DamClubHarderwijk

De vijfde ronde van Ons Eerste kende een spannend wedstrijdverloop met een uitstekend eindresultaat tegen het sterkte IJmuiden: 10-10.

Hierbij een verslag van de wedstrijd, deze keer weer in co-productie met Jan Hendrik Kok. Dank voor de waardevolle analyse-opmerkingen!

Dat een goed resultaat van ver moest komen werd vroeg op de middag al duidelijk. Ruurd Wuestman verslikte zich in een standaardcombinatie
waarvan hij de precieze consequenties niet goed had ingeschat en tegenstander Max Doornbosch wel. De lange afwikkeling leidde
uiteindelijk tot een volle schijf verlies voor Ruurd. De oorzaak van de fout lag waarschijnlijk al eerder in de opening: op de negende zet
aansturen op een Roozenburg-stelling lijkt beter. In de partij moet wit op de 13e zet genoegen nemen met een opsluiting, maar aantrekkelijk ziet
dat er allerminst uit. Maar de aanval die hij toch nam betaalde zich duur uit, met schijf- en uiteindelijk partijverlies tot gevolg.

Auke Steensma trok de stand meteen gelijk met een sterk gespeelde klassieke partij. Cruciaal voor het eindresultaat waren de zetten 28t/m
30. Daarin ging wit voor de tweede keer in de partij over tot een tijdelijke opsluitinkje met afruil terug. Maar de overblijvende stand
was veel flexibeler voor zwart. Met een grote intuïtie voor het klassieke spel liet juist zwart zich opsluiten en speelde alle tempi
uit. Met 44. 23-29 bekroonde hij zijn spel op fraaie wijze. Wit moest wel duur combineren anders had hij op zwarts volgende zet (29-34) geen
goede speelbare zet meer gehad. Het afspel verloor kansloos voor wit.

Bij de volgende twee partijen was het wederom stuivertje wisselen. Kees de Jong en Willem Winter maakten er een echte wildwest-partij van. Dat
kwam vooral omdat wit op de 20e zet 36-31 speelde en zich liet opsluiten (het gewone 37-31 ging niet!). Kees deed nog een extra duit in het zakje
door met zwart veld 35 op te zoeken. Wit reageerde extreem door alle tempi uit te spelen, met een onoverzichtelijke stand. Op de 32e zet had
zwart een (moeilijke en verrassende) directe winst (12-18) laten schieten, maar wit raakte alsnog het spoor bijster. In plaats van
koelbloedig 28-23 te spelen volgde 29-23, met onvermijdelijk schijf- en partijverlies.

Helaas had Jan Hendrik zijn dag niet en verloor van de sterke Kees Pippel. Wit durfde de aanval met 30-24 ondanks lang nadenken toch niet
door te zetten. Later speelde hij de positioneel foutieve zet 49-44, zoals hij zelf een zet later in de gaten kreeg. Zwart bleef sterk op het
centrum spelen, en toen 30-24 wel geboden was betekende dat meteen schijfverlies voor wit.

Daarmee was de tussenstand weer gelijk: 4-4. Maar de winstpartijen bleven zich maar afwisselen tussen beide ploegen.

René Schaafsma boekte een fraaie overwinning op Jan-Maarten Koorn. Om zijn onevenwichtige klassieke stand te redden besloot de witspeler op de
32e zet het kerkhofveld te betreden. Daar had zwart goed op geanticipeerd. Meteen werd de schijf voorwaarts geruild en zette zwart
een dodelijk omsingeling van het witte centrum in. Die probeerde de vrijheid nog te zoeken door een ruil, maar verloor een schijf en daarmee
de partij.

Henry Offenga moest zijn meerdere erkennen in Martin van Dijk. De zwartspeler liet wit aanvallen en nam die aanval fraai over met een paar
effectieve ruilen. Het resulteerde in een iets betere stelling, maar wit panikeerde op de 36 zet door een 3-om-2 te nemen. Hoewel wit nog sterk
kwam opzetten, bleek het daarna prima te kloppen voor de zwartspeler. Op de 36e zet had wit nog wel een goede zet in 38-32. Er mag vanalles niet
door kleine combinaties en op 17-22 is 3025 sterk, zelfs gewonnen.

