DamClubHarderwijk

De derde ronde van de nationale competitie leidden ons eerste en tweede naar café-restaurant Grenszicht. Daar was niks teveel aan gezegd. De auto’s werden in Duitsland geparkeerd, waarna de damstrijd in een vol huis kon beginnen. Ook het derde en vierde team van Dios Achterhoek kwam in actie.
Het krachtsverschil in het eerste van Dios Achterhoek is aanzienlijk. Grootmeesters Alexander Presman en Hendrik van der Zee haalden in ieder geval de volle winst binnen, ondanks de stoutmoedige afspraak die Kees de Jong en Egbert van Hattem voor de wedstrijd maakten. Zij zouden voor twee punten gaan, maar bleven kansloos me lege handen.
Egbert van Hattem kon maar moeilijk de weg in de opening vinden, maar koos uiteindelijk voor een speltype waarbij zwart op veld 36 verscheen. De opzet om op de andere vleugel actief te blijven lukte in het begin aardig, maar Van der Zee bleef de opbouw van zwart met kleine zetjes flink storen. Na enkele decentrale zetten kwam Van der Zee vol door in het centrum met een gevaarlijk ogende doorstoot. Omdat kleine varianten van zwartspeler Van Hattem op combinaties uit zouden draaien, koos hij nog even voor een rustige zet. Van der Zee had een voorgevoel dat een forcing aanstaande was, en keek nog eens goed. Inderdaad bleek een tussenloop plus fraaie damcombinatie meteen goed voor twee punten.
Kees de Jong moest in een volle stand verrassend opgeven. Hij had zich agressief uit de hekstelling van grootmeester Alexander Presman bevrijd, maar zag diens omsingelende acties gevaarlijk komen opzetten. Kees probeerde met wit flexibel te blijven, maar werd ineens geconfronteerd met een ruil van zijn voorpost naar voren. Alles dreigde ineens tegelijk: schijfwinst, een verliezende een-om-twee en bovendien nog een kleine forcing met damcombinatie. De witspeler gaf dan ook terecht op.
Het geluk lachte Harderwijk vervolgens toe. Dios-speler Harry Graaskamp dwong met een fraaie omsingeling schijfwinst af tegen Joras Ferwerda. Door de actieve stand van wit had Joras zeker enige compensatie. Deze werd door zwartspeler Graaskamp met een handige, grote ruil tenietgedaan. Doorgaans goed voor winst, maar het waren juist de formaties van wit die sterker waren geworden, terwijl de zwarte stand enigszins gespleten was. Hierdoor kon Joras de vier-om-vijf stand alsnog soepel naar remise spelen.
Jan Willem Hoeve stond al snel een schijf voor omdat tegenstander Klaas Veldstra de gevolgen van het slaan in goede volgorde verkeerd voor zijn geestesoog had. Na de slagwisseling leverde een twee om drie schijfwinst op voor de Harderwijker die de partijwinst zonder problemen binnenhaalde.
Ton Eekelschot was op het laatste moment ingevallen voor de zieke Fred Elgersma en hield lange tijd gelijke tred met tegenstander Cor Westerveld. Een passieve voortzetting en de omschakeling naar klassiek leek vervolgens niet de beste keuze. Bovendien toverde witspeler Westerveld een vervaarlijke combinatie op het bord nadat zwart ruimte had gezocht via het Kerkhof-veld.
Daarna kwamen de Harderwijkers met een zinderend slotoffensief, en wisten de 7-3 achterstand alsnog om te buigen. Auke Steensma voelt zich als een vis in het water in de Hoofdklasse en zat met zijn offensieve klaverdriehoekje tegenstander Ap van Ingen danig in de weg. Aanvulling van het centrum zat er voor hem niet in, en het vluchten naar rechts kwam Van Ingen op een tegenaanval aan de andere bordrand te staan. Het leek nog te doen voor zwart, maar in werkelijkheid was zijn situatie penibel. Zeker nadat Van Ingen een plakkertje over het hoofd had gezien was hij reddeloos.
Gelukkig voor de Harderwijkers is Jan Hendrik Kok in topvorm. Net als twee weken terug stuurde hij een hoger gerateerde tegenstander met nul punten naar huis, op een overtuigende manier bovendien. In een bloedstollende fase liet zwartspeler Jan Hendrik lange tijd een omklemming van zijn centrumschijf toe. Na een bevrijdende actie stond wit op 15 en helde zijn stand over naar rechts. Met zwart richtte Jan Hendrik dus al zijn pijlen op de andere bordkant en kwam in een tijdsbestek van een zet of tien gevaarlijk opzetten. Het sturen van hulptroepen kwam wit op een onspeelbaar blok op rechts te staan. De manier waarop Jan Hendrik het uitmaakte was erg mooi want hij ging plotseling door het centrum en dwong een dam af. Die verdween nog wel maar het afspel bleek fraai te winnen met behulp van een late vangstelling die bij het publiek – die de partij in het andere zaaltje analyseerde – nog niet was doorgedrongen.
Op bord 8 leek Gert-Jan Hoeve lange tijd goede kansen te hebben tegen de sterke Arnoud de Greef. Maar deze toonde met het nodige kunst en vliegwerk aan dat hij op tijd veilig door het centrum ook naar dam kon gaan, al was daar wel een vol offer voor nodig.
De langste partijen werden gespeeld door Ruurd Wuestman en Gerwin van der Meer. De einduitslag bleef lang ongewis. Maar ze slaagden erin de maximale drie punten die nog mogelijk waren daadwerkelijk binnen te halen. Ruurd strafte een agressieve maar ook wiebelige opbouw van witspeler Gert Wisselink hardhandig af. Met zwart liet Ruurd schijf 2 knap helpen bij de grootschalige omsingelende acties. Wit liep helemaal vast in de fuik en een snelle doorbraak van zwart volgde. De witspeler hield de strijd met een spectaculaire afwikkeling veel langer gaande dan Ruurd en menig Harderwijker lief was. Maar met zwart speelde Ruurd de lastige eindspelstand met vaste hand naar winst.
Dat betekende in ieder geval een gelijkspel voor DCH 1, maar dat het team met de laatste partij nog de volle winst zou pakken was niet minder dat een wonder te noemen. Gerwin verslikte zich in het vroege middenspel in een kleine combinatie met slagkeus, en ook hij kwam een volle schijf achter, tegen de sterke Han Seinhorst. De winst voor zwart leek lang geen enkel probleem op te leveren maar na een paar ruilen begon zwart toch te voelen dat zijn korte vleugel aan de zware kant was. Met wit ging Gerwin er nog eens goed voor zitten en na allerlei avonturen bleef hij in een vier om vier uitzicht houden op dam, hoever zwart ook gevorderd was. Het resulteerde in een vier om twee eindspel waarbij Gerwin een hinderlijke schijf in het centrum kon behouden. Na een zware middag vond zwart een lastige finesse-winst niet en werd de witte dam te sterk. Zwart kwam de lange lijn niet meer over en een andere schijf werd in bedwang gehouden door een ruilmogelijkheid. Na 86 (!) zetten werd de remise getekend en konden de Harderwijkse dammers met de volle winst Nederland weer binnen rijden.

