. Han onderkende het gevaar en besloot door middel van een omsingeling tegenspel te bieden met een wat gelukkig eindspel tot gevolg.

Op het laatste bord nam Joras Ferwerda het op tegen Jan Seinhorst. Joras wist tegen deze routinier helaas geen vuist te maken waardoor er een zeer vlakke partij ontstond met remise als gevolg.

Met een 6-2 nederlaag keerde het team na een lange avond terug huiswaarts.

De dammers van DCH 1 was het bij de teambespreking vooraf goed
ingepeperd: het gaat spannend worden tegen het op papier sterkere team
van DC Lent. Wat er ook gebeurt, blijf ervoor gaan!

Daar was niks teveel aan gezegd. Bovendien ging het allemaal veel anders
dan de scenario’s die je vooraf kon bedenken. Hoofd opstelling, Kees de
Jong, was vooraf gematigd optimistisch over de paring zoals die uit de
hoge hoed was gekomen: alle gevaren (uitslag 0 of 1 punt) en kansen
(uitslag 1 of 2 punten) bij elkaar optellend, zouden we een goede kans
moeten maken. Maar al snel bleek dat die logica in dit beladen duel
onder hoogspanning niet opging.

De wedstrijd begon rustig met twee remises. Joras Ferwerda hield het
spel overzichtelijk tegen Joppe Lemmen, en Henry Offenga slaagde er niet
in constructieve kansen te creëren tegen de degelijke Eep van Maanen.

Daarna zorgde Lent-speler voor een pijnlijke verrassing. Hij strafte een
grote fout van captain Niek Kuijvenhoven af en doorbrak daarmee alle
gunstige scenario’s voor de Harderwijkers.

Vervolgens speelde Gerwin van der Meer met wit in een spannende
Roozenburg-partij remise tegen Willem van den Berg. De zwartspeler
slaagde er niet in de kwetsbaar ogende voorpost van Gerwin serieus te
bedreigen, en het leek er even op dat de partij zou gaan kantelen in
wits voordeel. Maar de zwartspeler maakte ruim op tijd handig gebruik
van de meerslagregel met een gelijkwaardige remise als resultaat.

Nadat René Schaafsma zijn meerdere moest erkennen tegen de uiterst
geconcentreerd spelende en sterke Gert van Willigen, zag het er wel erg
somber uit voor de toeschouwers van Harderwijk die één voor één
binnendruppelden. Vaste speler van het eerste, Jaap van de Werfhorst,
had zijn plek in deze promotiewedstrijd afgestaan aan Henry Offenga. Tot
grote waardering van zijn teamgenoten was hij er vanaf het allereerste
begin bij om iedereen aan te moedigen al voordat ze de arena betraden.
Het toeschouwen viel Jaap zwaarder dan het spelen, zei hij na afloop
grappend. In de elf competitiewedstrijden had Jaap een prima score van
14 punten bij elkaar gespeeld, en zo een grote bijdrage geleverd aan de
tweede plaats in de Eerste Klasse A.

Twee overwinningen uit vijf partijen waren nog nodig om een
sneldam-barrage af te dwingen. De hoop daartoe werd levend gehouden door Kees de Jong en Ruurd Wuestman. De Jong hield de aanvalsdrift van 1300+ speler Maarten Nas in toom. Kees liet de zwartspeler te gemakkelijk in de aanval komen. Met de nodige ruilacties in combinatie met een paar
handig getimede tempozetjes, redde de witspeler het uiteindelijk
overtuigend.

Ruurd Wuestman volgde het goede voorbeeld door Steven Wijker (bijna 1400 rating) miraculeus op remise te houden. Ruurd scoorde zijn zoveelste
blauwe uitslag van het seizoen. Hij gaf daarmee een vervolg aan de
ongekende seizoensprestatierating (van 1365) tijdens de competitie.
Tegen Wijker viel Ruurd wel goed aan maar hij vluchtte met zwart toch
naar het randveld 36. Het werd een hachelijke stand omdat aan de andere
bordhelft wit de positie beheerste. In het diepe eindspel, in een drie
om drie, gaf Ruurd twee schijven weg om met zijn schijf op 9 tussen alle
linies door precies op tijd de damlijn te bereiken. Wijker probeerde het
drie om één dammeneindspel nog te winnen maar dat lukte natuurlijk niet.