Een spectaculair slot – met zowaar een remise tot gevolg – kende de partij tussen Krijn ter Braake en Jan Willem Hoeve. Op de 37e zet
verslikte zwart zich met 6-11, en wit forceerde de stand. Wit had moeten winnen, maar in de praktijk liep het toch nog goed af voor de
zwartspeler. Door een verwisseling van zetten maakte zwart nog handig gebruik van een formatie en snoepte wit een extra schijfje af. Voldoende
voor de remise, zeg maar rustig een winstpunt. Ook op het bord tussen Jesse Bos en Joras Ferwerda slaagden de IJmuiders
er niet in het ratingverschil te gelde te maken. Zwart speelde rustig en leek de witte aanvalsdrift door de goede structuur in zijn stelling
lange tijd onder controle te hebben. Toch kwam wispeler Jesse Bos steeds sterker op het centrum en raakten de zwarte schijven gesplitst. De
witspeler slaagde er niet in de juiste volgorde van zetten te vinden voor een zekere winst. In de partij hield Joras het hoofd koel en vond
een geitenpaadje naar dam. De witte schijven stonden in het afspel net ongelukkig opgesteld en zwarte snoepte er een paar af, voldoende voor
remise.

De eindstand werd bepaald op 10-10 met twee laatste overwinningen. Voor Fred Elgersma gingen de zaken van kwaad tot erger tegen de sterk
spelende Jacqueline Schouten. De aanvalsstelling van wit liep spaak. Fred had op de 23e zet graag de centrumzet 28-23 gespeeld, maar dan was
er een dam gevolgd naar 48. Er zat niet beter op dan 32-27 en later zelfs nog het onooglijke 28-22. De beslissende fout vond echter pas
plaats op zet 32. Na 37-32 is 26-31 sterk en dodelijk. 32.33-28 was nog mogelijk geweest, maar het slagwerk wat kan volgen is complex. In de
partij dwong zwart schijfwinst af en won de partij sterk en overtuigend.

Gerwin van der Meer trok de stand dan toch nog gelijk. Hij zag zijn gedurfde partijopzet tegen zwartspeler Bram van Bakel beloond met een
sterk gespeelde eindspelwinst. De zwartspeler had de slagwisseling na de 30e zet ook anders (en beter) kunnen spelen, maar in de partij was het
de witspeler die quasi uit het niets aanstuurde op een doorbraak door zwarts korte vleugel. Dat lukte wonderwel, maar ook de zwartspeler liet
zich niet onbetuigd met creatieve tegenacties. Een fantasierijke einspelstand ontstond waarbij twee witte dammen een sliert aan zwarte
schijven in het centrum konden oprapen. Dat resulteerde in een zwaarbevochten overwinning voor Gerwin en een verdiend punt voor de
Harderwijkers: 10-10.

Full house was het zaterdag 29 oktober in het denksportcentrum van Damclub Witte van Moort. Drie teams speelden, waardoor zestig dammers
tegelijk actief waren. Ons Eerste speelde tegen WvM 2: een in de volle breedte sterk team. Daardoor waren de ratingverschillen op bijna alle
borden in het voordeel van de Westerhaarders.Hierbij een verslag van deze spannende wedstrijd, waarbij ik dankbaar gebruik maakte van de varianten en opmerkingen die Jan Hendrik mij
toevertrouwde. Waarvoor dank!

De wedstrijd begon met een valse start. Ruurd Wuestman speelde geen goede wedstrijd tegen de handige aanvalsspeler Jan Schippers. De
schijven op 10, 14 en 15 stonden ongelukkig opgesteld. Op de 19e zet had Ruurd hoe dan ook 14-19 moeten spelen om wat meer harmonie in de
stelling te brengen. Hij speelde echter 16-21, en ook zwarts volgende zet (21-27) was niet best. Wit forceerde de partij vroegtijdig met het
sterke 21.28-23.