Voor de eerste ronde in de Gelderse Hoofdklasse mocht ons 6-tal op maandagavond 4 oktober jl. afreizen naar Sinderen. Gerwin speelde op bord 3 weer eens va banque, kwam verloren te staan, maar op zijn geheel eigen wijze vogelde hij er een slagzet in. De eerste 2 punten waren gelijk binnen. Als tweede uit werd tot remise besloten door Wout in een laveerpotje op bord 6. Egbert (op bord 2) nam al snel een opportunistische halve hekstelling in en kwam steeds beter te staan. Een leuke slagzet naar dam betekende winst. Op bord 5 kwam Jaap steeds aanvallender te staan, maar het was niet voldoende voor de winst. Dan had Jaap het zetje naar dam maar moeten zien op de 35e zet … Op bord 1 trof Fred dezelfde tegenstander als 2 jaar geleden. Een spannende flankspel partij, waar Fred onder druk toch redelijk cool naar remise afwikkelde. ‘Jammer’ dat Egbert na de partij aantoonde dat de afwikkeling niet remise was, maar verlies. Gelukkig heeft zijn tegenstander het ook niet gezien en zo was het winnende punt binnen; tussenstand 3-7 voor DCH1. Ton (op bord 4) was toen nog bezig tegen zijn 91-jarige (!) tegenstander en moest op het eind alle zeilen bijzetten voor de remise. Eindstand 4-8 voor DCH1!