Terwijl bijna niemand meer op een wonder rekende, gebeurde dit toch. Het
sprankje hoop werd flink aangewakkerd toen Jan Willem Hoeve won van Rob Everts. Die had de partij met fris aanvalsspel beheerst, en leek in een
zeven om zeven stand de winst voor het oprapen te hebben. De witspeler
vergiste zich echter en beide spelers braken met een bord vol schijven
door, na een handig tijdelijk offertje van Jan Willem. Dit bracht de
witspeler alsnog aan het wankelen. Hij liet zijn dam afnemen en Jan
Willem liet zijn dam vervolgens goed z’n werk doen. Daarmee kwam de
tussenstand op: 7-9.

Op de borden 9 en 10 streden Jan Hendrik Kok en Egbert van Hattem toen
nog om de laatste vier wedstrijdpunten. Jan Hendrik speelde de mooiste
partij van de dag en leek geen last te hebben van de zenuwen. Hij kreeg
zijn favoriete opening op het bord. Jan Hendrik kent de
openingsvarianten in de Roozenburg als geen ander, maar merkte dat ook
tegenstander Jan Jacobs daar goed van op de hoogte was. Er volgde een
Drost-variant plus het bekende tegenoffer. De witspeler beschermde zijn
verre voorpost sterk en streefde naar verdere ondersteuning van de
aanval. Dat lukte. Jan Hendrik speelde daarbij zeer nauwkeurig waarbij
hij bijna al zijn beschikbare tijd investeerde in het juiste tempo bij
een ruil. Even leek hij tegen een reglementaire nederlaag aan te lopen
toen de klok geen minuut bijtelde, en de luttele seconden wegtikten.
Gelukkig kon dit voorval in goed overleg worden opgelost. Met vaste hand
speelde Jan Hendrik de stelling vervolgens naar winst: 9-9.

Voor de wedstrijd had teamgenoot Fred Elgersma vanuit Japan – waar hij
op zakenreis was – de speler alvast extra sterkte gewenst die bij de
stand van 9-9 nog achter het bord zou zitten. Dat was Egbert van Hattem
die tegen Chris Roeleven in een vol eindspel was verwikkeld, met grote
winstkansen voor de Harderwijkse zwartspeler. Die had een aantal zetten
daarvoor remise aangeboden nadat hij erg was geschrokken dat hij niet
meer snel tot hergroepering van zijn centrum kon komen. In de partij
bleek dat euvel minder erg dan het leek. In een klassieke stand speelde
zwart schijf 4 rustig richting 24 waarna de logge witte vleugel toch
zwakker bleek dan de zwarte ontwikkelingsvoorsprong. Wit betrad het
kerkhofveld op een moment dat de omstandigheden daarvoo niet erg
florisant waren. Wit moest zwaar offeren om door te breken. De
zwartspeler gaf de witspeler daarbij nog een extra mogelijkheid tot
slaan omdat hij wel geloofde in het afspel en hij zijn tegenstander aan
het denken wilde houden. Het eindspel dat ontstond kwam er allengs beter
uit te zien voor zwart. Eerst kon Egbert gratis een extra schijf oprapen
omdat wit geen dam mocht halen op straffe van damvangst. Het materiële
voordeel van zwart was groot maar zijn schijvenblok stond midden op het
bord. Zwart maakte een paar keer handig gebruik van de meerslagregel en
kwam telkens weer een stapje verder. En toen was het ineens afgelopen.
Wit wilde de losgespeelde zwarte stukken met de dam bedreigen maar had
niet gezien dat zwart zijn dam kon offeren om dan ook de witte af te
pakken. Wit kon nog doorlopen maar het was uit. Zwart kon wit
teruggooien was veel sneller weer op dam. De zwartspeler kon een
stormvloed van felicitaties in ontvangst nemen, en DCH 1 was
gepromoveerd.

De laatste thuiswedstrijd tegen BDV Borne werd met duidelijke cijfers
gewonnen: 13-7. Toch hadden de Harderwijkers her en der wat moeite met
de spelers uit Borne en Almelo die niet helemaal in hun sterkste
formatie naar Harderwijk waren gekomen.