Had Egbert van Hattem die achterstand maar goedgemaakt. Daar had hij op eenvoudige manier de gelegenheid toe tegen Niek Kloppenburg. Egbert had
met zwart weer eens ultravroeg het centrum-aanvalsveld 28 opgezocht met zwart, omdat grootmeesters dat soms ook doen en omdat hij in de eerste
ronde weer veel geleerd had over hoe dat wel of niet moet. De witspeler tastte diep in de bedenktijd en probeerde een constructief plan tegen de
zwarte voorpost te bedenken. Toen hij 16. 34-30×30 speelde had Egbert kunnen toeslaan met een dam van twee zetten diep. Het was niet aan hem
besteed. In het vervolg ontspon zich een spannende partij. In het middenspel speelden beide spelers toe naar een flinke afruil en tekenden
in de veertigste zet de vrede, in de veronderstelling dat ze een aardige partij op het bord hadden gelegd.

Hierna speelde Jan Hendrik remise tegen Eddie Hilberink. In een gelijk opgaande partij was de strijd om het centrum en de flanken het leidende
thema. Toen Hilberink met wit de voorpost van Jan Hendrik naar voren afruilde (naar achteren was goed geweest), werd hij getrakteerd op een
pittig dammetje. Jan Hendrik schrijft zelf hierover: ‘Op de 27e zet zag ik de damcombinatie al. Vandaar dat ik 11-17 en 6-11 speelde zonder een
nadelig stand over te houden als wit andere zetten zou spelen. Nu volgde een damcombinatie van zes zetten diep in. Op de 37e zet deed ik het niet
goed voor de winst. Ik had 33-29! i.p.v. 33-24 moeten spelen. Wit speelde hierna heel goed 38.45-40 en zwart mag de witte schijven niet
aanvallen (24-19?, en dan 47-42 en 40-34 met damvangst).’

Kees de Jong ontbrak in Westerhaar, want geveld door Corona. Invaller Jaap van der Werfhorst haalde een prachtig resultaat tegen de sterke
Edwin Twiest. De witspeler uit Westerhaar ging er vol voor en zette een Roozenburg-aanval op die er niet best uitzag. Volgens het commentaar van
Jan Hendrik (altijd leuk om na te spelen) staat wit op zet 28 duidelijk beter.
Jaap nam met zwart een zetje (ook goed), maar had ook 28.17-21 kunnen spelen met winstkansen. Jan Hendrik: ‘Wit moet een keuze maken tussen
35-30, 47-41, 48-43 of 42-38. Zwart gaat een aanval op witte schijf 27 opzetten door 7-12, 12-17 of via 11-17, 7-11 afhankelijk van wat wit
doet.’

Jaap koos dus voor de grote afwikkeling. Wit kwam in het vervolg beter, maar zwart verdedigde zich formidabel met formaties, handige tempozetjes
(4-10 b.v.) en zelfs een tijdelijk offer. Dat alles resulteerde in een prachtige remise tegen een speler met ruim 200 ratingpunten meer.

Ronduit curieus was het slot van de partij tussen René Schippers en Jan Willem Hoeve. In de partij kwam zwart er niet aan te pas en moest
toezien hoe wit soepel naar een aanval toespeelde, terwijl zijn schijven op de korte vleugel zich ophoopten. Op de 52e zet maakte wit een enorme
blunder door zomaar drie schijven weg te geven. (Hij dacht dat de witte dam op veld 3 stond ipv op 2. Dan was de manoeuvre zeker een leuke winst
geweest.) In plaats daarvan had wit nog even moeten volhouden en de sterke zet 32-28 moeten spelen, en dan richting veld 1. Jan Hendrik gaf
nog aan: ‘als zwart met de dam naar 36, 31 of 27 gaat dan speelt wit de dam van 2-8-26 en daarna ruilen, met vrije doortocht. Dat klinkt
logisch! Dat waren een paar mooie meevallers voor DCH.