Na de goede overwinning tegen Nijverdal speelde Ons Eerste de tweede wedstrijd, samen met het tweede in het Dorpshuis te Hierden. De speelzaal was ruim opgezet en de ventilatie was goed voor elkaar. Alle ingrediënten voor een mooie dammiddag.
De wedstrijd begon met een 2-0 voorsprong omdat een speler van Hoogeveen verstek had laten gaan. Gerwin van der Meer stond daardoor aan de kant, maar wel met twee punten op zak. Maar net na het eerste speeluur was al duidelijk dat de voorsprong niet van lange duur zou zijn. De conclusie dat Egbert van Hattem even zat te slapen, was terecht. Hij liep in een flankpartij-stand wel erg simpel tegen schijfverlies op. Tegenstander Roland Kreeft gaf de zwartspeler in het vervolg geen enkele kans op herstel en won overtuigend.
Ook Jan Willem Hoeve moest eraan geloven. Hij moest toezien hoe de sterke Michel Stempher met knap getimede manoeuvres tot een verwoestende aanval kwam. Niet minder fraai was de overwinning van Zainal Palmans op Auke Steensma. De witspeler trok volop in de aanval maar de omtrekkende bewegingen van zwart boezemden hem flink angst in. De voorpost werd verlegd van 23 naar 22 en fungeerde als een dankbaar aanknopingspunt voor de zwartspeler. Een drankje kon Steensma niet kwijt aan de zwartspeler maar die ging er wel met de twee punten vandoor.
Na zoveel tegenslagen kwam de verrassende overwinning van Jan Hendrik Kok op Rick Hakvoort als geroepen. De sterke en behendige witspeler was niet erg tevreden over de in zijn ogen geringe kansen die hij wist te creëren. De zwartspeler had zijn zaken goed voor elkaar, zowel tactisch en strategisch. Er ontstond een flankstand waarin zwart met een goed getimede achterloop aantoonde dat hij degene was met het initiatief. Wit zocht de oplossing in een afwikkeling met veel slagkeuzes die door de zwartspeler echter knap onder controle waren gehouden. Hij boekte een fraaie overwinning waarbij zijn dam een grote groep witte schijven onder bedwang hield.
Heel spannend was het gevecht dat de topspelers Martijn Vissers en Niek Kuijvenhoven uitvochten. De witspeler kwam dreigend opzetten, maar Niek maakte handig gebruik van een combinatie met een plakker waarmee hij de remise veilig kon stellen.
Veel kansen kregen de Harderwijkers niet meer. Joras Ferwerda neutraliseerde de aanvalsdrift van Maarten Wichgers weliswaar maar kwam onder druk in een omsingeling waarbij zijn alleenstaande witte schijf op 29 bovendien een mooi aanknopingspunt bood aan zwart. Toch bleef wit compact en flexibel zijn stand opbouwen en werd de remise knap veiliggesteld.
Ook Ruurd Wuestman kwam goed weg. Hij liep door een soort tempodwang in een Roozenburgstelling – mooi afgedwongen door tegenstander Klaas Hendrik Leijenaar – tegen schijfverlies op. In het vervolg leek zwart de witspeler totaal onder de voet te lopen en stormde met een heleboel schijven richting dam. Maar de witspeler had ook twee kansrijke promotieschijven. In het afspel verslikte de zwartspeler zich combinatief en Ruurd wist op miraculeuze wijze de ene na de andere zwarte schijf op te rapen.
Fred Elgersma speelde remise tegen de talentvolle jeugdspeler Wouter Sosef. Wit speelde zich onder de dreigende druk uit, maar moest toch toezien hoe zwart een op het oog kansrijke centrumaanval plaatste. Wit hield het hoofd koel en dwong de zwartspeler met een goede volgorde van zetten tot de terugtocht. Ook na de vereenvoudiging leek het initiatief aan zwart, maar dat was meer schijn dan werkelijkheid, met een gelijkwaardige remise als resultaat.
Zeker niet gelijkwaardig was de remise die Kees de Jong uit het vuur moest slepen tegen de jeugdige Nicole de Vries die met wit een prettig ogende aanval speelde. Met zwart leek Kees erin te slagen het witte centrumblok te omklemmen. De witspeelster toonde echter knap aan dat daarvan geen sprake was. De zwarte zetmogelijkheden raakten op en bovendien bevrijdde wit zich, met levensgroot voordeel. Met een paar zware offers en handige dreigingen kon zwart nog net de remise veiligstellen.