Het begin van DCH was in ieder geval zeer overtuigend. Jan Hendrik Kok
liet zijn ervaren tegenstander Leo Springer – groots eindspelkenner, en
zoon van wereldkampioen Benedictus Springer – de hele middag zweten. Een afwikkeling van de zwartspeler in de opening was bepaald ongelukkig te noemen. Directe schijfwinst leverde het Jan Hendrik niet op, maar wel
duurzaam initiatief: de zwarte korte vleugel was log en veel te zwaar
bezet. Jan Hendrik zocht zijn heil dan ook aan de andere kant, en met
voorbeeldig geduld kreeg een winnende doorbraak steeds meer vorm. Zwart
verdedigde nog creatief, maar zijn tegenacties waren niet voldoende.

Daarna volgde een reeks remisepartijen die stuk voor stuk avontuurlijk
te noemen waren. Henry Offenga kon ervaren hoe soepel, snel en sterk
Gertjan Kolsté kan spelen. Een speltype met een zwarte schijf op 36
switchte naar een ‘lage opsluiting’ van zwarts korte vleugel. Die moest
nauwkeurig spelen omdat wit ook op het centrum overwegend stond. Daarin slaagde de zwartspeler uiteindelijk goed door nauwkeurig spel. Het
leverde een gelijkwaardig slot op.

In een wederzijdse flankpartij werd Jan Willem Hoeve uitgenodigd om een
damzet te nemen die met gelijk aantal stukken teruggewonnen kon worden.
De witspeler sloeg bovendien creatief en leek duidelijk initiatief te
krijgen. Maar de zwartspeler bezette direct het centrumveld toen dat
mogelijk was. Dat bleek een goede keuze. Wit leek nog kansen te krijgen
in een klassiekje, maar ook daar had tegenstander Michiel Hagreis een
voldoende antwoord op. Ook hier een gelijkwaardige remise.

Gerwin van der Meer creëerde een perspectiefvolle centrumaanval, maar
kwam net niet tot doorslaggevend voordeel. Bovendien staat tegenstander
Jan Bosch bekend als een handige speler, zo ook nu. De tegenactie was
nadelig voor zwart, maar voldoende voor een punt.

Van de vier remises achter elkaar had René Schaafsma de beste opgelegde kansen. Vanuit zijn andere hobby, schaken, heeft René geleerd dat actief spel de meeste kansen biedt. Daarop probeert hij zijn stijl aan te passen. En met succes. Terwijl de zwartspeler op twee gedachten bleef hinken en zich niet kon ontwikkelen, speelde wit frank en vrij op het centrum en viel aan over rechts. Dat leidde tot een levensgevaarlijke doorbraak. Met gebruikmaking van de meerslagregel bleef de zwartspeler in de partij wonder boven wonder op de been. Maar analyses achteraf toonden aan dat wit wel degelijk de winst had kunnen pakken.

De tweede winst kwam van Egbert van Hattem die wel goed stond tegen
Gerald Krol, maar van beslissend voordeel wilde het maar niet komen. Een
paar pogingen om de partij vroegtijdig op te blazen mislukten: de zwart
speler trapte er niet in. Bovendien wist die met een actieve centrumzet
zijn lange vleugel veel vaart te geven terwijl de schijven 1 en 2 aan de
andere kant van het bord een onneembare vesting vormden voor de
witspeler. Toch speelde Krol de schijf op 2 toch nog te vroeg op, anders
was remise probleemloos geweest voor hem. In de partij stoomden de
vooruitgeschoven witte op en was het alsnog snel gedaan: 8-4 als
tussenstand.

Een centrumstand omsingelen blijft moeilijk. Dat ondervond Fred Elgersma
tegen Roelof-Jan de Haan. De witspeler had zijn centrumaanval via 23 op
de lange vleugel allesbehalve optimaal ondersteund. Zwart kwam er mooi
omheen, maar de witspeler slaagde erin een paar van zijn schijven nog
verder naar voren te dirigeren zonder dat ze in de gevarenzone kwamen.
Ook hier dus remise.

Wel tot winst, en fraai ook, kwam Jaap van Werfhorst, tegen witspeler
Frank Krijnen. Jaap speelde actief op de korte vleugel, maar de
witspeler hapte niet toe en speelde compact en op het centrum gericht.
Ook bezette hij veilig het aanvalsveld 24. Toch bleef de zwartspeler er
in geloven. Na een hergroepering was het mooi om te zien hoe zwart met
een centrumactie de witte stand wist te splitsen. De druk op het witte
centrum werd te groot en zwart triomfeerde na een geduldige doorbraak
overtuigend.