In een spannende partij kon Fred Elgersma niet tot voldoende voordeel komen tegen Jeffrey Steen die gedegen en sterk speelde. Dat gold ook
voor Gerwin van der Meer die tegen Gerwin Mollink wel erg mooi op het centrum kwam. Auke Steensma speelde tegen de sterke Thomasz Miksa actief
via het kerkhofveld en op het centrum. Net toen het er op leek dat zwart zijn omsingelende aspiraties kon waarmaken had Auke bovendien een
handige doorbraakcombinatie achter de hand. De tweede winstpartij van de Westerhaarders werd op bord 6 geboekt door Theo Leoné tegen René Schaafsma. In de partij was wit rijkelijk vroeg in de aanval gegaan, maar voor zwart was het moeilijk om te profiteren. Wit slaagde erin de voorpost horizontaal te verdedigen en leek na 37 zetten toch een goede stand te hebben., ondanks de stevige omsingelende acties van zwart.
Een ruiltje terug (34-30) op de 38e zet was goed geweest voor voordeel. (Of, zoals Jan Hendrik opperde, ook het spannende 38.36-31.) In de
partij maakte wit een flinke misser door helemaal door te stoten naar veld 18. Hij kreeg per direct een eenvoudige 2-om-3 te verwerken, en
moest op de 60e zet de strijd staken.

Joras Ferwerda zat als laatste achter het bord. Hij speelde een gestroomlijnde aanvalspartij tegen Alex Noppers. Vooral de opstoot 29-23
was erg sterk en wit leek regelrecht op de winst af te stevenen. Maar vlak voor de 50e zet koos wit helaas voor een overzichtelijk ruiltje
terug waardoor het grootste voordeel verdampte. Zwart begon aan een tegenoffensief tegen de korte vleugel van wit, en haalde de remise
binnen. Eindstand 12-8 voor de thuisspelende ploeg.

Voor het eerst in de geschiedenis van de clubs speelden DCH en EDC uit Enschede tegen elkaar in de Hoofdklasse van de landelijke competitie. Tussen de kleurige schilderijen binnen en met herfstige regen buiten, speelde Ons Eerste zich naar een ruime overwinning. In korfbaltermen: 7 overwinningen, 2 verliespartijen en een knappe remise. Einduitslag: 15-5.