Het eerste team van DCH is het seizoen goed begonnen. Het tiental won met 11-9 van Nijverdal, meteen een belangrijke overwinning. Bij sommige spelers leidde de lange dampauze tot onzekerheden en fouten, maar gelukkig waren er ook die meteen boven zichzelf uit wisten te stijgen.

De middag begon in ieder geval met een meevaller. Aard Brinkman maakte een geweldige misser waardoor Jan Hendrik Kok meteen twee punten kon incasseren en een vrije middag kon nemen. Dat legde druk op de andere Nijverdallers die tot scoren moesten zien te komen.

Dat lukte snel en wonderwel. Artem Ivanov speelde een door hem veel
beproefde opening waarbij hij het voorposten-duo van Niek Kuijvenhoven geduldig bedreigde. Hij wachtte net zolang met de één-om-twee tot de speelbare zetten van de witspeler op zouden zijn. Niek vond geen goede oplossing en met een schijnoffer + achterloop was de stand in de wedstrijd alweer snel gelijk.

Kees de Jong zag zijn omtrekkende bewegingen ook al snel beloond en
zette de Harderwijkers weer op voorsprong. Zwartspeler Harrie Hoonhorst van Nijverdal koos goed de aanval, maar een logische opbouwzet werd hem fataal. Door in een combinatie dam te geven en een goede stopschijf te plaatsen gebruikte Kees de witte dam voor een eigen dam, die meteen winst opleverde.

Er volgde al snel een derde, belangrijke overwinning voor de DCH’ers. Na een rustig begin plaatste Michel Koop een voorpost in zijn partij tegen Gert Jan Hoeve, waarschijnlijk omdat de zwartspeler zich zorgen maakte over zijn lange vleugel met de achtergebleven schijf op tien, waar hij zich door de actieve formaties van wit en het actieve randblok niet makkelijk uit kon ruilen. Gert Jan Hoeve reageerde zeer alert en maakte gebruik van de combinatiemogelijkheden, en posteerde zijn witte schijven in één beweging op 23, 24 en 25. De zwartspeler wist er niet goed raad mee en trapte in een lichte combinatie. Een mooie overwinning: 6-2 voor Harderwijk.

Egbert van Hattem had een zware middag nadat hij een inval van wit op het kerkhofveld te lichtvaardig had ingeschat. Met het nodige kunst- en vliegwerk werd schijfverlies voorkomen, maar Rienk van Marle vond een mooie strategische weg om de spanningen te handhaven. Hij oefende met twee ver opgedrongen schijven grote druk uit. De zwartspeler vond geen vlotte oplossing en in plaats van logisch verder te spelen liet zich dodelijk omklemmen, met een fraaie slotstand voor de witspeler.

Auke Steensma speelde een ijzersterke partij tegen Marinus Morsink die de strijd niet uit de weg ging. Hij liet zijn korte vleugel opsluiten,
en wist zich kunstig te bevrijden. Hierna toonde wit met een reeks
sterke zetten aan dat zijn centrumstand zeer kansrijk was. Het
resulteerde in een kansrijke doorbraak waaruit zwart nog ternauwernood een remise kon halen.

Na deze belangrijke remise begon het er gunstig uit te zien voor
Harderwijk, zeker toen Gerwin van der Meer zijn aanvankelijk wat
zorgwekkende flankpartij-stand om wist te buigen naar winst. Door
gebruik te maken van een handige dreiging wist hij de witte voorpost
onder druk te zetten. Wit offerde en zag zijn schijf niet meer terug.

Ronny Koop en Jan Willem Hoeve speelden een gelijkwaardige en rustige remise, maar de partij van René Schaafsma tegen de sterke Bill Neven ging verloren. Na een aanloop met flankspel nam wit na een grote afwikkeling het centrum in bezit en ging vrijwillig in de hekstelling staan. Een lastig te beoordelen speltype volgde die ook aan zwart goede kansen leek te bieden. In de praktijk kwamen die niet uit de verf. Zwart kon niet meer opbouwen zoals hij wilde en wit nam het initiatief beslissend over en won fraai.

