Zaterdag 5 oktober 2019 is het dan toch eindelijk ook de landelijke
competitie weer van start gegaan. Voor DCH2 een spannend jaar waar met een schuin oog naar boven wordt gekeken. De eerste wedstrijd tegen TDT Salland, als één van de favorieten in de tweede klasse B, werd gelijk positief met een 11-9 overwinning afgesloten.

Zonder uitzondering werd op alle tien de borden goed strijd geleverd hetgeen resulteerde in zeven onbesliste krachtmetingen. Nadat Jakob de Vries een winstkansje gemist leek te hebben en genoegen moest nemen met remise bracht Wout Mensink de Harderwijkers aan de leiding door langzaam, gedecideerd en zeer zorgvuldig zijn tegenstander de hoeken in sturen zodat hij via het centrum door kon breken.

Daarna bereikten achtereenvolgens ook Jan van de Pol en Wouter van de Berg in gelijkopgaande partijen een puntendeling. Hetzelfde leek te gaan gelden voor Jan Pluim die zijn directe tegenstander prima weerstand bood. Door één moment van damblindheid maakte de Harderwijker echter een mega blunder waardoor de thuisploeg met 5-5 langszij wist te komen.

Auke Steensma, Ton Eekelschot, Bert Foppen en Eibert Smit probeerden met de nodige risico’s, maar altijd met een puntje binnen handbereik, hun team weer aan de voorsprong te helpen. Omdat alle vier de partijen onbeslist bleven waren met een 9-9 tussenstand alle ogen gericht op Jaap van de Werfhorst die halverwege de partij niet heel erg sterk uit zijn opening leek te komen. Bij Jaap is het echter nooit wat het lijkt, in een erg dun eindspelletje wist Jaap op de tempozet nauwkeurig alsnog aan het langste eind te trekken waarmee DCH met een verdiende 9-11 overwinning huiswaarts keerde.

Afgelopen donderdag trokken 17 clubleden van damclub Harderwijk naar
Wapenveld waar zij het vriendschappelijk mochten gaan opnemen tegen
evenzoveel plaatselijke deelnemers. De uiteindelijke 22-12 overwinning voor
de Harderwijkers was mooi meegenomen maar zeker niet de grootste
doelstelling. In Nunspeet had ONASV een jarenlange traditie met de
damvrienden uit Wapenveld, zij begonnen het nieuwe damseizoen met een
oefenwedstrijd. Aangezien ONASV al weer enkele jaren geleden helaas moest
worden opgeheven en nog steeds enkele trouwe leden onder de vlag van DCH
hun partijtjes blijven spelen is dit seizoen in overleg met Gerwin van der
Meer deze traditie nieuw leven ingeblazen. Een mooi initiatief welke volgend
seizoen zeker een vervolg moet gaan krijgen.

Voor de Gelderse Hoofdklasse moest het eerste achttal van DCH het in Hengelo
opnemen tegen eveneens DCH.

De Harderwijkers moesten het de eerste ronde doen zonder vier basiskrachten
maar hadden met vier goede krachten een prima achttal achter de borden weten
te krijgen.

Tegen het net gepromoveerde achttal uit Hengelo waren de verwachtingen op
een positief resultaat dan ook hoog gespannen.

Al vroeg in de avond liepen de Harderwijkers tegen een teleurstelling aan
omdat Jaap van de Werfhorst een ruiltje naar voren maakte maakte en vergat
even een zetcontrole uit te voeren. Na een eenvoudige twee om drie en nog
een extra schijfverlies kon Jaap snel capituleren. Bert Foppen had een
evenwichtige partij waarbij hij naar dam combineerde maar vergat naar het
vervolg te kijken. Zijn tegenstander had dit wel gedaan, maar wist het
vervolg net niet winnend af te sluiten zodat Bert met remise meer dan
tevreden mocht zijn.

