DamClubHarderwijk

De reis naar Nijverdal kende al de nodige aanloopproblemen, maar het kon de zware nederlaag (13-7) niet helemaal verklaren.De auto van Egbert van Hattem weigerde in Zutphen dienst, hetgeen tot veel telefoon- en app-verkeer leidde. Het probleemoplossend vermogen van het team bleek toen nog prima in orde. Via station Apeldoorn werd Egbert opgepikt door Jan Willem Hoeve, en konden zij samen met René Schaafsma met een slechts een paar minuten achterstand op de klok aan hun partij beginnen.

Optimaal was de voorbereiding allesbehalve, en er zat duidelijk wat stress bij sommige spelers. Al in het eerste speeluur verslikte Joras Ferwerda zich in een eenvoudige damcombinatie tegen Jan Boender. Wat een ‘kansbord’ had moeten zijn, werd zo een vroege nederlaag. Boender maakte de partij goed af en kwam met zijn dam in actie toen de tijd daar rijp voor was.

Die klap kwam hard aan, en het werd nog erger toen ook Auke Steensma een van zijn weinige missers maakte. In een door beide spelers mooi
opgezette partij timede Michel Koop een goede aanval door het centrum.
Maar ook Auke had met wit goede aanknopingspunten om de voorpost van zwart op den duur te kunnen omklemmen. Tot een boeiend gevecht kwam het echter niet, want Auke zag een meerslag over het hoofd wat tot een niet moeilijke maar wel dodelijke dam leidde.

Harderwijk kon weinig terugdoen. Toch was er nog even hoop op een goed resultaat toen Egbert van Hattem won van Herman Damman. Die had op de 23e zet sterk voor een centrumaanval kunnen kiezen (32-27) toen zwart veel te vroeg tot actie overging op de voorpost van wit. Na de ruil in de partij bleef zwart licht drukspel behouden. Hij bleef azen op een mogelijke actie door het centrum. Wit had deze switch niet zien aankomen en schrok van alle dreigingen die hem ineens boven het hoofd hingen. De reactie 47-41 was in ieder geval niet goed, en verrassend snel kon de zwartspeler de witte stand onder de voet lopen.

Gelukkig wist Ruurd Wuestman in zijn partij tegen Paul Olde Hanhof de
remisegrenzen voldoende te bewaken. De dammer uit Deventer maakt dit jaar zijn debuut bij Nijverdal en lijkt een goede aanwinst voor het
team. Hij speelde met wit een gezonde aanvalspartij. Ruurd speelde in
het vroege middenspel constructief tegen maar haakte ineens af met de
ruil van de witte voorpost: 13-19. De nieuwe voorpost van wit stond er
goed op en bovendien was de stand van zwart in tweeën gesplitst. Een
gevaarlijke doorbraak dreigde, maar zwart was in de tegenaanval aan de
andere bordhelft toch op tijd.

Maar meer meevallers waren er voor Ons Eerste niet te noteren in het
speellocaal van PV Vitesse. De hoop was gevestigd op Jan Hendrik Kok. De partij tegen routinier Ab Steenbergen ging heel lang gelijk op, waarbij
Jan Hendrik met zwart optisch beter leek te staan. De vlam sloeg in de
pan toen wit na het scherpe 40.2429 reageerde met 28-22. In een
onoverzichtelijke stand zocht wit bovendien met 30-24 de aanval. Het
leverde een ingecalculeerde schijf verlies op, maar wit had compensatie
met een sterke schijf helemaal op veld 18. Dit bleek wonder boven wonder – en tot wanhoop van Jan Hendrik en de Harderwijkse toeschouwers – genoeg voor remise.

Die tegenvaller kwam DCH niet meer te boven. Tussen Bill Neven en Jan Willem Hoeve ontspon zich een spannend gevecht (met zwart op 45 en wit op 15 en 25). Zwart ruilde zich aanvankelijk goed vrij uit de omknelling van wit, die echter wel initiatief bleef houden op het centrum. In de pogingen de witte stortvloed in te dammen vergiste zwart zich ernstig met 42.16-21. Wit kon zo toch nog via het centrum naar dam wandelen. De tegenactie 13-19 was tegen beter weten in.

Rienk van Marle haalde met wit zijn favoriete bestrijdingswijze van de
Molimard-uitval weer van stal. Twee jaar geleden was hij er tegen Egbert
van Hattem ook al succesvol mee geweest. Ook nu bleek het volbouwen van de lange vleugel en een goed getimede uitval naar veld 22 voor de
zwartspeler teveel problemen op te roepen. Wit ontwikkelde zijn lange
vleugel razendsnel en isoleerde de zwarte kerkhofschijf en passant.
Zwart speelde met een tijdelijk offer creatief tegen. Maar al snel
dienden nieuwe problemen zich aan toen wit een sterk centrum en een
voorpost op 24 innam. Zwart kreeg geen kans om zijn schijven tijdig bij
te trekken en werd overtuigend verslagen.

