DamClubHarderwijk

In het Go-centrum van Amstelveen waren de schakers aan het verhuizen,
maar de dammers van 020 I en II speelden hun laatste wedstrijd in dit gebouw (dat gaat sluiten) tegen respectievelijk Rijnsburg (met Jan van der Star in de gelederen) en ons eerste. Waar 020 I met 11-9 won, won DCH met 7-13. In het eerste van “020” speelden de sterke gebroeders Jan Pieter en Wiebo Drost mee, waardoor de Harderwijkers een belangrijk voordeel hadden in hun strijd tegen het tweede.

De wedstrijd begon voortvarend. Egbert van Hattem opende wederom de score. Tegenstander Bob Out had geen zin in een saaie middag en plaatste een vroege voorpost met wit op 23. Aan de zwartspeler de lastige taak om deze op te peuzelen of te omsingelen. Mochten die twee plannen niet lukken dan zou hij onder de voet worden gelopen. Out ging een risicovolle binding aan met zijn randveld op 35 en moest voorzichtig handelen. Lange tijd deed hij dat behoorlijk, maar dit had blijkbaar veel van zijn krachten gevergd. Hij liep in een simpele 2 om 3, en kon opgeven nog voordat het eerste rijtje van het notatiebiljet vol was.

De voorsprong van Harderwijk liep vervolgens snel op. Niek Kuijvenhoven
toonde overtuigend aan dat Ricardo Bona zijn lange vleugel wat al te frivool liet hangen. Hij zocht expansie in het centrum, maar de twee voorposten lieten zich niet tegelijkertijd verdedigen. Na een ‘schijnbeweging’ van Niek (die een foutzet leek te willen uitvoeren) werd zwart resoluut zoek gespeeld. Het werd zelfs 6-0 door Gert-Jan Hoeve die veel techniek liet zien. Met fraai spel omklemde hij in de tweede partijhelft het witte veld op 29, terwijl wit aan de andere kant naar de rand moest vluchten en vervolgens ook daar vastliep. Geen ontkomen meer aan voor wit die kansloos verloor.

Jan Hendrik Kok speelde een voor zijn doen zeer vredelievende partij, tegen Hans van den Heuvel die tot de sterkere spelers van “020 II” behoort. Geen onnodig verlies tegen de sterkeren, was de teamopdracht waarmee de spelers van DCH 1de ring in waren gegaan. Jan Hendrik gaf de zwartspeler daarom geen enkele hoop op een positief resultaat en drong zelf ook niet al te hard aan: 7-1. De partij tussen Kees de Jong en Frank Zwerver ging lange tijd gelijk op, totdat zwart toch duidelijk te passief vervolgde. Kees nam
initiatief in het centrum, schoof brutaal op naar veld 17 en had bovendien een parade paraat toen zwart hem weer wilde terugdringen aan de andere kant van het bord. In het eindspel kon de zwartspeler het hem niet echt meer moeilijk maken.

Het tiende punt werd binnengehaald door René Schaafsma die tegen internationaal meester bij de vrouwen, Laura Ratniece, weloverwogen speelde en stapje voor stapje het initiatief pakte. Na een minder nauwkeurige move pakte de zwartspeelster het initiatief echter resoluut over en drong gevaarlijk aan op de korte vleugel van wit. Voldoende voor een serieuze winstpoging was het echter niet waarna de vrede op zet 59 werd getekend.

Tegen Kenny Kroon pakte Joras Ferwerda in de tweede partijhelft weldegelijk het centrum. De witspeler moest alle zeilen bijzetten om dreigend schijfverlies of een snelle doorbraak te voorkomen. Dat lukte hem maar half. Nog net een tijdig offertje terug verzekerde wit de remise uiteindelijk.

Het elfde punt was binnen en dat was goed voor de gemoedrust van de DCH-spelers die al klaar waren en toeschouwer waren. Ruurd Wuestman had zich in de opening namelijk al ernstig vergist en keek vanaf de negentiende zet tegen een schijf achterstand aan. Er restte wit niet anders dan zo actief en centrum/flank-aanval gericht te spelen, in de hoop dat zwart geen winst wist af te dwingen. Echter, zwart behaalde een eindspel met grote materiële voorsprong. Ruurd koos voor een langzame weg naar dam, maar wel met garantie op controle van de lange lijn en slimme, indirecte controle over de zwarte schijf aan de andere kant van het bord. Zwart zag geen mogelijkheden om met de schijven over te steken, en moest in remise berusten.

