Ons Eerste thuis het sterke DIOS/Eureka dat haar thuisbasis heeft in
Hoensbroek en Treebeek. Gelukkig speelden de Harderwijkers thuis en
konden ze uitgerust achter de borden beginnen. Het werd een spannend
treffen.
Het scoreverloop begon rooskleurig. Kees de Jong wist de ervaren Theo
Schippers te verrassen. Dat gebeurde in een vrij rustige klassieke
partij waarbij zwartspeler Schippers aanvankelijk wat makkelijker op het
centrum leek te staan. Tussen zet 22 en 26 bouwde de zwartspeler niet
helemaal harmonieus op. 22.12-18 (beter was het flexibele 22.17-21) en
zeker 26.17-21 waren licht verdacht. Dat toonde de witspeler knap aan
met de verrassende uitval naar het kerkhofveld: 27.27-22×22! De clou van
deze zet is dat wit slim dreigt met de meerslag-actie 32-27 (ook als
zwart er eerst achterloopt met 12-18, waarna wit opvangt met 37-31, en
hetzelfde speelt). Zwart was behoorlijk van slag, want na 28.4-9 is er
nog een probleem: dan combineert wit na eerst 22-17 en daarna 37-31 naar
veld 7. Een goede oplossing was toch geweest: 28.12-18 en na opvangen
30.3-9 (op 30.4-9 staat de zwarte lange vleugel zwaar onder druk).
Moeilijk te vinden, en daarom besloot zwart tot 29.24-29. Maar dit bleek
geen oplossing. Kees maakte korte metten met de zwarte stand, en won
combinatief overtuigend.
Een tweede goede uitslag volgde. Ruurd Wuestman speelde remise tegen de
sterke Brion Koullen. De partij verliep lang volgens strakke klassieke
structuren. Wits plan leek geslaagd om die structuren met 30.39-34
definitief te (laten) verbreken. Maar het zwarte ‘valse hekje’ stond
best goed omdat de schijven op de lange vleugel van zwart verder
allemaal al goed waren ontwikkeld. Ruurd had zelfs flink van zich af
kunnen bijten als hij na de verrassend geplaatste Ghestem doorstoot van
wit (37.28-22) heel alert direct met de dubbele ruil 24-30xxxx29 had
gereageerd. De witte lange vleugel staat gedrongen, terwijl zwart
speelvrijheid heeft op dit van hem. Maar veel aan te tonen valt er niet.
In de partij volgde de dubbele ruil 24-30xxxx29 alsnog. De witte reactie
41.40-35 is pover en 43.36-31? waarschijnlijk zelfs verloren. Het zwarte
offertje met 43.19-23 was heel creatief, maar een mooie variant was
geweest: 43.20-24! en dan op de ruil 37-32×41 heel sterk: 29-34 en na
41-37 25-30!! met een dodelijke doorbraakdreiging, en na 38-33 12-18! en
24-29! In de partij werd het ruim remise, wat ook prima was.
Auke Steensma boekte een fantastisch resultaat door Olga Kamychleeva
(meervoudig NL kampioene en ook eenmalig wereldkampioene bij de vrouwen)
op remise te houden. Met zwart wist Auke goed de weg te vinden in zijn
favoriete randspel. De creatieve grote ruil op de 26e zet verschafte
zwart weer lucht. Maar Kamychleeva kwam wel tot initiatief, ook na het
op zich attente 32.25-30 van zwart. Rond de 45e zet lijkt de witte stand
optimaal, maar zwart rechtte zijn rug met het moedig gespeelde 48.18-23.
Daarbij maakte hij handig gebruik van de plakkers na 33-29. Ondanks dat
zwart niet op tijd op 24 kwam om de boel te controleren, beschikte zwart
toch over voldoende combinatieve mogelijkheden en de mooie flexibele zet
8-12 voor het geval wit 53.38-33 zou hebben geprobeerd.
De eerste ietwat teleurstellende score was de remise van Egbert van
Hattem tegen Jasper Kole. Zoals thuis al eens bekeken kwam er een
hekstelling op het bord. De eerste zet die Egbert die middag zelf
bedacht was 14.8-12, met het duidelijke doel de opbouw van wit te
storen. De reactie 15.31-26 had Egbert niet verwacht. De druk op het het
zwakke punt 33 lijkt na de ruil naar 22 immers groot. Maar wit had goed
gezien dat hij zich met het ietwat verrassende 17.32-27 kon bevrijden.
(14.5-10 was dus beter geweest.) Zwart moest zich dus instellen op een
heel andere partij. Hoewel zijn lange vleugel niet ideaal staat, is de
witte stand op zijn lange vleugel wat achtergebleven: een dynamisch
evenwicht. Dat was het gebleven als zwart op de 34e zet attent 2-8 had
gespeeld om zijn lange vleugel te verstevigen. Maar omdat hij die nu net
eindelijk helemaal ontwikkeld had, onderkende hij de gevaren te laat. Na
9-13 en 14-19 speelde wit sterk 25-20. Zwart dacht dat hij wel stevig
zou staan op 24 na de ruil 23-29? die volgde. Maar het was maar goed dat
wit niet op het idee kwam om 39-34 te spelen (en na 18-23, 37-32 en
daarna offeren om 24 aan te vallen). Ook 39.2-8 was niet de beste (17-22
wel). De stand (na 2-8) en het offertje met 35-30 en daarna doorlopen
met 25-20 leek Egbert wel goed te doen: terugofferen met 19-24 en daarna
13-19. Maar dan was 39-34 toch kansrijk voor wit geweest, ondanks de
tussenloopmogelijkheid met 35-40 van zwart. Gelukkig speelde wit 33-28.