In een boeiende flankpartij trok René Schaafsma in het late middenspel
met wit het voordeel naar zich toe tegen Ronny Koop. Wit zette goed
door, door eerst de druk op de lange vleugel van zwart te vergroten en
daarna door het centrum te komen. Onder druk vond zwart niet de correcte weg naar remise. Wit haalde echter op het verkeerde veld (2) dam, terwijl dam op 3 wel had gewonnen. In de partij ontsnapte zwart knap: 1-1.

In zijn partij tegen Marinus Morsink speelde Kees de Jong aanvankelijk
rustig waarbij zwart een randschijf op 25 kreeg. Maar omdat er gewonnen
moest worden zocht hij de complicaties op via veld 29. Zwart vond het
fraaie 22.4-10 en hield op zijn beurt de partij levendig. Kees speelde
echter een fantastisch middenspel en zijn aanval won zet na zet aan
kracht. Als wit tijdig 26-21 had gespeeld (op de 42e zet) had hij goede
winstkansen gehad, mede door gebruik te maken van tactische wendingen. Een zet later was die mogelijkheid verkeken en liep de partij na enkele schermutselingen remise.

Op bord 4 had Gerwin van der Meer zich in het middenspel op klaarlichte dag laten verrassen. Hij liep tegen een onweerlegbare één-om-twee aan en verloor een schijf. Wel bleef hij strijden en haalde in het eindspel de remise alsnog binnen. Eindstand: 13-7.

Zaterdag mocht het tweede team het in Heerenveen als koploper opnemen tegen
het achttal van Heerenveen 3. Met een kompleet team, vol vertrouwen en met
het nodige respect omdat zij al van titelfavoriet DUO uit Doetinchem hebben
weten te winnen trok DCH ten strijde.

Na een half uurtje kreeg dat vertrouwen echter al een flinke knauw omdat Jan
Pluim in een openingszetje liep, tegen twee schijven achterstand opliep en
uiteindelijk zich gewonnen moest geven.

Ondanks wat overwicht van Wout Mensink, Gerald van Ark en Bert Foppen kon
deze opgelopen achterstand niet eenvoudig in worden gelopen. Wout kreeg in
het eindspel met een listig offer te maken waardoor hij zich tevreden moest
stellen met remise. Gerald had een mooie aanvallende partij, maar bij het
dunner worden van de stand was ook voor hem geen zicht op meer dan de
puntendeling. Bert had tegen beter weten in al een remiseaanbod geweigerd,
maar moest hier uiteindelijk ook in berusten.

Het leed voor de Harderwijkers werd nog groter toen Jan v.d. Pol in het
middenspel geforceerd tegen schijfverlies opliep en na kranig weerstand zich
gewonnen moest geven. Met een 7-3 achterstand leken de kansen voor DCH op
een positief resultaat verkeken.

Nadat ook Ton Eekelschot een in het eindspel ‘een schot voor open doel’ met
een één om vier en een overmachteindspel had gemist was de zege met 8-4
buiten bereik geraakt.

Gelukkig heeft DCH dan altijd nog de beschikking over Eibert Smit en Wouter
v.d. Berg die wel de winst wisten te vinden en de eindstand met 8-8 nog wat
dragelijker konden te maken.

Eibert had een gelijkopgaande partij waarbij zijn tegenstander in het
eindspel niet de sterkste voortzetting koos waardoor hij met beiden twee
schijven zelfs de winst wist te behalen. Wouter kreeg in het middenspel te
maken met een zeer lastige hekstelling waarbij hij het initiatief bij zijn
tegenstander moest laten. Zoals echter wel vaker bij een nadelige hestelling
het geval is wist Wouter zich hieruit te bevrijden met een schijf winst en
bracht zijn overmacht eindspel tot een goed einde.

Zaterdag 4 November wacht opnieuw een krachtmeting met Heerenveen waarbij
hun tweede team naar Harderwijk komt. Ook nu wordt er weer een spannende
strijd verwacht waarbij de spaarzame kansen benut moeten worden om tot winst
te kunnen komen.

De eerste thuiswedstrijd van Ons Eerste leverde de nodige zweetdruppels op, maar het eindresultaat was prima: een zwaarbevochten punt tegen het
tweede team van Witte van Moort.

Al vroeg in de middag werd René Schaafsma slachtoffer van een schitterende combinatie zoals uitgevoerd door één van de prominente
spelers van Westerhaar: Edwin Twiest. In een opening waarin wit nauwkeurig moet spelen stonden op de twaalfde zet twee combinaties klaar
waar wit in kon trappen: 38-33? (schijfwinst voor zwart) had René onder controle, maar ook op 39-33? volgde een via een ‘slagje achterom’ vanaf
veld 26 dam op 1. In principe bekend, maar evengoed altijd weer verrassend. Met een schijf minder probeerde wit nog initiatief te
pakken, maar Edwin Twiest bleef handig spelen en haalde gedecideerd de eerste winst van de middag binnen.

Auke Steensma kwam met tegenstander Bertwin Letteboer kort na de veertigste zet remise overeen. De DCH-zwartspeler leek een
perspectiefrijke klassieke stand in handen te hebben, maar Auke zag geen mogelijkheden de spanningen te handhaven. De poging om van strategie te
switchen – spelen tegen de lastige binding van wit: 27 en 29 – strandde op een geslaagde 3-om-3 ruilactie. Wit pakte daarna goed door en
nestelde zich op 24, waarna er weinig eer meer te behalen viel voor zwart.