Dat liep dus goed af, maar dat gold niet voor Jan Willem Hoeve tegen Tijmen Stobbe. Die had rond de veertigste zet remise aangeboden omdat zwart wel erg mooi op het centrum stond (maar van echt beslissend voordeel leek nou ook weer geen sprake). Jan Willem negeerde het aanbod maar kwam door sterk formatiespel van wit eigenlijk meteen in het gedrang. Tien zetten later stond juist zwart aan de rand en wit in het centrum. Stobbe maakte het fraai af. Toen zwart stuk voor stuk moest inleveren om nog op dam te komen, gaf hij op.

De ervaren Gerrit Tigchelaar van “020” toonde aan dat zijn sterke centrum makkelijk bestand was tegen de omtrekkende zwarte stand die bovendien uit het lood stond. Wit floepte door de zwarte korte vleugel en stond snel op dam. De verdedigende resources van zwart leken zo goed als uitgeput, maar op miraculeuze wijze haalde Gerwin toch nog een punt binnen en bepaalde de eindstand op 13-7. Met 7 uit 6 staat DCH op een gedeelde, geruststellende 6e/7e plek in Hoofdklasse A.

Zaterdag 21 december 2019 heeft het tweede team van DCH haar zegereeks weten
door te zetten door eenvoudig naaste concurrent Hartholt Olie hardhandig
onderuit te halen.

Wouter Foppen en Hilco Aarten maakten het tiental compleet en vervingen Jan
van der Pol en Wout Mensink.

Door een onverwacht en te snelle nederlaag van Jaap van der Werfhorst keken
de Harderwijkers al snel tegen een achterstand aan. Hilco maakte de
verwachtingen bij zijn comeback meer dan waard en trok de achterstand na
drie uurtjes weer recht door overtuigend zijn directe opponent te
overrompelen. Hierna liep DCH door winst van Eibert Smit en Auke Steensma
snel door naar een comfortabele 6-2 voorsprong, beiden overklasten hun
tegenstander op alle fronten.

Nadat Jan Pluim remise overeen was gekomen bezorgden Jakob de Vries en Ton
Eekelschot met twee duidelijke overwinningen de zege aan de Harderwijkers
door de tussenstand op 3-11 te zetten. Met een leuke verrassing in het
eindspel wist Bert Foppen na een bijzonder aanvallende partij het leed voor
de thuisploeg nog te vergroten.

Nestor Wouter Foppen van DCH mocht in het eindspel van geluk spreken dat
zijn tegenstander een eenvoudige winst over het hoofd zag waardoor hij
alsnog zijn meer dan verdiende puntje wist te behalen. Wouter van de Berg
deed vooral zichzelf te kort door zijn tegenstander nog met remise te laten
ontsnappen waardoor uiteindelijk de terechte 5-15 overwinning kon worden
genoteerd.

Samen met DUO en DIOS deelt DCH2 nu de eerste plaats in de tweede klasse B
en hebben alles weer in eigen hand om de felbegeerde promotie af te dwingen.
Het beloofd sowieso een spannend slot van deze competitie te worden.

Goed doordrongen van het belang van de wedstijd, gingen de dammers van
DCH 1 de thuiswedstrijd in tegen Hijken DTC 2, ook bekend als Drents
Tiental. Bij verlies zou de strijd tegen degradatie het team de rest van
het seizoen achtervolgen, bij winst kunnen de spelers zich blijven
verheugen op een kleine stunt, en de sterkste hoofdklasseteams
zenuwachtig maken.

Tegen Hijken bleken de marges weer eens klein. Uiteindelijk verscheen de
kleinst mogelijke winst op het schoolbord, een mooi gezicht omdat ook
DCH 2 met dezelfde cijfers won: 11-9. Toch was de overwinning verre van
‘regelmatig’ te noemen.