Ten slotte nog twee remises. Kees de Jong begon wat passief tegen
witspeler Nico Rosink. Er ontstond een speltype met een witte schijf op
15 en een witte centrumstand die bovendien ondersteund werd door
bezetting van veld 27. Zwart gebruikte zijn formaties goed en er volgde
een totale omkering in de partij waarbij het zwart was die via veld 22
het centrum overnam. Wit offerde zelfs op een manier waar computerprogramma Kingsrow jaloers op zou kunnen zijn. De situatie die
toen ontstond was heel curieus. Zwart kon langdurig niet doordrukken
vanwege een plakkertje. Uiteindelijk volgde toch iets soortgelijks en
was het aan alle kanten remise.

Ruurd Wuestman tenslotte scoorde een blauwe uitslag, maar dit keer niet
in zijn voordeel. Tegenstander Jan Koerselman pufte en steunde de hele
partij en daar was ook alle reden toe. Zwart kreeg initiatief en hield
de partij kansrijk gaande. Toch gaf wit geen krimp. Hij bleef compact
spelen en ondanks de zwarte schijf meer in het eindspel zat er geen
winst voor hem in.

Egbert van Hattem.

Zaterdag 2 februari reisde het eerste af naar Dokkum. Daar werd voor de tweede keer achter elkaar met 15-5 gewonnen. Er werd flink op los gescoord.

De eerste overwinning werd buiten de speelzaal geboekt door Fred Elgersma. Omdat tegenstander Willem Nuveld fysiek niet in staat was de steile trappen van Hotel Café Van der Meer te betreden, speelde Fred in een kleine kamer nabij de biljarttafels tegen hem. De clubgenoten kamen om beurten even buurten en zagen dat een spannende partij ontstond. Een ingewikkelde wederzijdse doorbraak bleek snel kansloos voor de witspeler, en Fred kon met twee punten het warmere speellokaal boven opzoeken.
Daar raakte hij behoorlijk in de war van de strapatsen die Egbert van Hattem in een gewonnen stelling nog uithaalde. Die had na een voortvarend begin goed gezien dat zwart na een achterloop een moeilijk tempo moest maken. Dat leverde uiteindelijk schijfwinst op plus een volkomen onspeelbare stelling voor tegenstander Piet Pieters. Die ging echter stug door en zag dat de concentratie van de witspeler toch was gedaald. Er volgde een wederzijds afspel met dam en zeven stukken. Gelukkig werd de zwarte dam ingepakt. De bevrijdende afwikkeling die volgde leverde teveel achterstand in materiaal op en kon Egbert toch nog als tweede de overwinning bij laten schrijven.

Twee remises volgden. Jan Hendrik Kok speelde een fraaie wederzijdse flankpartij tegen Binne Brouwer. Het kostte Jan Hendrik veel tijd om de stellingen goed door te rekenen. Hoewel hij nog allerlei plannen had om de aanval gaande te houden, koos hij in het late middenspel voor een veilig punt. Jan Willem Hoeve stelde zich ook tevreden met een punt maar moest daar in het eindspel zeer nauwkeurig voor spelen, nadat tegenstander Dirk Sinnema groot initiatief naar zich toe had getrokken.
Echt spannend werd de middag niet, gelukkig voor de Harderwijker. Ruurd Wuestman bevestigde zijn vorm. In het ratingklassement van het seizoen, staat hij tussen de meesters en de grootmeesters, tot zijn eigen verbazing. Hij toonde zich dan ook veel sterker dan Bouwe Ringalda. Vlak daarop volgde de vierde overwinning voor DCH, waarna de winst al zo goed als veilig was. Joras Ferwerda boekte een fraaie overwinning. Hij vond in de klassieke structuren een knap pad naar winst tegen Henk Bosgraaf.
Gerwin van der Meer sloeg een aantal malen remise af tegen Minze Osinga maar kwam niet tot een serieuze winstpoging. Op bord 2 speelde René Schaafsma een fraaie aanvallende partij tegen Jetze Hoogterp waarbij hij fraai werkte met een offer, om tot beslissend voordeel te komen. In het vervolg speelde hij iets minder nauwkeurig waarna nog een ingewikkeld 4 om 2 eindspel ontstond. De zwartspeler stelde alles in het werk om een laatste witte schijf te veroveren, en zijn enige zwarte schijf te laten samenwerken met zijn dam. René speelde echter sterk en zwart kwam niet meer met een sluitend remiseplan: 2-0.
Wel mis ging het bij Kees de Jong in het late middenspel. Niet geheel tevreden over enkele varianten liet hij zijn tegenstander Dirk Albert Zijlstra oncontroleerbaar in de aanval komen. Kees kon op het eind geen slimmigheden meer verzinnen om toch nog een puntje binnen te hengelen en moest buigen voor de witte overmacht.

