Na de goede overwinning tegen Nijverdal speelde Ons Eerste de tweede wedstrijd, samen met het tweede in het Dorpshuis te Hierden. De speelzaal was ruim opgezet en de ventilatie was goed voor elkaar. Alle ingrediënten voor een mooie dammiddag.
De wedstrijd begon met een 2-0 voorsprong omdat een speler van Hoogeveen verstek had laten gaan. Gerwin van der Meer stond daardoor aan de kant, maar wel met twee punten op zak. Maar net na het eerste speeluur was al duidelijk dat de voorsprong niet van lange duur zou zijn. De conclusie dat Egbert van Hattem even zat te slapen, was terecht. Hij liep in een flankpartij-stand wel erg simpel tegen schijfverlies op. Tegenstander Roland Kreeft gaf de zwartspeler in het vervolg geen enkele kans op herstel en won overtuigend.
Ook Jan Willem Hoeve moest eraan geloven. Hij moest toezien hoe de sterke Michel Stempher met knap getimede manoeuvres tot een verwoestende aanval kwam. Niet minder fraai was de overwinning van Zainal Palmans op Auke Steensma. De witspeler trok volop in de aanval maar de omtrekkende bewegingen van zwart boezemden hem flink angst in. De voorpost werd verlegd van 23 naar 22 en fungeerde als een dankbaar aanknopingspunt voor de zwartspeler. Een drankje kon Steensma niet kwijt aan de zwartspeler maar die ging er wel met de twee punten vandoor.
Na zoveel tegenslagen kwam de verrassende overwinning van Jan Hendrik Kok op Rick Hakvoort als geroepen. De sterke en behendige witspeler was niet erg tevreden over de in zijn ogen geringe kansen die hij wist te creëren. De zwartspeler had zijn zaken goed voor elkaar, zowel tactisch en strategisch. Er ontstond een flankstand waarin zwart met een goed getimede achterloop aantoonde dat hij degene was met het initiatief. Wit zocht de oplossing in een afwikkeling met veel slagkeuzes die door de zwartspeler echter knap onder controle waren gehouden. Hij boekte een fraaie overwinning waarbij zijn dam een grote groep witte schijven onder bedwang hield.
Heel spannend was het gevecht dat de topspelers Martijn Vissers en Niek Kuijvenhoven uitvochten. De witspeler kwam dreigend opzetten, maar Niek maakte handig gebruik van een combinatie met een plakker waarmee hij de remise veilig kon stellen.
Veel kansen kregen de Harderwijkers niet meer. Joras Ferwerda neutraliseerde de aanvalsdrift van Maarten Wichgers weliswaar maar kwam onder druk in een omsingeling waarbij zijn alleenstaande witte schijf op 29 bovendien een mooi aanknopingspunt bood aan zwart. Toch bleef wit compact en flexibel zijn stand opbouwen en werd de remise knap veiliggesteld.
Ook Ruurd Wuestman kwam goed weg. Hij liep door een soort tempodwang in een Roozenburgstelling – mooi afgedwongen door tegenstander Klaas Hendrik Leijenaar – tegen schijfverlies op. In het vervolg leek zwart de witspeler totaal onder de voet te lopen en stormde met een heleboel schijven richting dam. Maar de witspeler had ook twee kansrijke promotieschijven. In het afspel verslikte de zwartspeler zich combinatief en Ruurd wist op miraculeuze wijze de ene na de andere zwarte schijf op te rapen.
Fred Elgersma speelde remise tegen de talentvolle jeugdspeler Wouter Sosef. Wit speelde zich onder de dreigende druk uit, maar moest toch toezien hoe zwart een op het oog kansrijke centrumaanval plaatste. Wit hield het hoofd koel en dwong de zwartspeler met een goede volgorde van zetten tot de terugtocht. Ook na de vereenvoudiging leek het initiatief aan zwart, maar dat was meer schijn dan werkelijkheid, met een gelijkwaardige remise als resultaat.
Zeker niet gelijkwaardig was de remise die Kees de Jong uit het vuur moest slepen tegen de jeugdige Nicole de Vries die met wit een prettig ogende aanval speelde. Met zwart leek Kees erin te slagen het witte centrumblok te omklemmen. De witspeelster toonde echter knap aan dat daarvan geen sprake was. De zwarte zetmogelijkheden raakten op en bovendien bevrijdde wit zich, met levensgroot voordeel. Met een paar zware offers en handige dreigingen kon zwart nog net de remise veiligstellen.