De middag begon in ieder geval overtuigend met winst van Egbert van
Hattem op Jaap Knipper. Tegen de aanbevelingen van zijn ploeggenoten
tijdens de voorbespreking in, werd het toch een puur klassieke partij.
Maar de zwartspeler kon met een handigheidje – waar anderen dachten dat
hij een blunder beging – zijn lange vleugel sneller in het spel brengen
dan zijn tegenstander. Die leek zijn achtergebleven schijf op 46
uiteindelijk goed in het spel te brengen, maar zonder gevaar was dat
allerminst. Zwart kreeg zonder al veel weerwerk de stand op het bord
waarop hij hoopte en die hij als gevaarlijk voor wit had getaxeerd. De
witspeler trapte meteen in het zetje waar het toch een beetje om draaide
en verloor kansloos.

Vervolgens scoorde Henry Offenga een schone remise, van exact 40 zetten,
tegen de sterke Henk Kalk die zich niet liet verleiden tot een
‘vingerzetje’ waar Henry nog wel even stilletjes op had gehoopt. De
tussenstand werd echter gelijkgetrokken door Bert Dollekamp die Fred
Elgersma klopte die steeds meer met zijn tijd worstelde. Lang lukte het
de zwartspeler om de witte centrumstand voldoende in bedwang te houden
en de achtergebleven schijf op 15 niet te zwaar tegen zich te laten
wegen. Toch werd dit gecombineerde stellingprobleem in de tijdnoodfase
zijn ondergang: 3-3.

Kees de Jong hield het hoofd koel in een defensieve middenspelpositie.
Door nauwkeurig en optimistisch – de toeschouwers maakten zich meer
zorgen dan hijzelf – te spelen oogde de slotstand zelfs gelijkwaardig.
Jan Willem Hoeve liet in zijn partij tegen Rob Knevel aanvankelijk fraai
aanvalsspel zien, maar deze sloeg, na een verkeerde afslag, niet goed
door. De witte schijven op de korte vleugel kwamen niet op tijd los.

Na deze plusremise wist Gerwin van der Meer toch nog een puntje binnen
te halen tegen Rik Smit. In een mooie hekstellingpartij trok zwart
uiteindelijk aan het langste eind die met een schijf meer een
macro-eindspel in ging. Na een kleine onnauwkeurigheid kon Gerwin de
witte dam gebruiken om de gevaarlijke zwarte schijf op 36 af te ruilen.

Vervolgens was het aan Joras Ferwerda om een ontsnappingsremise op het
bord te brengen. In een klassieke stand kreeg wit een beetje druk en
betrad het kerkhofveld. Joras trapte prompt in een pijnlijk eenvoudig
zetje van wit naar veld 6, ten koste van één schijf. Normaal gesproken
ruim voldoende voor winst, maar Joras bleef naar redding zoeken. Met een
verrassende tegencombinatie – waarbij hij zijn tegenstander een tweede
dam gaf – glipte zwart naar remise.

Nee, de toeschouwers hadden geen gemakkelijke middag, maar vooralsnog
liep alles wonderwel af. Niek Kuijvenhoven kreeg in het late middenspel
goed vat op tegenstander Harry de Groot en haalde de punten vervolgens
resoluut binnen en bracht DCH zowaar op een voorsprong: 9-7.

Maar de overwinning leek nog ver weg. Jan Hendrik Kok stond net als twee
weken op het verre randveld, met wit op 15. Meervoudig NK-finalist Jacob
Okken bracht hem zwaar in de verdediging. Maar Jan Hendrik had goed
gezien dat zijn witte schijf op veld 30 beter stond dan op veld 25,
zoals twee weken terug tegen Paul Everloo. Deze kon desgewenst nog
richting centrum of geofferd worden voor een doorbraak. In de partij
plaatste Okken een giftig offertje, maar Jan Hendrik hoefde niet lang na
te denken. De meerslagregel redde hem fraai: 10-8.

