Voor het eerst reisde Ons Eerste met acht spelers af naar Drenthe, en liet in de openingsronde tegen Hijken helaas de nodige punten liggen.
De eerste partijnederlaag was in driedubbele zin een pittige. Fred Elgersma kwam vlot een schijf voor tegen Thobian de Groot. Maar daarna bouwde Fred met zwart niet goed op. 32.4-10 lijkt niet sterk omdat Fred dan de driepoot 4-9-13 verbreekt. 11-16 lijkt een logische opbouwzet met weer voldoende controle om de schijfwinst te behouden. Jan Hendrik vond een extra rechtvaardiging hiervoor. Na 33.37-31? volgt sterk 25-30, en wit kan de één-om-twee niet nemen vanwege de Coup Philippe. In de partij speelde Fred op de daaropvolgende zet een catastrofale zet en verloor zelfs nog.
Ruurd Wuestman speelde met sober maar sterk centrumspel de omsingelende acties van Kor de Groot tegen, met remise tot gevolg. Maar de snelle tweede tegenvaller kwam de Harderwijkers duur te staan. René Schaafsma ging er stevig in tegen de sterke Rik Smit. De opbouw met 21. 48-43 en 22.32-27 maakt dat wit spitsroeden moet lopen. In de partij liep dat niet goed af. 28.44-40 is foutief. Zwart komt sterk op 22. De zwartspeler speelde ijzersterk en rolde de witte stand gedecideerd op. Met 21.42-37 of ook 21.47-41 kan René met wit goed verder. Een aanval op 24 levert zwart dan zwakke plekken op in het achterveld waardoor de aanvalsschijf behouden kan blijven.
Toch kwam Ons Eerste nog een keer sterk terug. Jan Willem Hoeve boekte een uitstekende zege op de sterke Leo Faber. De zwartspeler hield de ogen goed op de bal en schrok niet van de witte hekstelling die niet meer dan een intermezzo in de partij bleek. Zwart bouwde fraai op (b.v. 25.6-11!) en de witspeler wist weinig beters bedenken dan een terugruil in het centrum. Zwart bouwde rustig door aan een centrum en toverde een fraaie damcombinatie inclusief naslag uit de kast.
Jaap van de Werfhorst had de omsingelende partij tegen jeugdspeler Daniël Boxum. Dat ging de zwartspeler lange tijd goed af. De witte aanval ziet er vervaarlijk uit, maar de schijn bedriegt. Hoe zwart het precies beter kan opbouwen is lastig te zeggen, maar met 40.9-14? werden de bordjes ineens totaal verhangen. 40.17-22xx12 was beter en levert wit de nodige hoofdbrekens op omdat hij dan niet direct naar 28 kan. Vervolgens was 9-14 wel een sterke zet geweest, zeker voldoende voor remise.
Kees de Jong sloeg in zijn geliefde tweede helft van de partij weer toe. Tegenstander Harry de Groot was naar het randveld gevlucht en de witspeler bleef met ijzeren discipline het centrum betreden. Toen de verhoudingen enigszins genormaliseerd waren, toonde de witspeler aan dat zwart zijn korte vleugel teveel had veronachtzaamd. In tempodwang gekomen brak de witspeler vrolijk door naar dam.
Auke Steensma speelde een solide partij tegen Alex Boxum (1-1), en Ton Eekelschot op zijn beurt speelde ijzersterk tegen Ben Dekens. Nadat de zwarte aanval was afgeslagen en hij richting veld 36 was gegaan, toonde Ton aan dat hij het spel tegen deze schijf goed in de vingers heeft. Zwart moest telkens goed bedacht zijn op combinaties op deze ver
opgerukte randschijf, maar ook op combinaties door de gelijktijdige bezetting van 23 en 25. Na een eerdere lastige slagzet te hebben gemist, sloeg wit alsnog toe. Helaas maakte hij in het eindspel net de verkeerde keuze met damhalen en kon zwart alsnog met remise ontsnappen. De Harderwijkers moesten met een zure nederlaag: 9-7 weer huiswaarts.
In de tweede ronde trad Ons Eerste – wederom uit, nu tegen Gramsbergen – aan tegen De Vechtstreek Oosterveen. De DCH’ers revancheerden zich met een 10-6 overwinning.