EDC promoveerde vorig jaar naar de Hoofdklasse. Nu het aan moet treden met tien spelers en niet iedereen het Hoofdklasseniveau gewend is, maakt de club zich op voor een lastig damjaar. Al snel had Ons Eerste uitzicht op een mooie einduitslag. Op twee borden viel vroegtijdig een beslissing. Gerwin van der Meer combineerde al snel naar dam tegen Jon Schoo die normaal gesproken taai tegenspel biedt. De vroege overwinning van Joras Ferwerda op Jonathan Wilbrink, die eenzelfde misser maakte als zijn clubgenoot, betekende een belangrijk voorschot op de eindoverwinning.
Niet dat alles vlekkeloos verliep. Jan Willem Hoeve wist niet goed hoe te reageren op de prima uitstoot van witspeler Gino Schirinzi naar het centrumveld. Hinkend op meerdere gedachten werd de zwarte stand in korte tijd uitzichtloos en noopten verschrikkelijke damdreigingen de zwartspeler tot rigoureuze maatregelen. Die bleken onvoldoende, want witspeler Schirinzi combineerde handig richting doorbraak op de lange vleugel.
Jan Hendrik Kok bouwde de score verder uit met sterk positioneel spel en nauwkeurige berekeningen. Hij trok het initiatief naar zich toe, en zijn uitstoot naar het voorpostveld 23 was goed getimed. Daar kon de zwartspeler, Luit Haan, hem niet gemakkelijk meer wegkrijgen. Dat lukte nog wel met een ruiltje terug, maar de aanval tegen de lange vleugel van zwart had intussen grote vaart gekregen. Met het mooie 37.41-36 bracht Jan Hendrik een kleine combinatiedreiging in, die de zwartspeler ontging. Het bezetten van veld 19 was gedwongen geweest, maar ook dan had wit zich hoogstwaarschijnlijk een beslissende weg naar dam gebaand.
Auke Steensma boekte een bijzonder fraaie klassieke overwinning op de ervaren Han Borgman. In een klassieke stand trad wit actief op via het kerkhofveld en stond lange tijd een fractie makkelijker. De zwartspeler zette zijn zinnen op vleugelcontrole maar moest daarvoor wel een prijs betalen: hij werd van het centrum verdreven. De manier waarop wit het vervolgens afmaakte was allerminst standaard en kan opgenomen worden in de leerboeken. Na een achterloop op 24 plaatste wit een Ghestem doorstoot. In een zetdwang situatie moest zwart wel sluiten, en vervolgens ruilde Auke de zwarte steunschijf op 24 af met vleugelcontrole aan de andere kant van het bord. Zwart zag geen redding meer en offerde een schijf. Maar van een serieus tegenoffensief kwam het niet meer.
Ruurd kweet zich voorbeeldig van de teamopdracht en speelde actief op centrum en flanken tegen de sterke Igor Chartoriyski. Geen moment kwam de Harderwijkse witspeler in gevaar. Een prima prestatie. René Schaafsma revancheerde zich overtuigend van zijn nederlaag in de openingsronde van de Nationale Competitie en versloeg Jury Geissenblas. De aanvalsstand van de witspeler werd afgebroken door zwart die vervolgens naar een gunstige klassieke afspel toespeelde. Daarin bleek een kleine tempofout grote consequenties te hebben. Wit reageerde niet adequaat toen zwart 23-29 speelde, en zat ineens in moeilijkheden waar geen simpele oplossing voor bestond. Zwart sleepte er slim een 4-om-1 eindspel uit.
Kees de Jong wist na een wiebelig begin toch de volle winst binnen te halen. In de opening liet hij zich met zwart verrassen door een eenvoudige slag naar veld 6. Daarna overblufte Kees zijn tegenstander door vlot door te spelen en net te doen alsof zijn verre voorpost een bewuste keuze was. Die psychologische tactiek werkte wonderwel. In plaats van vol voor schijfwinst te gaan, liet wit zich wegdrukken en kwam zwart tot een sterke aanval.
Ook Fred Elgersma haalde de volle winst binnen in een spannende partij tegen Raphaël Zdoroviak. De in Hannover wonende zwartspeler leek een goede manier te vinden om de witte aanvalslust te temperen en het centrum van de tegenstander in de greep te nemen. Hoewel er op de 28e zet nog een aardige combinatie inzat voor de zwartspeler, zette deze zijn positionele strijd voort. Die bleek niet in zijn voordeel. Wit verloste zich en richtte zijn pijlen met veel succes op de zwakke rechtervleugel.
Van het hele wedstrijdverloop kreeg Egbert van Hattem niets mee. Het was ploeteren geblazen. Tegenstander Jeroen Goudt voelde zich in de opening als een vis in het water. De grote ruil naar het aanvalsveld 24 had zwart onderschat. Erger nog dan de aanval was de zwakke schijf op veld 22 waar wit naar hartenlust omheen kon draaien. De stellingen werden gesplitst en het voordeel van wit was groot. Met plakkers, combinaties en nauwkeurig tempospel slaagde zwart er lang in tegenspel te bieden. Dat was zelfs zo succesvol dat wit overschakelde op plan B, waarbij de schijf op 22 werd geruild en de zwarte stukken toch weer in het spel kwamen. Maar de voorwaartse  drang van wit door het centrum was groot.
In de zes-om-zes slaagde zwart er niet in nogmaals de beste zetten te vinden: wit kwam eerder op dam, beheerste de trictrac-lijn en kwam op tweede dam. Daarmee kon Egbert helaas niet voldoen aan de afspraak die hij met Ruurd voor de wedstrijd had gemaakt: samen twee punten halen. Maar de overwinning was gelukkig al lang en breed binnen.