Het winnende punt werd uiteindelijk binnengehaald door Ruurd Wuestman, na een onregelmatige partij. In een volle flankstand dacht hij een combinatie uit te halen, maar die ging niet op met schijfverlies als resultaat. De opbouw van tegenstander Ronald Sempel was weliswaar actief, maar liet toch te wensen over. De witspeler werd links en rechts bedreigd, en verloor zijn schijf voorsprong. Zwart kwam zelfs nog dichtbij winst, maar dat zou teveel van het goede geweest zijn. Het werd 11-9, een goede afspiegeling van de krachtsverhoudingen op deze middag. Met drie punten konden de Harderwijkers naar huis.

Gisteren is de eerste ronde van de onderlinge competitie gestart bij DCH. We hopen op een mooi en virusvrij damseizoen 2021-2022.

We spelen de komende weken in de Kiekmure, elke donderdag vanaf 19:45 uur. Ook de jeugd is weer welkom van 18:30 – 19:30 uur. Natuurlijk zijn ook niet leden die het leuk vinden om eens te komen dammen van harte welkom.

Dus … tot binnenkort & dams!

Beste Lezer,

Al ruim een jaar in de ban van het virus, helaas niet het damvirus.

Wij, als bestuur van DCH, hopen dat eenieder deze periode in goede gezondheid is doorgekomen en -ook belangrijk- het allemaal kan volhouden. De leden van DCH willen graag -zodra het weer mogelijk wordt- achter het dambord plaatsnemen tijdens de onderlinge competitie, landelijke wedstrijden, Aaltjesdag.

En wij zien er naar uit om jullie dan ook weer te ontmoeten.

Met hartelijke groet,

Bestuur van DC Harderwijk

Tegen de bovenste teams van de Hoofdklasse wist het eerste van DCH dit
jaar geen potten te breken. Er werd zonder uitzondering met ruime
cijfers verloren, zo ook tegen Damcombinatie Fryslân die tweede werd in
de Hoofdklasse A. De nederlagen zijn een verbeterpunt voor volgend
seizoen om verder te groeien. De moeite waard om aan te werken, want DCH
1 eindigde op het gemiddelde en werd overtuigend eerste in ‘het rechter
rijtje’. Daarmee toonde het team aan volwaardig mee te kunnen draaien in
de hoofdklasse.

Tegen Fryslân ging het al snel in de wedstrijd mis. Fred Elgersma
speelde een ongelukkige partij tegen Willem Leijenaar. Die durfde een
kettingstelling wel aan nadat de zwartspeler had opgebouwd met 6-11.
Nogal wat lichte combinaties speelden zwart parten om de omstrengeling
te vervolmaken. Het kwam zelfs tot een heel snel gedwongen offer voor de
zwartspeler. Leijenaar gaf de zwartspeler in het vervolg niet de
gelegenheid om zich te herstellen. Met even sterk en logisch spel voerde
hij de partij naar winst.

Invaller Wouter Foppen was de tweede die een nederlaag moest incasseren.
In een partij volgens klassieke structuren boekte witspeler Jan Algra
een voordeel door de lange vleugel te beheersen terwijl de zwarte schijf
op 4 buitenspel dreigde te komen. Wouter kwam deze moeilijkheden niet
meer te boven. De witspeler dwong schijf- en partijwinst af.

Toen ook nog de derde partij verloren ging was het pleit al snel
beslecht, en moesten hoopvolle telefoontjes uit Huissen (waar het tweede
nog hoop had op een tweede plek) negatief beantwoord worden. Tegen Taeke
Kooistra zette zwartspeler Henry Offenga een voortvarende
flankcentrumaanval in, maar wit op zijn beurt had duidelijk omsingelend
grip op de stand. Zwart bracht op gedurfde wijze schijf 5 in het spel.
Een zeer spannende fase volgde. Zwart wist ook de korte vleugel actief
te maken, maar in het achterveld waren enkele zwakke plekken zichtbaar.
In de partij kreeg wit de kans deze bloot te leggen en knap een
doorbraak af te dwingen.