De partij van Jan Willem Hoeve en Marthy van Houtert ging lang gelijk op. De witspeler van De Vechtstreek had wel een fraaie manoeuvre in huis om tot een kerkhof-aanval te komen, en ook in het verdere verloop mocht hij op enig initiatief bogen. Maar, niet voldoende voor winst. De vrede werd relatief snel getekend. Ook de partij tussen de sterke Jan Nijmeijer en Joras Ferwerda eindigde vredig nadat Joras voldoende actief
de stand overzichtelijk hield en de schijven in het doosje wist te brengen.
Kees de Jong speelde een technisch sterke partij tegen de ervaren Jan Siegers. Zwart pakte langzaam maar zeker het initiatief in het centrum en op de korte vleugel. De witspeler ruilde op de 39e zet met 30-24xx24 en kwam op die vleugel niet echt verder. Een ander idee – ook niet onproblematisch – was 29-24 geweest met een vastlopende stand. In de partij toonde zwart aan dat zijn aanval daarentegen wel goed liep, en
won de partij.
Dat een stevige structuur soms net zo belangrijk is als oprukkende schijven kwam goed tot uiting in de partij tussen Damon Winter en Ruurd Wuestman. Na 20.2-7 was de witspeler ineens in de problemen geraakt en moest tijdelijk een schijfje moeten inleveren. Ook na het gespeelde 21.29-24 bleek dat het geval. Ruurd kon het terugwinnen van de schijf niet helemaal voorkomen, speelde sterk op zijn lange vleugel en liet wit met een onooglijk blok schijven rond veld 24 zitten. Begrijpelijkerwijs koos Ruurd op de 31e zet met 23-28 voor een actief plan, maar 20-25 was waarschijnlijk toch beter geweest. In de partij kwam de witspeler met de schrik vrij. Hij kon zich juist op tijd bevrijden. De zwartspeler stond ook later nog steeds duidelijk gemakkelijker en kreeg een grote kans op winst omdat de witspeler te lang bleef treuzelen met langzame opbouwzetten. De opstoot door het centrum (43.22-28) was erg sterk. Dat wit zich alsnog redde (eigenlijk voor de tweede keer) mag een wonder heten. De computer vindt 53.12-17 voldoende voor winst, al moet het ook dan nog best subtiel gespeeld worden.
Auke Steensma bouwde rustig maar gestaag aan een fraaie centrumstand waarbij zwart er niet meer aan toe kwam om klassieke structuren te vinden. Met 42.27-21 had hij – hoe zwart ook slaat – de kroon op zijn schijf kunnen zetten, en daarmee op de partij. Dat had ook in de partij gekund, maar Auke ging op de 53e zet met schijf 33 de verkeerde kant op, met een teleurstellende remise. Na 53.33-28 kan wit, na enkele lastige varianten, wèl winnen.
Henry Offenga volgde een goed plan tegen Leo Peters: rechts en in het centrum actief, terwijl zwart zich aan de andere kant stukloopt omdat de witte schijf op 36 mooi is opgelost. Zwart verweerde zich lange tijd kranig, maar zijn weerstand werd toch gebroken doordat wit schijfwinst afdwong. Zwart kwam nog ver, maar haalde er geen remise meer uit omdat hij de grootmeesterlijke computerzet 53.8-12 niet vond.
Jan Hendrik kwam in een klassieke partij tegen Johan van Aalderen niet tot grote kansen, en ook Ton Eekelschot en André Nijmeijer deelden de punten. Met wit speelde Ton weer actief, terwijl de zwartspeler toevlucht nam tot zijn favoriete quasi-afwachtende spelgenre. Nadat de spanningen grotendeels verdwenen leken (na 32.33-29 en 33.20-24) zocht wit wederom de aanval. Het was zwart die aanvankelijk de witte stand aan banden wist te leggen, maar zwart vond het plotseling nodig om twee schijven te offeren voor een doorbraak. Dat had partijverlies kunnen opleveren als de witspeler op de 68e zet terug was gegaan naar waar hij vandaan kwam: 68.10-4!, en daarna een tweede dam halen. De eindscore bleef daarmee voor de oosterlingen enigszins binnen de perken: 6-10.
De derde wedstrijd was een cruciale voor Ons Eerste, tegen de sterke concurrent EDC. De Enschedeërs hadden de reis een beetje te gemakzuchtig ingeschat en de helft van de spelers kwam te laat achter de borden. De spelers van DCH konden niet anders dan de klokken aanzetten en profiteerden van de onrust bij de tegenstanders.