Eén wedstrijdpunt was in ieder geval al binnen, maar dat het er twee
zouden worden had niemand meer echt gedacht. Ruurd Wuestman speelde
aanvankelijk positioneel sterk tegen Berend Plijter. De zwarte aanval
leek het helemaal te gaan maken, maar de stand was erg combinatierijk.
‘Op een gegeven moment ging het me duizelen,’ zei Ruurd na afloop. Hij
overzag een slagmogelijkheid en de aanvalsstand veranderde in een ruïne.
Plijter deed vervolgens lange tijd alles goed. Met de moed der wanhoop
speelde zwart door en werd op het allerlaatst alsnog beloond door een
black-out van de witspeler die zijn drie witte schijven eigenhandig
blokkeerde en niet meer over de tric-trac kon krijgen. DCH haalde twee
wedstrijdpunten binnen en mag brutaal gaan denken aan een plek in het
linkerrijtje.

In de hoofdklasse A zijn de krachtsverschillen soms erg klein. Net als
twee weken terug tegen het Noorden deed het eerste team zichzelf met een
wedstrijdpunt te kort. Werd het in Groningen tegen Het Noorden 10-10, in
Harderwijk gingen de spelers uit Nijverdal met de kleinst mogelijke
winst terug naar huis: 9-11.

De eerste uitslag op het witte bord was meteen al een nul. Ruurd
Wuestman verloor van de sterke Rienk van Marle na een niet zo fijne
middag achter het bord. Was het idee om met wit naar veld 6 te ruilen
nog wel goed, de combinatie met de ruil naar 29 was dat niet. De
zwartspeler wist zich goed raad met deze twee aanknopingspunten in de
witte stelling en dreigde die te wurgen. Ruurd verdedigde zich zeer
creatief door een schijnoffer te plaatsen dat op het eerst gezicht
absoluut niet door de beugel leek te kunnen. De zwartspeler weerstond de
verleiding echter om meteen een dam te nemen en speelde gewoon
ijzersterk strategisch verder. De doorbraak door wits lange vleugel ging
zo snel dat het tot een serieuze tegenaanval niet meer kwam.

De tweede score was ook een lichte tegenvaller voor het team. Niek
Kuijvenhoven slaagde erin om tot een mooie centrumaanval te komen en
combineerde die met een sterke bezetting van het kerkhofveld. De ervaren
Herman Damman stopte echter op tijd met ruilen en zocht actieve tegenkansen aan de bordranden. Dat lukte zo goed dat de remise al snel
binnen was.

Egbert van Hattem haalde met overzichtelijk centrumspel de twee punten
binnen tegen John Drees die positoneel gezond spel liet zien maar toch
te passief speelde. Daarna ging de wedstrijd lange tijd gelijk op. Joras
Ferwerda en Ronny Koop speelden een gelijkwaardige remise, en ook Jan
Willem Hoeve haalde een punt binnen tegen Marinus Morsink. De witspeler
uit Nijverdal is een geboren aanvalsspeler en wist langzaam maar zeker
tot een flankcentrumaanval te komen die er goed uitzag. Jan Willem
verdedigde zich echter overtuigend en had een fraaie truuk in petto voor
de witspeler. In een grappige slagkeus-stand maakte hij goed gebruik van
zetdwang en de meerslagregel, waarna wit eieren voor zijn geld moest
kiezen.

Daarna kwamen de Harderwijkers op achterstand. Kees de Jong vond
wereldtopper Artem Ivanov tegenover zich. Die liet zich bovendien van
zijn beste kant zien. Eerst toonde Ivanov aan dat de witte centrumstand,
hoe sterk die er ook uitzag, weldegelijk kwetsbaar was voor een halve
hekstelling. Met een fraaie zet die tegen alle intuïtie ingaat (9-14)
voerde de zwartspeler de druk verder op en dreigde tot een omknelling te
komen. Daar moest wit rekening mee houden en deed dat ook. Toen kwam de
tweede strategie – plan B of was het toch plan A? – uit de verf: zwart
won met een vernietigende aanval. Een leerzame partij om eens na te
spelen (zelfs door Bert Foppen).