De tegenstander van Wout Mensink was niet van plan er een spannende partij
van te maken, Wout kon ook geen voordeel afdwingen en speelde een degelijke
remisepartij. Op het eerste bord zette Niek volop de aanval in en dwong zijn
tegenstander onder ernstige druk op de knieën zodat Niek met zijn winst de
stand weer in evenwicht kon brengen.

Onmiddellijk daarna moesten de Harderwijkers de volgende teleurstelling
slikken omdat Kees de Jong tegen een passieve tegenstander teveel risico
nam. Geheel onverwacht leed Kees zij eerste nederlaag van dit prille seizoen
en kwam de thuisploeg opnieuw op voorsprong. Maar gelukkig kan DCH dan
altijd nog weer terugvallen op “good old” René Schaafsma, langzaam maar
zeker wist René zijn tegenstander zijn wil op e leggen en bereikte de
damlijn waarna hij zorgvuldig met zijn verdiende overwinning opnieuw de
stand in evenwicht bracht.

Vervolgens had Gerwin van der Meer het fortuin aan zijn zijde door vanuit
een bijna kansloze positie alsnog een remisevariant te vinden. Omdat Fred
Elgersma daarna verzuimde zijn groot positioneel voordeel in winst om te
zetten was het uiteindelijke 8-8 gelijkspel het meest haalbare waarbij,
hoewel enigszins teleurstellend, de Harderwijkers tevreden mee moesten zijn.

Na de ledenvergadering op 13 juni heeft damclub Harderwijk het seizoen

afgesloten. Op 29 augustus begint het nieuwe seizoen weer.

Afgelopen maandagavond wist het bekerteam zich niet te plaatsen voor de 3e ronde. Nadat de opstellingen bekend werden was al snel duidelijk dat we op 3 borden op papier betere kansen zouden krijgen. Maar kansen zijn nog geen punten!

Op bord 1 speelde Jan Willem Hoeve tegen Gert Wisselink en kreeg met veel moeite een kettingstelling op het bord. Gert wist uit deze stelling te ontsnappen om vervolgens eenvoudig zijn doel te behalen.

Kees de Jong speelde voor de winst tegen Chris Grevers een spannende opsluitingspartij. Op het moment dat Kees een offer plaatste, om vervolgens geforceerd te willen winnen, zag hij een ontsnappingsmogelijkheid over het hoofd. Met een schijf achter en een beroerde stand kwam hij nog dicht bij de remise, maar Chris speelde het vervolgens foutloos uit.

Het derde bord werd bezet door Fred Elgersma die het op moest nemen tegen de beste speler van Sinderen Han Seinhorst. Fred kwam goed uit de startblokken en kreeg een goede stand op het bord met de betere kansen. Han onderkende het gevaar en besloot door middel van een omsingeling tegenspel te bieden met een wat gelukkig eindspel tot gevolg.

Op het laatste bord nam Joras Ferwerda het op tegen Jan Seinhorst. Joras wist tegen deze routinier helaas geen vuist te maken waardoor er een zeer vlakke partij ontstond met remise als gevolg.

Met een 6-2 nederlaag keerde het team na een lange avond terug huiswaarts.

Zodra de buitencompetitie van het lopende damseizoen ten einde is wordt er
traditioneel binnen de Gelderse dambond gestreden om de Jan van de Zwan cup.

Omdat DCH zich dit seizoen heeft ingeschreven met twee viertallen moest DCH1
het afgelopen woensdag tegen meervoudig bekerwinnaar DEZ uit Culemborg
opnemen.

Ondanks dat de verwachtingen op een positief resultaat vooraf niet heel hoog
waren maakten Ruurd, Gerwin, Eibert en Bert er nog een spannende wedstrijd
van die uiteindelijk met het kleinst mogelijke nederlaag van 5-3 werd
afgesloten waardoor DCH1 is uitgeschakeld voor de volgende ronde. Op alle
vier de borden keken de Harderwijkers tegen tegenstanders aan die tenminste
200 ratingpunten meer hadden.