Ruurd Wuestman begon vol dadendrang tegen voormalig nationaal en internationaal topspeler en grootmeester, Jeroen Goudt. Met zwart stootte hij linea recta door naar veld 28 met zwart. Daar leek de terugruil 19-24 op de 24e zet niet helemaal bij te horen, maar is wel een stuk overzichtelijker dan het scherpe 19-23. De poging om twee zetten later het initiatief weer enigszins terug te veroveren, pakte echter totaal verkeerd uit. Na de krachtzet 26.37-31 moet zwart ineens op twee fronten tegelijk actie ondernemen. Dat lukte niet, en hij moest een schijf inleveren, en later ook de partij.
Kees de Jong maakte de stand in de wedstrijd knap gelijk door te winnen van Raphaël Zdoroviak. Na zwarts enigszins onvoorzichtige maar logische centrumzet 28.18-23 zaaide Kees ineens onrust met 29.28-22! Nadat zwart zich inventief had verdedigd kwam vervolgens het ijzersterke 32.27-22! Zwart kan die schijf bezwaarlijk afruilen met 12-17 omdat dan 34-29 volgt. In de partij vond zwart geen afdoende antwoord en kon Kees een
knappe overwinning bijschrijven.
De partij van Auke Steensma tegen Jonathan Wilbrink kende een wonderlijk begin, met een zetje die een afruil is. De zwarte voorpost nodigt echter uit om naar hartenlust te worden omsingeld. Nog beduusd van alle schermutselingen speelde zwart onvoorzichtig 15-20 waarna Auke gedecideerd opliep met 38-32 en op klaarlichte dag schijfwinst afdwong. Zwart kreeg een herkansing toen wit het slappe 49.40-35 speelde waar meteen 41-37 veel beter was (maar makkelijk winnen is voor wit dan al lastig geworden). Eerder in de partij heeft 45.45-40 de verdienste dat zwart het centrum niet verder kan versterken met 13-18 door een zetje + dat hij sneller actief is tegen de korte vleugel van zwart.
Belangrijk was de overwinning van Jan Hendrik op de ervaren Gino Schirinzi. Met wit stond Jan Hendrik een zwarte flankcentrum-aanval toe die hij goed wist te counteren door op zijn beurt naar 24 te gaan, terwijl zwart de steunschijf op 2 inmiddels had opgespeeld. Rond de 27e zet waren de bordjes definitief verhangen omdat zwart niet goed meer op kan bouwen en ook niet op het centrum kan komen. Dat was een indirect
gevolg van de zwarte zet 17.8-12 en het daaropvolgende gedwongen spel. Gino had waarschijnlijk liever 17.7-12 gespeeld maar dan speelt een zetje hem parten: 34-29, 33-29 enz. De flinke tijdinvestering van wit wierp zijn vruchten af. Binnen enkele zetten stond de zwartspeler uiterst precair. De perikelen rondom de dam had wit goed onder controle. Zwart kan de dam afnemen, maar vervolgens wint wit een schijf. Knap
rekenwerk van Jan Hendrik!
Egbert van Hattem bracht de Harderwijkers op voorsprong. Nadat de opening rustiger was verlopen dan gehoopt, leverde witspeler Luit Haan een paar keer passiever zetten op die uit de richting waren. De zwartspeler vond het sterke 29.6-11 wat hem in de gelegenheid stelde nog een keer extra naar het centrum te ruilen zonder dat zijn korte vleugel achter bleef. Toen de controle op de andere bordrand ook veroverd kon worden moest wit oppassen om niet te worden overspeeld. Heel belangrijk is dat wit na b.v. 51.26-21 daarna nooit kan ruilen met 31-26 vanwege een een-om-twee. In de partij kon wit met 33-29 nog wat langer tegenspel bieden. Daarom was: 50.23-29 51.26-21 8-13 duidelijker geweest. In de partij zag wit geen oplossingen meer.
Ton Eekelschot kwam tegen de ervaren Han Borgman geen moment in gevaar en wist in het gevorderde middenspel met sterk spel groot voordeel naar zich toe te trekken door gevaarlijk door te stoten met zwart naar veld 31. Borgman liet zien dat hij een verdedigingskunstenaar is en haalde de remise alsnog binnen.
Na een spannende opening en een kortstondige kortevleugel-opsluiting kwam Matthijs Meulenbeld met een fijne centrumstand en voorpost uit de strijd tevoorschijn tegen Jan Willem Hoeve. De zwartspeler liet zich niet kennen en ruilde de aanvallende schijven er resoluut van af. Er leek weinig meer aan de hand, maar de computer vond dat wit na 48.14-19 met schijf 40 gevaarlijk naar dam kan wandelen. In de partij hield zwart het hoofd koel, en haalde een belangrijk punt binnen.
