Dammen in Lunteren was voor sommige dammers een reis terug in de tijd. Het clubgebouw nog steeds op dezelfde plek als pakweg 35 jaar geleden,
naast de voetbalvelden onder de bomen. Bekende gezichten, maar ook jonge
talenten. Want dat was ook hetzelfde gebleven: in Lunteren wordt altijd goed gedamd.
De eerste die dat ondervond was Jan Willem Hoeve. Hij koos een zo solide mogelijke centrumflank aanval met wit tegen de sterke Peter Hoogteijling
die compact tegenspeelde en loerde op de witte lange vleugel die nog niet goed meedeed. Jan Willem vertrouwde zijn ietwat ‘scheve’ stand niet helemaal en vluchtte met een twee om twee naar veld 16. Maar ook daar voelde Jan Willem zich blijkbaar niet comfortabel want hij trapte in een
dammetje.
Niet veel beter verging het Jan Hendrik Kok die tegen ongeveer hetzelfde ratingverschil moest opboksen. Met wit ging hij er vol voor tegen Erwin van Hierden en koos voor de hem vertrouwde Roozenburg-structuren. Tot een fijne aanval kwam het echter niet en in een bloedstollend middenspel was lang de vraag wie wie zou gaan omklemmen. Zwart controleerde uiteindelijk de witte korte vleugel. Jan Hendrik dacht zich enigszins te bevrijden en bood de zwartspeler een duivelse slagkeuze aan. Van Hierden rekende scherp en toonde aan dat de witte slagwendingen naar dam veel te
duur waren. Zo stond het eerste al snel met 4-0 achter.
Niek Kuijvenhoven kon daar geen verandering in brengen. Hij moest ervoor
waken dat Henk Klarenbeek vanuit de klassieke structuren niet tot een grote aanval zou komen, waarbij Nieks hoop gevestigd was op de achtergebleven zwarte schijf op 15. Het lukte allemaal net aan. Met een slimme volgorde van zetten en goed gebruikmakend van de plakmogelijkheden kwam het op z’n pootjes terecht.
De achterstand werd alleen nog maar groter toen Egbert van Hattem verloor van de Stijn Overeem die in de persoonlijke wedstrijden nog volop in de slag is voor een plaats in de finale van het NK. Tot zijn niet geringe irritatie moest Egbert toezien hoe wit na een gedurfde bezetting van het centrumaanvalsveld 23 toch tot een prettige ‘gewone’ aanvalsstand kwam. De zwartspeler probeerde de witte ontwikkeling van de lange vleugel zolang mogelijk te blokkeren maar had er weinig vertrouwen in dat dat de hele partij zou lukken. Het duurde desalniettemin prettig lang voor het zover was, maar een sterke centrumzet van wit had hij niet goed ingeschat. De geplande tegenactie (37 … 12-17) faalde op een damzet met een geniepige stopschijf. Toen bleek dat ook een vangstelling geen soelaas zou bieden dacht zwart de zaak op te lossen met een tijdelijk offertje. Maar dat bleek van geen kant te kloppen. De enige mogelijkheid om schijfverlies te voorkomen (maar wel met een beroerde stand) was geweest om de witspeler te helpen met de ontwikkeling van zijn korte vleugel. Daar kwam de zwartspeler niet op en hij verloor kansloos.
Fred Elgersma deed het beter in een spannende partij met veel wisselende
spelbeelden tegen Paul Wijninga. Beide spelers hadden de verre randvelden 15 en 36 bezet. Fred slaagde erin de stand voldoende centraal neer te zetten. Ondanks dat wit nog aandrong kwam er door zorgvuldig spel een gelijkwaardige puntendeling uitrollen. De Harderwijkers moesten nog een vierde nederlaag incasseren. Jaap van de Werfhorst slaagde er niet in om het consequente aanvalsspel van Laura Timmerman te weerleggen. Met wit voerde ze het afspel met vaste hand naar winst.
De tussenstand zag er belabberd uit: 10-2. Het werd dan ook niet meer echt spannend. Ruurd Wuestman speelde een sterke partij tegen Arjen Timmer en slaagde er in de tweede wedstrijdhelft in het voordeel naar zich toe te trekken met een goed getimede actieve zet 42.28-22. Toen hij twee zetten later nogmaals naar 22 ging moest zwart met een paar kleine combinaties rekening houden. Met wat kunst en vliegwerk vond zwart de weg naar remise. Het witte voordeel bleek te klein. Wel tot winst kwam Gerwin van der Meer die met een sterk seizoen bezig is. Mark Sanders kwam met wit met een zware korte vleugel te zitten omdat zwart de bezetting van 24 door wit meteen door een tegenaanval in het centrum liet volgen waarbij wit tegen de lege velden op 46, 49 en 50 aankeek. Het noodruiltje waarmee wit kwam verslechterde de toestand alleen maar. Gerwin speelde technisch fraai naar winst.
De eindstand werd 13-7 na de remises van Kees de Jong tegen Harmjan Lammers en Joras Ferwerda tegen Arwin Lammers. In de eerste partij kwam
Lammers met veel geduld, en met wat hulp van zijn tegenstander, toch tot
een fijne aanval. Kees liet zich echter niet van de wijs brengen en vond een afdoende verdediging.
Joras zag tegenstander Arwin Lammers vervaarlijk oprukken tegen zijn korte vleugel terwijl een tegenaanval aan de andere bordrand lang op zich liet wachten. Met een dure doorbraak, sterk spel en een beetje geluk, sleepte Joras de remise binnen. Zo had het eigenlijk op alle borden gemoeten, maar de dammers van Lunteren waren te sterk en horen in de Ereklasse thuis. Dat gaat ze vast lukken.