Tenslotte werd het 15-5 doordat Jaap van der Werfhorst het tegenstander Linze Houwink in het klassiekachtige afspel flink lastig wist te maken. Door een verkeerde volgorde van zetten moest deze wel een 1 om 4 toelaten. In het nog volle eindspel vond de Fries geen methode meer om voldoende witte schijven terug te winnen. De eindstand werd daardoor zeer overtuigend op 15-5 vastgesteld!

Het eerste team van DCH reisde met gezonde spanning af naar het Friese Goutum, fraai gelegen aan de oostkant van Leeuwarden. In dorpshuis Ien en Mien werd koploper Huizum overtuigend met 12-8 verslagen.

Drie vroege winstpartijen
Kees de Jong opende de score al vroeg. Tegenstander Jan Bosselaar werd door wit, enigszins provocerend, naar het verre centrum gelokt. Kees toonde aan dat de twee zwarte voorposten op 28 en 29 combinatief gevoelig stonden. Een poging de schijven vanuit het achterveld aan te vullen leidde schipbreuk op een vernietigende combinatie.

Heel lang konden de Harderwijkers niet van de voorsprong genieten. Fred Elgersma hield zich aanvankelijk goed aan het uitgestippelde speelplan van de voorbespreking. De sterke zwartspeler Anton Schotanus, meermaals NK-finalist, mocht oprukken naar veld 36. Dat was nog volgens plan. Maar vervolgens kostte het wit veel bedenktijd om de aanvalslust van zwart in te tomen. Fred zag jammerlijk ook nog een plakker over het hoofd (uitgerekend van de zwarte schijf op 36), en verloor kansloos.

Niek Kuijvenhoven zette de Harderwijkers bijna per omgaande weer op voorsprong. Met wit maakte hij duidelijk dat het met de vorm – voor de halve finales die volgende week in Apeldoorn beginnen – wel goed zit. Zwartspeler Piet Bouma had veel overtollig hout op zijn lange vleugel. Wit profiteerde optimaal en isoleerde de vleugel zoveel mogelijk. Niek had bovendien goed en knap gezien dat de gedwongen tegenactie van zwart, ondanks de mooi gepositioneerde vangstelling, weldegelijk ontoereikend was. Daarmee kwam DC Harderwijk op een verdiende 4-2 voorsprong.

Vechtremise
Joras Ferwerda boekte ‘een vechtremise’ tegen Jan Adema die zeer gevaarlijk kwam opzetten. Maar Joras hield het hoofd koel en liet in de slotstand een 1-om-2 gewoon toe, want remise!
Egbert van Hattem speelde een spannende partij tegen Tjalling van den Bosch die met zwart het kerkhofveld op 29 al zeer vroeg bezette. Onder het motto ‘ruilen kan altijd nog’ speelde de witspeler er zolang mogelijk omheen. Van den Bosch plaatste vervolgens een zeer creatieve tussenloop (waar de witspeler geen moment aan gedacht had). Er volgde een ruil, en er ontstond een spannende strijd tussen vleugelcontrole (wit) en een gunstig aantal tempi ontwikkelingsachterstand in het klassiek (zwart). Beide spelers deden de logische zetten. Met een offertje dacht wit op termijn nog aan een gunstige doorloop naar veld 5, maar daar zag hij toch maar van af. Na wits 54e zet, zag zwart op zijn beurt ook van verdere winstpogingen af.

Een spannend slot
Tegenvaller voor de DCH was nog wel dat Jaap van de Werfhorst volstrekt onnodig verloor van Sietse Nagel. De Fries klaagde na afloop van de partij terecht dat hij weinig tot niets had bereikt. Maar Jaap kende op het eind van de partij een zwak moment. Nadat zijn remiseaanbod was geweigerd speelde hij een onvoorzichtige zet. Met een offertje en een tussenloop was het daarna meteen uit.