De zege kreeg helemaal een mooi aanzien toen Henry Offenga als laatste remise binnensleepte tegen Igor Chartoriyski, net als Zdoroviak afkomstig uit Hamburg. De sterke zwartspeler volgde een mooi plan met de Ghestem-uitstoot: 26.23-29. De moeilijk te doorgronden strijd wordt dan beslist op de andere bordhelft. Zwart ging niet all the way (door 35.17-21 te spelen) maar vond een poortje, helemaal tot 42. Na de ruil was het initiatief nog steeds volop bij zwart en wit reageerde met 44.49-44 (computer) te traag. In de partij kwam de witspeler onder druk en moest zwaar offeren om door te breken. In plaats van wit tegen te houden had zwart alles op een eigen aanval moeten zetten (59.23-28 ipv 59.3-9), maar probeer dat maar eens te vinden. Wit glipte naar remise en bepaalde de eindstand op 10-6.
De vierde wedstrijd van het seizoen, tegen Eye-t Webdesign uit Wapenveld verliep zeer voorspoedig en resulteerde in een 14-2 overwinning! De eerste overwinning kon meteen al worden bijgeschreven omdat de tegenstander op bord acht niet beschikbaar was. Daardoor kon Wouter Foppen al meteen het eerste tweetje invullen. Kees de Jong bouwde zijn stand origineel op door de kroonschijf vroeg op te spelen, maar zadelde
zijn tegenstander Gerrit Eilander op met een gevaarlijke situatie op de lange vleugel (achtergebleven schijf op 15) na een 3-om-3. Een tweede combinatie werd de zwartspeler fataal.
Wim de Mol speelde een half open klassieke partij tegen Bert Foppen, maar later werden de klassieke structuren weer opgezocht. Met zwart had Bert last van de Coup Royal in de opbouwfase. Toch kantelde de partij alsnog zijn kant op omdat hij snel zijn lange vleugel ontwikkelde en wit aan die bordhelft te laat kwam. Met handig combinatiespel maakte Bert er knap een drievoudige oppositie van.
René Schaafsma speelde een spannende wederzijdse flankpartij tegen Alex Klein. De switch van de witspeler naar het centrumveld 23 leek niet het meest gewenste resultaat van de grote ruilacties, zeker omdat de rest van de stand richting veld 46 nog openlag en gevoelig was voor tussenloopjes. Sterker nog: wit kwam snel een schijf achter en zwart haalde de winst overtuigend binnen.
Ruurd Wuestman zocht met wit wel de spanningen op tegen Henk van Renselaar, maar de flankaanval van zwart was te sterk om tot voordeel te komen. Later leek het tij te keren, maar Ruurd vulde wat te automatisch het centrum aan en moest een schijf inleveren omdat hij een slagje naar 45 over het hoofd had gezien. De zwartspeler ruilde iets te snel het materiaal waarna een tegenoffensief van wit op de korte vleugel alsnog
genoeg bleek voor remise.
Fred Elgersma speelde een gezonde aanval tegen Erik Bakker en stond al snel duidelijk makkelijker. De witspeler uit Wapenveld wist niet tot goed tegenspel te komen waarna Fred overtuigend won. Ton Eekelschot en Gertie van Reneselaar plaatsten allebei een brutale voorpost waarna zich een spannende strijd ontwikkelde. In het late middenspel kwam wit gevaarlijk opzetten maar kon net niet doordrukken. Een ander plan dan in de partij was op de 50e zet mogelijk waarbij wit een 2-om-2 ruil had kunnen nemen met 33-28 en 34-30, en links proberen door te breken. Maar ook dat zal remise worden bij goed spel.
Jan Willem Hoeve won van Harry Beekman door met zwart de druk langzaam maar zeker op te voeren. Wit drong de zwartspeler aanvankelijk nog terug, maar bleef onder druk staan door het sterke spel van Jan Willem. Alleen bij heel nauwkeurig spel had Beekman nog naar remise kunnen komen, maar dat bleek in de partij teveel gevraagd. Door handig gebruik te maken van een gevalletje zetdwang liep zwart gratis en snel door naar dam.
Mooie damverhalen Egbert, als een heuse Murakami in wording! Jan Hendrik dank je wel voor je analyses. Geweldig mannen.