Ook Henry Offenga en Michel Koop kwamen tot een gelijkwaardige remise.
Eerst leek wit het betere van het spel naar zich toe te trekken en de
zwartspeler bood dan ook remise aan. Henry ging toch voor de winst maar
was in het vervolg juist degene die zich nauwkeurig moest verdedigen.
Het witte overwicht bleek optisch bedrog, en zwart kwam gevaarlijk door.
Terwijl Koop alvast de vier volgende sterke zetten van zijn tegenstander
noteerde op zijn notatiebiljet, werd de vrede getekend toen deze
inderdaad door Henry op het bord werden gebracht.

Toch leek het allemaal nog goed te komen. Gerwin van der Meer ging er
vol voor in zijn partij tegen Harrie Hoonhorst, gedurfd aanvallend en de
spanningen opzoekend. Zwart brak de aanvallen af en dreigde zelfs tot
een korte vleugel opsluiting te komen. Maar Gerwin had scherp gezien dat
zijn sterke centrum zich daarvoor zou behoeden. Toen zwart nog een keer
terugmoest was het teveel van het goede. Wit maakte korte metten en won.

Fred Elgersma speelde een uitstekende partij tegen de sterke Bill Neven.
Al vanaf het begin pakte de zwartspeler het centrum en gaf zijn controle
niet meer weg. Neven verdedigde zich nauwkeurig, kwam nooit echt in
gevaar en sleepte een overtuigende remise uit het vuur.

Toen kwam het lot te liggen bij de allesbeslissende partij tussen Jan
Hendrik Kok en Paul Everloo. Via een omweg kwam Jan Hendrik met wit tot
een gedurfde Kellerachtige aanval. Die leek lange tijd heel goed, maar
de zwartspeler werkte aan een eigen plan. Hij wist op zijn korte vleugel
‘contact’ te maken met de verre randschijf op 36 en nestelde zich
comfortabel op veld 27. Daarna sloeg het stellingbeeld helemaal om. Het
was zwart die met een klein offer het centrum overpakte, en nu was het
wit die zich zwaar moest verdedigen. Dat leek lange tijd goed te lukken.
Ook de collega teamgenoten hadden lange tijd alle vertrouwen in de witte
tegenkansen, maar Paul Everloo verraste met een paar sterke manoeuvres.
Wit bleek helemaal niet te kunnen ruilen richting dam maar moest zwaar
offeren. Hij wist nog wel de middellijn te bezetten maar de zwarte
overmacht was te groot. Met een fraai slot serveerde hij de partij en de
teamwedstrijd uit: 9-11.

Afgelopen zaterdag stond er voor het eerste team van DCH een uitwedstrijd in en tegen Groningen in het programma. Het Noorden is een club met veel sterke spelers op de lijst dus was het een wedstrijd waar met enige spanning naar werd uitgekeken. Het tiental dat uiteindelijk tegenover de Harderwijkers zat, was echter een stuk minder sterk dus er lagen absoluut kansen.

De eerste overwinning was voor Niek Kuijvenhoven die het te ambitieuze spel van zijn jeugdige tegenstander Tamar Visser vakkundig afstrafte. Helaas werd de voorsprong vrij snel teniet gedaan doordat Ruurd Wuestman zich positioneel liet overklassen door Martijn de Jong. Daarna moest Gerwin van der Meer het onderspit delven tegen de sterke Rene Wypkema die Gerwin combinatief wist te verrassen. Op de overige borden waren de standen echter zodanig dat de Harderwijkers goede hoop hadden op een overwinning.

Jaap van der Werfhorst hield keurig stand tegen Jan van Meggelen en bereikte een puntendeling. Joras Ferwerda leek op een positionele overwining af te stevenen tegen Owen Donkers maar zag een combinatie over het hoofd waarmee zijn tegenstander kon ontsnappen. Kees de Jong stond onder druk tegen Gedion van Eiken en moest zelfs een schijf prijsgeven maar wist toch de remisehaven te bereiken.

Fred Elgersma speelde een prima partij tegen Bert de Jong en had de winst voor het grijpen maar speelde net niet secuur genoeg en zag de partij in remise eindigen. Jan Henrik Kok speelde tegen invaller Yneke Goerres en zag zich voor de lastige taak om een forse ratingvoorsprong in winst om te zetten. Zijn tegenspeelster hield moedig stand en ook Jan Hendrik had niet zijn dag en liet een eindspelwinst aan zich voorbij gaan.