Hoewel de stand gelijk was, twijfelde op dat moment toch niemand aan de zege. De belangrijke man van de wedstrijd was Ruurd Wuestman. Hij won van de sterke Anne Piet Kooistra die duidelijk teveel hooi op de vork had genomen door een Roozenburgaanval te spelen met teveel schijven op de korte vleugel. Met een ijzersterk middenspel legde Ruurd de kwetsbaarheid daarvan bloot. Het witte steunpunt op 27 werd afgebroken en de zware witte vleugel werd meer en meer een last. Wit kwam er niet meer uit en moest toezien hoe zwart met een lichte combinatie schijfwinst en partijwinst afdwong. DCH stond weer voor: 8-6

Daarna volgden nog twee remises. Jan Willem Hoeve had graag een vloeiende aanvalspartij gespeeld tegen Marcel de Vries, maar een aantal keer werden de opbouwzetten van de zwartspeler ernstig gehinderd door combinaties. Op het eind moest Jan Willem het hoofd koel houden, maar hij loodste de remise vaardig binnen. Gerwin van der Meer speelde zeer overtuigend remise tegen Jacob de Vries. Zijn halve hekstelling en actieve zwarte stand leken genoeg voor de winst, maar een (te?) vroege doorloop werd met een kleine combinatie teniet gedaan. De 3-om-3 was daarna zeer voordelig maar toch remise.

Intussen stond Jan Hendrik Kok, tenslotte, gewonnen tegen Bart Visser. Ondanks een zware week, waarin Jan Hendrik een oogoperatie onderging, speelde hij een ijzersterke partij. Het sterke centrum van wit kon ook in het klassiek niet door zwart onder controle gehouden worden. Zwart plakte zich nog naar dam, maar daarna speelde zich een klein drama af. Onder druk vergat de witspeler een geslagen schijf van het bord te nemen. Jan Hendrik paste de spelregels toe en bracht zijn witte schijf in veiligheid. De zwartspeler stribbelde nog wat tegen maar moest het hoofd buigen. Hij wilde Jan Hendrik na afloop van de partij geen hand schudden, maar dat kon de witspeler niet echt deren. De Harderwijkers gingen met 12-8 tevreden huiswaarts en hebben een tweede plaats nu in eigen hand.

De dammers van de hoofdmacht van Harderwijk traden aan tegen het team uit Winschoten. Een tiental dat bivakkeert in de onderste regionen van de eerste klasse A. Op papier een groot krachtsverschil.
En toen de Groningers ook nog met enkele invallers op de borden aantraden werd dit verschil alleen maar groter.

En dat kwam ook uit op de borden. Jan Hendrik boekte een eenvoudige winst tegen zijn jeugdige tegenspeler. Vrij snel hierna boekte Niek een combinatieve overwinning en volgde Ruurd met een niet al te diep zetje. 6-0. En met een blik op de overgebleven partijen zou dit alleen maar meer worden. Gerwin won na een blunder van zijn tegenstander eenvoudig. Ook Fred won na een gelijk opgaande opening met een finesse in een flankaanval. 10-0. Toen de tegenstander van Jan Willem Hoeve na een goede partij ook een aantal foutzetten produceerde liep de stand op naar 12-0. Jaap van de Werfhorst duwde de tegenstander nog dieper het moeras in door een rustige partij vakkundig in winst om te zetten. 14-0. Het zou toch geen 20-0 worden?? Hier en daar werd het gefluisterd in de wandelgangen. Nee, gelukkig voor de mannen uit Winschoten bleef het hierbij. Henry kon niet winnen van kopman Bert Begeman. Met een mooie combinatie bracht de Groninger zichzelf in de remisehaven. Ton Eekelschot kon niet winnen van zijn taaie tegenstander en ook Kees de Jong zag zijn mooie opzet met offer niet beloond.

Einduitslag: 17-3. Een enorme uitslag, maar gezien het krachtsverschil ook een logische uitslag. De mannen uit Winschoten wensen we veel succes in de komende degradatiekrakers. Harderwijk krijgt in 2018 een pittiger schema, met op 5 januari eerst de wedstrijd in en tegen Huizum, de koploper. Dat zal een cruciaal duel worden met het oog op promotie. En dat zal een veel spannender wedstrijd worden dan deze!
Voor het overige wensen wij hierbij iedereen fijne kerstdagen en een mooi 2019.