Ook Jan Hendrik Kok zag af van winstpogingen nadat tegenstander Gerwin Mollink hem met fris aanvalsspel tegemoet had getreden. Alternatieve
plannen (op de 23e zet: 16-21 om de voorpost van wit verder onder druk te zetten), leverden geen concrete voordelige varianten op. Na het
ruilen van de voorpost bleef wit met soepel centrumspel op gelijke hoogte.

Was er tot dan toe nog weinig positiefs te melden voor de Harderwijkers, dat werd met de verrassende winst van Ruurd Wuestman op de sterke Jan
Schippers in één klap goedgemaakt. De zwartspeler uit Westerhaar speelde aanvankelijk een gezonde flankaanval, waarna Ruurd besloot zo actief
mogelijk naar de rand te ruilen. De strategie speelde vooral zwart in de kaart, die in het centrum gevaarlijk op kwam zetten. Toch maakte Ruurd
het zijn tegenstander lastig om het voordeel vast te houden. Heel duidelijke plannen op winst dienden zich niet aan. In plaats daarvan
beging juist zwart een positionele blunder op de 44e zet. De counter van wit met de ijzersterke ruil 27-22 was niet meer te stoppen. Tussenstand:
4-4.

De gelijke stand bleef niet lang gehandhaafd omdat Fred Elgersma tegen een nederlaag aanliep tegen topspeler van weleer: Theo Leoné. In een
vermakelijke partij met wederzijds randspel – met veel tactische wendingen en moeilijk te doorgronden varianten – bleek de witspeler
uiteindelijk het meest bedreven. Fred kreeg steeds meer last van de witte sta-in-de-weg op 35, en zag de progressie op zijn lange vleugel
steeds verder verdampen. Leoné concentreerde zich op zijn eigen aanval aan de andere kant van het bord, en wist wel voortgang te boeken met
behulp van een paar stevige formaties. Hij brak door en boekte een knappe winst.

Op bord 10 hield Egbert van Hattem zich goed aan de opdracht. Hij haalde remise tegen de sterke Tomasz Miksa. In het klassiek koos Egbert met
zwart voor de opbouw 14-20 en 3-8, waarna hij echter treuzelde met op tijd 2025 te spelen. Dat leverde gedwongen spel op omdat wit sterk en
flexibel speelde op de lange vleugel. Na de ruilen kwam wit gevaarlijk opzetten in het centrum. Zwart speelde daarna goed naar de slotstand toe
die toch nog gelijkwaardig remise is.

Gerwin van der Meer haalde een benauwde remise tegen Jeffrey Steen. Jan Hendrik Kok [hierbij nogmaals bedankt voor de fraaie en nuttige
varianten weer, EvH] gaf aan dat Gerwin op de 18e zet ook 42-37 had kunnen spelen. Na het logische 12-18 kan dan 48-42. Hierna zijn zowel
1-7? als 14-19? verhinderd door eenzelfde combinatie als waarmee Edwin Twiest twee borden verder René Schaafsma al had verrast. In de partij
kwam wit in ernstige verlegenheid omdat zwart dreigde door zijn lange vleugel te breken. Wit timede de ruil 44-40 net niet slim, en kwam in
een verloren positie terecht. Op de 57e zet had de zwartspeler met eerst een offertje terug en daarna damhalen de zege kunnen veiligstellen. Maar
in de partij glipte de witspeler alsnog naar dam.

Hij kon daarna opgelucht naar de overige drie borden kijken waar twee remises en een winstpartij uit het vuur gesleept moesten worden voor een
gelijkspel. Dat leek aanvankelijk een onmogelijke opgave, maar toch ging het goed.

Eerst ontsnapte Henry Offenga wonderbaarlijk nadat hij een overweldigende flankcentrum-aanval over zich heen kreeg van René
Schippers. Henry verdedigde zich door een paar giftige doorbraakmogelijkheden in de stand te vlechten. Maar zeker op zet 41
(9-13) en zet 45 (10-14) had zwart zeer grote winstkansen kunnen afdwingen. In de partij vond wit de fraaie zet 42-38 waarna zwart niet
goed verder komt, en moest toezien dat wit naar remise kon ontsnappen.

Kees de Jong had een zware middag tegen Niek Kloppenburg. De zwarte stand kwam in de partij niet uit de verf. Toen het ergste achter de rug
leek, bouwde zwart verkeerd op met 37.8-13 en een zet later 12-18, waarna wit de partij fraai leek te beslissen met het offer van Dussaut.
Dat leverde inderdaad schijfwinst op, maar winst was nog allesbehalve vanzelfsprekend. Zwart stond te popelen om met een extra schijfoffer ook
richting dam te gaan. Kees bundelde al zijn krachten en speelde knap naar remise. Maar de stelling lijkt gerechtvaardigd dat wit de winst
ergens heeft laten liggen. Maar waar precies, dat blijft nog onduidelijk.

