Hard werken voor belangrijk punt

De eerste thuiswedstrijd van Ons Eerste leverde de nodige zweetdruppels op, maar het eindresultaat was prima: een zwaarbevochten punt tegen het
tweede team van Witte van Moort.

Al vroeg in de middag werd René Schaafsma slachtoffer van een schitterende combinatie zoals uitgevoerd door één van de prominente
spelers van Westerhaar: Edwin Twiest. In een opening waarin wit nauwkeurig moet spelen stonden op de twaalfde zet twee combinaties klaar
waar wit in kon trappen: 38-33? (schijfwinst voor zwart) had René onder controle, maar ook op 39-33? volgde een via een ‘slagje achterom’ vanaf
veld 26 dam op 1. In principe bekend, maar evengoed altijd weer verrassend. Met een schijf minder probeerde wit nog initiatief te
pakken, maar Edwin Twiest bleef handig spelen en haalde gedecideerd de eerste winst van de middag binnen.

Auke Steensma kwam met tegenstander Bertwin Letteboer kort na de veertigste zet remise overeen. De DCH-zwartspeler leek een
perspectiefrijke klassieke stand in handen te hebben, maar Auke zag geen mogelijkheden de spanningen te handhaven. De poging om van strategie te
switchen – spelen tegen de lastige binding van wit: 27 en 29 – strandde op een geslaagde 3-om-3 ruilactie. Wit pakte daarna goed door en
nestelde zich op 24, waarna er weinig eer meer te behalen viel voor zwart.

Ook Jan Hendrik Kok zag af van winstpogingen nadat tegenstander Gerwin Mollink hem met fris aanvalsspel tegemoet had getreden. Alternatieve
plannen (op de 23e zet: 16-21 om de voorpost van wit verder onder druk te zetten), leverden geen concrete voordelige varianten op. Na het
ruilen van de voorpost bleef wit met soepel centrumspel op gelijke hoogte.

Was er tot dan toe nog weinig positiefs te melden voor de Harderwijkers, dat werd met de verrassende winst van Ruurd Wuestman op de sterke Jan
Schippers in één klap goedgemaakt. De zwartspeler uit Westerhaar speelde aanvankelijk een gezonde flankaanval, waarna Ruurd besloot zo actief
mogelijk naar de rand te ruilen. De strategie speelde vooral zwart in de kaart, die in het centrum gevaarlijk op kwam zetten. Toch maakte Ruurd
het zijn tegenstander lastig om het voordeel vast te houden. Heel duidelijke plannen op winst dienden zich niet aan. In plaats daarvan
beging juist zwart een positionele blunder op de 44e zet. De counter van wit met de ijzersterke ruil 27-22 was niet meer te stoppen. Tussenstand:
4-4.

De gelijke stand bleef niet lang gehandhaafd omdat Fred Elgersma tegen een nederlaag aanliep tegen topspeler van weleer: Theo Leoné. In een
vermakelijke partij met wederzijds randspel – met veel tactische wendingen en moeilijk te doorgronden varianten – bleek de witspeler
uiteindelijk het meest bedreven. Fred kreeg steeds meer last van de witte sta-in-de-weg op 35, en zag de progressie op zijn lange vleugel
steeds verder verdampen. Leoné concentreerde zich op zijn eigen aanval aan de andere kant van het bord, en wist wel voortgang te boeken met
behulp van een paar stevige formaties. Hij brak door en boekte een knappe winst.

Op bord 10 hield Egbert van Hattem zich goed aan de opdracht. Hij haalde remise tegen de sterke Tomasz Miksa. In het klassiek koos Egbert met
zwart voor de opbouw 14-20 en 3-8, waarna hij echter treuzelde met op tijd 2025 te spelen. Dat leverde gedwongen spel op omdat wit sterk en
flexibel speelde op de lange vleugel. Na de ruilen kwam wit gevaarlijk opzetten in het centrum. Zwart speelde daarna goed naar de slotstand toe
die toch nog gelijkwaardig remise is.

Gerwin van der Meer haalde een benauwde remise tegen Jeffrey Steen. Jan Hendrik Kok [hierbij nogmaals bedankt voor de fraaie en nuttige
varianten weer, EvH] gaf aan dat Gerwin op de 18e zet ook 42-37 had kunnen spelen. Na het logische 12-18 kan dan 48-42. Hierna zijn zowel
1-7? als 14-19? verhinderd door eenzelfde combinatie als waarmee Edwin Twiest twee borden verder René Schaafsma al had verrast. In de partij
kwam wit in ernstige verlegenheid omdat zwart dreigde door zijn lange vleugel te breken. Wit timede de ruil 44-40 net niet slim, en kwam in
een verloren positie terecht. Op de 57e zet had de zwartspeler met eerst een offertje terug en daarna damhalen de zege kunnen veiligstellen. Maar
in de partij glipte de witspeler alsnog naar dam.

Hij kon daarna opgelucht naar de overige drie borden kijken waar twee remises en een winstpartij uit het vuur gesleept moesten worden voor een
gelijkspel. Dat leek aanvankelijk een onmogelijke opgave, maar toch ging het goed.

Eerst ontsnapte Henry Offenga wonderbaarlijk nadat hij een overweldigende flankcentrum-aanval over zich heen kreeg van René
Schippers. Henry verdedigde zich door een paar giftige doorbraakmogelijkheden in de stand te vlechten. Maar zeker op zet 41
(9-13) en zet 45 (10-14) had zwart zeer grote winstkansen kunnen afdwingen. In de partij vond wit de fraaie zet 42-38 waarna zwart niet
goed verder komt, en moest toezien dat wit naar remise kon ontsnappen.

Kees de Jong had een zware middag tegen Niek Kloppenburg. De zwarte stand kwam in de partij niet uit de verf. Toen het ergste achter de rug
leek, bouwde zwart verkeerd op met 37.8-13 en een zet later 12-18, waarna wit de partij fraai leek te beslissen met het offer van Dussaut.
Dat leverde inderdaad schijfwinst op, maar winst was nog allesbehalve vanzelfsprekend. Zwart stond te popelen om met een extra schijfoffer ook
richting dam te gaan. Kees bundelde al zijn krachten en speelde knap naar remise. Maar de stelling lijkt gerechtvaardigd dat wit de winst
ergens heeft laten liggen. Maar waar precies, dat blijft nog onduidelijk.

De eer was uiteindelijk aan Jan Willem Hoeve om het wedstrijdpunt binnen te halen. Hij haalde een fraaie overwinning binnen tegen Frank
Schippers. De zwartspeler kwam in een gevaarlijke hekstelling terecht omdat hij de mogelijkheid onbenut liet om zich te bevrijden (op zet 25:
16-21). Het leverde Jan Willem schijfwinst op. Zwart kwam in het vervolg nog op dam kwam en wit moest zeer nauwkeurig spelen. Jan Willem maakte
de partij onder het toeziend oog van zijn teamgenoten overtuigend uit door de dam te vangen en aan te tonen dat de overgebleven 2-om-2 stand
kansloos was voor zwart.