tegelijk actief waren. Ons Eerste speelde tegen WvM 2: een in de volle breedte sterk team. Daardoor waren de ratingverschillen op bijna alle
borden in het voordeel van de Westerhaarders.Hierbij een verslag van deze spannende wedstrijd, waarbij ik dankbaar gebruik maakte van de varianten en opmerkingen die Jan Hendrik mij
toevertrouwde. Waarvoor dank!
De wedstrijd begon met een valse start. Ruurd Wuestman speelde geen goede wedstrijd tegen de handige aanvalsspeler Jan Schippers. De
schijven op 10, 14 en 15 stonden ongelukkig opgesteld. Op de 19e zet had Ruurd hoe dan ook 14-19 moeten spelen om wat meer harmonie in de
stelling te brengen. Hij speelde echter 16-21, en ook zwarts volgende zet (21-27) was niet best. Wit forceerde de partij vroegtijdig met het
sterke 21.28-23.
Had Egbert van Hattem die achterstand maar goedgemaakt. Daar had hij op eenvoudige manier de gelegenheid toe tegen Niek Kloppenburg. Egbert had
met zwart weer eens ultravroeg het centrum-aanvalsveld 28 opgezocht met zwart, omdat grootmeesters dat soms ook doen en omdat hij in de eerste
ronde weer veel geleerd had over hoe dat wel of niet moet. De witspeler tastte diep in de bedenktijd en probeerde een constructief plan tegen de
zwarte voorpost te bedenken. Toen hij 16. 34-30×30 speelde had Egbert kunnen toeslaan met een dam van twee zetten diep. Het was niet aan hem
besteed. In het vervolg ontspon zich een spannende partij. In het middenspel speelden beide spelers toe naar een flinke afruil en tekenden
in de veertigste zet de vrede, in de veronderstelling dat ze een aardige partij op het bord hadden gelegd.
Hierna speelde Jan Hendrik remise tegen Eddie Hilberink. In een gelijk opgaande partij was de strijd om het centrum en de flanken het leidende
thema. Toen Hilberink met wit de voorpost van Jan Hendrik naar voren afruilde (naar achteren was goed geweest), werd hij getrakteerd op een
pittig dammetje. Jan Hendrik schrijft zelf hierover: ‘Op de 27e zet zag ik de damcombinatie al. Vandaar dat ik 11-17 en 6-11 speelde zonder een
nadelig stand over te houden als wit andere zetten zou spelen. Nu volgde een damcombinatie van zes zetten diep in. Op de 37e zet deed ik het niet
goed voor de winst. Ik had 33-29! i.p.v. 33-24 moeten spelen. Wit speelde hierna heel goed 38.45-40 en zwart mag de witte schijven niet
aanvallen (24-19?, en dan 47-42 en 40-34 met damvangst).’
Kees de Jong ontbrak in Westerhaar, want geveld door Corona. Invaller Jaap van der Werfhorst haalde een prachtig resultaat tegen de sterke
Edwin Twiest. De witspeler uit Westerhaar ging er vol voor en zette een Roozenburg-aanval op die er niet best uitzag. Volgens het commentaar van
Jan Hendrik (altijd leuk om na te spelen) staat wit op zet 28 duidelijk beter.
Jaap nam met zwart een zetje (ook goed), maar had ook 28.17-21 kunnen spelen met winstkansen. Jan Hendrik: ‘Wit moet een keuze maken tussen
35-30, 47-41, 48-43 of 42-38. Zwart gaat een aanval op witte schijf 27 opzetten door 7-12, 12-17 of via 11-17, 7-11 afhankelijk van wat wit
doet.’
Jaap koos dus voor de grote afwikkeling. Wit kwam in het vervolg beter, maar zwart verdedigde zich formidabel met formaties, handige tempozetjes
(4-10 b.v.) en zelfs een tijdelijk offer. Dat alles resulteerde in een prachtige remise tegen een speler met ruim 200 ratingpunten meer.
Ronduit curieus was het slot van de partij tussen René Schippers en Jan Willem Hoeve. In de partij kwam zwart er niet aan te pas en moest
toezien hoe wit soepel naar een aanval toespeelde, terwijl zijn schijven op de korte vleugel zich ophoopten. Op de 52e zet maakte wit een enorme
blunder door zomaar drie schijven weg te geven. (Hij dacht dat de witte dam op veld 3 stond ipv op 2. Dan was de manoeuvre zeker een leuke winst
geweest.) In plaats daarvan had wit nog even moeten volhouden en de sterke zet 32-28 moeten spelen, en dan richting veld 1. Jan Hendrik gaf
nog aan: ‘als zwart met de dam naar 36, 31 of 27 gaat dan speelt wit de dam van 2-8-26 en daarna ruilen, met vrije doortocht. Dat klinkt
logisch! Dat waren een paar mooie meevallers voor DCH.
In een spannende partij kon Fred Elgersma niet tot voldoende voordeel komen tegen Jeffrey Steen die gedegen en sterk speelde. Dat gold ook
voor Gerwin van der Meer die tegen Gerwin Mollink wel erg mooi op het centrum kwam. Auke Steensma speelde tegen de sterke Thomasz Miksa actief
via het kerkhofveld en op het centrum. Net toen het er op leek dat zwart zijn omsingelende aspiraties kon waarmaken had Auke bovendien een
handige doorbraakcombinatie achter de hand. De tweede winstpartij van de Westerhaarders werd op bord 6 geboekt door Theo Leoné tegen René Schaafsma. In de partij was wit rijkelijk vroeg in de aanval gegaan, maar voor zwart was het moeilijk om te profiteren. Wit slaagde erin de voorpost horizontaal te verdedigen en leek na 37 zetten toch een goede stand te hebben., ondanks de stevige omsingelende acties van zwart.
Een ruiltje terug (34-30) op de 38e zet was goed geweest voor voordeel. (Of, zoals Jan Hendrik opperde, ook het spannende 38.36-31.) In de
partij maakte wit een flinke misser door helemaal door te stoten naar veld 18. Hij kreeg per direct een eenvoudige 2-om-3 te verwerken, en
moest op de 60e zet de strijd staken.
Joras Ferwerda zat als laatste achter het bord. Hij speelde een gestroomlijnde aanvalspartij tegen Alex Noppers. Vooral de opstoot 29-23
was erg sterk en wit leek regelrecht op de winst af te stevenen. Maar vlak voor de 50e zet koos wit helaas voor een overzichtelijk ruiltje
terug waardoor het grootste voordeel verdampte. Zwart begon aan een tegenoffensief tegen de korte vleugel van wit, en haalde de remise
binnen. Eindstand 12-8 voor de thuisspelende ploeg.