Met deze uitslag liep de spanning op want ook Gert Jan Hoeve had een positioneel fraaie stand in rook zien opgaan door een fraai offer van zijn tegenstander Floris van Tol. Een nederlaag voor de Harderwijkers dreigde maar Jan Willem Hoeve hield zijn hoofd koel en hield het voordeel dat hij had opgebouwd tegen Jakob Pronk stevig vast en won zijn partij.

Met deze uitslag kwam de eindstand op 10-10 en werd de lange thuisreis aanvaard met gemengde gevoelens. Waar vooraf getekend zou worden voor 1 punt was het idee toch wel dat er hier meer eer te behalen was geweest. Over twee weken staat er een thuiswedstrijd tegen Nijverdal op het programma waar Harderwijk kunnen proberen meer rendement te halen uit de energie die in de partijen wordt gestopt.

Donderdagavond 24 oktober moest het tweede zestal binnen twee weken het
opnemen tegen DES uit Lunteren. Waar de eerste ronde op vrijdag 11 oktober
nog kansloos met 8-4 voor de Harderwijkers verloren ging liet het zestal van
DCH dit team met 5-7 ontsnappen.
Jakob de Vries leek tegen Coen Bommel als kopman van DES2 lange tijd goed
stand houden, hij liet echter uiteindelijk volledig onnodig een schijf
afsnoepen en moest vanwege dit overmacht capituleren. Eibert Smit bracht de
stand in evenwicht door gedecideerd Jan Cysouw in de verdediging te dwingen,
zijn positioneel overmacht wist Eibert vervolgens zorgvuldig te verzilveren.
Bert Verloop leek de thuisploeg aan een verdiende voorsprong te helpen toen
hij tegen Jan Heij de damlijn wist te bereiken. Helaas voor Bert en zijn
teamgenoten wist hij het eindspel net niet voldoende naar een overwinning te
berekenen waardoor de partij onbeslist bleef.
Tegen Gerrit Stunnenberg streed Bert Foppen op het eerste bord een gelijk
opgaande strijd waarbij geen van beiden aanspraak op meer dan een punt
mochten maken. De uiteindelijke remise was de enige juiste uitslag.
Als invaller mocht Wouter van de Berg het opnemen tegen de enige dame in
deze damarena. Annemieke Stunnenberg kon het Wouter eigenlijk nooit heel erg
moeilijk maken, toen Wouter iets teveel hooi op zijn vork leek te nemen om
voordeel te forceren keek hij vanuit het niets ineens tegen een kansloze
stand aan waardoor hij zich alsnog gewonnen moest geven.
Namens DCH was alle hoop gevestigd op ‘good old’ Bennie Dijkgraag die tegen
Jaap Heij een schijf voorsprong had weten te behalen. Ook Bennie maakte het
uiteindelijk zichzelf te moeilijk en liet zijn opponent met een puntendeling
ontsnappen waardoor de gasten opgelucht met de winst huiswaarts mochten
keren.

Zaterdag 5 oktober 2019 is het dan toch eindelijk ook de landelijke
competitie weer van start gegaan. Voor DCH2 een spannend jaar waar met een schuin oog naar boven wordt gekeken. De eerste wedstrijd tegen TDT Salland, als één van de favorieten in de tweede klasse B, werd gelijk positief met een 11-9 overwinning afgesloten.

Zonder uitzondering werd op alle tien de borden goed strijd geleverd hetgeen resulteerde in zeven onbesliste krachtmetingen. Nadat Jakob de Vries een winstkansje gemist leek te hebben en genoegen moest nemen met remise bracht Wout Mensink de Harderwijkers aan de leiding door langzaam, gedecideerd en zeer zorgvuldig zijn tegenstander de hoeken in sturen zodat hij via het centrum door kon breken.

Daarna bereikten achtereenvolgens ook Jan van de Pol en Wouter van de Berg in gelijkopgaande partijen een puntendeling. Hetzelfde leek te gaan gelden voor Jan Pluim die zijn directe tegenstander prima weerstand bood. Door één moment van damblindheid maakte de Harderwijker echter een mega blunder waardoor de thuisploeg met 5-5 langszij wist te komen.

