afreizen werd de wedstrijd tegen DC Heerenveen probleemloos gewonnen. Al
snel kwam Ons Eerste op een ruime voorsprong nadat de wedstrijd tussen
Ruurd Wuestman en Sipke Doller vreedzaam in remise was geëindigd.
Gert-Jan Hoeve koos de aanval in zijn partij tegen Wim van der Molen.
Analysator Jan Hendrik Kok gaf aan dat de Friese zwartspeler op een
drietal momenten erg passief speelde: op zet 24 (20-25) gaf hij Gert-Jan
een aanval via 24 in handen. De 28e zet (9-14) had hoe dan ook door
11-17 vervangen moeten worden om tot actief tegenspel te komen. Wit
profiteerde optimaal door fraai 28-23 te spelen en daarna het centrum
des te steviger weer terug in handen te nemen. Dat was goed gezien! Na
35 6-11? bood de zwarte stand een dramatische aanblik, en kon de
witspeler zijn sterke spel voortijdig tot winst voeren.
Op bord 7 had Jan Hendrik Kok de witte stelling rond de twintigste zet
goed in de greep gekregen tegen Aize Plantinga. Wit ruilde te passief op
de vers in bezit genomen halve hekstelling. Geen verstandige beslissing:
zwart kon zijn pijlen naar hartenlust richten op de solitaire witte
schijf op 29 en die te omsingelen. De zwartspeler wist goed wat hij
wilde en speelde met beleid: eerst ontwikkelen en een paar verzwakkende
zetten afdwingen. Daarna ging hij pas naar veld 25 om de druk op te
voeren. Jan Hendrik vond de prachtige zet: 33.18-22 waarna hij de vijf
schijven op de korte vleugel van wit met vier schijven in bedwang hield.
De witte stand werd steeds verder in het nauw gedreven. In de partij
kwam wit er niet echt meer aan te pas. Jan Hendrik bleek in de partij
wel een paar goede (schijn-)offervarianten voor wit te hebben gezien,
maar ook dan was het positionele voordeel altijd aan de kant van zwart
gebleven. Een mooie technische overwinning: 1-5!
Hoewel hij niet tot winst kwam, speelde Auke Steensma weer een sterke
wedstrijd. Tegenstander Johnny Modderman werd stevig naar de randen
gedwongen. Toch sloeg het voordeel net niet door: zwart offerde zich ten
koste van twee schijven naar dam, en de witte stukken stonden te
kwetsbaar voor winst. Waarschijnlijk had wit rond de 40e zet eerder de
schijf op 45 actief moeten maken voor de volle winst.
Fred Elgersma leverde een belangrijke bijdrage aan de eindoverwinning
door Jan Teake Dekker op remise te houden. De Friese witspeler ging er
vol voor en liet zich opsluiten op zijn korte vleugel. Fred deed de
opsluiting teniet. Hij had gezien dat bij passief spel wit de controle
op de andere bordrand zou kunnen overnemen en veel combinaties tegen hem
zouden dreigen. Na de uitruil op de 27e zet bleef het spannend. Wit leek
actief aanvalsspel te krijgen tegen de zwarte korte vleugel, maar Fred
wist met een paar effectieve ruilen de angel uit de witte stelling te
halen, met een prima remise als resultaat.
René Schaafsma kwam ondanks een grootscheepse aanval niet tot winst
tegen Martin Boersbroek. De witte aanval was dreigend geworden nadat ook
in deze partij de Fries zijn op het oog solide halve hekstelling niet
durfde te handhaven. De witspeler zag goed dat hij niet te snel kon
profiteren (na 40.29-23 haalt zwart verrassend dam) en bouwde gestaag
verder. In de partij liep de witte aanval echter spaak op actieve
randschijven van zwart en was het juist wit die moest offeren om door te
breken. Waarschijnlijk had wit eerder door moeten stoten in het centrum.
Jan Hendrik beveelt daarvoor 46. 28-23 als goede timing aan.
Zo bleef het in Heerenveen nog lang spannend, maar daar maakte Henry
Offenga een einde aan door Martin Zijlstra te verslaan. De zwartspeler
ontwikkelde zijn lange vleugel mooi en kreeg bovendien zomaar de
gelegenheid van wit om aanvallend sterk naar het aanvalsveld 27 te
ruilen. Wit had veel beter kunnen streven naar klassiek. Zwart rondde de
aanval voorbeeldig af.
Voor de kers op de taart zorgde Kees de Jong door de sterke Tjipke
Smedinga te verslaan. Lang leek de partij voor wit gladjes te verlopen,
maar net voor de 30e zet nam zwart het initiatief plotseling over: wit
liep zich enigszins stuk op de verdedigend stukken van zwart. Kees
toonde bovendien aan dat de lange vleugel van wit kwetsbaar bleek te
zijn. Superhandig maakte zwart gebruik van een twee-om-twee ruil terug
waarna wit in grote moeilijkheden verkeerde. Zwart speelde nauwkeurig en
dwong doorbraak en winst af.
Jan Willem Hoeve en Oscar Veltman speelden aanvankelijk een
overzichtelijke partij die in het late middenspel toch nog tot leven
kwam. Na een intermezzo – waarbij zwart in het centrum doorstootte – was
het zwart die de meest flexibele stand had. Hij beschikte over formaties
èn controle over het belangrijke veld 24. Zwart profiteerde niet
optimaal en de witspeler verdedigde scherp: 1-1.
Ton Eekelschot en Sjoerd Koopman speelden een spannende en
gelijkopgaande partij waarbij wit zich terecht niet liet afschrikken
door de zwarte hekstelling. Hij bleef handig en sterk op het centrum
bleef. Na een grootscheepse afruil bleek de zwartspeler echter toch een
belangrijke voorsprong in ontwikkeling te hebben. Het was oppassen
geblazen voor de witspeler, maar Ton reageerde op de 44e zet te passief.
42-37 was aangewezen om de dreigende aanval van zwart beter te kunnen
controleren. De zwarte aanval nam vervolgens steeds dreigender vormen
aan, al toonde Jan Hendrik nog aan dat wit nog na de 50e zet de remise
veilig had kunnen stellen. In de partij haalde zwart handig de angel uit
het spel met een tijdelijk offertje en controle van de lange lijn, en
bepaalde de einduitslag daarmee op 7-13. Een verdiende en belangrijke
overwinning voor DCH 1.