Egbert van Hattem slaagde er in het eerste punt voor de Harderwijkers
binnen te halen. Hij had in zijn eerste partij van dit seizoen met wit
de opening voorbereid, maar de zwartspeler wist hem op de eerste zet al
te verrassen. Er volgde een spannende flankpartij waarbij de zwartspeler
telkens soepel de problemen wist op te lossen. Deze kwam als positionele
winnaar uit de strijd, maar wit wist met de nodige moeite de schade te
binnen de perken te houden.

Kees de Jong boekte een prima resultaat door Gerlof Kolk op remise te
houden. Een mooi spelbeeld ontstond met de zwarte schijf op 15 en een
witte op 35. Na een originele afwikkeling – waarbij via damgeven en een
damvangst tien schijven van het bord verdwenen – slaagde de witspeler er
prima in de overgebleven zwarte aanvalsdrift in bedwang te houden.

Jan Hendrik Kok had het moeilijk met het offensieve spel van witspeler
Oege Dijkstra en moest toezien hoe zijn lange vleugel in een passievere
stand onvoldoende meedeed. De witspeler stuurde gedecideerd aan op een
flankcentrumaanval waarbij Jan Hendrik aasde op een net van combinaties.
De zwartspeler kon geen weg vinden om alle combinaties er in te houden.
De witspeler had goed gezien dat hij vroeg of laat 39-33 door kon zetten
om zijn aanval de laatste beslissende versnelling te geven.

Niek Kuijvenhoven vond een koelbloedig spelende Hans Zondervan tegenover
zich. Hoewel de witspeler op enig initiatief mocht bogen bleef de
zwartspeler op z’n post en concentreerde zich op zijn eigen compacte
stand. Ook in het spannende klassieke afspel wist hij de juiste afslagen
te nemen met een goede remise voor de Fries als resultaat.

Ruurd Wuestman kwam in zijn partij tegen de sterke Sjoerd Huitema knap
tot kansrijk spel tegen de zwarte lange vleugel. Even leek hij de winst
voor het grijpen te hebben toen zwart naar veld 35 vluchtte en wit wel
heel gevaarlijk op kwam zetten. Na afloop toonde Ruurd zelf aan dat een
schijnbaar beslissende doorbraakmanoeuvre, die hem werd voorgehouden, er
niet in bleek te zitten.

Gerwin van der Meer liet tegenstander Bastiaan Hollander een flankaanval
pakken, in de hoop toe te slaan als wit te ver zou gaan. Met een mooi
gevonden tijdelijk offer nam zwart de aanval inderdaad over, en nestelde
zich splijtend in het centrum. Helaas had wit de beschikking over een
doorbraak ten koste van een schijf op de rechterflank en kwam het niet
tot een serieuze winstpoging.

In de laatste partij moest Jan Willem Hoeve zijn meerdere erkennen in de
Friese topscorer van het seizoen, Douwe Edelenbos. In de opening mocht
wit aanvallen over rechts maar moest wel een achtergebleven schijf op 41
op de koop toenemen. Dit loste wit op door naar veld 16 te vluchten. Na
een intermezzo bleek de zwartspeler in een onoverzichtelijke stand
duidelijk behendiger. Hij pakte de aanval en boekte een mooie
overwinning, eindstand: 5-15.

In Heerenveen won het eerste ondanks de afwezigheid van Niek
Kuijvenhoven met 8-12. Daarmee lieten de Harderwijkers zien in de
breedte sterk te zijn en over voldoende winstpotentie te beschikken.

In de wedstrijd tegen Heerenveen werd de ban al snel gebroken door Jan
Hendrik Kok. Hij profiteerde op creatieve wijze van de zwakke binding
tussen rand- en centrumschijf bij tegenstander Martin Boersbroek. De 2
om 3 kostte wellicht een kort moment een schijf, maar na terugvordering
was een tweede schijfverlies voor zwart onontkoombaar. Een lekker begin
van de middag met een vroege 0-2 voorsprong was een feit.

René Schaafsma bracht de Harderwijkers helemaal in polepositie, door in
een explosieve stand de winst naar zich toe te trekken tegen Oscar
Veltman. Die nam met zwart de nodige risico’s. Hij probeerde met een
centrumaanval de witte stand te splitsen maar de witte formaties bleken
veel te sterk daarvoor. Een waarschijnlijk als tijdelijk offer gedachte
spelgang bleek van geen kant te kloppen want wit vond een andere zwakte
in de zwarte stelling en combineerde verwoestend naar dam.