Nadat het tweede team van DCH thuis in het nieuwe onderkomen bij MFC De Bogen al op een overtuigende wijze heeft weten te winnen van DES4 uit Lunteren werd met vertrouwen uitgekeken naar de tweede ronde waar Witte van Moort 3 in Westerhaar de kanjers uit Harderwijk mochten ontvangen. Dat de thuisploeg ontzag voor de gasten uit Harderwijk bleek te hebben bleek bij aanvang van de wedstrijd uit de opstelling omdat zij hun sterkste spelers op de onderste borden hadden gezet.
Na iets meer dan drie uurtjes dammen nam DCH een comfortabele voorsprong van 6-0. Eerst wist Bert Foppen op een positioneel afgedwongen wijze fraai naar dam te combineren. Kort daarna verdubbelde Ton Eekelschot de voorsprong omdat hij het voor zijn directe opponent te ingewikkeld wist te maken waardoor ook hij middels een combinatie de buit binnenhaalde. Vanuit een zeer volledige hekstelling werd Jan Pluim vervolgens goed geholpen door zijn tegenstander die een twee om vier naar dam volledig over het hoofd had gezien.
De thuisploeg deed iets terug door Wouter Foppen tot overgave te dwingen nadat deze in de opening in het ‘zetje van Luchtenburg’ was gelopen en met een schijf minder tegen een overmacht moest proberen op te boxen. Wouter van den Berg wist na deze comfortabele voorsprong in een gelijkopgaande partij keurig zijn tegenstander op remise te houden.
De overwinning voor DCH werd veilig gesteld doordat Wout Mensink net iets teveel dreigingen op het bord met de honderd velden er in wist te vlechten. Zijn directe opponent werd dit wat te machtig en moest noodgedwongen toestaan dat hij een schijf achter kwam, na een half uurtje moest de speler uit Westerhaar zich in deze ongelijke strijd ook gewonnen geven.
Eibert Smit had de pech de dupe te worden van de tactische opstelling van de thuisploeg en trof de sterkste speler van Witte van Moort. Desondanks leek Eibert in het middenspel het heft goed in handen te krijgen waardoor hij net iets te optimistisch werd, een klein positioneel mindere voortzetting in het middenspel wis de thuisspeler goed uit te buiten zodat ook hij een schijf wist te winnen. Ondanks een strijdlustige voortzetting met kleine kansjes op een positief resultaat moest Eibert zich uiteindelijk alsnog gewonnen geven.
De eindstand van 11-5 voor de Harderwijkers werd uiteindelijk bepaald door Jaap van de Werfhorst. Op het eerste bord trof hij een zeer taai verdedigende tegenstander waarbij Jaap pas in het eindspel zijn zorgvuldig opgebouwde voordeel wist te verzilveren.