Auke Steensma, Ton Eekelschot, Bert Foppen en Eibert Smit probeerden met de nodige risico’s, maar altijd met een puntje binnen handbereik, hun team weer aan de voorsprong te helpen. Omdat alle vier de partijen onbeslist bleven waren met een 9-9 tussenstand alle ogen gericht op Jaap van de Werfhorst die halverwege de partij niet heel erg sterk uit zijn opening leek te komen. Bij Jaap is het echter nooit wat het lijkt, in een erg dun eindspelletje wist Jaap op de tempozet nauwkeurig alsnog aan het langste eind te trekken waarmee DCH met een verdiende 9-11 overwinning huiswaarts keerde.

Afgelopen donderdag trokken 17 clubleden van damclub Harderwijk naar
Wapenveld waar zij het vriendschappelijk mochten gaan opnemen tegen
evenzoveel plaatselijke deelnemers. De uiteindelijke 22-12 overwinning voor
de Harderwijkers was mooi meegenomen maar zeker niet de grootste
doelstelling. In Nunspeet had ONASV een jarenlange traditie met de
damvrienden uit Wapenveld, zij begonnen het nieuwe damseizoen met een
oefenwedstrijd. Aangezien ONASV al weer enkele jaren geleden helaas moest
worden opgeheven en nog steeds enkele trouwe leden onder de vlag van DCH
hun partijtjes blijven spelen is dit seizoen in overleg met Gerwin van der
Meer deze traditie nieuw leven ingeblazen. Een mooi initiatief welke volgend
seizoen zeker een vervolg moet gaan krijgen.

Voor de Gelderse Hoofdklasse moest het eerste achttal van DCH het in Hengelo
opnemen tegen eveneens DCH.

De Harderwijkers moesten het de eerste ronde doen zonder vier basiskrachten
maar hadden met vier goede krachten een prima achttal achter de borden weten
te krijgen.

Tegen het net gepromoveerde achttal uit Hengelo waren de verwachtingen op
een positief resultaat dan ook hoog gespannen.

Al vroeg in de avond liepen de Harderwijkers tegen een teleurstelling aan
omdat Jaap van de Werfhorst een ruiltje naar voren maakte maakte en vergat
even een zetcontrole uit te voeren. Na een eenvoudige twee om drie en nog
een extra schijfverlies kon Jaap snel capituleren. Bert Foppen had een
evenwichtige partij waarbij hij naar dam combineerde maar vergat naar het
vervolg te kijken. Zijn tegenstander had dit wel gedaan, maar wist het
vervolg net niet winnend af te sluiten zodat Bert met remise meer dan
tevreden mocht zijn.

De tegenstander van Wout Mensink was niet van plan er een spannende partij
van te maken, Wout kon ook geen voordeel afdwingen en speelde een degelijke
remisepartij. Op het eerste bord zette Niek volop de aanval in en dwong zijn
tegenstander onder ernstige druk op de knieën zodat Niek met zijn winst de
stand weer in evenwicht kon brengen.

Onmiddellijk daarna moesten de Harderwijkers de volgende teleurstelling
slikken omdat Kees de Jong tegen een passieve tegenstander teveel risico
nam. Geheel onverwacht leed Kees zij eerste nederlaag van dit prille seizoen
en kwam de thuisploeg opnieuw op voorsprong. Maar gelukkig kan DCH dan
altijd nog weer terugvallen op “good old” René Schaafsma, langzaam maar
zeker wist René zijn tegenstander zijn wil op e leggen en bereikte de
damlijn waarna hij zorgvuldig met zijn verdiende overwinning opnieuw de
stand in evenwicht bracht.

Vervolgens had Gerwin van der Meer het fortuin aan zijn zijde door vanuit
een bijna kansloze positie alsnog een remisevariant te vinden. Omdat Fred
Elgersma daarna verzuimde zijn groot positioneel voordeel in winst om te
zetten was het uiteindelijke 8-8 gelijkspel het meest haalbare waarbij,
hoewel enigszins teleurstellend, de Harderwijkers tevreden mee moesten zijn.