De eerste tegenvaller was het verrassende verlies van Kees de Jong tegen Albert Lusink. Dat gebeurde in een partij die zich lang gelijkwaardig volgens klassieke structuren ontwikkelde. Op de 20e zet speelde zwart 17-22×22, op zoek naar andere spelbeelden. Hier had ook goed 17-21 gekund. Op de 35e zet zette Kees met zwart een al even ‘klassieke’ Coup Springer open. Het had een fraaie lokzet kunnen zijn als zwart op de 40e
zet koelbloedig met 24-29 had geantwoord (en had gewonnen). Maar na 8-13 was het juist wit die het beste spel en uiteindelijk de winst naar zich toetrok.
Ruurd Wuestman verslikte zich strategisch in zijn partij tegen Erik Bakker. De zwartspeler slaagde erin zich onder de lichte druk van Ruurd uit te spelen en leidde het spel in klassieke banen. Bovendien hielp wit de zwartspeler met een aantal minder gelukkig gekozen zetten. Hij verzwakte daarmee eigenhandig zijn korte vleugel. 27.42-38 lijkt al beter dan 43-38, en met 31.40-35 geeft wit zwart een belangrijk houvast om vaart te gaan maken op die bordhelft. Na het opspelen van 49 naar 43
blijft wit met een vrijwel lege korte vleugel zitten, en zeker na 35.34-29? begint de zwarte stand te lopen. Om aan de druk te ontsnappen combineerde wit naar dam, ten koste van twee schijven. Maar ook zwart had vrije doorloop en wist zijn materiële overmacht in het vervolg knap te verzilveren.
Zwaar op achterstand moesten de winstpunten wel ergens vandaan komen. Dat ze niet van Jaap van de Werfhorst zouden komen, was toen al duidelijk. Hij maakte op de 18e zet een blunder met een onvoorzichtige bezetting van het centrum met 33-28. Zwartspeler Geurt Souman won een schijf en speelde in het vervolg eerst degelijk en later met een stevige bezetting van het voorpostveld 27 puik naar winst toe.
Ook Egbert van Hattem slaagde er niet in om tot winst te komen tegen de 83-jarige Paul Borreman die de gehele partij geconcentreerd bleef spelen. In de klassieke opening kwam zwart minder te staan met de lelijk achtergebleven schijf op 5. Hij had hoe dan ook 15.12-17 en dan 17-22 en 24-29 moeten spelen, met lichte druk op wits lange vleugel + voldoende vrijheid van handelen. Een moeilijke keuze had zwart op de 17e zet waar Egbert lang over nadacht. De computer geeft duidelijk de voorkeur aan 8-12 in plaats van het gespeelde 17-22.
Toch bleef de zwartspeler zoeken naar mogelijkheden. Na 21.11-17 nam wit direct de drie-om-drie ruil, zoals Egbert had gehoopt. Daarna ging wit echter niet verder met 25.36-31? Dan zou sterk en verrassend 25.23-29 met dam of schijfwinst zijn gevolgd. Maar wit bleef rustig ‘slimme zetjes’ (zoals hij het zelf noemde) spelen, ook toen zwart sterk kwam opzetten richting centrum. 48.27-21 was passief, maar zwart kon niet beslissend profiteren. Borreman verraste de zwartspeler met het koelbloedige 52.38-33 en na 23-29 speelde hij uiteraard niet het
gevaarlijke 53.42-38 maar plakte de routinier – ‘ik dam al 70 jaar’
zoals hij na afloop zei – ruim voldoende naar een welverdiende remise.
Gelukkig kwamen de punten er toch nog, door gestroomlijnd spel van Jan Hendrik Kok en onze eigen routinier Auke Steensma. Tegen John Kroon zette Jan Hendrik een solide flankcentrum aanval op het bord. Na zwarts 21e zet (11-16? waar 18-22 stukken steviger was geweest) trok wit het voordeel duidelijk naar zich toe. Mooi gespeeld was de zet 22.38-32 met
na de ruil het verrassende en stijlvolle 24.31-26! waarna schijf 11 van zwart er niet goed op staat. Terecht ging zwart daar direct mee aan de slag. Hij moest daarbij oppassen voor 26.18-22? Dan volgt 24-19 en na het slaan 33-28! wat zwart op schijfverlies komt te staan. Leerzaam om te zien hoe wit de aanval verder uitbouwde (met 34-30 en 30-25), wat zeker geen rechttoe rechtaan kwestie is. Zwart kwam er niet meer echt uit en moest toezien hoe wit zich ijzersterk op 20 en 15 vestigde. Zwart wist de doorloop nog lang creatief te verhinderen maar kon dat niet
blijven volhouden. Zwart gaf terecht op tijd op. Jan Hendrik had het goed berekend: na 53.18-23 komt 10-4 (13-19), 24×13 (23-28), 32×23 (21×32), 4-15! met niet te pareren dreigingen.
Auke Steensma speelde een technisch hoogstaande partij tegen Alie Beekman-van Duinen. In de klassieke stand rond de 25e zet stond zwart al net iets flexibeler, en moest wit kiezen om de structuren te handhaven of er uit te breken. In aanmerking daarvoor kwam 28.39-34, en zwart moet kiezen hoe hij precies wil voortzetten. Toch lijkt zwart dan na het logische vervolg: 39-34 (7-12) 34-30 (20-25) 40-34 (6-11 of 9-14) 37-31 (26×37) 42×31 en later 34-29 prima te staan, met eventueel aanval op wits korte vleugel. In de partij speelde wit 39-34 slim op de 32e zet. Zwart mag de 1-om-2 niet nemen wegens dam na. Maar dan had Alie op de 36e zet wel alsnog naar vrijheid moeten breken met 27-21 (en dan dubbel slaan). Op dat moment was 27-22×22 ook al erg gevaarlijk: na 11-17×17, 36-31 en 17-21 raken de witte zetten ook snel op. Zwart houdt controle en is op tijd op 25. In de partij ontstonden na 36.31-26 onoverkomelijke problemen voor witspeler Beekman. Met goed gevoel voor de stand speelde Auke de tempi gewoon uit (mooi op tijd op veld 25, en geen last van het offer van Dussaut!). Zwart had het laatste tempo (6-11) en won stijlvol.
De Harderwijkers hadden zelfs de overwinning nog in het vizier, maar zover kwam het (enigszins terecht) niet. Jan Willem Hoeve speelde strategisch mooi tegen het centrum van Harry Beekman die moeite had zijn lange vleugel netjes te ontwikkelen. Zwart nestelde zich uiteindelijk op 27 terwijl wit niet langer kon beschikken over veld 49 (waardoor ruilen van de voorpost zo goed als onmogelijk is). Zwart speelde fraai: 32.19-24 en dreigt met 24-29. Wit kan damhalen via 36-31, 26-21, 47-41 en 38-32. Maar die gaat er meteen af na 2-8! Wit liet zich niet van de
wijs brengen en speelde 34-29 waarna zwart dubbel ruilde. Een andere goede optie was nog geweest (10-15), 29×20 (15×24). Nu dreigt weer 24-29 dus 39-34 (24-29), 33×24 (22×42), 48×37. En zwart kan heel constructief verder met (17-22, 14-19) of ook meteen (14-19). In de partij verwaterde het zwarte voordeel, en met een slim schijnoffertje en later een echt offer haalde Beekman de remise overtuigend binnen, en daarmee de eindstand: 8-8.