Op het tweede bord zocht Gerwin de aanval tegen Tjeerd Harmsma. Brutaal na
hij een voorpost binnen de “zestien” van zijn opponent. Op een cruciaal
moment tijdens het middenspel was Gerwin toch iets te voorzichtig om het
initiatief volledig naar zich toe te trekken en moest een doorbraak
toelaten. Hij wist de dam uiteindelijk nipt te voorkomen en kwam remise
overeen. Ruurd liep tegen Pieter Steijlen in een slagzetje maar dam die wel
een beetje te duur leek te zijn, maar ondanks het plus aan stukken kon Ruurd
de dam niet afhandig maken en moest na een lange strijd alsnog capituleren.

Eibert en Bert gaven respectievelijk Simon Harmsma en Boudewijn Derkx nooit
echt hoop dat er tegen hen deze avond iets te halen viel en maakten geen
fouten. Een kansje op een overwinning zat er ook niet in waardoor beiden
tevreden mochten zijn met remise en DEZ mag proberen de beker te behouden.

Het tweede team van DCH was donderdag gastheer voor de streekgenoten van PDC
uit Putten. Op het eerste bord liet Kees op een ouderwetse manier weer eens
zien erg geslepen te zijn en drong langzaam maar zeker Peter Frans Koops in
de verdediging. Op het moment dat zijn opponent de “loopgraven” moest
verlaten sloeg Kees toe en zette zijn team op voorsprong. Niek maakte er
tegen Herman Arissen een boeiende strijd van waarbij beiden continu met
slagzetjes dreigden. Nadat beiden resultaat hadden geboekt en de damlijn
haalden met verder een gelijkwaardige stand werd remise overeengekomen.

Tegen de altijd lastige en taaie Henk Timmer wist Fred uiteindelijk het
initiatief naar zich toe te trekken en zette de gasten met zijn overwinning
op een onoverbrugbare 5-1 achterstand. Jan Hendrik leek tegen Jaap van de
Werfhorst lange tijd op een positief resultaat af e stevenen maar koos in
het middenspel de verkeerde voortzetting waardoor hij tegen een schijf
achterstand aan moest kijken. Net als ijn opponent haalde hij nog wel de
damlijn maar moest na een lange strijd zich in een overmacht eindspel alsnog
gewonnen geven. Met deze 5-3 overwinning gaat DCH2 wel door naar de volgende
ronde.

De dammers van DCH 1 was het bij de teambespreking vooraf goed
ingepeperd: het gaat spannend worden tegen het op papier sterkere team
van DC Lent. Wat er ook gebeurt, blijf ervoor gaan!

Daar was niks teveel aan gezegd. Bovendien ging het allemaal veel anders
dan de scenario’s die je vooraf kon bedenken. Hoofd opstelling, Kees de
Jong, was vooraf gematigd optimistisch over de paring zoals die uit de
hoge hoed was gekomen: alle gevaren (uitslag 0 of 1 punt) en kansen
(uitslag 1 of 2 punten) bij elkaar optellend, zouden we een goede kans
moeten maken. Maar al snel bleek dat die logica in dit beladen duel
onder hoogspanning niet opging.

De wedstrijd begon rustig met twee remises. Joras Ferwerda hield het
spel overzichtelijk tegen Joppe Lemmen, en Henry Offenga slaagde er niet
in constructieve kansen te creëren tegen de degelijke Eep van Maanen.

Daarna zorgde Lent-speler voor een pijnlijke verrassing. Hij strafte een
grote fout van captain Niek Kuijvenhoven af en doorbrak daarmee alle
gunstige scenario’s voor de Harderwijkers.

Vervolgens speelde Gerwin van der Meer met wit in een spannende
Roozenburg-partij remise tegen Willem van den Berg. De zwartspeler
slaagde er niet in de kwetsbaar ogende voorpost van Gerwin serieus te
bedreigen, en het leek er even op dat de partij zou gaan kantelen in
wits voordeel. Maar de zwartspeler maakte ruim op tijd handig gebruik
van de meerslagregel met een gelijkwaardige remise als resultaat.