Voor het eerst in de 90-jarige geschiedenis van DCH hebben 12 kinderen (Stanley, Nathalia, Veerle, Ali, Rola, Dylan, Arnoud, Marit, Robin, Levi, Tijn en Jedidja) uit diverse groepen 4 een damtoernooi gespeeld.
Speciaal een bedankje aan Jedidja, zij kwam mee om te kijken bij haar vriendin (dacht ze), maar was bereid om mee te spelen, zodat er mooi in twee poules van zes gespeeld kon worden.

We hopen dat jullie het leuk hebben gevonden.
Tjonge wat waren jullie enthousiast. Prachtig om te zien hoor! Ook was het spannend en niet altijd duidelijk hoe de partij zou aflopen. En hebben wij als DCH enkele talentjes gescout.
We hopen dat je veel gaat dammen op het magnetische dambordje dat je hebt gekregen.
Nog een geheime tip: als je een partijtje gaat dammen, dan -voordat je een zet doet- eerst even goed kijken of je een schijf (of schijven) kan slaan van je tegenstander … want heel vaak kan dat!

En mocht je nou de smaak van het dammen te pakken hebben gekregen, dan ben je van harte welkom bij het jeugddammen van DCH om eens te komen kijken (en natuurijk mee te doen).
Eerst een beetje oefenen & wat mooie trucjes leren en daarna leuk partijtjes dammen.
Elke donderdagavond van 18:30-19:30 uur in de PV de Eendracht aan de Schimmelstraat 2A. Graag wel even een berichtje van te voren aan de jeugdleider Bert Foppen gfoppen@kabelfoon.nl .

Tenslotte voor de volledigheid de eindstand:

1. Tijn
2. Arnoud
3. Dylan
4. Veerle
5. Robin
6. Marit
7. Stanley
8. Jedidja
9. Rola
10. Levi
11. Nathalia
12. Ali

Voor de 44e keer werd op 3 november jl. het Schooldamkampioenschap van Harderwijk gespeeld.
Er hadden zich maar liefst 14 welpen teams en 12 pupillen teams aangemeld.
Samen met 12 kinderen uit groepen 4 van diverse scholen betekende het dat zo’n 120 kinderen er een mooie dammiddag van hebben gemaakt.

Geweldige inzet van de kinderen, prachtig om te zien.
Het ging er sportief fanatiek aan toe. Spanning bij de spelers, maar ook bij de meegekomen supporters. Die het soms moeilijk vonden om niets voor te zeggen 😉
Uiteindelijk werden de Fontanusschool kampioen bij de welpen en de Wolderweide bij de pupillen, beide ongeslagen! Van harte gefeliciteerd aan de scholen.
De bovenste drie teams namen een mooie beker en medailles voor de matadoren mee naar huis. De wisselbekers mogen zij ook behouden (drie maal achtereen gewonnen).
De eindstanden:

Tevens werden er 3 talentjes bij zowel de welpen als de pupillen gescout en zij kregen alle zes een magnetisch dambordje mee naar huis om hun talent verder te ontwikkelen.

Mochten er ouders of leerkrachten nog leuke foto’s hebben gemaakt en het leuk vinden dat we deze op onze website plaatsen, dan verneem ik dat graag.

De bovenste 4 teams bij zowel de welpen en pupillen hebben zich geplaatst voor de Halve Finale van Gelderland (te houden 12 januari 2019, speelplaats nog niet bekend).
De Finale van Gelderland wordt gehouden op 9 februari 2019 in …. Harderwijk!
Daarom worden deze teams van harte uitgenodigd om te komen oefenen bij de jeugd van DC Harderwijk om zo de finale te proberen te behalen.
Elke donderdagavond van 18:30-19:30 uur in de PV de Eendracht aan de Schimmelstraat 2A. Graag wel even een berichtje van te voren aan de jeugdleider Bert Foppen gfoppen@kabelfoon.nl .
Het betreft de teams van de scholen:
WELPEN: Fontanus, Wolderweide 1 en Alfons Ariens 5 & 1.
PUPILLEN: Wolderweide 5, Alfons Ariens 3 & 1 en Fontanus.

*) Wat betreft de individuele scores bij de pupillen zullen wij binnenkort berichten.

Na afloop van de zesde competitieronde was het tijd voor de Harderwijkers om hun 90-jarig jubileum te vieren. Dit gebeurde met een etentje en een voorstelling in Zeewolde. In het plaatselijk theater werd het optreden “Vreemde Vogels” van Enge Buren bezocht.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•