De eer was uiteindelijk aan Jan Willem Hoeve om het wedstrijdpunt binnen te halen. Hij haalde een fraaie overwinning binnen tegen Frank
Schippers. De zwartspeler kwam in een gevaarlijke hekstelling terecht omdat hij de mogelijkheid onbenut liet om zich te bevrijden (op zet 25:
16-21). Het leverde Jan Willem schijfwinst op. Zwart kwam in het vervolg nog op dam kwam en wit moest zeer nauwkeurig spelen. Jan Willem maakte
de partij onder het toeziend oog van zijn teamgenoten overtuigend uit door de dam te vangen en aan te tonen dat de overgebleven 2-om-2 stand
kansloos was voor zwart.

Het tweede team van DCH mocht het na een eenvoudige overwinning in de eerste
ronde in Hijken het nu voor de tweede ronde thuis gaan opnemen tegen Witte
van Moort 3 uit Westerhaar.

Vooraf niet ingeschat als één van de sterkere teams in de tweede klasse B
maar ook zeker niet een te onderschatten tegenstander.

Zonder vaste krachten Wout Mensink en Ton Ekelschot, maar met Jakob de Vries
en Jaap van de Werfhorst als sterke invallers trok DCH2 vol vertrouwen ten
strijde.

Na een klein uurtje dammen zorgde Eibert Smit met een fraaie combinatie naar
dam al snel zijn team op voorsprong. De voorsprong werd verdubbeld doordat
Bert Foppen zijn kranig weerstand biedende opponent geforceerd in het
eindspel een schijf afhandig maakte waarna Bert de zekere winst niet meer
uit handen gaf.

Wouter van den Berg vergrootte het leed voor de gasten door eenvoudige
kansen met beide handen aan te pakken. Eerst behaalde hij niet al te lastig
de laatste lijn om vervolgens met een één om vier met zijn dam vernietigend
toe te slaan. Jan van der Pol en zijn opponent hielden het overzichtelijk,
maakten geen fouten en deelden de punten.

Jaap van de Werfhorst zorgde voor de definitieve overwinning, na zijn
zorgvuldig opgebouwde voordeel kwam hij op schijfwinst en bracht de
tussenstand op 9-1.

In een sterke aanvallende partij leek ook Gerald van Ark met de volle buit
zijn steentje bij te dragen, in het eindspel koos hij echter niet voor de
beste voortzetting waarmee hij met remise genoegen moest nemen. Nadat ook
Jakob de Vries zijn voordelige stand in winst had weten om te zetten
bepaalde jan Pluim de eindstand op 14-2. Ondanks de twee dammen die Jan
moest toestaan bleek zijn overmacht aan schijven met één dam te groot, beide
dammen gingen zorgvuldig van het bord waarop zijn tegenstander zich gewonnen
moest geven.

Na deze twee ‘opwarmrondes’ zullen de Harderwijkers de komende ronden zeker
op meer tegenstand mogen rekenen zodat ze kunnen gaan proberen de huidige
koppositie in handen te houden.

De eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen begon in het Drentse Hijken, waar Ons Eerste het tweede team van deze gelauwerde vereniging goed in
bedwang wist te houden. Dit ondanks het feit dat de Harderwijkers met een aantal invallers af moesten reizen. Sterker nog: er werden veel
kansen gecreëerd. Sommige werden verzilverd en andere, zelfs nog op het laatst, om zeep geholpen. Resultaat van de eerste ronde: een 10-10
gelijkspel.

De eerste klap was in ieder geval goed raak. Henry Offenga speelde een strategisch goede klassieke partij tegen Jaap Knipper die eerst rustig
en later te passief speelde. Na de veertigste zet moest zwart alle zeilen bijzetten om een doorbraak over de lange vleugel te beteugelen.
Knipper vond uiteindelijk niet beter dan de weg naar de rand met 43.24-30. Wit zette een dodelijke omhelzing van het zwarte centrum in,
en haalde de winst overtuigend binnen.

Toen Jan Hendrik Kok tegen Rik Smit ook de winst binnenhaalde, leek de weg naar een overwinning helemaal mogelijk. Beide spelers gingen ervoor,
hetgeen resulteerde in een partij waarin zwart zijn korte vleugel liet opsluiten. Een belangrijk moment in de partij was rond de 22e zet.
Hoewel hij het misschien graag had gewild, mocht Rik het centrum niet meteen aanvullen met 18-23 (er zou een desastreuze combinatie zijn
gevolgd die met 34-30 begint), en zwart speelde terecht 9-14. Nu moest wit op zijn beurt op zijn tellen passen: na 34-30 mag hij niet naar 30
slaan, want dan komt zwart op dam.

Jan Hendrik dacht een half uur na en kwam tot de conclusie dat 34-30 toch de sterkste was, maar sloeg natuurlijk wel de goede kant op. (Het
alternatief 34-29 geeft ook zwart kansen.) In het vervolg bleken zijn berekeningen prima te kloppen. Een goed besteed half uur! (25.20-25
levert zwart een slechte stand op.) Dat was een belangrijke constatering, want nu kon juist wit sterk naar 25. De zwartspeler kon
zich niet meer bevrijden en verloor kansloos.

