Ons Eerste zette in de voorlaatste speelronde een reuzenstap naar de promotie-degradatie wedstrijden door subtopper Damclub Heerenveen-Mildam
met ruime cijfers te verslaan: 13-3. Op de meeste borden waren de standen voordelig, en de punten werden overtuigend binnengehaald. (link naar partijen)
De partij tussen Kees de Jong en Peter Achterstraat kwam langzaam op gang maar was toch als eerste afgelopen. Pas na ruim 25 zetten begon er
enige tekening in de strijd te komen: zwart kreeg druk op de witte lange vleugel. Achterstraat moest oppassen hoe precies op te bouwen. Rond zet
31 tekenden de perspectieven van een succesvolle aanval op de witte schijf op 27 zich af. Hoe concreet de varianten na 31.47-42 zijn is nog
niet zo makkelijk vast te stellen, maar wel kan zwart de druk op 27 lang in stand houden. In de partij (31.34-30) koos zwart voor een
overzichtelijk en duidelijk plan: na de ruil 31.19-24 zet zwart in op verovering van 27. Wit reageerde met teveel paniek. 34.28-22 is zeer
gevaarlijk, een ruil met 28-23 had verlichting kunnen bieden maar ook dan blijft het spannend. In de partij omhelsde Kees het witte centrum
fraai en vond wit niet de juiste verdediging. Die was gelegen in 37.41-37 (daarom was 37.4-10 beter geweest). Als ik de computer goed
snap maakt wit gebruik van de dam na: 37.41-37 8-12 38.47-42 en nu mag 3-8 niet door de meerslag na 28-23. Omdat deze variant niet gaat zit
schijfwinst er niet in voor zwart. Kom er maar eens op.
Joras Ferwerda zocht tegen Martin Boersbroek de strijd op met de gedurfde zet 27.33-29. Zeven zetten later bleek dat aardig gelukt omdat
zwart te kampen had met de lastige binding van de schijven 16 en 27. Maar omdat Boersbroek er goed in slaagde zijn centrum aan te vullen kwam
het niet tot een verovering van de zwarte voorpost. Na de schermutselingen na het leuke tijdelijk offer 44.24-19 leek wit na
48.19-23 alsnog kansen te kunnen krijgen tegen de geïsoleerde centrumschijf. Maar het viel uiteindelijk tegen, met remise tot gevolg.
Henry Offenga behaalde een knappe winst op Oscar Veltman die in de opening voorzichtig opereerde. Wit ruilde de voorpost in voor een
‘schone stand’ waarbij de zwartspeler mocht kiezen hoe hij zijn korte vleugel zou gaan ontwikkelen. Dat deed hij lange tijd heel goed, maar
Veltman overzag een verraderlijke doorbraak naar veld 6. Na 41.26-31 nam zwart de dam ten koste van schijfverlies af. Dat had na 41.8-12 of
41.13-18 niet gehoeven, maar waarschijnlijk kan alleen de computer de veilige weg naar remise vinden.
Ruurd Wuestman speelde de opening in kenmerkende stijl tegen de sterke Sjoerd Koopman. Zwart kwam wel tot een hekstelling, maar het witte
centrum was robuust. Wit had dan ook niet tot het afdwingende en brekende 32.29-23 hoeven over te gaan. Maar ook met de voorpost op 22
was de stand speelbaar: de poot 22,27,31 deed tijdig zijn werk en zwart besloot terug te gaan. Toch blijft het lastig voor wit om op te bouwen
(misschien is 39.31-26 iets te snel, beter direct opbouwen in het centrum?). In de partij bleef zwart aan de leiding en werd zelfs
dreigend, maar Ruurd verdedigde zich goed en boekte een belangrijke remise.
Ton Eekelschot trok met een witte flankaanval moedig ten strijde, maar bouwde zijn stand niet helemaal evenwichtig op. Een idee voor zwart was
om met 22.9-14 verder te gaan. Na 23.47-42 ruilt zwart dan sterk met 23.22-27×26 en wit heeft opbouwproblemen vanwege allerlei dammetjes. Ook
in de partij volgde Plantinga een goed en splijtend plan. Maar net toen het echt spannend werd, haakte de zwartspeler af met een 4-om-4 ruil. Op
zet 27 hadden 11-16 en zeker ook 17-22 goede varianten op kunnen leveren. In de partij was het de witspeler die het beste van het spel
kreeg na weer een zwarte ruil. Met de verrassende (stille) zet 46.41-36 had wit zwart ernstig in verlegenheid kunnen brengen. In de partij kwam
Ton ook gevaarlijk opzetten, maar de zwartspeler offerde zich goed naar remise.
Auke Steensma liet vanuit de opening fris aanvalsspel zien tegen Jan de Vos. De Friese witspeler stelde zich met ruilacties goed te weer, maar
zwart bleef aan de leiding gaan. Na het passieve 44.26-21 kwam de zwart centrumstand volledig tot ontwikkeling. Op de 52e zet moest zwart een
belangrijke beslissing nemen. Het tijdelijke offer met 24-29 werkte in de partij perfect, al had wit nog stevig van zich af kunnen bijten met
54.32-27 (en later, na de 1-om-2, extra offeren met 27-22 en dan 24-20).
Een spannende principiële strijd streden Tjipke Smedinga en Fred Elgersma uit: centrum versus omknelling. De zwartspeler kwam als morele
winnaar uit de strijd toen wit zich losruilde ten koste van een aanknopingspunt op 29. Na het onvoorzichtige 52.47-42 had zwart stevig
voordeel: hij kan tot omsingelen komen en dreigt met doorbraak op de lange vleugel, zeker als veld 32 gesloten wordt. In de partij ging het
ineens heel hard achteruit met wit na het toch zo logische 53.34-29 en de grove foutzet 55.42-38. Zwart gaat er dan niet meer omheen met 18-22
maar omsluit het witte centrum met 55.18-23! Fred haalde de vis zo boven water.
Jan Hendrik bepaalde de eindstand zelfs op het zeer ruime 13-3. In de partij had hij met zwart de hele wedstrijd centrumvoordeel tegen Johnny
Modderman. Jan Hendrik bouwde dit uit tot grote winstkansen in het eindspel, maar moest daarvoor diep rekenen. Hij vertrouwde terecht de
winstvarianten niet na 54.21-27 waarbij zelfs 55.31-26 11-17 56.42-38 niet wint omdat na de 2-om-2 34-29 volgt. Zwart speelde daarom 54.11-17
en kreeg in het vervolg toch weer kansen (55.34-29 lijkt zeker niet de beste). Zwart pakte de beste kansen met 58.14-19. Hij had de variant
63.10-4 en dan 40-44-49 scherp gezien! Ook na 63.10-5 kwam wit er niet meer aan te pas wat resulteerde in een verdiende overwinning.
Verslag door Egbert/Jan-Hendrik