Niet alles verliep volgens plan bij de Harderwijkers. Fred Elgersma
zette de voorpost van Tjipke Smedinga vol onder druk, maar deze
verdedigde zich handig en onconventioneel. Zelfs een gelijktijdige
bezetting van 35 en 24 leek door de beugel te kunnen. Toen wit op het
punt stond de stellingen te normaliseren dacht Fred toch de zich
voorgestelde schijfwinst te pakken. Maar hij kwam bedrogen uit omdat wit
vernietigend naar dam combineerde.

Het werd zelfs gelijk toen Kees de Jong zijn meerdere moest erkennen in
Johan Teake Dekker. De sterke Fries is in volle voorbereiding op een
wereldrecordpoging kloksimultaan-dammen en lijkt goed in vorm. In een
kleurrijke partij trok de zwartspeler aan het langste eind. Hij liet
zien dat zijn korte vleugel sterker was dan het centrum van wit. In een
poging alle schijven bij te trekken verraste de zwartspeler Kees met een
paar kleine tactische trucs en een welgeplaatst offertje: 4-4.

De gelijke stand was van korte duur want Gert-Jan Hoeve overklaste zijn
tegenstander Henk Hosper met fraai centrumspel en een welgeplaatste
doorbraak door de korte vleugel van zwart die kansloos verloor. Ruurd
Wuestman leek zich bij de overwinnaars te scharen nadat hij met twee
fijnzinnige schijnoffertjes het centrum had veroverd en vervolgens vrije
doorloop richting damlijn creëerde. Een nog iets nauwkeuriger
winstvoering was nodig geweest om de volle twee punten binnen te halen.
In de partij slaagde de slimme Sipke Doller erin om zwart alsnog in
verlegenheid te brengen met een eigen doorbraakdreiging. Ruurd moest
enkele zetten later in remise berusten.

In zijn partij tegen Wim van der Molen ging ook Gerwin van der Meer vol
voor de winst. Na onorthodox openingsspel bleef de zwartspeler met veel
schijven op de lange vleugel zitten, reden voor Gerwin om zich met wit
een kortevleugel-opsluiting te veroorloven. Met fraai spel drong hij
vervolgens aan op doorbraak aan de andere bordrand. Van der Molen
speelde echter koelbloedig verder en wist de schade binnen de perken te
houden.

Ook de partij tussen Johnny Modderman en Egbert van Hattem eindigde in
remise. De zwartspeler probeerde de witte voorpost te isoleren door een
sterk centrum op te bouwen. Maar de witspeler speelde de aanval
onverwacht soepel. Wat volgde was een klassiek afspel. Net toen de
zwartspeler weer in winstkansen durfde te gaan geloven werd hij
onaangenaam verrast. Dan had hij wel 43 … 1318 moeten spelen want in de
partij volgde een ijzersterk offer dat hij totaal had overzien. Er zat
voor de zwartspeler – die zich nog zo had voorgenomen een sterke tweede
partijhelft te spelen – niet anders op dan de schade te beperken. Dat
lukte gelukkig goed, mede omdat wit niet zijn beste kansen waarnam.

De teamwinst werd een partij eerder dan gedacht veiliggesteld, door Jan
Willem Hoeve. Aize Plantinga verdedigde zich aanvankelijk goed tegen de
frontale centrumaanval van zwart, en brak zelf ook door richting
damlijn. Hoewel de stelling objectief remise was speelde de zwartspeler
nog even door want hij had nog een aantal verrassende handigheidjes in
petto. De witspeler bevond zich verrassend genoeg in een precaire
situatie waar een extra offer was vereist. In de partij trapte hij in
een eenvoudige afname van de dam.

Het twaalfde punt werd binnengehaald door Henry Offenga tegen de sterke
Sjoerd Koopman. Aanvankelijk speelde zwart netjes en verzorgd, maar toch
kwam wit gevaarlijk opzetten en dwong alsnog een flink voordelig
eindspel af. Henry toonde echter aan dat de witte schijven voortdurend
bedreigd konden worden en niet meer konden opstomen naar dam. Het eerste
staat nu op een verdienstelijke zesde positie in Hoofdklasse A met een
heuse plusscore van 11 uit 10.