In de prima en frisse nieuwe speellocatie in “De Bogen”, aan het Triasplein, liep Ons Eerste na een goed begin toch tegen een nipte nederlaag aan. DCH en Damclub SNA uit Heerhugowaard waren op alle fronten aan elkaar gewaagd, maar de gasten gingen na een spannende middag toch met de volle buit naar huis: 9-11
De eerste volle winst voor DCH werd binnengehaald door Kees de Jong. Zijn tegenstander Coen Jong speelde in de opening te passief en keek tegen een sterke zwarte voorpost aan op 27. Met een actieve ruil en achterlopen probeerde wit het gevaar in te dammen. Maar na een goed berekend schijnoffer was het snel afgelopen. Zwart kwam op 37 en kon doorbreken.
Er volgden twee remises. Daarbij was die van Fred Elgersma tegen Luuk Termeijden een half winstpunt te noemen. Fred zag zijn tegenstander sterk op het centrum komen en dacht lang na over zijn 24e zet maar besloot toch op safe te spelen en 20-25 na te laten. De normalisatie leidde niet tot een fijne klassieke stand en wit stootte gevaarlijk door, dwars door het centrum. Met slim tempospel en een dito offer – waardoor wit in een langevleugel opsluiting kwam – leverde dat voor Fred toch nog verrassend snel een puntendeling op. Auke Steensma en Jan Groeneweg speelden een solide en sterke partij. Wit koos voor actief randspel en zwart op zijn beurt timede zijn uitvallen via het kerkhofveld prachtig op tijd.
Sterspeler van SNA, Ivo de Jong, boekte vervolgens een sterke winst op Gert-Jan Hoeve. In opening en vroeg middenspel stond de strijd om het centrum centraal. Na een grootscheepse ruil gaf zwart zijn iets actievere stand een prachtig en origineel vervolg met de tegendraadse zet 30.18-22. De reactie van de witspeler was te passief: zwart kwam sterk op het centrum. De oplossing van wit, een aanval via de flanken, liep niet lekker omdat de stand enigszins op slot stond. In de analyse achteraf werden wel betere witte verdedigingen gevonden in het late middenspel. Het leverde een interessante uitwisseling tussen twee generaties op. Een jeugdspeler van DC Huisssen (die tegen Ons Tweede speelde) stond met mobiel in de aanslag de twee matadoren bij met de mening van de computer. Daaruit bleek: zwart stond heel goed en wit had heel diep moeten rekenen voor remise. Lang niet alle suggesties van de computer zijn voor de mens achter het bord haalbaar, zo bleek maar weer.
Met een tussenstand van 4-4 was er voor DCH nog weinig aan de hand. Zeker toen ook Ruurd Wuestman een punt binnenhaalde tegen Vic Voskuil. Die bouwde met wit een actieve stand op en ruilde de voorpost van zwart naar voren af. Om meer nadeel te voorkomen offerde Ruurd even een schijf om de voorpost te behouden, of de schijf later met wat terreinvoordeel terug te winnen. Dat lukte, maar wit had een nieuwe zwakte in de zwarte stand ontdekt: de achtergebleven schijf op 10. Met nauwkeurig manoeuvreren – waarbij vooral het tijdig bezetten van 31 belangrijk was – hield zwart het witte offensief toch in toom: 5-5
Toen Jan Hendrik Kok de winst pakte tegen René Emmaneel leek er sprake te kunnen worden van een succesvolle dammiddag voor Ons Eerste. Ook hier domineerde een strijd om het centrum. Die verliep voor wit ogenschijnlijk niet helemaal volgens plan: zwart nestelde zich sterk op het belangrijke veld 24. Ten minste zo leek het. Jan Hendrik wist de druk op 24 goed op te voeren en verdreef zwart van het steunveld 23. Toen zwart het veld voor de derde keer, noodgedwongen, weer opzocht bleek de aansluiting van zwart veel te ver weg. Jan Hendrik offerde fantastisch twee schijven, won de schijf op 24 en dartelde naar dam. Het resulteerde in een fraaie slotstand waarbij de zwarte dam geen kant meer op kon: 7-5.
De voorsprong hield niet lang stand. Op bord twee speelde Egbert van Hattem een bloedstollende partij tegen Theo Tesselaar. Met zwart zocht Egbert, ietwat opportunistisch, heel snel het aanvalsveld 28 op. Tesselaar vond een mooi plan waarbij de zwartspeler moest oppassen om niet in een dodelijk combinatienet verstrikt te raken. Met veel kunst en vliegwerk overleefde hij alle dreigingen en ontkwam later ook nog aan dreigend schijfverlies op de korte vleugel van het bord, door zo actief mogelijk het centrum op te zoeken. Het resulteerde in een prima afspel voor de zwartspeler die op de 47e zet echter een onbegrijpelijke fout beging. In plaats van het allang geplande (en kansrijke) 14-19 te spelen ruilde hij terug: een zet die hij nooit mocht doen, zoals hij zichzelf al diverse keren goed had voorgehouden. Toch ontglipte de zet hem, en was er meteen geen redden meer aan.
Het was dus weer gelijk, en dat bleef het ook na de remises van Gerwin van der Meer (tegen Guido Verhagen) en Jan Willem Hoeve (tegen Daan van Os). Gerwin produceerde een geweldige verdedigingszet: 30. 47-41! toen hij flink onder druk dreigde te raken. De clou was een zeer verre voorpost voor wit op veld 18. Zwart kon er niks beters mee doen dan afruilen, en wit haalde koeltjes de remise binnen. Jan Willem speelde omsingelend actief tegen Daan van Os, maar de witspeler deinsde er niet voor terug om, met schone randvelden, actief naar veld 23 te spelen. Toch veranderde het spelbeeld toen wit naar het verre randveld 15 vluchtte terwijl zwart actief aan de andere bordrand stond. Dat is vaak een sleutel tot succes, maar in de partij bleek het niet mogelijk om dit te handhaven. Wit had teveel controle via de centrumvelden en drong zwart terug: 9-9.
Na al deze ontwikkelingen werd de partij op bord 1 beslissend: René Schaafsma – Vitalia Doumesh. Ook hier zocht wit het randveld 15 op en speelde zwart actief op de korte vleugel. Dat leverde een mooie strijd op waarbij zwart telkens het voortouw had. Maar wit kwam toch tot een mooie centrumstand. Echter de indirecte controle van zwart was groot door de sterke bezetting van veld 24. In de partij kon zwart eenvoudig maar effectief combineren via damgeven en achterlopen. Toch had wit in het afspel de remise nog voor het grijpen. Tenminster, daar kwamen de toeschouwers in de analyseruimte al doende achter. René wist de varianten achter het bord niet te vinden: zwart slaagde erin haar centrumschijven veilig te stellen en naar dam te loodsen. Einduitslag: 9-11.