Nadat René Schaafsma zijn meerdere moest erkennen tegen de uiterst
geconcentreerd spelende en sterke Gert van Willigen, zag het er wel erg
somber uit voor de toeschouwers van Harderwijk die één voor één
binnendruppelden. Vaste speler van het eerste, Jaap van de Werfhorst,
had zijn plek in deze promotiewedstrijd afgestaan aan Henry Offenga. Tot
grote waardering van zijn teamgenoten was hij er vanaf het allereerste
begin bij om iedereen aan te moedigen al voordat ze de arena betraden.
Het toeschouwen viel Jaap zwaarder dan het spelen, zei hij na afloop
grappend. In de elf competitiewedstrijden had Jaap een prima score van
14 punten bij elkaar gespeeld, en zo een grote bijdrage geleverd aan de
tweede plaats in de Eerste Klasse A.

Twee overwinningen uit vijf partijen waren nog nodig om een
sneldam-barrage af te dwingen. De hoop daartoe werd levend gehouden door Kees de Jong en Ruurd Wuestman. De Jong hield de aanvalsdrift van 1300+ speler Maarten Nas in toom. Kees liet de zwartspeler te gemakkelijk in de aanval komen. Met de nodige ruilacties in combinatie met een paar
handig getimede tempozetjes, redde de witspeler het uiteindelijk
overtuigend.

Ruurd Wuestman volgde het goede voorbeeld door Steven Wijker (bijna 1400 rating) miraculeus op remise te houden. Ruurd scoorde zijn zoveelste
blauwe uitslag van het seizoen. Hij gaf daarmee een vervolg aan de
ongekende seizoensprestatierating (van 1365) tijdens de competitie.
Tegen Wijker viel Ruurd wel goed aan maar hij vluchtte met zwart toch
naar het randveld 36. Het werd een hachelijke stand omdat aan de andere
bordhelft wit de positie beheerste. In het diepe eindspel, in een drie
om drie, gaf Ruurd twee schijven weg om met zijn schijf op 9 tussen alle
linies door precies op tijd de damlijn te bereiken. Wijker probeerde het
drie om één dammeneindspel nog te winnen maar dat lukte natuurlijk niet.

Terwijl bijna niemand meer op een wonder rekende, gebeurde dit toch. Het
sprankje hoop werd flink aangewakkerd toen Jan Willem Hoeve won van Rob Everts. Die had de partij met fris aanvalsspel beheerst, en leek in een
zeven om zeven stand de winst voor het oprapen te hebben. De witspeler
vergiste zich echter en beide spelers braken met een bord vol schijven
door, na een handig tijdelijk offertje van Jan Willem. Dit bracht de
witspeler alsnog aan het wankelen. Hij liet zijn dam afnemen en Jan
Willem liet zijn dam vervolgens goed z’n werk doen. Daarmee kwam de
tussenstand op: 7-9.

Op de borden 9 en 10 streden Jan Hendrik Kok en Egbert van Hattem toen
nog om de laatste vier wedstrijdpunten. Jan Hendrik speelde de mooiste
partij van de dag en leek geen last te hebben van de zenuwen. Hij kreeg
zijn favoriete opening op het bord. Jan Hendrik kent de
openingsvarianten in de Roozenburg als geen ander, maar merkte dat ook
tegenstander Jan Jacobs daar goed van op de hoogte was. Er volgde een
Drost-variant plus het bekende tegenoffer. De witspeler beschermde zijn
verre voorpost sterk en streefde naar verdere ondersteuning van de
aanval. Dat lukte. Jan Hendrik speelde daarbij zeer nauwkeurig waarbij
hij bijna al zijn beschikbare tijd investeerde in het juiste tempo bij
een ruil. Even leek hij tegen een reglementaire nederlaag aan te lopen
toen de klok geen minuut bijtelde, en de luttele seconden wegtikten.
Gelukkig kon dit voorval in goed overleg worden opgelost. Met vaste hand
speelde Jan Hendrik de stelling vervolgens naar winst: 9-9.

