Ons Eerste was dit seizoen goed op weg, maar tegen DIOS Achterhoek 2 ging het goed mis. In een goed gevuld restaurant Grenszicht, vlakbij de
Duitse grens, streden vier teams van DIOS waarvan twee teams tegen DCH. Nadat de kersverse wereldkampioenen Jan Groenendijk en Darya Tkatchenko
in het zonnetje waren gezet door de voorzitters van DIOS en onze eigen Bert Foppen, begon de strijd. Die zou voor zowel Ons Eerst als voor Ons
Tweede niet goed aflopen. Allebei verloren met 10-6.
Na deze spoiler is de vraag dus: wat er mis ging? Ruurd Wuestman deed een goede poging tegen Theo Stoverinck om wat aanvallend drukspel te
krijgen. Maar met een tijdelijk schijnoffertje wist de DIOS-voorzitter de angel uit het witte spel te halen en zich meer dan actief te
verdedigen. Een onvermijdelijke remise was het resultaat.
Jan Willem Hoeve zag zich geconfronteerd met een gezonde aanval van witspeler Ap van Ingen. Onderhuids leek er wel wat te broeien voor zwart
die schijf 15 keurig had opgelost, maar aan de andere kant toch ook een onontwikkelde schijf op 5 had. Zwart ontwikkelde de stelling logisch en
na een zet of 24 was een evenwichtige stand ontstaan met perspectieven. Het lukte zwart echter niet om het de witspeler echt moeilijk te maken.
Vooral omdat wit met 34.47-41 alsnog met een formatie richting centrum kon werken, bleef hij gemakkelijk overeind. Gelukkig waren de ambities
van de witspeler beperkt anders had hij goed 44.32-27 voor een winstpoging kunnen proberen.
Joras Ferwerda kwam tegen Gert Wisselink op rustige wijze tot een stand die rond zet 22 goede uitzichten bood. De zwarte terugruil van Joras
naar 17 was erg aan de voorzichtige kant maar wit reageerde met 27.24-20 erg passief. Zwart zette terecht de turbo erop en het werd de witspeler
al rap teveel. Hij liep in een verraderlijk klein zetje en kwam een schijf achter. Joras profiteerde niet en trapte in een totaal gewonnen
stand op zijn beurt in een damzet. Gelukkig met remise als resultaat.
Kees de Jong zat op een kansbord tegen Gerard Korten. De partij liep voor de witspeler Kees naar wens omdat zwart het zwakkere randveld 35
opzocht. Wit liet een aantal ruilen toe die voor verlichting zorgden bij zwart. Het witte voordeel bleef aanvankelijk bewaard, maar in de partij
ontstonden klassieke structuren die juist beter bleken voor zwart. Moeilijk te doorgronden allemaal. Er valt waarschijnlijk zeker wel wat
te zeggen voor het flexibele 29.32-27 in plaats van 31-27. In de partij speelde Korten uitstekend. Maar 47.23-29 was te snel (Sterker was 47.2-8
en wit moet oppassen. B.v. 48.37-31 3-9 49.31-26 9-14 wordt een debacle voor wit omdat het centrumblokje in het isolement komt zodra 27 wordt
geruild.) Kees wist zich met een gedurfd plan te bevrijden via 48.44-39 waarna eerst zwart en later ook wit een doorloop naar dam voor elkaar
had.
Na vier remises vervloog de hoop toen Egbert van Hattem op moest geven tegen Gerben te Raa. De opzet van zwart mocht er zijn. De witte gedurfde
actie via 19.32-27 was objectief niet gevaarlijk, maar vereiste meer nauwkeurigheid van zwart dan deze in de partij liet zien. De zet 26.2-8
was niet best. Egbert overzag de sterke witte reactie met 34-29 waarna hem niets anders restte dan de partijvariant. Zwart staat ineens op slot
en moet wit toelaten op 24, wat geen pretje is zonder schijf op 2. Beter was daarom 3-8 geweest (of 14-19) omdat zwart dan na 34-29 wel goed en
gevaarlijk verder kan met 12-17. Op de computerzet 33-29 (na 3-8) speelt zwart 20-24 met een spannende pot. Op iedere andere zet volgt gewoon
14-19 en zwart staat zeer prettig. In de partij verdedigde zwart zich adequaat omdat wit in de combinatie door moet slaan naar veld 11. Maar zwart stond in een 7-om-7 stand wel
duidelijk minder. Ook toen deed zwart het nog lang goed, maar de koek raakte langzaam maar zeker op wat resulteerde in een reeks fouten.
47.14-20 had zeker gemoeten (schijven bij elkaar houden, zoals trainer Schwartzman zegt), en ook 49.13-18 had gemoeten (28-22 mag zwart niet
toelaten). Na 52.38-32 kreeg zwart nog een remisekans (38-33 was gewonnen, zie toernooibase). Op de 57e zet offeren met 13-18 en dan is
de jacht op één schijf alsnog voldoende voor remise.
Het werd nog erger toen Jan Hendrik Kok verloor tegen de prima spelende Jay Amatmoestar (26.19-24 is sterk). Met wit kwam Jan Hendrik terecht in
minder gunstige klassieke structuren, een speltype dat zijn voorkeur sowieso niet heeft (zoals hij voor de partij nog uitsprak tegen de
schrijver dezes). In de partij begon de witte achtergebleven schijf op 46 steeds zwaarder wegen. Het witte plan om dan maar uit te bouwen met
38-33 en 42-38 was zo slecht nog niet, maar dan niet liever in combinatie met de eerdere zet 39-34. Op zet 39 had wit nog even de
gelegenheid om bevrijdend te combineren met de Coup Raphael (zie toernooibase), maar Jan Hendrik nam deze combinatie niet. Daarna was het
zwarte offensief tegen wits korte vleugel niet meer te stoppen en zwart boekte een fraaie strategische overwinning.
Dammen zoals dammen bedoeld is lieten Fred Elgersma en Genadij Shapiro zien. Nadat wit zich op 15 had genesteld ontstond een romantisch
spelbeeld waarbij beide spelers zich niet onbetuigd lieten. Nadat wit op de 36e zet een combinatiewinst onbenut liet, kreeg ook zwart kansen.
Fred liet zich schijnbaar gevaarlijk opsluiten na 45.9-14 maar het was juist wit die niet goed verder kon. Deze raakte op de 50e zet enigszins
in paniek en nam een moeizame dam. Wit had met 52.40-44 nog wat tactische trucjes in de strijd moeten gooien voor de winst. In de partij
redde wit zich ternauwernood.
Tenslotte speelden Auke Scholma en Chris Grevers remise. Auke hanteerde met wit een theoretisch bekende en gezonde aanvallende strategie.
Grevers met zwart reageerde met een centrumruil (21.18-23) alert en wit zocht zijn heil op het verre randveld 15. Wit had aanvankelijk weinig
echt voordeel maar de opbouwzetten 8-12 en 9-13 waren niet erg actief. Zwart durfde 50.4-9 niet aan (begrijpelijk) en kwam ernstig in de
verdediging. De gekozen winstpoging van Auke naar veld 5 zag er logisch uit, maar wit zag zich geconfronteerd met een vangstelling waar hij zijn
dam ook op de lange lijn zou plaatsen. De computer stelt daarom eerst 58.37-32 en daarna 29-24 voor.
De eindstand werd daardoor een 10-6 en DC Harderwijk mag zich in het vervolg van de competitie geen misstap meer veroorloven om de
nacompetitie af te dwingen.