Tegen de mannen uit Sinderen werd een 8-4 overwinning opgetekend. Met 4 overwinningen (Wout, Jaap, Kees en Fred) en 2 nederlagen (Ruurd en Auke) was het pleit echter pas rond middernacht beslecht. Over 2 weken het vervolg tegen WSDV1 uit Wageningen.

Gisteravond is Gerwin officieel kampioen geworden van damclub Harderwijk. Het hele seizoen toonde Gerwin een constante vorm en versloeg de een na de andere tegenstander. Slecht tweemaal moest hij een remise toestaan, zodat er over de terechte kampioen geen twijfel kan bestaan. Spijtig is wel dat Gerwin gaat verhuizen en zijn titel het aankomende seizoen niet zal verdedigen … Gerwin, van harte gefeliciteerd met je eerste clubtitel!

Voor de tweede keer in haar clubgeschiedenis is DCH kampioen geworden in de Gelderse hoogste klasse! Gisteravond, gespannen koppies bij het zestal van dienst. Er moest minimaal gelijk worden gespeeld tegen WSDV1 uit Wageningen. Gerwin aan bord 4 zorgde al snel voor de eerste 2 punten. Daarna volgden remises van Jaap en Auke. Teamleider Ton won overtuigend en haalde het 6e punt binnen, genoeg voor het theoretische kampioenschap. Kees met een remise -tegen de sterkste speler van WSDV- zorgde voor de absolute zekerheid, het kampioenschap was echt binnen … Fred aan bord 1 tekende tenslotte voor een eindstand van 9-3 voor DCH. Begrijpelijk dat er na de wedstrijd flink werd gebierd en het “we are the champions” meegeblèrd. DCH heeft alle gespeelde (8) wedstrijden gewonnen en mag op 12 mei a.s. nog een uitwedstrijd spelen in en tegen Hengelo om des keizers baard.