Voor de wedstrijd had teamgenoot Fred Elgersma vanuit Japan – waar hij
op zakenreis was – de speler alvast extra sterkte gewenst die bij de
stand van 9-9 nog achter het bord zou zitten. Dat was Egbert van Hattem
die tegen Chris Roeleven in een vol eindspel was verwikkeld, met grote
winstkansen voor de Harderwijkse zwartspeler. Die had een aantal zetten
daarvoor remise aangeboden nadat hij erg was geschrokken dat hij niet
meer snel tot hergroepering van zijn centrum kon komen. In de partij
bleek dat euvel minder erg dan het leek. In een klassieke stand speelde
zwart schijf 4 rustig richting 24 waarna de logge witte vleugel toch
zwakker bleek dan de zwarte ontwikkelingsvoorsprong. Wit betrad het
kerkhofveld op een moment dat de omstandigheden daarvoo niet erg
florisant waren. Wit moest zwaar offeren om door te breken. De
zwartspeler gaf de witspeler daarbij nog een extra mogelijkheid tot
slaan omdat hij wel geloofde in het afspel en hij zijn tegenstander aan
het denken wilde houden. Het eindspel dat ontstond kwam er allengs beter
uit te zien voor zwart. Eerst kon Egbert gratis een extra schijf oprapen
omdat wit geen dam mocht halen op straffe van damvangst. Het materiële
voordeel van zwart was groot maar zijn schijvenblok stond midden op het
bord. Zwart maakte een paar keer handig gebruik van de meerslagregel en
kwam telkens weer een stapje verder. En toen was het ineens afgelopen.
Wit wilde de losgespeelde zwarte stukken met de dam bedreigen maar had
niet gezien dat zwart zijn dam kon offeren om dan ook de witte af te
pakken. Wit kon nog doorlopen maar het was uit. Zwart kon wit
teruggooien was veel sneller weer op dam. De zwartspeler kon een
stormvloed van felicitaties in ontvangst nemen, en DCH 1 was
gepromoveerd.

De laatste thuiswedstrijd tegen BDV Borne werd met duidelijke cijfers
gewonnen: 13-7. Toch hadden de Harderwijkers her en der wat moeite met
de spelers uit Borne en Almelo die niet helemaal in hun sterkste
formatie naar Harderwijk waren gekomen.

Het begin van DCH was in ieder geval zeer overtuigend. Jan Hendrik Kok
liet zijn ervaren tegenstander Leo Springer – groots eindspelkenner, en
zoon van wereldkampioen Benedictus Springer – de hele middag zweten. Een afwikkeling van de zwartspeler in de opening was bepaald ongelukkig te noemen. Directe schijfwinst leverde het Jan Hendrik niet op, maar wel
duurzaam initiatief: de zwarte korte vleugel was log en veel te zwaar
bezet. Jan Hendrik zocht zijn heil dan ook aan de andere kant, en met
voorbeeldig geduld kreeg een winnende doorbraak steeds meer vorm. Zwart
verdedigde nog creatief, maar zijn tegenacties waren niet voldoende.

Daarna volgde een reeks remisepartijen die stuk voor stuk avontuurlijk
te noemen waren. Henry Offenga kon ervaren hoe soepel, snel en sterk
Gertjan Kolsté kan spelen. Een speltype met een zwarte schijf op 36
switchte naar een ‘lage opsluiting’ van zwarts korte vleugel. Die moest
nauwkeurig spelen omdat wit ook op het centrum overwegend stond. Daarin slaagde de zwartspeler uiteindelijk goed door nauwkeurig spel. Het
leverde een gelijkwaardig slot op.

In een wederzijdse flankpartij werd Jan Willem Hoeve uitgenodigd om een
damzet te nemen die met gelijk aantal stukken teruggewonnen kon worden.
De witspeler sloeg bovendien creatief en leek duidelijk initiatief te
krijgen. Maar de zwartspeler bezette direct het centrumveld toen dat
mogelijk was. Dat bleek een goede keuze. Wit leek nog kansen te krijgen
in een klassiekje, maar ook daar had tegenstander Michiel Hagreis een
voldoende antwoord op. Ook hier een gelijkwaardige remise.