Met nauwkeurig spel haalde zwart het punt vervolgens binnen.
Helaas verloor René Schaafsma vervolgens van Tom Swelsen. Na 10.31-26?!
kreeg zwart een aanval in de schoot geworpen van René. Swelsen bouwde
dat in het vervolg knap uit. Rond zet 33 was het voor wit niet meer zo
eenvoudig om nog van de zwarte voorpost af te komen. Misschien had de
witte schijf op 42 via 38 naar de andere bordhelft gedirigeerd kunnen
worden voor nog wat meer tegenspel. Toch kwam zwart in de partij niet
tot een beslissende aanval, maar wit moest dan wel alles goed doen. De
ruil 49.29-24 was te passief waar 39-34 nauwkeurig was geweest. Zwart
speelde de partij daarna winnend uit, al was 52.38-32 nog wel mogelijk
geweest voor een benauwde remise (beter voor zwart daarom: 51.8-12).
Melvin Koullen en Fred Elgersma speelden een partij waarbij zwart een
flankaanval inzette die eerst niet zo krachtig oogde. In het vervolg
kampte Fred met een zware korte vleugel, terwijl de stand aan de andere
kant uitdunde. Wit had positioneel sterk kunnen doorgaan met 42.43-38 en
daarna terugruilen met 37-32. Dan blijft de zwarte korte vleugel echt
achter. Na 42.33-29 heeft zwart juist een aangenaam aanknopingspunt aan
37 om zijn stand daar alsnog te ontwikkelen. 45.6-11 was een belangrijk
alternatief voor zwart om nog wat meer kracht te ontwikkelen tegen de
lange vleugel van wit (door schijf 6 snel mee te laten doen). In de
partij gebruikte zwart hetzelfde basisidee, maar hij had pech dat zwart
net voldoende tegenspel in het centrum kon ontwikkelen voor remise.
Met nog twee partijen te gaan waren nog twee punten nodig voor een
gelijkspel. Dat gebeurde helaas niet. Tegen Mark Werrebrouck kwam Ton
Eekelschot met wit tot een licht initiatief. Een idee was geweest om op
zet 49 met 39-34-29 te werken en daarna de aanval verder door te zetten.
Ook in de partij kwam er een goede kans, maar dan had wit 53.38-32!
moeten spelen. Na 14-20 lijkt het dan snel afgelopen (34-29! (20-25),
29×20 (25×14), 33-29!). En ook de moeilijke variant 53.18-23, 34-30
23-29, 28-22 xx zit er heel aardig uit voor wit. Hoe dan ook: lastig te
zien. Na 37-32 nam zwart de kans te baat om met een offertje door te
breken naar dam voor remise.
Jan Hendrik Kok liep tegen een zeldzame nederlaag aan tegen Rudi Claes.
Jan Hendrik zette de partij ambitieus op wat op de 14e zet resulteerde
in een geladen stelling. Zwart had met 14.17-21 de lont helemaal in het
kruitvat kunnen steken maar had dan wel 33-28 moeten toestaan, met
moeilijk te beoordelen spel. Ook de opstoot 14.28-23 ziet er
aanlokkelijk uit, maar wit kan ondanks de dreigingen goed verder met
15.38-32, met kansen voor beiden.
In de partij ontstond na 14.17-22 een Roozenburg-opstelling. Het is
altijd lastig te beoordelen wanneer 33-28 het best gespeeld kan worden.
Hiertoe besloot Jan Hendrik op zet 20. Daar wachten met 20.47-41 lijkt
onlogisch omdat dan na 33-28 de aanvulling met 38-33 niet kan vanwege
dam op 47. Toch kwam wit niet tot een doorslaande aanval op 23, en
daarmee langzaam in de verdediging. Dit vooral omdat de witte korte
vleugel niet goed ontwikkeld kan worden nadat de aanval is afgeslagen.
Op de 35 zet had zwart nog met 10-14 en een zet later 22-27 de witte
druk tot ruilen naar het centrum kunnen bemoeilijken. In de partij kwam
wit tot bevredigend spel, en 45.29-23 was zeker een logisch vervolg
geweest. In de partij nam Jan Hendrik na de ijzersterk gespeelde
tussenloop 46.27-32! de doorbraak met 24-19 (28-23 is verrassend genoeg
te gevaarlijk), maar zag te laat dat zwart in het vervolg een (goed
verborgen) damvangstelling had. Daarom was 46.24-20 wel goed geweest
(dan verdwijnt schijf 15 immers) voor remise.
Op de 70e zet ging wit na 14-41 bij het indrukken ging door zijn vlag:
tijd 0:00:00. Zwart mocht in die stand geen 15-20? doen want dan maakt
wit remise door 41-36. Maar daar kwam het dus niet van. Eindstand 7-9,
en Ons Eerste mag zich opmaken voor een strijd in de middenmoot in de
Eerste Klasse B.