Het was jammer dat Bert Foppen zich niet bij de overwinnaars kon voegen. Hij had een prachtige aanvalsstand opgebouwd tegen Ben Dekens. Maar de
stand was verraderlijker dan je in eerste instantie zou denken. Rond de 41e zet kantelde de stand ineens. Wit liet toe dat zwart de stand kon
splitsen en vervolgens grote druk ontwikkelen tegen veld 27. Een andere afslag had wit grote winstkansen geboden. Wit verloor de partij zelfs.
Menig dammer zou er een slechte nachtrust aan over hebben gehouden. De Drenten maakten gelijk door de overwinning van Kor de Groot op Jaap
van de Werfhorst. Op zet 33 had zwart beter alert 13-19 kunnen spelen waarbij kleine combinaties en lastige varianten wit parten spelen. Een
overgang naar klassiek of omsingeling is daardoor lastig. In de partij nam wit het initiatief over. Jaap overcompenseerde door te snel ook in
de aanval te gaan. De voorpost op 27 ging verloren, en daarna de partij.

DCH kwam toch weer op voorsprong door de overwinning van Kees de Jong op Rob Knevel. Dat gebeurde in een spannende partij waarin zowel wit (veld
36) als zwart (veld 15) de randschijven mooi hadden opgelost. De standen schuurden symmetrisch langs elkaar heen, waarbij de goede verdediging
van de lange vleugel en een sterk centrum beslissend zouden zijn. Zwart speelde te snel de belangrijke verdedigingsschijf op 9 op, waarvan wit
fraai positioneel van profiteerde.

Op bord 7 slaagde Ruurd Wuestman er niet in om de aanvalsdrift van rijzende ster Daniël Boxum in bedwang te houden. De witte strategie
oogde erg wild, en Ruurd had kunnen profiteren door op zet 22 eerst achter te lopen met 14-19 en vervolgens 9-14 waarna wit opbouwproblemen
heeft (33-28 gaat dan niet vanwege dam). Ook in de partij (wit ging naar 23) behield zwart groot voordeel en dreigde de witte stand dodelijk te
omsingelen. Maar wit bevrijdde zich in twee stappen: eerst via 18 en daarna nog een keer via 23. Zwart moest zwaar verdedigen, maar de
Drentse jeugdspeler liet niet meer los en haalde de winst binnen.

De stand was weer gelijk, en bleef dat ook toen René Schaafsma moest toezien dat zijn tegenstander Harry de Groot nog juist voldoende
verdedigende resources had voor een gelijkspel. Daarvoor had de witspeler – die een fraaie flankcentrum-partij afleverde – in het late
middenspel tenminste één opgelegde winstkansen gemist (schijfwinst na 39.2318).

Auke Steensma bouwde aan een prachtige klassieke stand tegen Hans van der Laan, maar ging volgens de computer te snel naar 29. Werken aan
dubbele vleugelcontrole met 44.17-21 was kansrijk geweest voor de winst.

Zoals zo vaak in de sport komt de ploeg die vergeet te scoren vervolgens op achterstand. Maar dat gebeurde de Harderwijkers gelukkig niet. Wout
Mensink haalde knap een punt binnen tegen de sterke Alex Boxum. Aanvankelijk speelde Wout met zwart de halve hekstelling van wit gedegen
tegen, en stond zelfs iets beter. Toch kreeg wit kansen en zette een gevaarlijke ‘aanvalsomsingeling’ in. Maar toen de nood op het hoogst
was, speelde Wout fantastisch. Met een schijfoffer in het centrum probeerde hij tegenkansen te creëren tegen de lange vleugel van wit, en
hield zijn tegenstander aan de andere kant van het bord in bedwang. Wit restte niet beter dan de schijf weer in te leveren en moest in remise
berusten.

Ook het verdedigende werk van Jan Willem Hoeve tegen de Drense troef Jacob Okken was indrukwekkend. In het late middenspel toonde de
internationale meester uit Drenthe aan dat de zwarte schijf op 6 ernstig was achtergebleven. Wit kwam gevaarlijk opzetten en leek Jan Willem te
overmeesteren. Maar in de partij bleek het zwarte tegenoffensief aan de andere kant van het bord juist voldoende voor remise. Zo haalde Ons
Eerste toch nog een verdiend punt mee naar huis: 10-10.

In de eerste ronde van het nieuwe seizoen moest het achttal van DCH2 het
zaterdag met drie invallers opnemen tegen DTC4 in Hijken.

Ondanks de drie afwezige sterkhouders van het team bleken de overige acht
Harderwijkers niet onder de indruk van haar directe tegenstanders.

Op het achtste bord maakte Gwen Scholten als jongste clublid haar debuut als
eerste invaller met een mooie overwinning. Nadat zij kort na de opening door
een combinatie al twee schijven was voorgekomen haalde zij er na ruim twee
uur dammen met een drie om drie doorbraak de eerste twee belangrijke punten
voor haat teamgenoten binnen.

Met een ruime ervaring bij damclub Nunspeet en Hierden heeft Gerald van Ark
ook zijn debuut gemaakt bij DCH. Met een aanvallend goeie partij bracht hij
zijn directe tegenstander zodanig onder druk dat een foutje niet uit kon
blijven. Gerald combineerde naar dam en verdubbelde de tusenstand.