Gerwin van der Meer creëerde een perspectiefvolle centrumaanval, maar
kwam net niet tot doorslaggevend voordeel. Bovendien staat tegenstander
Jan Bosch bekend als een handige speler, zo ook nu. De tegenactie was
nadelig voor zwart, maar voldoende voor een punt.

Van de vier remises achter elkaar had René Schaafsma de beste opgelegde kansen. Vanuit zijn andere hobby, schaken, heeft René geleerd dat actief spel de meeste kansen biedt. Daarop probeert hij zijn stijl aan te passen. En met succes. Terwijl de zwartspeler op twee gedachten bleef hinken en zich niet kon ontwikkelen, speelde wit frank en vrij op het centrum en viel aan over rechts. Dat leidde tot een levensgevaarlijke doorbraak. Met gebruikmaking van de meerslagregel bleef de zwartspeler in de partij wonder boven wonder op de been. Maar analyses achteraf toonden aan dat wit wel degelijk de winst had kunnen pakken.

De tweede winst kwam van Egbert van Hattem die wel goed stond tegen
Gerald Krol, maar van beslissend voordeel wilde het maar niet komen. Een
paar pogingen om de partij vroegtijdig op te blazen mislukten: de zwart
speler trapte er niet in. Bovendien wist die met een actieve centrumzet
zijn lange vleugel veel vaart te geven terwijl de schijven 1 en 2 aan de
andere kant van het bord een onneembare vesting vormden voor de
witspeler. Toch speelde Krol de schijf op 2 toch nog te vroeg op, anders
was remise probleemloos geweest voor hem. In de partij stoomden de
vooruitgeschoven witte op en was het alsnog snel gedaan: 8-4 als
tussenstand.

Een centrumstand omsingelen blijft moeilijk. Dat ondervond Fred Elgersma
tegen Roelof-Jan de Haan. De witspeler had zijn centrumaanval via 23 op
de lange vleugel allesbehalve optimaal ondersteund. Zwart kwam er mooi
omheen, maar de witspeler slaagde erin een paar van zijn schijven nog
verder naar voren te dirigeren zonder dat ze in de gevarenzone kwamen.
Ook hier dus remise.

Wel tot winst, en fraai ook, kwam Jaap van Werfhorst, tegen witspeler
Frank Krijnen. Jaap speelde actief op de korte vleugel, maar de
witspeler hapte niet toe en speelde compact en op het centrum gericht.
Ook bezette hij veilig het aanvalsveld 24. Toch bleef de zwartspeler er
in geloven. Na een hergroepering was het mooi om te zien hoe zwart met
een centrumactie de witte stand wist te splitsen. De druk op het witte
centrum werd te groot en zwart triomfeerde na een geduldige doorbraak
overtuigend.

Ten slotte nog twee remises. Kees de Jong begon wat passief tegen
witspeler Nico Rosink. Er ontstond een speltype met een witte schijf op
15 en een witte centrumstand die bovendien ondersteund werd door
bezetting van veld 27. Zwart gebruikte zijn formaties goed en er volgde
een totale omkering in de partij waarbij het zwart was die via veld 22
het centrum overnam. Wit offerde zelfs op een manier waar computerprogramma Kingsrow jaloers op zou kunnen zijn. De situatie die
toen ontstond was heel curieus. Zwart kon langdurig niet doordrukken
vanwege een plakkertje. Uiteindelijk volgde toch iets soortgelijks en
was het aan alle kanten remise.

Ruurd Wuestman tenslotte scoorde een blauwe uitslag, maar dit keer niet
in zijn voordeel. Tegenstander Jan Koerselman pufte en steunde de hele
partij en daar was ook alle reden toe. Zwart kreeg initiatief en hield
de partij kansrijk gaande. Toch gaf wit geen krimp. Hij bleef compact
spelen en ondanks de zwarte schijf meer in het eindspel zat er geen
winst voor hem in.

Egbert van Hattem.