DTC deed wat terug doordat tweede invaller en nestor Wouter Foppen tegen een
verliespartij opliep, daarbij opgemerkt dat Wouter in het eindspel nog een
combinatie heeft gemist welke tenminste remise voor hem op zou leveren. Op
de eerste twee borden gaven vervolgens Jan Pluim en Jan van de Pol niets weg
en deelden de punten met DTC.

Bert Verloop deed als derde invaller wat van hem verwacht werd door op het
zevende bord overtuigend zijn partij te winnen en het leed voor de
thuisploeg te vergroten.

Eibert Smit en Wouter van den Berg speelde hun zorgvuldig opgebouwde
voordeel rustig uit met twee verdiende overwinningen waarmee de
Harderwijkers met een ruime 4-12 overwinning huiswaarts konden.

Deze laatste dag van de Europese jeugdkampioenschappen startte om 09:00 uur. De 25 deelnemers in de categorie meisjes tot 10 jaar hoefden nog negen partijen te spelen tot hun avontuur in Tallinn er zo goed als op zat. Zo goed als, want na het Blitztoernooi werd er nog gezamenlijk geluncht en ook stonden er nog een prijsuitreiking en een afsluitingsceremonie op het programma.

Deze kleine kanjers zijn de afgelopen dagen een hecht team geworden

Iets voor 09:00 uur bleek dat Gwen wat minder haast had hoeven maken om bij de wedstrijdzaal te komen, aangezien ze de eerste ronde een bye had. Twee punten voor het niets doen. Aan de ene kant fijn, aan de andere kant levert zo’n bye geen weerstandspunten op en dat zou in de eindstand nog wel een nadelig kunnen uitpakken. De tweede ronde mocht ze serieus haar best gaan doen. Ze lootte namelijk de Letlandse Anna Lebedinska, de nummer 3 van het EjK Rapid. Lebedinska was de betere van de twee en ook tegen Anna Radionova, van wie ze gisteren wel wist te winnen, liet ze twee punten liggen. Tegen Katrina Valtere liet Gwen zien dat ze wel degelijk kan dammen en ook voor Viviënne Meijer, die zij in de vijfde ronde trof, was Gwen wederom te sterk. De zesde partij speelde Gwen tegen de Oekraïense Myroslava Berdnyk en hier wist ze helaas geen punten te pakken. De daarop volgende partij werd Gwen tegen Polina Puumann uit Estland geloot en daar lukte het wel om de volle twee punten aan haar puntentotaal toe te voegen. Katarzyna Dobiala bleek een maatje te groot in ronde acht, maar Gwen wist haar laatste wedstrijd van het EjK van 2023, die zij speelde tegen Kalaje Estere uit Letland, naar zich toe te trekken. Met 10 punten uit 9 wedstrijden eindigde Gwen op plaats nummer 11 in het klassement.

De eindstand van het Blitztoernooi

Gwen heeft individueel geen prijzen gepakt op dit toernooi, maar aangezien de prestaties van de deelnemers van TeamNL tezamen goed waren voor een eerste plaats in het landenklassement, heeft Nederland als team een prachtige beker en een gouden medaille veroverd! TeamNL pakte maar liefst 525 punten en liet daarmee Team Letland met 496 punten en Team Oekraïne met 357 punten achter zich. Knap gedaan allen! Bij een overwinning voor je land hoort uiteraard het zingen van het volkslied. Er werd dan ook uit volle borst meegezongen met het Wilhelmus. Alle leden van het team mochten de beker en de medaille uitgebreid bewonderen en ook kregen ze de gelegenheid om met deze prachtige prijzen op de foto te gaan.

Alle strijders van het Nederlandse team met hun prijzen

Gwen heeft een prima prestatie geleverd door op elk toernooi op dit EjK meerdere partijen te winnen en keurig in het middengedeelte van de ranglijst te eindigen. Als prachtig aandenken mocht ze een officieel EYDC-diploma in ontvangst nemen. Ze damt nog relatief kort, maar hoe zal het gaan als Gwen zich na een jaar lang oefenen op de club, na een jaar lang toernooitjes spelen en na een volledig jaar meedraaien in het CMT-team van coach Ester van Muijen zich weet te plaatsen voor het EjK van 2024? Wie zal het zeggen…

Gwen met de teambeker, de teammedaille en haar diploma

Ter afsluiting van deze heel bijzondere ervaring mochten de kinderen tot laat in de avond spelletjes doen, buitenspelen en zich langzaamaan gaan voorbereiden op hun terugreis. Morgen zal TeamNL terugkeren naar Nederland, waar het normale leven weer zal beginnen. Gwen heeft bij thuiskomst nog een week vakantie van school. Ze heeft dus de tijd om weer een beetje in het gebruikelijke ritme te komen. Ook zal er de komende periode weer veel geoefend gaan worden, want over iets meer dan twee maanden wordt onze kleine welp in het Duitse Prora verwacht om het WjK te spelen.

Voor de welpenmeisjes was het vandaag een lange dag waarin een compleet toernooi werd afgerond. Er werden negen ronden gespeeld en er werd geloot volgens het Zwitsere systeem. Elke speelster begon met 15 minuten op de klok en kreeg per zet 5 seconden additionele tijd. Met 25 deelnemende welpenmeiden aan dit EjK Rapid van 2023 is de opkomst vele malen groter dan bij het Classic toernooi waar slechts 14 meisjes streden om de Europese titel. Er volgde vroeg in de ochtend nog wel even een update van het toernooischema, maar het waren enkel de tijdstippen waarop de verschillende wedstrijden zouden aanvangen die waren veranderd. Er gelukkig geen schokkende wijzigingen doorgevoerd. De eerste ronde werd gestart om 09:00 uur en de negende ronde ging van start om 17:15 uur. Om iets over halfeen kregen de meiden even de tijd om te lunchen. Deze lunch stond na ronde vier op het programma.

Nog even met het thuisfront appen tijdens het wachten

Gwen kwam goed uit de startblokken en won haar eerste partij tegen de Litouwse Kamile Matijoskaite. De tweede wedstrijd wist de Nederlandse welp remise te spelen tegen de Poolse Katarzyna Dobiala, die op het moment van spelen een FMJD Rating van 1779 had. De derde ronde trof Gwen een bekende, namelijk de Poolse Danuta Bozejewicz, met een ranking van 1832 achter haar naam. Gwen trof Danuta ook tijdens het EjK Classic en verloor. Ze gaf na deze partij aan dat ze zelf goed had gespeeld, maar dat Danuta gewoon beter was dan zij. Danuta bewees tijdens het Rapid toernooi opnieuw dat ze de sterkere van de twee is en Gwen moest genoegen nemen met nul punten uit deze pot. In de vierde ronde liet Gwen zien dat ze zich niet van haar stuk had laten brengen door de nederlaag tegen Danuta. Ze presteerde het om remise te spelen tegen Vakare Sabaliauskaite, een Litouwse met een FMJD Rating van 1788.

Ook de oudere deelnemers wenden zich massaal tot hun mobieltje

Met vier punten uit vier wedstrijden stond Gwen in de tussenstand in de middenmoot op een keurige dertiende plaats. Om 13:35 uur werden de dames weer in de wedstrijdzaal verwacht om hun vijfde match van de dag te spelen. Na de lunch was Gwen even de scherpte kwijt en moest ze een tik van Katrina Valtere uit Letland incasseren. Ronde vijf leverde haar dan ook geen punten op. In de zesde speelronde lootte Gwen, net als tijdens het EjK Classic, haar land- en teamgenote Viviënne Meijer. Opnieuw was Gwen te sterk voor de Rijnburgse en met deze overwinning kwam ze op een puntentotaal van zes uit zes wedstrijden. In match nummer zeven kwam Gwen uit tegen Anna Radionova uit Letland en uit deze partij wist ze twee punten te slepen. Ze breidde haar winning streak uit door vervolgens ook de winst tegen de Estlandse Polina Puumann naar zich toe te trekken. De laatste ronde wilde Gwen er nog één keer helemaal voor gaan! Ze trof de nummer 1 van de ranglijst, namelijk Marika Gancarz. Ook deze jongedame heeft, evenals drie anderen waar Gwen vandaag tegen speelde, een FMJD Rating (1853). Gwen was niet tegen het geweld van haar Poolse opponente opgewassen en verloor. Deze verliespartij deed haar zeer, ook al had ze op voorhand niet de verwachting dat ze wedstrijd tegen de EjK-Rapidkampioene zou winnen. Vermoedelijk kwamen de tranen mede doordat ze de spanning van de gehele dag nu los kon laten.

Negende worden op je debuut, dat is een mooi resultaat!

Toen Gwen haar emoties en de vermoeidheid van de dag eenmaal een beetje had verwerkt, kon ze zelf ook inzien dat het heel erg knap is om op je EjK Rapiddebuut tien punten uit negen wedstrijden te halen en dat eindigen op de negende positie in dit deelnemersveld echt wel een zeer mooie prestatie is! Na het avondeten ging Gwen terug naar de hotelkamer om te ontspannen en te slapen, want morgen mag ze vroeg aan de bak op het EjK-Blitztoernooi. Zoals het er op het moment van schrijven naar uitziet, zullen dezelfde 25 meisjes die vandaag Rapid hebben gespeeld morgen ook het Blitztoernooi spelen. De eerste ronde zal wederom om 09:00 uur starten en de negende en tevens laatste ronde staat om 13:00 uur in het toernooischema. Na de laatste ronde zal er tijd zijn om te lunchen en te ontspannen en om 17:00 uur worden alle deelnemers uit alle landen en categorieën in hun teamtenue verwacht bij de prijsuitreiking en de afsluiting van het evenement.

Vandaag na het teamontbijt mocht Gwen zich gereedmaken voor haar zevende en tevens laatste wedstrijd van het hoofdtoernooi van de Europese Jeugdkampioenschappen van 2023. Deze laatste ronde trof zij de Estlandse Helena Mugur. De wedstrijd was na 25 minuten al beslist. Na de veertiende zet liep de Estlandse al vier schijven achter, waarop Helena besloot zich gewonnen te geven. De overwinning was niet alleen goed voor Gwens zelfvertrouwen, maar deze zorgde er eveneens voor dat zij dit toernooi op de tiende plaats eindigde. Wat een prachtige prestatie voor deze jonge Ermelose damster!

Gwen en Helena voor de start van hun laatste partij op het EjK Classic

De partij duurde zeer kort en Gwen had eigenlijk nog wel wat langer willen dammen. Gelukkig was de Oekraïense MI Ivan Antonenko, de winnaar van het Parent and Coaches Tournament van dit jaar, bereid om met Gwen een potje te spelen.

You, me, play? (Wijst naar bord) Yes, yes!

Na deze privémasterclass en de lunch liep de temperatuur in Tallinn op tot 30 graden Celsius. De kinderen ontvingen tips van hun coaches om met de hitte om te gaan, zoals niet te lang in de zon blijven, je goed insmeren als je naar buiten gaat, veel water drinken en het dragen van een hoofddeksel als je buiten bent. De welpen bedachten een eigen manier om zich te wapenen tegen deze hoge temperatuur. Ze zijn in de middag namelijk naar Kalevspa Veekeskus geweest. In dit indoor waterpark hebben ze anderhalf uur geplonsd, gespetterd en zijn ze van verschillende glijbanen af gesjeesd.

Zeg nu zelf, deze manier om met de hitte om te gaan is toch veel leuker?

Aan het eind van de middag keerden de vier Nederlandse welpen terug naar het hotel. Gwen heeft de rest van de tijd met de andere spelers van TeamNL doorgebracht en na het avondeten heeft ze, met het oog op het EjK Rapid dat morgen zal worden gespeeld, rustig aan gedaan. Het Rapid toernooi bestaat uit negen wedstrijdronden, waarvan de eerste om 09:00 uur van start gaat. Rond 12:25 uur, na vier ronden, staat er een lunch op het programma. Om 13:15 uur zal het toernooi voor de welpenmeisjes worden hervat en zullen de resterende vijf ronden worden gespeeld. Naar verwachting is het EjK Rapid ongeveer om 17:30 uur afgelopen.

De eindstand van de welpenmeiden van het EjK Classic

Vandaag werd de op een na laatste ronde van het meisjeswelpentoernooi op het EjK in Estland gespeeld en Gwen mocht gaan strijden tegen de nummer 7 van de ranglijst, zoals deze na vijf wedstrijdronden was. Voor de partij begon, kwam Ester naar de wedstrijdruimte om de laatste dingetjes met Gwen door te nemen en om een zogenaamde peptalk te geven.

Gwen krijgt nog even een peptalk van haar coach

Vervolgens ging de wedstrijd tussen de Nederlandse welp en haar tegenstandster Vakare Sabaliauskaite uit Litouwen van start. Gwen liep via een combinatie van Vakare tegen een achterstand aan. Balen deed ze ervan en ze besloot zoals afgesproken even wat tijd voor zichzelf te pakken door het dambord even te verlaten. Eenmaal teruggekomen lukte het niet om terug te komen in de partij. “Ik was helemaal de kluts kwijt tijdens die wedstrijd!”, zoals Gwen het zelf omschrijft. De wil om te winnen is er, de inzet eveneens, maar het lijkt voor Gwen lastig om scherp te blijven in deze toch wel zeer indrukwekkende omstandigheden. Er speelt zoveel meer in die jonge hersenen af dan enkel het dammen en het kost tijd om te leren om dergelijke gedachten even ‘on hold’ te zetten, wanneer er gespeeld wordt. Vakare pakte twee punten en klimt daarmee naar de vierde plaats in de ranking. Gwen blijft, ondanks het feit dat ze geen punten heeft gepakt vandaag, de elfde positie vasthouden. Ze mag haar laatste wedstrijd van dit EjK spelen tegen de Estlandse Helena Mugur. Mogelijk lukt het haar om punten te pakken en dit toernooi af te sluiten met een plaats binnen de top 10.

Vakare en Gwen schudden elkaar de hand voor de start van de partij

In het verslag van de vierde dag van dit Europese Kampioenschap was te lezen dat Gwen, Viviënne en Indy het dambord tijdelijk links lieten liggen om te ontdekken of hun kleine damesteam een soortgelijk talent op de bowlingbaan heeft. Talent of niet, plezier was er zeker en dat gevoel hebben ze ook naar spelers van de andere categorieën weten over te brengen. Vandaag stonden ze met maar liefst acht TeamNL-leden op de bowlingbaan.

Het bowlingteam is flink uitgebreid!

Na het avondeten zijn er door Gwen geen activiteiten meer ondernomen en heeft ze gerust. Ze speelt morgen haar zevende partij, op 8 augustus zal het complete EjK Rapid worden gespeeld en op 9 augustus wordt het gehele EjK Blitz afgerond. De komende dagen worden zwaar, dus pakt ze haar rust waar mogelijk. Zo is ze vandaag, net als op andere dagen van dit toernooi, na de lunch even op bed gaan liggen om te relaxen en is ze vanavond weer bijtijds gaan slapen.

De tussenstand na de zesde ronde